Alþýðublaðið - 26.04.1922, Blaðsíða 2
*
Mepzka fiskims á 'Spáni. Og þá
gsra þeir ráð íyrir því versía, sem
íyrir getur komið, að það verðum
við einir, sem sxturn þessum rcfsi-
tolli. Nú er þó öllum vitanlegt,
að Norðmenn eru undir hið sama
seldir, ennþá sem komið er, og
af þvi, að þeir hafa þverskallast
við kiölum Spánverja nú í hellfc
ár, er naumast ástæða til að ætla,
að þeir muni ganga að. Og ef
svo væri, að þeir nytu ekki betri
tollkjara en við á Spáni, þá skilst
mér, að fjárhagsvoðinn sé eigia-
lega ekki orðinn neinn fyrir okk-
ur, þó að fylgt sé röksemdafærslu
hv. framsm. í þessu máli, og þvf
sem f nál. atendur. ísleczki salt
fiskurinn er bezti fiskurinn og eft
irsóttastur á Spánarmarkaðiaum.
Svo að þrátt fyrir það, þótt hann
nyti eitthvað eifiðari tollkjara, eru
ekki lfkur til, að Spánveijar mundu
hætta að kaupa hann. Það má
háttúrlega lengi þrátta um það,
hvort við verðum fyrir fjárhags
legum skaða eða ekki, og lengi
deila um hve mikið það tjón
mundi verða talið f krónum. En
hve mjög þetta alt er á reiki, má
marka af þeim tölum, sem tveir
þm. úr viðskiftanefndinni hafa bor
ið hér fram, og það var hvorki
meira né minna en nokkrar mil.
jónir króna, sem þeim bar á miiii
f útreikningum slnum. (Frh )
Molar
eftir Hallgr. Jónsson
---- (Frh.)
III.
Takið beztu rithöfunda vora til
fyrirmyndar og lærið af þeim að
tala og rita fagurt mál. Og ágæt
is rithöíundar eru til meðal vor.
Fyrir kemur, að út koma bæk-
ur, sem hægt er að dást að.
Hvað er Nýall? Nýg'tl er bók
eftir dr. Helga Féturss.
Langar mig til að vekja athygli
á henni, Tel eg bæði þarft og
skyldt að gera það. Helgi Péturss
er undursamlegur maður, og Ný-
all er dæmafá bók. Þorsteinn Er-
Jingsson kunni að raeta H. P.
Hann kvað:
„Þar sem flcstir bitlaust blý
bera í höndum sfnum,
ALÞYÐUBLAÐIÐ
hressir stórmn h jóðið i
höci/rum eiiss og þíaura.
Hér er margur harður steinu,
og hausarnir eru tiunur;
það er ei nema einn og einn,
sem á þvf grjóti vinnur.*
Mikil hugsun liggur f ferskeytl
um þessum Og er veit að læra
þær. En nú dettur mér f hug,
hve sárt Þorsteinn fann til með
öreígunum, þótt hann hafi sjálf-
sagt srefnt til þeirra, ekki siður
en hinca, tinnuskrytinu.
Þorsteinn gengur jpfnvel f ber
högg við diottinn f ádeilu sinní.
Hann kvað:
aEn Ijótt var að sjá niðri f sorp-
unum hér
hjá svínbeygðum verklýð og
snauðum;
mig furðaði hann þeytti ekki því
sem hann ber
af þrælmensku, forsmán og
nauðum;
þeir reyndu ekki að kvika eða
ránka við sér,
þótt reifct væri af þeim eins og
sauðum;
þeir þakka, að það klaklaust f
kistuna fer,
sem kann að vera ætt á þeim
dauðum."
Jafnan sveið undan ádeilu Þor-
steins. Of sviðinn hefir sína þýð-
ingu, græðsian sfna. (Frh.)
jHnnálsverð framkona.
(Grein frá Seyðisfisði).
Það hefir löngum þótt vel hlýða,
að geta að nokkru og halda á
loíti nöfnum og athöfnum þeirra
manna, er f ehhverju skara fram
úr samtiðum sjáifum þeim til mak
legs iofs og samtið og framtið til
fhugunar. Þessari venju er fylgt
enn þann dag í dag og þykir hún
jafnan góð og gegn. Mun því vel
fara á þvf, að minnast nú að
nokkru framkomu formanns Sjúkra-
samlags Seyðisfjarðarkaupstaðar á
sfðasta aðalfundi félagsins.
„Hagur félagsins stendur með
blóma. Það hefir orðið fyrir ein
hverjum óskiljanlegum höppum á
sfðastliðnu ári".
Þstta var eiea Bmsögain er
formaður saosUg^ns Hermann Þor-
steinsson heildsali, erindreki Fishi-
félags Islanks m. m, fann ástæðu
til að konaa með, um eitt hundrað
og ficntiu króna gjöf, er samlaginu
hafói borist frá herra skólastjóra
Karli Finnbogasyní, og fimm
hundruð krónur, sem alkunna er,
að f raun og veru voru einnig.
gjöf frá sama manni.
Leitun mun vera á meiri dóna-
skap og róttœkara ntaktleysi‘, en
þvl, er hér keonur frain. Að vísu
er hver krónaa ekki mikilsvirðí cá
þessum siðustu og verstu tfmum,
ea samt sem áður eru sex hundr
uð og fimtfu krónur svo höíðing-
leg gjöf, að naumast mátti minna
vera, en að form. þaktcaði hana i
nafni samlagsins, og efast eg ekki
ura, að honum hefði þótt vel fara
á slíku, ef hana heföi sjálfur verið
gefandran. Og eí dæma skai eftir
ieikj. i H. Þ. í slikum hlutum, þá
mundi hann sennilega undir þeim
kringumstæðum, hafa sýnt jsfn
mikla Ieikni f þvf, að auka og
skreyta viðufkenninguna, sem hann
nú sýndi f því, að útiloka hana
algerlega.
E« hvað liggur til grundvaliar
fyrir þessari ófyrirgefanlegu fram-
komu form. — Spyr sá ckki veit. —
Ef tii vill álftur hanh, að K. F.
sé þeim mun vitrari maður en
,H. Þ , að hann telji iofið jafn-
iitilsvirði, sem H. þykir það gott,
og mundi það rétt áiitið, að svo
mikill sé munur vitsmuna þeirra,
og jafnvel enn þá meiri. — En
þó svo kunni að vera, að gerandi
hafi ekki óskað sér þakklætis iydt
rausn sína, þá er framkoma form.
ekki þar með afsökuð. Vegna Jé-
lagsins, sem þessi höfðingsskapur
halði verið auðsýndur, bar honum
ótvírætt skylda til að þakka gjöfina,
og með því að láta jafn sjálýsagða
kurteysisskyldu undir höfuð leggj-
ast, lít eg svo á, sem form. hafi
bakað félaginu hina mestu vansœmd
er ekki mcgi undir nelnum kring-
umstæðum liðast vitalaust.
Eina afsökunin, ef nokkur væri„
sem að einhverju leyti væri hugs-
aniegt, að borið gæti blakafjafn
lubbalegri framkomu sem hér um
ræðir, mundi vera sú, að form,
kynni ekki aldgengustu mannasiði.
Yrði sú niðurstaðan, mundi ekki
tjóa, að vfta manninn um afglöp
sama eðlis sem þessi, þvf þá bee