Pressan - 07.12.1989, Blaðsíða 16
16
Fimmtudagur 7. des. 1989
sjúkdómar og fólk
Æðahnútar
Ég stóö á H verfisgötunni í rigning-
arsudda og reyndi að veifa í leigubil.
Bíllinn minn var í viögerð og ég
þurfti að komast yfir þveran bæinn
og aftur til baka og kunni ekki á al-
menningsvagnakerfið, þó skömm
sé frá að segja. — Ég verð að fara að
læra á strætó aftur, sagði ég spek-
ingslega við sjálfan mig og horföi á
vagnana renna upp að stoppistöð-
unum, fyllast af farþegum og aka af
stað en ég stóð eftir með þumalinn
út í loftið eins og þýskur túristi á leið
um landið. — Þetta gengur ekki,
hugsaði ég, og rölti niður á BSR til
að fá bíl. Nokkrir snaggaralegir bíl-
stjórar sátu við spil og tafl, þegar ég
rak hausinn inn á stöðina og spurði
hvort einhver væri laus. — Sýnist
þér það ekki, sagði einn glaðhlakka-
lega, hér eru allir lausir og liðugir.
Maðurinn hló hátt og stóð upp og
sagði mér að gera svo vel. Við rölt-
um út í bílinn hans, settumst upp í
og ég sagði honum hvert ég vildi
fara, hann setti mælinn af staö og
við ókum út af stæðinu. — Er alltaf
nóg að gera? spurði ég, til að segja
eitthvað. — Þetta er svona reytingur
sagði bílstjórinn, lítið á daginn en
þeim mun meira um helgar og á
nóttunni. Það hefur eiginlega ekk-
ert verið að gera í dag, ég fékk
nokkra túra um hádegið upp í
Glæsibæ meö nokkra höfðingja,
sem voru aö drekka sig niður og
fóru á Ölver. Veistu annars hvað þeir
kölluðu Glæsibæ? sagði hann og
glotti. — Nei sagði ég. — Æðahnút-
inn, sagði hann og hló, eða Kaffi
Varicose veins á enskunni. Af
hverju heldurðu að þeir kalli þetta
æðahnútinn? — Mig rennir grun í
það, sagði ég og brosti glaðhlakka-
lega framan í bílstjórann og eitt and-
artak vorum við eins og tveir sam-
særismenn sem bjuggu yfir sam-
eiginlegu leyndarmáli. — Það er svo
mikið af kellingum þar með æða-
hnúta, sagði bílstjórinn og hló dátt,
annars sagði ég piltunum að ég væri
með æðahnúta líka svo þeir skyldu
bara vara sig. — Hvað sögðu þeir
þá? sagði ég kumpániega. — Þeir
sögðu: Hvenær ætlarðu að leysa
hnútinn? Bílstjórinn skellihló og var
hinn kátasti. — Þetta voru bestu pilt-
ar, þeir voru svo kurteisir, að þeir
báðu mig að stoppa þarna á Ijósun-
um svo einn gæti ælt út um glugg-
ann. Sumir hefðu nú bara ælt í bíl-
inn. En heyrðu, ert það ekki þú sem
ert alltaf aö skrifa um læknisfræöi í
blöð? — Jú, sagði ég. — Heyrðu, af
hverju skrifarðu ekki um æðahnút-
ana mína?
Fótur yfir gírstöng
Við stoppuðum á rauðu ljósi og
hann vatt hægri fætinum yfir gír-
stöngina og til mín á framsætið. —
Sjáðu, sagði hann og dró upp
buxnaskálmina, þetta er alveg fer-
legt. Ég leit á fótinn, og sá, að hann
var með mikla æðahnúta á leggn-
um. — Þetta er verra hérna uppi á
lærinu, sagði hann og ég hélt eitt
augnablik, að hann væri á leiðinni
úr buxunum til að sýna mér herleg-
heitin. Hann dró þess i stað niður
sokkinn með miklum erfiöismunum
til að sýna mér æðahnútinn við
ökklann, og sagði mér söguna af
því, þegar hann var á leiðinni aö
láta skera þetta. Það var komið
grænt Ijós en hann skeytti því engu
og hélt áfram að tala, enda óhægt
um vik aö keyra bílinn, þar sem
hann var meö hægri fótinn uppi í
sætinu hjá mér. — Ég ætlaði í aö-
gerð þegar Reagan og Gorbaséff
komu til landsins, var búinn að fá
pláss og allt en hætti við til að missa
ekki af öllum tekjunum í kringum
þá. Nokkrir bílar voru farnir að
flauta fyrir aftan okkur, svo hann
dró niður skálmina og upp sokkinn
og leit fyrirlitlega í afturspegilinn og
tautaði: „Djöfuls stress í þessu utan-
bæjarfólki." Við ókum af stað með
látum og hann hélt áfram að segja
mér sögur af æðahnútunum.
Önnur einkenni
og meöferö
— Annars geta einkennin veriö
mun verri, sagði ég, ef þetta er mjög
slæmt þá veröur blóðflæðið frá fót-
unum ófullnægjandi og margir
kvarta þá undan bjúgmyndun, og
skóm sem verða alltof þröngir, þeg-
ar líða tekur á daginn. Margar kon-
ur sem eru með slæma æðahnúta
eiga til dæmis erfitt með að standa
lengi upp á endann og kvarta undan
því. — Þetta er býsna algengt, sagöi
bílstjórinn, ég þekki helling af fólki
með svona æðahnúta. — Já, sagði
ég og líkurnar á æðahnútum eru
auknar hjá þeim sem eru mjög feitir,
háir eða vanfærir eða vinna í kyrr-
stöðu standandi upp á endann. —
Ætli lífverðir drottningarinnar séu
ekki með æðahnúta? sagði bílstjór-
inn og fór að segja mér frá ferð sem
hann hafði nýlega farið í með alla
fjölskylduna til Englands og séð dát-
ana sem þar standa teinréttir upp á
endann við konungshöllina, Elisa-
betu til halds og trausts. — Hvað á
ég annars að gera við þessu? spurði
hann. — Þú skalt fá þér teygjusokka
og vera í þeim, sagði ég, reyndu svo
að hafa fæturna hátt þegar þú situr
og horfir á sjónvarp. Stundum er
þetta svo rannsakað með æða-
myndatöku og þá er reynt að gera
sér grein fyrir því hversu margar
æðar eru skemmdar og hvernig
ástandið á lokunum er. — En með-
ferðin, þýðir nokkuð annað en að
skera þetta? spurði bílstjórinn. —
Það held ég ekki, þetta er tiltölulega
lítil aðgerð sem kölluð er stripp-
ing.Það minnir mig nú bara á
strip-tease sagði bílstjórinn og sagði
mér stutta sögu af strip-búllu sem
hann hafði heimsótt í Berlín endur
fyrir löngu. Það var áður en þeir rifu
múrinn bætti hann við og glotti.
Hvílík brjóst hún hafði, maður
gleymir þeim aldrei. — Já, sagði ég,
en aðgerðin er sem sé kölluö
stripping og þá er náð í æðina
gegnum smáskurði á fætinum og
hún dregin út. Þetta er einföld að-
gerð sem gefst yfirleitt alltaf ágæt-
lega og flestir ná sér fullkomlega. —
Ég fer kannski einhvern tímann í
þessa aðgerð, sagði bílstjórinn, en
það er svo djöfull mikið að gera hjá
mér núna. Nú er jólavertíðin að
byrja, allar glöggveislurnar og fjörið
í kringum þær, Við vorum nú komn-
ir á áfangastað og hann bremsaði,
leit á mælinn og sagði: Þú færð af-
slátt ef þú skrifar greinina um æða-
hnúta fyrir mig. — Sjálfsagt sagði
ég. Ég fór út úr bílnum og horfði á
eftir honum renna á braut og lofaði
sjálfum mér því upp á æru og trú að
gera einhvern tímann alvöru úr þvi
að læra á almenningsvagnakerfiö.
SELDIHANN TUKTHÚSIÐ
LEYFISLEYSI?
Braut hann flöskurnar viljandi?
í samtalsbók Eðvarös
Ingólfssonar, metsölu-
höfundar, er þessum
spurningum og mörg-
umfleiri nú loksins
svarað af þjóð-
sagnapersónunni
sjálfri Árna Helga-
syni, fréttaritara,
gamanvísnahöfundi,
sýsluskrifara, skemmtikrafti, útgerðarmanni, umboðs-
manni, póstmeistara og spaugara.
Árni í Hólminum hefur alltaf komið á óvart
með hnyttnum tilsvörum, kveðskap og söng.
í bókinni ÁRNI í HÓLMINUM - ENGUM LÍKUR!
lýsir hann dvöl sinni á Eskifirði
og í Stykkishólmi og segir ótal
gamansögur af sér og samferðamönnum
sínum - sumar ævintýrum líkastar.
Ef spurt er eftir fróðleik, skemmtun og
hraðri atburðarás, þá er svarið:
ÁRNI í HÓLMINUM - ENGUM LÍKUR.
------------------------jÆSKANh