Pressan - 20.02.1992, Blaðsíða 2

2
FIMMTUDAGUR PRESSAN 20. FEBRÚAR 1992
FYRSTAfFREMST
júlíus sólnes. Hann mætti á þorrablót hjá Alþýöubandalaginu.
BJÖRN bjarnason. Hann er búinn aö týna hlutabréfi sínu í Granda.
JÚLÍUS BLÓTAÐI
MEÐ ALLA-
BÖLLUM
Það vakti athygli að á
þorrablóti Alþýðubandalags-
ins í Kópavogi var einn gest-
anna þekktur fyrir allt annað
en vera alþýðubandalags-
maður eða stuðningsmaður
þess, en það var Júlíus Sól-
nes, fyrrum umhverfisráð-
herra og formaður Borgara-
flokksins og Frjálslyndra.
Júlíus hefur hins vegar starf-
að talsvert með þeim hjónum
Ólafi Ragnari Grímssyni
og Guðrúnu K. Þorbergs-
dóttur; með Ólafi sat Júlíus í
ríkisstjórn og í bæjarstjórn
Seltjarnarness með Guðrúnu.
STEFNIR í ÁTÖK
UM FORSETA
ÍÞRÓTTA-
SAMBANDSINS
Þing íþróttasambands ís-
lands verður í haust. Allt
bendir til að til kosninga
komi um forseta sambands-
ins. Júlíus Hafstein borgar-
fulltrúi er að íhuga að bjóða
sig fram gegn Ellert B.
Schram, núverandi forseta.
Reyndar neitar Júlíus að
hann sé að undirbúa kosning-
ar og segist ánægður með
samstarfið við Ellert. Hitt er
vitað að innan sérsamband-
anna eru menn þegar farnir
að ræða hvorn þeir styðji
þegar þar að kemur.
Ellert virðist hafa sterka
stöðu. Hann er vinsæll mað-
ur og eins þykir þeim sem eru
ekki hans dyggustu stuðn-
ingsmenn að alltof snemmt
sé að dæma hann af verkun-
um, þar sem hann hefur að-
eins verið forseti í fáeina
mánuði.
Júlíus beið lægri hlut gegn
Ellert þegar varaforseti var
kjörinn á síðasta þingi
íþróttasambandsins.
BJÖRN TÝNDI
BRÉFINU SÍNU í
GRANDA
Það er mikið að gera hjá
Birni Bjarnasyni þing-
manni og áreiðanlega erfitt
að henda reiður á öllum
sköpuðum hlutum. 21. októ-
ber sl., eða fyrir aðeins fjór-
um mánuðum, var gefið út á
hans nafni hlutabréf í Granda
hf., bréfið D-584 að nafnvirði
28 þúsund krónur (nær 80
þúsund á markaðsverði).
Nú hefur Björn hins vegar
neyðst til að höfða ógilding-
armál fyrir bæjarþingi
Reykjavíkur. Ástæðan er sú
að hann er búinn að týna
bréfinu og var heimild til
ógildingarstefnu veitt 27.
janúar síðastliðinn. Það tók
því Björn innan við þrjá mán-
uði að týna bréfinu góða. Yf-
irborgardómarinn í Reykja-
vík stefnir því „hverjum
þeim, sem kynni að hafa
framanskráð hlutabréf undir
höndum eða telur til réttar
því" að mæta í bæjarþingið
30. apríl og sanna rétt sinn til
bréfsins, en að öðrum kosti
verður það dæmt ógilt og
nýtt bréf gefið út til handa
Birni.
ANDREA
ÆÐARKOLLA
„Æðarkollan hefur brætt
hjörtu allra sem hafa komist í
tæri við hana eða horft í litlu
perlurnar í augunum á
henni," segir Kristján Karls-
son, sem ásamt vini sínum,
Steingrími Eyfjörð, fann
iemstraða æðarkollu í fjör-
unni við Gróttu. Þeir færðu
fuglinn, sem fengið hefur
nafnið Andrea, á Dýraspítal-
ann, en þar var gert að sárum
hans. Húsdýragarðurinn hef-
ur skotið skjólshúsi yfir Andr-
eu og er í bígerð að koma þar
á fót athvarfi fyrir villt dýr.
„Það kom okkur mikið á
óvart að fólki fannst eðlileg-
ast að lóga henni," sagði
Steingrímur. „Við höfum því
ákveðið að stofna félag sem
verður kallað Vináttufélag ís-
lenskra dýra og er markmið-
ið að hlú að villtum dýrum
sem hafa lent í ógöngum."
„Hugmyndir fólks um líf
Andreu eru táknrænar fyrir
kaldranalegt hugarfar í þjóð-
félaginu. Niðurskurður í heil-
brigðisgeiranum ber líka
vitni um það," sagði Kristján.
Þeir vinir telja að hér sé á
ferðinni verðugt verkefni fyr-
ir heimspekideild Háskólans
að glíma við. „Við gætum
komið með Andreu í heim-
sókn þegar hún er orðin
hressari," bætti Kristján við.
Steingrími og Kristjáni
finnst dýrategundum veru-
lega mismunað, ekki sama
hvort um villt dýr eða húsdýr
er að ræða. „Hví skyldu
poodle-hundar vera rétt-
hærri en æðarkollur?" spyr
Kristján um leið og hann
hvetur fólk til að skrifa félag-
inu, pósthólf 3246, 123
Reykjavík.
GUNNAR VILDI
EKKI
SEGJA AÐ BÚFÉÐ
YRÐI AFLÍFAÐ
Nýverið samþykkti bæjar-
stjórn Kópavogs reglur um
búfjárhald í bænum. í reglu-
gerðardrögunum var vita-
skuld gert ráð fyrir viðurlög-
um vegna brota og ítrekaðra
brota. Fyrirliggjandi tillaga
var hins vegar ekki samþykkt'
óbreytt.
Drögin gerðu ráð fyrir að
ákvæði um ítrekuð brot væri
á þá leið að gripir yrðu aflíf-
aðir. Þetta þótti bæjarstjórn-
armönnum nokkuð fráhrind-
andi orðalag. Gunnar J.
Birgisson lagði því fram
breytingartillögu, sem sam-
þykkt var samhljóða, um að í
staðinn kæmi að gripunum
yrði „ráðstafað samkvæmt
11. grein laga um búfjárhald".
Þetta hljómar vitaskuld
miklu betur í eyrum við-
kvæmra sálna. Breytingin er
hins vegar engin; 11. greinin
kveður á um aflifun gripa við
ítrekuð brot. Það bara mátti
ekki segja þetta á manna-
máli.
LANDLÆKNIR
MEÐ 8,3 PRÓSENT
í RISNU
Útgjöld Ólafs Ólafssonar
landlæknis vegna risnu emb-
ættisins á árinu 1990 voru
823 þúsund krónur, eða rúm
900 þúsund á verðlagi dags-
ins í dag. Þetta eru 8,3 pró-
sent af öllum útgjöldum á því
ári.
Ástæða þessarar háu risnu
skýrist meðal annars af heim-
sókn færeyska landlæknisins
og starfsmanna hans. Land-
læknir fékk fleiri erlenda
gesti á þessu ári.
Eitt verður að hafa í huga.
Allt áfengi sem landlæknir
veitti gestum sínum er fært á
kostnaðarverði og því hefði
upphæðin orðið til muna
hærri hefði áfengið verið
fært á því verði sem við hin
verðum að greiða fyrir það.
Á árinu 1990 var landlækn-
ir það embætti sem eyddi
hæstu hlutfalli útgjalda sinna
til risnu.
Önnur embætti sem eyddu
háu hlutfalli útgjalda til
veisluhalda eru; Flugmála-
stjórn, sem var með 2,4 millj-
ónir í risnu, eða 2,6 milljónir
á núverandi verðlagi, Vega-
gerðin var með rúmar tvær
milljónir og skipulagsstjóri
900 þúsund krónur á árinu
1990.
ólafur ragnar GRlMSsoN. Hann var á þorrablóti með Júlíusi Sólnes. ellert b. schram. Hann er forseti íþróttasambandsins og á von á að
þurfa að berjast fyrir að halda embættinu. júlíushafstein. Hann segist ekki ætla að berjast við Ellert. Samt er kosningabarátta milli þeirra
hafin. gunnar j.birgisson lagði fram breytingartillögu sem breytti engu. ólafurólafsson. Hann var risnukóngurársins 1990. pétureinars-
son. Hann eyddi líka miklum peningum til veisluhalda.
Ámundi, hefur Alþýðu
blaðið verið með
áskriftarherferð í
ísrael?
,,Nei, en við munum
íhuga það gaumgœfilega
í kjölfar vinsœlda forsœt-
isráðherrans okkar í þvt
landi
Alþýðublaðið er sá íslenskra
fjölmiðla sem mest hefur ver-
ið vitnað í í ísrael vegna máls
Eðvalds Hinrikssonar. Ámundi
Ámundason er framkvæmda-
stjóri Alþýðublaðsins.
L í T I L R Æ Ð I
af plokkfisklist
FLOSI ÓLAFSSON
Þessa dagana finnst mér
ég oft hafa ærna ástæðu til
að lofa guð almáttugan fyrir
það að vera ekki þjakaður af
lauslætisfíkn.
Þessi hugsun ásækir mig
einmitt um þessar mundir
þegar heimsfréttirnar flytja
okkur hvern harmleikinn af
öðrum útaf ástarlífi afreks-
manna sem skara framúr að
gáfum, mannkostum og lik-
amsburðum og gætu orðið
mannkyninu til heilla ef
þetta góða fólk væri ekki sí-
fellt að álpast uppá vitlausar
hjásvæfur.
Því ber að fagna að fjöl-
miðlar skuli halda vöku
sinni og flytja okkur reglu-
lega fregnir af stóðlífi for-
setaframbjóðenda og þjóð-
skörunga, sem sífellt eru að
hnjóta um tippið á sér.
Óg ekki er minna um vert
að fá regiulega fréttir af
uppáferðum bardagatrölla
og fegurðardísa.
Vekur mann til umhugs-
unar um að eyðing ósonlags-
ins og búvörusamningurinn
eru ekki einu vandamálin
sem mannkynið á við að
striða í dag.
Það er ef til vill ekkert erf-
iðara í dag helduren í gamla
daga að koma sér upp kven-
manni og lenda í ástarævin-
týrum, en ég sé ekki betur
en leikreglurnar séu að
verða svo flóknar að það sé
aðeins á færi lögfræðinga að
stíga í vænginn við kven-
mann, hvaðþá þegar farið er
að gera do-do. Þá dugir ekk-
ert minna en að vera sifja-
réttarfræðingur, svo tryggt
sé að farið sé úr buxunum
með lögformlegum hætti.
Þess vegna setur mig
hljóðan þegar fjölmiðlar
gefa blaðrými, eða sjónvarp-
ið hlé á íþróttafréttum, til að
tíunda kvennafar hnefa-
leikakappans Tysons og þær
hörmungar sem af því hafa
hlotist.
Allur hinn siðmenntaði
heimur er afar sleginn.
Guð veit að ekki vildi ég
sofa hjá Mike Tyson boxara,
jafnvel þó ég væri kvenmað-
ur, en smekkurinn er jafn
margvíslegur og kynverurn-
ar, og víst er um það að kon-
ur hafa hingaðtil ekki verið
frábitnar því að sænga með
þessu hormónatrölli.
Hitt er svo annað að jafn
margreyndur kvennamaður
og þessi boxari hefði átt að
sjá í hendi sér að fegurðar-
drottningin, ungfrú Desiree
Washington, var siðprúð
stúlka og hrein mey þeirrar
gerðar sem ekki gerir do-do
fyrr en á brúðkaupsnóttina.
Harmleikurinn skeði svo
þegar boxarinn og ungfrú
Washington voru berrössuð
uppá hótelherbergi 606 á
Canterbury-hótelinu og box-
aranum fannst kringum-
stæðurnar gefa til kynna að
ástæða væri að láta til skarar
skríða.
Ég held að þessi harmleik-
ur, sem um þessar mundir
skekur alla heimsbyggðina,
ætti að verða okkur karl-
mönnum viðvörun um það
að „eigi er sopið kálið þó í
ausuna sé komið".
Fram kom í réttarhöldun-
um að boxarinn hefði spurt
ungfrúna, í vitna viðurvist,
hvort hann mætti sofa hjá
henni og hún svaraði:
— Hvenær sem þú vilt.
Þá bað hann hana að
fækka fötum og hitta sig sem
best undirbúna til ástar-
leikja, sem hún og gerði, fór
uppá hótelherbergi sitt og
kom til baka að vörmu spori
í „samræðisklæðum" sem
stundum eru kölluð „fljót-
ræðisdress", en þar sem ekki
vannst tími til að gera do-do
í límúsínu boxarans var ekið
á hótel, eftir æsilega ástar-
leiki, sem jafnvel gætu kom-
ið Jónu kynlífsfræðingi til að
roðna.
Á herbergi 606 héldu þau
svo áfram ástarleikjum sem
ekki verða tíundaðir í þessu
blaði, nema á kynlífssíð-
unni, og þá er einsog boxar-
inn hafi fengið hormóna-
sjokk, misst dómgreindina
og fengið þá ranghugmynd
að daman væri til í tuskið.
Leikslokin hafa svo fjöl-
miðlar séð um að tíunda fyr-
ir hinum siðmenntaða
heimi.
Að dómi felldum varpaði
boxarinn fram lítilli limru:
Á hátindi frægðar og frama
mín freistaði bústin dama
Hún lét stinga mér inn
þvi ég stakk honum inn
en mér stóð bara ekki — á sama.