Pressan - 20.02.1992, Blaðsíða 28

28
FlMMTUDAGUR PRESSAN 20. FEBRÚAR 1992
B fi L A R
Talað er um að sumir bílar hafi sál. Þá er átt við gömlu bílana sem liðu um göturnar þegar Reykjavík var annar bær og Ólafur Thors,
Bjarni Ben og fleiri stjórnuðu landinu. í þá daga var auðvelt að greina bíltegundir í sundur, _ öðruvísi en nú á dögum þegar allir bílar
virðast steyptir í sama mót. PRESSAN fór á stúfana og fann bifreið með sál. Bifreið sem enn líður um götur Reykjavíkur. Það er Volvo
Amazon, nú í eigu leikaréms Valdimars Arnar Flygenring.
VOIV
$ACA
AMA
KEYPTUR AF
GUNNARI
SMÁRA ÞOR-
STEINSSYNI FRÁ
UMBOÐINU1.
APRÍL 1966
Fyrsti eigandi að þessum
Volvo var Gunncir Smári Þor-
steinsson trésmiður. Hann
fékk bflinn í hendumar 1. aprfl
1966 á 224 þúsund gamlar
krónur.
„Þetta var mikill gæfubfll fyr-
ir okkur hjónin, enda áttum
við hann lengi. Hann skilaði
okkur alltaf heilum heim. Það
var mjög þægiiegt að ferðast í
þessu. Stólamir þóttu mjög
góðir á þessum tíma og maður
varð aldrei þreyttur á að sitja í
honum.
Amazon-gerðin var mjög
vel lukkuð. Þetta var klassísk-
ur bfll og stóð mjög framarlega
á þessum tíma. Það var margt
í honum sem var þá ekki ak
mennt komið í bíla, eins og
stólamir, sem hægt var að
stilia eftir hentugleika, hnakka-
púðar og öryggisbelti.
Þessi týpa af Volvo var
þriggja gíra og I því lá eini galli
hans að mínu mati. Maður
varð að lalia í fyrsta gír í löng-
um bröttum brekkum. Stund-
um komst ég upp Kambana í
öðrum gír ef vegurinn var frír.
Vélin hefði kannski mátt vera
stærri, en hún var mjög þýð
og endingargóð. Þær endast
ekki margar svo vel nú á dög-
um.
Það má segja um þennan bfl
að meðan ég átti hann þurfti
aldrei neitt að gera við hann,
nema kannski skipta um
brémsuborða, kerti og platín-
ur.
Það er eitt sem ég man eftir
við þennan bfl, að það var allt-
af sami kúplingsdiskurinn f
honum meðan ég átti hann.
Það var búið að keyra hann yf-
ir 200 þúsund kflómetra, þaiin-
ig að þú sérð hvað þetta end-
ist.“
Þekkirðu bflinn aftur í um-
ferðinni?
„Ég sá hann í síðustu viku
fyrir tilviljun. Ég tók eftir hon-
um af því ég þekki númerið á
honum. Mér þótti vænt um að
sjá að _það er vel hugsað um
hann. Eg gat ekki séð annað.“
VOLVOINN
SELDUR JÓNI
BJARNA6UNN-
ARSSYNI 30.
NÓVEMBER 1983.
KAUPVERÐIÐ ER Á HULDU
„Volvoinn reyndist mér frá-
bærlega vel að öllu leyti.
Fljótlega eftir að ég fékk
hann var hann gerður alveg
upp. Ég skipti um boddí að
stórum hluta, ryðbætti hann,
tók upp vélina, boraði hana út
og endumýjaði allan undir-
vagninn. Að þessu loknu var
bfllinn eins og nýr,“ segir Jón
Bjami Gunnarsson.
Vakti bfllinn ekki athygli?
Jú, jú, vissulega. Það eru
ekki margir svona bflar á göt-
unum í dag.“
Hverjir eru helstu kostir
þessa bfls?
„Þetta var mjög sterkur bíll
og klikkaði aldrei. Hann var
bam síns tíma og hafði þvf sín-
ar takmarkanir miðað við nýja
bíla í dag. Það var til dæmis
bara þriggja gíra kassi í þessu,
þannig að það þurfti stundum
að keyra hann í fyrsta gír úti á
vegum og í brekkum."
VOLVOINN
SELDUR CUD-
JÓNI ÁOÚSTI
KRISTINSSYNI 17.
JÚNÍ1989
„Ég keypti bflinn sumarið
‘89 fyrir 200 þúsund krónur.
Þetta var fyrsti bfllinn minn.
Ég keypti hann í þeirri trú að
hann væri í toppstandi, eins
og nýr. Því varð ég hálfsvekkt-
ur þegar í ljós kom að vélin var
að gefa sig, rafallinn og ann-
að,“
segir þriðji eigandinn, Guð-
jón Agúst Kristinsson.
,Annars var mjög gott að
keyra bflinn, hann var mjúkur
og þægilegur og maður fann
ekki fyrir hraðanum. Hann leið
áfram eins og í draumi. Bfllinn
reyndist mér mjög vel á malar-
vegum, það sannaðist þegar
ég fór á honum til Sauðár-
króks. Að vísu rispaðist lakkið
nokkuð illa og það vakti upp
grunsemdir hjá mér að hann
hefði verið illa sprautaður af
fyrri eiganda Gömul músík fór
bflnum mjög vel. Ég var vanur
að spila gamlan djass þegar ég
fór á rúntinn og við það skap-
aðist mjög sérstök stemmning
í bflnum. Flestir vina minna
voru sammála því.
Fyrri eigandi hafði skipt um
öll áklæði í bflnum og fannst
mér það miður. Það er nauð-
synlegt að bflar haldi sem
mest upprunalegum einkenn-
um. Annars finnst mér að
svona gamlir bflar eigi best
heima hjá bfladellumönnum,
sem hafa tíma og þekkingu til
að sinna þessu. Það er alltaf
eitthvað sem þarf að gera við.
Ég seldi bílinn á 110 þúsund.
Það var allt of lágt, ég veit það.
Ég var eiginlega undir áhrifum
þegar ég samþykkti kaupin,
svo á Ingólfur, sá sem keypti
hann af mér, sama afmælisdag
ogég.“
INCÓLFUR 5IÚ-
URDSSON
TROMMULEIK-
ARI KAUPIR
VOLVOINN 1.
APRÍL 1990
(i ANNAÐ SINN SEM BÍLLINN VAR
KEYPTUR Á ÞESSUM DEGI ÁRSINS)
„Þetta er stórkostlegt farar-
tæki. Bfllinn er ótrúlega falleg-
ur og frábærlega vel með far-
inn. Allt er nýuppgert að innan
og utan,“ segir Ingólfur Sig-
urðsson, fjórði eigandinn.
Ég keypti bflinn á slikk, 100
þúsund kall. Það var alveg út í
hött. Startarinn bilaði hjá ná-
unganum sem átti bflinn á
undan mér og sá dreif sig ekk-
ert í að gera við þetta. Eg lét
gera við startarann, það var
ekkert mál.“
Sá sem seldi þér hann sagð-
ist hafa verið undir áhrifum
áfengis þegar kaupsamningar
tókust?
„Það er rétt. Ég var náttúr-
lega algjör skepna og notfærði
mér það. Við eigum sama af-
mælisdag og héldum sameig-
inlegaveislu.
Það var þá sem ég bauð í bíl-
inn.“
Af hverju seldirðu bflinn?
„Ég var orðinn dálítið leiður
á honum. Mig langaði í nýjan
bfl, það er að segja bfl með nú-
tímaþægindum eins og við Is-
lendingar sækjumst svo mjög
eftir. Bfllinn bilaði nokkrum
sinnum og ég er enginn maður
til að standa í slíku.
Viðgerðcikostnaður var
kominn upp í 100 þúsund
krónur þegar ég seldi hann eft-
ir ár. Hann seldist á 250 þús-
und á borðið.“
VALDIMAR ÖRN
FLYCENRINC
LEIKARI EICN-
AST VOLVOINN
25. JÚLÍ1991:
KAUPVERÐ 250
ÞÚSUND.
Valdimar talar um bflinn líkt
og um ástkæra eiginkonu sína
væri að ræða: „Ég dái allt sem
fagurt er og gamlir hlutir hafa
miklu meira vægi en nýir yfir-
leitt, bæði í sambandi við efni
og efniskennd."
Hverjir eru kostir þessa
bfls?
„Maður er öruggari en and-
skotinn inni í honum. Að íerð-
ast í þessum bfl er ekki spum-
ing um að fara á milli A og B
heldur er leiðin á milli A og B
miklu meira virði en A og B.“
En vantar ekki græjur í hann
sem þykja nauðsynlegar í
dag?
„Nei, nei, elskcin mín. Það er
bara eins og þegar menn eru
orðnir fullorðnir, þá eru þeir
með skurði á puttunum. Lífið
er margbreytilegt, skilurðu
mig. Það er hægt að segja
marga hluti um þennan bfl, en
ekkert sem verður notað gegn
honum. Einu vandræðin í
sambandi við bflinn, og það er
ekki honum að kenna, er að
hann er tvennra dyra og við
erum komin með eitt bam og
stundum verður manni hugs-
að til þriðju hurðarinnar. Eg
mundi ekki láta hann í hend-
umar nema á einhverjum
pottþéttum manni.
Þegar bílar em orðnir svona
virðulegir og skemmtilegir og
hcifa staðið sig svona vel, þessi
í 25 ár og á mildð eftir, lætur
maður þá ekki fyrir eitthvert
slikk. Menn verða að borga
fyrir að fá að eiga svona merki-
legan hlut. Og hann er ekld
neinn hlutur, þú heyrir hvem-
ig ég tala um hann. Það er sál í
þessum bfl.“
Glúmur Balclvinsson