Pressan - 13.02.1992, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR PRESSAN 13.FEBRÚAR 1992
M E N N
Ólafur G. Einarsson
menntamálaráðherra
Flóttamaðurinn
Það getur verið andskotan-
um erfiðara að fást við erfið
verkefni. Þá er hætt við að
menn sjái ekki fram úr þeim
— missi jafnvel kjarkinn og
„Hann snýr bara
við þegar hann
kemur að ráðu-
neytinu og býr
sér til erindi í
annan bœjar-
hluta. Eitthvert
þar sem enginn
bíður eftir ráð-
herra og ekki
þarfað spyrja
hann neins. “
þurfi að berja hann í sig að
nýju. En við þessu er svo sem
ekkert annað að gera en
halda áfram að kroppa. Það
minnkar sem af er tekið. Ef
mönnum tekst að halda sjón-
um á markmiðinu og góðum
dampi við verkið mun það
klárast á endanum.
En ef menn missa móðinn
og grípa til þess ráðs að flýja
vandann er fjandinn laus. Þó
þeir loki augunum minnkar
verkefnið ekki heldur vex
það. Því lengur sem þeir
draga að ráðast í það því
stærra verður það. Loks ræn-
ir það menn ölium friði. í stað
þess að sofna með þá vissu að
þeir hafi þó eitthvað náð að
kroppa í vandann, rænir
verkefnið þeim svefni. Það
vofir yfir þeim dag og nótt.
Því má gera ráð fyrir að Ól-
afur G. Einarsson mennta-
málaráðherra hafi ekki átt
náðuga daga undanfarið. Þó
hann mæti ekki á foreldra- og
kennarafundi heldur sendi
aðstoðarmenn sína og deild-
arstjóra í sinn stað þá gleymir
hann þeim ekki. Þó hann sé
ekki á fundunum þá eru fund-
irnir hjá honum. Og þó hann
taki símann af eftir fundina til
að fréttamenn geti ekki lagt
fyrir hann spurningar funda-
manna þá fær hann ekki frið.
Þó fréttamenn nái ekki tali að
honum þá eru þeir í huga
hans.
Svona hefur óttinn við
embættisverkin náð tökum á
Ólafi. Þeir segja það í
menntamálaráðuneytinu að
hann sjáist þar ekki mikið. Og
þegar hann kemur þá kvartar
hann yfir hvað biðlistinn eftir
ráðherraviðtali sé langur.
Hann sinnir honum ekki.
Hann strokar ekki yfir hann.
Hann snýr bara við þegar
hann kemur að ráðuneytinu
og býr sér til erindi í annan
bæjarhluta. Eitthvert þar sem
enginn bíður eftir ráðherra
og ekki þarf að spyrja hann
neins.
Eftir útreiðina sem aðstoð-
armaður hans, Ólafur Arn-
arsson, fékk á foreldrafundin-
um um daginn er ekki von til
þess að Ólafur G. gangist við
embættisverkum sínum.
Ekki nema hann fái Davíð
Oddsson til að mæta með sér
á fundi, eins og um daginn.
Ráðherra sem flýr einkavið-
töl í ráðuneytinu hlýtur að
óttast samtal við 700 manna
sal meira en tárum taki.
Hann mun halda áfram á
flóttanum eins og einhenti
maðurinn. Og hann veit að í
hvert sinh sem hann heldur
sig vera sloppinn mun ein-
hver standa upp, benda á
hann og spyrja: „Afsakið, en
eruð þér ekki menntamála-
ráðherrann?" Þá er friðurinn
úti.
ÁS
Þjóðleikhúsið
FENGII
Þjóðleikhússtjóri hefur á nýjan leik sagt upp níu starfsmönnum
leikhússins, Þetta er sami hópur og Stefán Baldursson sagði
upp í fyrra. Þá voru uppsagnirnar taldar ólögmætar.
Stefán Baldursson þjóðleik-
hússtjóri hefur öðru sinni
sagt upp níu starfsmönnum
leikhússins, að þessu sinni frá
og með 1. mars, en uppsagn-
irnar taka gildi við upphaf
næsta leikárs, 1. september
næstkomandi.
Nímenningarnir fengu
sent uppsagnarbréf í hrað- og
ábyrgðarpósti síðastliðinn
laugardag. Þetta eru leik-
stjórarnir Brynja Benedikts-
dóttir, Benedikt Árnason og
Þórunn Magnea Magnúsdótt-
ir, leikararnir Helga Jónsdótt-
ir, Jón S. Gunnarsson, Hákon
Waage, Lilja Þórisdóttir og
Edda Þórarinsdóttir, ásamt
Agnesi Löue píanóleikara.
Eins og kunnugt er sendi
Stefán Baldursson sama hópi
uppsagnarbréf um svipað
leyti árs í fyrra og áttu þær að
taka gildi við upphaf þessa
leikárs, 1. september síðast-
liðinn. Eftir það mögnuðust
miklar deilur innan Þjóðleik-
hússins og utan um réttmæti
uppsagnanna. Var deilt um
framlag nímenninganna til
leikhússins, listræna stefnu
og um atvinnuöryggi lista-
fólks.
Þó var ekki síst álitamál
hvernig staðið var að upp-
sögnunum. Stefán var þá
ekki enn tekinn formlega við
embætti þjóðleikhússtjóra,
en vildi senda uppsagnirnar í
tæka tíð til að þær tækju gildi
á nýju leikári. Lögfræðinga
greindi á, en ríkislögmaður
úrskurðaði að uppsagnirnar
væru óréttmætar. Lyktirnar
urðu þær að Ólafur G. Einars-
son menntamálaráðherra og
Gísli Alfredsson, þáverandi
Þjóðleikhússtjóri, ákváðu að
dragj^þær til baka.
*Þeir sem tala máli nímenn-
inganna hafa fundið að því að
nú komi uppsagnirnar á ein-
kennilegum tíma. Nýlega
hafi verið tilnefnt í nýtt þjóð-
leikhúsráð sem komi saman á
næstunni og eðlilegt hefði
verið að það fjallaði um mál-
ið.
Litlar breytingar verða þó á
þjóðleikhúsráði. Guðrún
Helgadóttir alþingismaður
sest þangað inn í stað Guð-
rúnar Stephensen leikkonu,
en eftir sem áður sitja þar
Þurídur Pálsdóttir söngkona,
Haraldur Olafsson dósent og
leikararnir Pálmi Gestsson og
Tinna Gunnlaugsdóttir.
Heimildamaður PRESS-
UNNAR benti á að Stefán
hefði hugsanlega viljað hafa
hraðann á áður en Guðrún
Helgadóttir settist í ráðið,
enda væri hugsanlegt að hún
fyndi þessari ákvörðun ýmis-
iegt til foráttu.
I samtali við PRESSUNA
sagði Stefán Baldursson að
þetta væri í raun sama
ákvörðun og hann tók í fyrra,
henni hefði hann aldrei
breytt. Það hefði legið á að
uppsagnirnar kæmust út til
að þær tækju gildi 1. sept-
ember. Þjóðleikhúsráð hefði
ítrekað að það hefði ekki
breytt afstöðu sinni i þessu
máli og hann teldi ekki að
nýtt ráð breytti neinu þar um.
Stefán hefur einnig legið
undir ámæli fyrir að hafa
ekki nýtt starfskrafta ní-
menningana á þessu leikári.
Þeir hafi verið samnings-
bundnir og á föstum launum
hjá leikhúsinu, en í raun ekk-
ert fengið að gera þar innan
í raun sama ákvörðun tekin
var í fyrra, segir Stefán
Baldursson
dyra. Vegna samnings við
Þjóðleikhúsið hafi þeim þó á
sama tíma ekki verið kieift að
taka að sér stór verkefni á
öðrum vettvangi.
Stefán Baldursson telur
þetta ekki óeðlilegt. Hann
hafi ekki gert ráð fyrir starfs-
krafti þessa hóps þegar hann
lagði drög að yfirstandandi
leikári snemma í fyrra. Ekki
hefði heldur verið stætt á því
að setja þau í ýmis smáverk-
efni og smáhlutverk, enda
hefðu beinlínis komið tilmæli
þess efnis frá menntamála-
ráðuneyti.
Samkvæmt heimildum
PRESSUNNAR hafa nímenn-
ingarnir, eða hluti þeirra, í
hyggju að ræða við mennta-
málaráðherra um uppsagn-
irnar.
UPPSAGNARBRÉF
í HRABPÚSTI
'Ráðuneytin búin að jafna sig eftir Magnúsarárið
Keyptu áfengi fyrir
44 milljónir króna
Risna á vegum ríkisins árið
1990 var tæplega 160milljón-
ir króna á verðlagi dagsins í
dag samkvæmt upplýsingum
úr reikningum ríkisstofnana.
Um var að ræða 1,5 prósent
raunaukningu frá árinu 1989
en nýrri tölur liggja ekki fyrir.
15,6 prósent risnunnar flokk-
ast sem föst risna en 84,4 pró-
sent fellur undir annað.
Meginhluti annars risnu-
kostnaðar er vegna reikninga
frá veitingahúsum og A.T.V.R.
Oft er þetta í tengslum við op-
inberar heimsóknir eða við-
skiptaheimsóknir en einnig
er oft um að ræða hóf fyrir
starfsfólk ráðuneyta og stofn-
ana.
Eftir því sem komist verður
næst þá er um 30 prósent
reikninga frá veitingahúsum
vegna áfengiskaupa. Við-
skipti ráðuneytanna við
Á.T.V.R. á árinu 1990 námu
9,5 milljónum króna og
höfðu aukist um 32 prósent
að raungildi frá árinu 1989.
Þar sem viðskipti við ráðu-
neytin eru færð á kostnaðar-
verð þá verður að umreikna
þau til útsöluverðs til að fá
hugmynd um verðlag ef al-
menningur hefði gert þessi
sömu viðskipti.
Lætur nærri að útsöluverð
áfengis sem ríkið keypti sé
nálægt 44 milljónum króna.
Þessi 32 prósent aukning frá
1989, sem var árið þegar mál
Magnúsar Thoroddsen
hæstaréttardómara komst í
hámæli en í kjölfarið hrundu
áfengisúttektir hins opin-
bera, jafngildir 10,6 milljóna
króna raunaukningu í kaup-
um. Ef gert er ráð fyrir að
jafnaðarverð hverrar áfengis-
flösku sé um 2000 krónur, þá
er þetta aukning upp á 5335
flöskur. Fyrir 44 milljónir má
fá 22.000 flöskur eða um 60
flöskur á dag. Það lætur því
Eftirfall i áfengisneyslu á veg-
um rikisins í kjölfar máls
Magnusar Thoroddsen þá
virðist allt vera komið i samt
horf.
nærri að árið 1990 hafi verið
drukkin tvær og hálf flaska af
áfengi á klukkustund.