Pressan - 23.01.1992, Blaðsíða 42

42
FIMMTUDAGUR PRESSAN 23. JANÚAR 1992
smaa
letrið
Menn missa hárið i nokkrum
þrepum. Frá Richard Scobie til
Ragnars Halldórssonar, stjórn-
arformanns álversins í
Straumsvik, eru ein sjö slík
þrep.
Fyrsta þrepið er Ingimar
Ingimarsson fréttamaður. Koll-
vikin hafa hækkað. Fleiri frétta-
menn eru i þessu þrepi; til
dæmis Helgi Már Arthursson
og Sigmundur Bmir Rúnars-
son.
Annað þrepið er EyjóHur
Kristjinsson. Það er i þessu
þrepi sem menn átta sig á þvi
að hausklútur er ekki svo galin
flik. Eyjólfur bar einn slikan i
Eurovision og þannig klút er
Rubbi Morthens iðulega meö.
Ast hans á slikum klútum bend-
ir til að hann sé i þessu þrepi
eða ofar.
Þriðja þrepið er Jón Baldvin
Hannibalsson. Kollvikin hafa
hækkað og breikkað svo að litið
sem ekkert er eftir af hárinu á
miðju enninu. Ennið er auk
þess á hraðleið upp eftir höfð-
inu og stefnir aftur á hnakka.
Fjórða þrepið er Steinar
Birgisson handboltakappi.
Kollvikin hafa hækkað enn og
komið hreiður á hnakkann. Bar-
áttan hefur færst á tvennar vig-
stöðvar og harðnað til muna.

11A
Fimmta þrepið er Egill Ólafs-
son. Eftir hraðleið upp stigann
virðist hann hafa stöðvast i
þessu þrepi.
Sjötta þrepið er Steingrimur
J. Sigfússon. Til eru kenningar
um að Steingrimur hafi fæðst
svona. Önnur kenning segir að
hann hafi verið með enn minna
hár fyrir nokkrum árum — að
hann eldist öfugt. Verði yngri
með árunum. Annar í þessu
þrepi er Ingólfur Guðbrands-
son áður en hann fór í igræðslu.
Eins og sjá má af þessum
tveimur dæmum er þetta þrep
nokkurs konar krossgötur. Hér
verða menn að ikveða hvora
leiðina þeir ætla; að snúa við
eða halda áfram upp.
Sjöunda þrppið er Omar
Ragnarsson. Á þessu stigi er
ekki lengur hægt að greiða yfir
skallann. Slíkar tilraunir stríða
einfaldlega gegn þyngdarlög-
málinu. Eina ráðið er að gera
það sama og Ómar gerði í
Landslaginu. Klippa hárið
snöggt. Það er ráðsem hægt er
gripa til miklu fyrr. SnöggkHppt
hár dregur ekki athyglina aö
hárleysinu annars staðar á
hausnum að sama skapi og sið-
ara hár.
Allt fyrirofan sjöunda þrep er
fátt annað en Ragnar álskalli,
Agnar Þórðarson og Sinéad
O’Connor.
Níð um
náuneann
Hvernig íslendingar
hafa skammast í
bundnu máli
hver út í
annan í
gegnum
tíðina
Islendingar hafa löngum verið taldir hagmæltir,
og víst eru þeir margir sem geta komist skemmti-
lega að orði í bundnu máli. Vísur hafa iðulega verið
notaðar til að senda mönnum tóninn og skammar-
kvæði og níðvísur ýmiskonar margar hverjar orðið
landsfrægar og borist víða.
I þessum vísum er háðið oftast alisráðandi og þótt
höfundarnir taki á stundum stórt upp í sig eru flest-
ar vísurnar þess eðlis að lítil ástæða er til að taka
þær allt of alvarlega. Yrkisefninu er þó oftast gefin
heldur lág og háðuleg einkunn og jafnvel blótað í
sand og ösku. Skulum við ætla að þetta sé allt sam-
an meira til gamans gert.
Við tókum saman nokkur kvæði frá ýmsum tím-
um sem öll eiga það sammerkt að gera ómælt grín
að yrkisefninu og lýsa því sem frekar auvirðilegu.
Sigurdur rtokkur Skúlason samdi sögu Hafnar-
fjarðar er út kom 1934. Sigurður taidi sig hafa kom-
ist að því við heimildaöflun sína að Hafnfirðingar
hefðu á sínum tíma flutt inn feiknmikið af tei. Síðar
kom í ljós að þetta var alls ekki rétt heldur hafði Sig-
urður ruglast á orðunum Tee (te) og Teer (tjara). Af
þessu tilefni orti prófessor Jón Helgason.
MANNLYSING
Þú ert sveitar svívirðing,
sótugi eldhús-raftur.
Aftan og framan, allt í kring
ekkert nema — kjaftur.
Káinn kom eitt sinn til æskuvinkonu sinnar, þá
orðinn roskinn maður, eilítið við skál. Vinkonan fór
að fetta fingur út i það hvernig hann hefði hagað lífi
sínu og gagnrýndi sérstaklega drykkjuskap Káins —
en hann bar engan kala til víns. Einnig hélt hún
fram að Bakkusi væri um að kenna að Káinn hefði
aldrei kvænst né orðið barna auðið. Þá svaraði
hann:
Bakkus gamli gaf mér smakka,
gæðin bestu öl og vín.
Það á ég honum nú að þakka
að þú ert ekki konan mín.
Nú fyrir síðustu jól kom út kvæðabókin Grátt
gaman. Hún inniheldur skopkvæði ýmiskonar eftir
ýmsa höfunda en það var Ragnar Bödvarsson á Sel-
Halldór Blöndal átti að stjórna aftöku á 55.000 rollum.
„Víst skaltu mæta svo verðir þú skotinn líka," orti Starri í
Garði til Jóns Baldvins.
„Naga iður Össurar / ormar af mörgu tagi," kvað Starri
um Ossur Skarphéðins.
Amman í Grjótaþorpinu, Laufey, óskaði fyrrverandi
vinnuveitanda vistar í neðra með vísu.
Fyrst kom einn, sem breytti vatni í vín,
og vann sér með því frægð sem aldrei dvín,
en annar kom og breytti tjöru í te
og tók að launum aðeins háð og spé.
Jón Helgason orti um Jónas í Flatey, þann fræga
mann, eftirfarandi vísu.
Jónas sitt eista eitt
illa fær hamið,
annað er heilt og heitt
en hitt er kramið.
Fíflar þó fljóðin veil
fremjandi glottin.
Hefð'ann þau bæði heil
hjálpi okkur drottinn.
Jónas hafði orðið fyrir heldur neyðarlegu slysi en
kvensemi hans, sem var viðbrugðið, hafði engan
hnekki hlotið.
Kristján Níels Jónsson, Káinn, er einn þekktasti
hagyrðingur sem ísland hefur alið. Hann gat oft ver-
ið meinhæðinn og hér á eftir koma nokkrar vísur
hans, þar sem hann gefur mönnum einkunn eins og
honum einum var lagið.
ÁSGEIR BYRON
Þar um hlýtur yrkja enn
einn sem flesta níðir:
Allt, sem lýtir aðra menn,
Ásgeir Byron prýðir.
UM GAMI.AN KUNNINGJA
Braginn vanda hygg ei hót
handa landanum:
Það er andlegt ættarmót
með Árna og fjandanum.
fossi sem tók kvæðin saman. Nokkur næstu kvæði
eru tekin úr þeirri bók.
Einar Jónsson frá Litlu-Drageyri gekkst einu sinni
undir þvagrásaraðgerð. Þegar hann vaknaði sá
hann að hann var reifaður að neðan. Þá orti hann:
Sjúkrahússtúlkunum seint mun ég gleyma,
svolítið fór mig að langa í geim.
Þær tjóðruðu Grána í túninu heima
til þess hann færi ekki í blettinn hjá þeim.
Eiríkur Eiríksson, bóndi í Dagverðargerði og síð-
ar bókavörður á Alþingi, sendi Halldóri Kristjáns-
syni á Kirkjubóli einu sinni eftirfarandi í Velvakanda
Moggans:
KVEÐJA TIL HALLDÓRS Á DRYKKJUBÓLI
Drífa frá Drykkjubóli
djarfmæltar greinar stæltar.
Háðung og hroka settar
heilræðalausur veilar.
Fjúka með fúlar stökur,
flatrímið snilli glatar.
Skeiðtregur skáldfákur
skokkar á höstu brokki.
Sagan segir að séra Pétur Magnússon í Vallanesi
hafi verið handtekinn árið 1950. Klerkur var þá
staddur í Reykjavík og var honum t>efið að sök að
hafa kíkt á glugga ungmeyjar við Oðinsgötu. Hon-
um var sleppt eftir yfirheyrslu og kærði hann með-
ferðina.
Guömundur Sigurdsson, skrifstofumaður og
bankafulltrúi í Reykjavík, orti mikinn kvæðabálk
um þetta atvik sem hann kallaði Messað um mið-
nætti. Þar er meðal annars eftirfarandi erindi:
,,Á Austfjörðum skilja þœr eðli manns
og eins mun það vera hér sunnanlands,“
kvað prestur, svo kíkt’ann á gluggann.
Ungfrúin skjótt honum eftir tók
og ofboði lostin hnefa skók.
Þá byssaði klerkur upp hálfgirta brók
og hvarf inn í næturskuggann.
í haust stóð tii að skera niður ærnar af miklum
krafti. Alls átti að farga 55.000 rollum. Jón Baldvin
Hannibalsson lét þess getið í viðtali að nú væri
landbúnaðarstefnan hrunin og mundi endanlega
hrynja þegar ærnar 55.000 yrðu skotnar og settar
í gryfju. Sagðist hann ætla að vera viðstaddur í eigin
persónu og gat þess að Halldór Blöndal mundi
stjórna aftökusveitinni. Starra Björgvinssyni í Garði
í Mývatnssveit rann í skap við þetta og fannst i
meira lagi ógeðfellt. „Það hlakkaði í honum," segir
Starri. „Hvern langar að vera viðstaddur slíka at-
höfn? Mér fannst þetta ógeðfellt og lýsa skítslegu
innræti og skepnuskap." Af þessu tilefni samdi
Starri eftirfarandi skammarvísu til Jóns:
Öllum er boðið á aftökuhátíð slíka,
og eitthvað verður Dóri að herða sig.
Víst skaltu mæta svo verðir þú skotinn líka,
og vandlega kastað rekum yfir þig.
Svo bar við á landsfundi Alþýðubandalagsins fyr-
ir nokkrum árum að mikið var tekist á. Össur
Skarphéðinsson var þá landsfundarfulltrúi. Þá um
kvöldið tóku fjölmiðlar viðtal við Össur og sagði
hann hundahreinsun hafa farið fram á fyrrnefndum
fundi. Þótti Starra hér litlu smekklegar til orða tekið
um starfsbræður sína og samdi eftirfarandi skamm-
arvísu:
Þörf er hundahreinsunar
svo heilsan verði í lagi.
Naga iður Össurar
ormar af mörgu tagi.
Eftir því sem best er vitað orti Loftur Gudmunds-
son svo um Helga Benediktsson, útgerðarmann í
Vestmannaeyjum:
Víst mun hann Helgi vinsemd eiga fárra,
virtur er hann lágt af sínum grönnum.
Útlitið er innrætinu skárra,
er hann þó með skuggalegri mönnum.
Á þennan hátt var ort um Þingeying sem gerði
mikið af því að skrifa minningargreinar:
Hrós um dáið héraðslið,
hamast sá að skrifa,
sem er ávallt illa við,
alla þá sem lifa.
Sagt er að Laufey Jakobsdóttir, amman í Grjóta-
þorpinu, hafi ort svo um fyrrverandi vinnuveitanda
sinn þegar hún kvaddi hann í síðasta sinn:
lllt er að vera aumur þræll,
allra verstu hvata.
Sá Gamli verður glaður og sæll,
gangi þér vel að rata.
Maður nokkur fékk svohljóðandi kveðju frá
skólabróður sínum:
Þig sköpuðu púkar úr skarni og aur,
með skröltandi helvítis tækjum.
Þú lifir á spikfeitum lúsum og saur,
með lygum og prettum og klækjum.
Bjartmar Hannesson, bóndi á Norður-Reykjum í
Hálsahreppi, orti svo um ónefndan bónda í Borgar-
firði, sem þótti kvensamur í meira lagi á yngri ár-
um:
Bóndans aukast axarsköptin,
svo ekki sé nú meira sagt.
Og mörg eru orðin meyjarhöftin,
sem maðurinn hefur eyðilagt.
Svo yrkir Bjartmar um John heitinn forseta
Kennedy:
Kennedy á sínu sviði,
sig var talinn pluma flott.
Þó hann Marilyn Monroe riði,
meir en Jackie þótti gott.
Haraldur Jónsson og Anna Har. Hamar