Pressan - 16.01.1992, Blaðsíða 39

FIMMTUDAGUR PRCSSAN 16. JANÚAR 1992
39
Bóhemar á
PRESSUMYND/S.PÓR
Meðal íbúa á Hótel Borg
um þessar mundir eru tveir
ungir reykvískir listamenn,
þeir Júlíus Kemp kvikmynda-
gerðarmaður og Jóhann Sig-
marsson, handritshöfundur
og listmálari. Þeir félagar eru
nú að leggja síðustu hönd á
kvikmynd sem þeir kalla
Veggfóður og frumsýnd verð-
ur með hækkandi sól.
Það er engin nýlunda að ís-
iendingar geri kvikmynd.
Reyndar er sá draumur
margra ísiendinga að verða
þjóðfélagslegt vandamál.
Ungir menn streyma í hrönn-
um út í hinn stóra heim til að
nema bíómyndagerð, — og
það á námslánum. Það er þó
óvenjulegt að svo ungir
menn sem þeir Júlli (23 ára)
og Jóhann (22 ára) hlaupi tií
og búi til eins stóra og fyrir-
ferðarmikla mynd og Vegg-
fóður.
Þeir félagar eru fulltrúar
fyrir stóran hóp úr þeirri kyn-
slóð, sem nú er að ryðja sér til
rúms í menningar- og listalíf-
inu. Ég hitti þá Júlla og Jonna
á heimili þeirra; 5. hæð Hót-
els Borgar, þar sem þeir
snæða morgunverð kl. 1 e.h.
á sunnudegi.
Hvaö kemur til aö þiö búiö
á Hótel Borg?
Júlli: „Ég flutti hingað á
hótelið af því að það var svo
kalt í kjallaraíbúðinni minni á
Vitastíg. Ég flúði og hefði bet-
ur gert það fyrr, því þar var
stanslaust partíhald, að mér
forspurðum. Ég er nú reynd-
ar fluttur út aftur. Jonni er
tekinn við, því hann var orð-
inn svo þreyttur á því að sofa
í sófanum heima í stofu hjá
mömmu sinni.“
nokkru sinni sýnd."
Hvaö áttu viö?
Júlli: „Kannski verður hún
bönnuð, því í henni kemur
fram erótík og smáofbeldi, en
það er allt í lagi. Og þó, það er
ekki allt í lagi. Myndin er fyrir
alla fjölskylduna. Þetta er
engin klámmynd, bara pínu-
lítið erótísk. í henni birtast
jafnmargir berir karlmenn og
berar konur; hlutfallið er
jafnt, sem ég tel mjög já-
kvætt."
Hvernig gekk aö fá fólk til
aö koma nakiö fram?
Júlli: „Ekkert mál. Leikari
er leikari og þá er hann leik-
ari. Ef leikari er allsber, þá er
hann allsber leikari."
Jonni: „Fólk heldur oft að
fólk sé það sem það leikur.
Segir til dæmis: „Vá, sérðu
þessa, hún lék mellu, hún
hlýtur að vera mella“.“
Er þessi mynd gerö ykkur
til ánœgju, eöa eigiö þiö eitt-
hvert erindi viö aöra?
Jonni: „Myndin er skilaboð
frá mér til Júlla. Líka skilaboð
til almennings. En til að al-
menningur fái skilaboðin og
við peninga til að borga
skuldir þarf almenningur að
koma og sjá myndina, svona
þrjátíu til fjörutíu þúsund
stykki. Þá verðum við voða
ánægðir."
KLÁRAÐI
ÁFENGISMEÐFERÐ
ÁMETTÍMA
Hvernig er tíöarandinn í
Reykjavík í dag?
Júlli: „Hann er fínn, þetta
er góður fílingur."
Jonni: „Það er þó þetta of-
beldi, sem maður verður
stundum var við. Það hefur
JÚLLI í HENNI BIRTAST
JAFN MARGIR BERIR
KARLMENN OG BERAR
KONUR; HLUTFALLIÐ ER
JAFNT, SEM ÉG TEL MJÖG
J Á K V Æ T T .
Jonni: „Ég hef verið hálf-
gerður útlagi undanfarið, bú-
ið hér og þar. Nú hef ég fund-
ið mér samastað hér meðal
heimspekinga, listmálara,
skálda og annarra slíkra."
Pú málar Jonni, ekki satt?
Jonni: „Ég hef dútlað við
að mála. Ég er ólærður, en
ætlaði að læra í Brussel. Þeg-
ar þangað kom uppgötvaði
ég að þeir tala frönsku og
hana tala ég ekki. Þá ákvað
ég að detta í það og fara til
Mónakó. Ég endaði á sex
vikna fylleríi, sem teygði
anga sína vítt og breitt um
Evrópu.“
Veggfóöur, hvers konar
rrtynd er þaö?
Jonni: „Þetta er mynd um
ungt fólk í Reykjavík, tískuna,
ástina og svoleiðis kjaftæði."
Er hugmyndin ykkar
beggja?
Júlli: „Við sömdum hand-
ritið báðir. Það er byggt upp á
gömlu handriti sem Jonni
gerði. Þetta er bæði hugar-
fóstur og raunveruleiki. Allt í
þessari mynd getur gerst, hef-
ur gerst og er að gerast. Hún
er stíluð upp á alla aldurs-
hópa, konur og karla. Það er
að segja ef hún verður
farið vaxandi, en ég sneiði
oftast hjá því. Svo er það
drykkjan. Sjálfur drakk ég en
geri það ekki lengur. Samt fer
ég mikið út að skemmta mér
og sé nú hlutina í nýju ljósi.
Ekkert þykir mér skemmti-
legra en að sjá dauðadrukkið
fólk, því það er svo líkt sjálf-
um mér, eins og ég var.“
Júlli: „Jonni fór í meðferð
fyrir 11 vikum og kláraði
hana á mettíma; var útskrif-
aður eftir fjórar vikur af sex.
Hann er svo fljótur að læra.“
Jonni: „Ég hef þó ekkert
sótt fundi eftir meðferðina.
Mér finnst leiðinlegt að tala
um vandamál mín og hlusta á
vandamál annarra, sem eru
ekkert merkileg. Maður á að
vinna úr sínum vandamálum
sjálfur og treysta á sjálfan sig.
Ég veitekki hvað maður ger-
ir. Mig langar til að gerast
klæðskiptingur, detta í það á
frumsýningunni og verða
„deitið" hans Júlla.“
Af hverju klϚskiptingur?
Jonni: „Ég er að skrifa
handrit um klæðskiptinga.
Hugmyndin er fersk og súr,
eins og vínber. Ég borða vín-
ber, en drekk ekki vín.“
Er mikiö um klœöskiptinga
á íslandi?
Jonni: „Nei, þeir eru all-
flestir fluttir út til að láta
breyta sér, karlar í konur, og
konur bíða eftir tippum. Það
eru eiginlega bara svona
„drag-hommar“ eftir; þeir
hommar sem fara á samkom-
ur hjá lesbíum og hommum
og klæða sig upp sem konur
til að skemmta sér og öðr-
um.“
Júlli: „Það kom upp vanda-
mál í sambandi við þetta
handrit. Það átti fyrst að vera
um venjulegan fjölskyldu-
mann sem verður hrifinn af
homma, breytist í klæðskipt-
ing og flytur svo inn til
hommans. Eftir vettvangs-
rannsóknir kom svo í ljós að
klæðskiptingar eru ekkert
hrifnir af hommum heldur
lesbíum. Þess vegna þurfti að
endurskrifa handritið frá
grunni. Við erum núna að
grafast fyrir um venjur og
lifnaðarhætti þessa fólks, og
orðnir gegnsýrðir af lessum
og klæðskiptingum."
Af hverju mynd um klϚ-
skiptinga?
Jonni: „Þetta er svo athygl-
isvert efni og myndrænt.
Vitneskja um þessi mál er
líka almennt lítil. Það ríkja
fordómar gagnvart öðruvísi
fólki í þessu þjóðfélagi. Fólk
má ekki sjá dökkan mann
eða homma án þess að fá
blóð í hnefann. I rauninni eru
kynhvatir fólks öðrum óvið-
komandi. Það er líka svo erf-
itt fyrir homma að tala um
einkalíf sitt. Til dæmis geta
„venjulegir" menn endalaust
íýst því þegar þeir fóru upp á
konurnar sínar en hommi
getur ekki sagt vinnufélögun-
um bólfarasögur af ótta við
að verða snúinn úr hálsliðn-
um.“
FÓLK EKKI
NÓGU KÆRULAUST
Hvernig hugsar ungt fólk í
dag?
Jonni: „Fólk á okkar aldri
er upptekið af að dreyma.
Það er mikið talað og lítið
gert."
Júlli: „Ungt fólk í dag er
líka ofsalega viðkvæmt fyrir
gagnrýni. Það má ekki setja
vill, í staðinn fyrir að gleyma
öllu og lifa lífinu í dag. Eg geri
það sem mér dettur í hug
hverju sinni.“
Pú nefndir útlit, hvernig vill
fólk líta út?
Júlli: „Það er allt inni. Ekk-
ert eitt sem er áberandi."
Jonni: „Tímabilið í dag er í
stíl við biblíuna. Manni sýnist
annar hver maður líta út eins
og Messías í dag; þú veist
með sítt hár og skegg.“
Piö leggiö stund á listina.
JONNI MIG LANGAR TIL
AÐ GERAST
KLÆÐSKIPTINGUR, DETTA
í ÞAÐ Á FRUMSÝNINGUNNI
O G VERÐA DEITIÐ HANS
J Ú L L A
100011
út á neitt. Það er kannski þess
vegna, sem fólk talar mikið,
en gerir lítið. Svo eru allir svo
forvitnir. Ef maður hlær að-
eins, þá taka flestir það til sín
og halda mann vera að hlæja
að útliti þeirra. Allir eru svo
litlir og þurfa að líta svo vel
út; vera tipptopp."
Jonni: „Fólk spáir mikið í
stéttir og allir vilja vera lista-
menn á kaffihúsum. í kring-
um 1986 og 1987, þegar ríkið
var ríkt, voru allir uppar.
Núna eru allir sveppir."
Júlli: „Fólk er ekki nógu
kærulaust í dag. Það verða
allir að klára stúdentspróf,
fara í háskóla, læra eitthvað
pottþétt og þá fyrst ætlar fólk
að fara að gera það sem það
Hvernig eiga listamenn aö
vera?
Jonni: „Þeir eiga að vera
eins og við. Listamaður þarf
ekki að drekka sig í hel til að
vera listamaður."
Júlli: „Þú hélst það nú einu
sinni."
Jonni: „Já, ég var nú bara
ástsjúklingur sem dýrkaði
P&rís. Ég held að maður eigi
að gera það sem hjarta
manns og hugur standa til, og
það sem maður getur fram-
kvæmt. Stundum hefur mað-
ur sig ekki út í það af leti.“
Júlli: „Einar Örn sagöi fyrir
10 árum og líka í gær: „Það
sem þú getur skiptir ekki
máli, heldur það sem þú ger-
ir.“ Þessi orð ættu menn að
Júlíus Kemp Og
Jóhann Sigmars-
son eru
aðstandendur
Veggfóðurs,
kvikmyndar sem
kannski verður
frumsýnd í
haust. Þótt
henni sé ekki
lokið eru þeir
farnir að leggja
drögin að næstu
mynd auk margs
annars.
ramma inn hjá sér, til dæmis
þegar þeir gera plötu eða
samninga við EB.“
Hugsiö þiö mikiö um
stjórnmál?
Júlli: „Ja, ég er í SUS.“
Jonni: „Ég seldi honum at-
kvæðið mitt síðast fyrir tvö
glös á barnum en það verður
eitthvað öðruvísi næst, því nú
er ég hættur að drekka."
Júlli: „Rétt áður en ég fór
að kjósa Dabba hitti ég
Kobba (Jakob Magnússon) og
hann bauðst til að kaupa af
okkur bæði atkvæðin fyrir
átta glös. Ég vildi ekki selja."
Hvernig fannst ykkur
bumbuslátturinn í London?
Júlli: „Mér fannst hann
rosalegur, geðveikislega snið-
ugur. Kobbi er bara frábær.
Toppmaður í toppstöðu."
Jonni: „Jakob veit þó eitt-
hvað um list, annað en stjórn-
málamenn, sem eru bara í
stjórnmálum. Hann er að
vinna fyrir íslenska menn-
ingu og þetta eru allar hliðar
íslenskrar menningar sem
hann sýnir þarna. Hann sýnir
Börn náttúrunnar og bumbu-
slátt. Þetta eru ólíkir hlutir.“
Júlli: „Jakob getur hjálpað
öllum sem lenda í vandræð-
um í London. Ef þú þarft að fá
upplýsingar um hvaða lest þú
eigir að taka geturðu hringt í
Jakob og hann segir þér það
eins og skot."
Jonni: „Eftir eitt og hálft ár
ætla ég að fara til London í
skóla og slappa af á námslán-
um, því ég hef verið í svo
mörgu undanfarin ár.“
Eru námslán fyrir ungt fólk
í endurhœfingu?
Jonni: „Já, maður þarf svo
litlar áhyggjur að hafa. Maður
er á vernduðum stað í skóla.
Þar getur maður gert mistök.
Þau fara inn í kollinn á manni
og koma manni í koll síðar."
Hafiö þiö oröiö varir viö
þennan svokallaöa bölmóö,
sem á aö ríkja hér?
Jonni: „Nei, við erum kátir
ungir drengir, kannski eitt-
hvað óheilbrigðir, en við eig-
um okkur sömu drauma og
annað fólk. Ef fólk er haldið
bölmóði ætti það að taka
sjálft sig til skoðunar. Enginn
breytir heiminum nema hann
byrji á sjálfum sér.“
Glúmur Baldvinsson