Alþýðublaðið - 22.04.1922, Blaðsíða 1

- gaimlSgin afnumiti.
Það er komið að þvs', að þiagi
verði slitið, og |afnframt að því,
að bannlögin verði afnumin Það
er xð segja, það er komið að því,
að þingið gefi iandsstjónsieni leyfi
til þess, að leyfa innflutning á
vínum með alt að 21% vínanda.
Þetta er í raun og veru sama
sem sð afnema banniögin, því
ailir vita, að ómögulegt er að hafa
eftirlit með þvf, að sterkari vín
verði innflutt, þegar leyíður er
innflutningur hinna veikari.
Svo mikið þótti við iiggja að
samþykkja bannlögin, að það var
ekki gert fyr en búin var að fara
fram um það atkvæðagreiðsla
með allri þjóðinni. En nú þykir
ekki meira vert ntn afnám þeirra
en það, að stjórninni er ieyft að
afnema þau ef henni sýnistl
Enginn vafi er á þvf, að Spán
verjar hefðu ekki haldið fast við
kröfur sfnar, ef þeir hefðu þegar
i stað fengið ákveðið svar um að
við afnæmum ekki bannlögin.
Nú — ákveðið svar gefur Jón
Magssússoa aldrei, nema þegar
kann ætlar að fara að fremja eitt-
hvert góðverkið, svo það var ekki
að búast við þvf af honum. Og
sfzt f þessu máli, því auðséð er
i öllu að Jón hefir einskis óskað
freœur nú, en að bannlögin væru
afnumin. Jón var einu sinui bann-
anaður, en fyrir ræfilslegt eftiriit
með bannlögunum, sem Jón hefir
fundið bezt sjálfur, að var honum
að kenna, voru áhrif bannlaganna
eyðilögð að miklu leyti. Það er
sennilega þess vegna að hann
hefir óskað að afnema þau.
Eu sleppum nú Jóni Magnús
syni. Hann er senmlega sjálfdauð
ur í fsienzkri pólitík, Rétt er að
minnast hér á Magnús Jónsson,
4 þingmann Reykjavíkur, sem
bauð sig frap sem bánnmann og
«ú hefir gengið enillf þingmanna
tll þeas að reyna að koma því til
leiðar, að ailir bannmenn yrðu
með afaámi bannlggatssa, svo ekki
væri hægt að skammn einstaka
ruennI
Nú, gott og velí Banniögin
verða afnumin, þó þsð sé óheimilt
að gera það, án þess að spyrja
þjóSina að fyrst
En þá er eftir að sjá hvort
þjóðin ætiar að þola þinginu svona
aðfarir. Þ*3 er eftir að sjá hvort
bannmenn eru bannmenn, eða
hvort þeir helia vfninu niður þegar
það kemur.
5va8 er játækt?
Ég kalia það látækt, þegar
menn hafa ckki nóg til Iffsfram
færis sem þeir þurfa.
Eg óist upp hjá móður minni,
sem var ekkja með 4 börn, og
átti þar af leiðandi erfitt að draga
fram lífið.
Mig hryllir við þvf, þegar eg
hugsa til þann dag, að eg varð
að sveita frá morgni til kvöids,
en hvað var svo fæðan að kvöldi?
Ekkert annað en þurt rúgbrauð
og kaffi oftast sykurlaust.
Svo kemur til fatnaðarins. Eg
man það vei, að eg fekk ekki föt
fyr en eg kristnaðist. Þá fekk eg
fötin en skóna varð eg að íi lánaða.
Þetta er breytt nú, en mikið þarf
það að breytast til þess, að það
verði viðunaniegt.
Það heyrast raddir, sem segja,
að hér sé engin fátækt, Er það
af því, að þetta fóik þekkir svo
vei fátækt hér f bænum? Nei,
þvert á móti, það þekkir hana ekki.
Hér er svö mikil fátækt og ör
birgð, að það gengur fram úr hófi.
Hér hafa verið tekin upp heimiii
og til þess að koma börnum úr
rúminu, þá hefir þurft að fara
niður í búð að fá föt og skó á
börnin, Þetta er ekki gefið upp,
þessi fátækt, þvf þegar svona
kemur fyrir, þá er það bæjarfé
lagið sesn framkvæmir þetta, og
það er gert ( skugganuit*. Ea af-
leiðiogarnar koma í dagsijósið bjá
heimiiisföðurnum, hann fær skulda-
reikning á bakið, en ekki heim,
enda hefði bann ekkert tii að
borga með. Það elna sem hann
hefir, eru horuð og nakin börn,
sem er verið að gera að andieg-
um og líkamiegum anmingjum.
Eg er ekki gamaii maður, cn
eg sé mikinn mun heilsu og þroska
á börnum nú og þegar eg var að
alsst uppl Og af hverju atafar
þessi mismunur? Hann stafar af
mörgu. Fyrft er vöntun á fæðn,
svo er vöntun á klæðnaði, og svo
er vöntun á húsnæðf. Þvf það er
óskiljaniegt, hvernig fólk lifir í
sumum íbúðum, sem það býr i.
Þær eru rakafullar, iágar undir
lo't, brotaar rúður, og ait iit við
þær, sem hægt er að hugsa sérl
Eg hefi víða farið og hvergi séð
meiri fátækt en hér f Reykjavík,
að undaoteknum einúm bæ til
sveita, sem eg segi ekkert um að
þessu sinni.
Eg vildi að þeir, menn og konur,
sem bafa þá hugsun, að hér sé
engin fátækt, tækju sér „túr“ um
bæinn og iitu inn f myrkur ör*
birgðarinnar og eymdarinnar f
þessum bæ. Fáski/tinn.
jti8ursu3uverksmi8ja.
Sláturfélagið er farið að sjóða
niður fisk „bolhir" og hefir það
sect Alþbl eina dós af þeim.
Bollurnar eru góðar. Þær hafa
það sérstaklega fram yfir útlendar
tegundir, að maður finnur fiskbragð
af þeim, en þær útlendu eru nær
altaf bragðlausar.
Það eru áreiðaniega betri mat-
arkaup, sð kaupa þær, heldur
en útiendar.
Sláturfélagið sýður elnnig niður
kjöt og kæfu.