Vísir - 12.09.1981, Side 5

Laugardagur 12. september 1981
VISIR
SÚpermann: Hver er sterkasti maöur
heimi?
Joi: Er þaö ekki ég?
Loa: Viö getum ekki lengur
treyst hvort ööru.
Loa: Þaö er gott aö þu skulir vera sammála
okkur.
Supermann: Þú ert bara sterkari, þegar þú
færö aó ráóa leiknum. En stundum — stund-
um ræöur leikurinn yfir þér.
GEFAST UPP?
em frumsýndur er hjá Leikfélagi Reykjavíkur í kvöld
sem skyldi. Hvað hefur Elfa að
segja um það?
„Jú, ég er sammála þvi, sem
kemur fram íleikritinu um Jóa og
það umhverfi sem hann stendur
andspænis. Jtíi er einstaklingur,
sem hefur tilfinningar á borð viö
alla aðra, og þeirra á meðal er
kynlöngun.En hann kann ekki að
fara með allar sinar tilfinningar,
hann er of tíþroskaður til þess.
Þar með er hann kannski um-
hverfi sfnu dálitið hættulegur.”
—Hvaða árekstur, ef svo má að
orði komastá sér staö Iykkar atr-
iði?
„Jói lendir þar i þeirri að-
stöðu”, segir Elfa, „að sjá og tala
við kvenmann, sem likist kannski
þeim konum, sem hann hefur séð
• I kvikmyndum — SUperman-
myndunum, t.d. , og hann bregst
við því á sinn óþroskaða hátt”.
Stofnun?
— En er ekki þar með komin
nægilega haldmikil ástæða fyrir
því að Jói sé sendur á hæli? Stofn-
un?
„Það er spurning með hann
Jóa”, segir Elfa. „Hefði ekki ver-
ið hægt að gera eitthvaö fyrir
hann? Ég býst við þvi, aö hann
hefði getaö orðið eðlilegur ein-
staklingur i' samfélaginu, ef hefði
verið farið rétt að honum i ipp-
hafi. Og hann fengið umönnun
fólks, sem hefði haft meiri þekk-
ingu til að bera en t.d. foreldrar
hans og systkini”.
„Það er kannski rétt að það
komi fram”, segir nú Kjartan,
„að ég erekki að segja með þessu
leikriti að stofnanir séu ekki
góðra gjalda veröar”.
„Nei”, segir Asdís, „Þaö er
heldur ekki verið aö fást beinlinis
við „vandamálið” Jóa f verkinu,
heldur þetta sérstaka tiltekna
hjónabandsvandamál. Jtíi er
fremur tákn en sértækt vanda-
mál.”
Er til lausn?
— ViTíjum þá aftur að hjtína-
bandinu og verkskiptingunni á
heimilinu: Er til einhver lausn á
þvf? Bendirþúá einhverja lausn i
leikritinu, Kjartan?
„Það væri ábyggilega hægt að
leysa öll þjóöfélagsvandamál”,
svarar K jartan,, ,ef ekki kæmi til,
að persónuiegu vandamálin spila
þar inn i'. Og við höfum i þessu
verki enga lausn á vandamálinu.
Við höfum enga haldbæra lausn á
vandamálum nútimafólks yfir-
leitt, finnst mér”.
„Sú lausn, sem Dóri og Lóa
velja sér er bara tfmabundin”,
segir Asdís. „Ogég segifyrir mitt
leyti.að ég skilLóumjög vel. Það
er vonlaust aö vinna fullt starf á
hálfum degi og vera svo metnað-
argjarn um leiö. Það dæmi geng-
ur ekki upp”.
Lifið er ekki svona
— Þið segið, að ekki se' bent á
neina lausn á vandamálinu, sem
fjallaðer um I verkinu. En er þá
ekki einhver lærdómur, sem má
draga af þvi?
„Þetta leikrit fjallar um lifið,
einsogþaö er. Það eru alltaf ein-
hver vandamál að kljást við”,
segir Asdis, en Kjartan mótmælir
því:
„Nei”, segir hann af sannfær-
ingarkrafti, „lifiö er ekki svona.
Þetta er einfaldlega einkenni á
okkar þjtíðfélagi, sem ég er að
fást við i' þessu leikriti um hann
Jóa. ”
Kjartan þagnar, veltir vöngum
nokkra stund og heldur sfðan
áfram:
„Sko, það veröur eiginlega aö
koma fram, aö ég er fylgjandi
kjarnafjölskyldunni, og ég vil
meira að segja gera hana ennþá
stærri. Þaö eru þegarorðnir alltof
margir, sem vilja einfaldlega
leysa hana iqip og gera hvern ein-
stakling (Siáðan öðrum. En þar
með værum viöaögera mikla vit-
leysuaðminu viti. Þannig yröi
rótleysi einstaklingsins fullkom-
ið, og það yrði hægt að flytja
hvem sem væri á hinn enda
Landsins, ef bara sildin væri þar.
Hið tilfinningalega skjól
Aðalstressið i okkar þjóðfélagi
viröist vera orðið það, að það sé
óbærilegt að lifa með einum ein-
staklingi. Og þar með virðist það
eina tilfinningalega skjtíl, sem
mannskepnan á sér, vera aö leys-
ast upp.
Ogþaðmá alveg komafram, aö
það viröist vera til staðar þjóöfé-
lagsleg stýring á þessu: það eru
búnirtil kassar sem miðast að þvi
að viðhalda þeirri þjóðfélagsgerð,
sem við búum við, og það er eins
og stefnt sé aö þvi aö fólk nái
aldrei saman — ekki fremur en
fólkið i Jtía.
Grundvallaratriöi málsins er,
að ef maður getur ekki veitt öðr-
um tilfinningalegt skjól, þá á
maöur sérhvergi tilfinningalegan
samastað sjálfur”.
Viö sláum botninn I spjalliö við
Iðnó-mannskapinn að þessu sinni,
það er frumsýning i vændum og
meira en yfrið nóg að sýsla.
En þaö er þó kannski rétt,
svona undir lokin, aö velta fyrir
,sér þeirri spurningu, sem Lóa
varpar fram af sviöinu: Þurfum
við að gefast upp? Og svari nú
hver fyrir sig.
— jsj-
Kjartan: ... ef maður getur ekki veitt öðrum tilfinningaiegt skjól, þá á
maður sér hvergi tilfinningalegan samastað sjálfur.

er á réttu línunni

afflQQOj-O
Komið og hlustið á heimsins minnstu hljómtæki/N
sem hljóma ekki síður en þvau stærstu.
Það þarf ekki að fjarlægja -margar bækur til þess að
AIWA
hljómtækja-samstæðan komist vel fyrir.
Altt Éf/ hljómflutnings fyrir:
HEIMILID - BÍLIHN
OG
DISKÓTEKIÐ
D i. -i
íxacsio
j r
' ARMULA 38 (Selmúla megini 105 REYKJAVÍK
«IMAR: 31133 83177 POSTHOLF 1366