Pressan - 27.02.1992, Blaðsíða 20

20
FIMMTUDAGUR PRESSAN 27. FEBRÚAR 1992
ASTA
Halldórsdóttir og félagar
hennar fóru í sleðaferð til
Albertville eins og kunnugt
er. Margt hefur gerst hjá ís-
Iensku íþróttamönnunum. 1
fyrsta lagi sló að Astu við
opnunarathöfnina því hún
hafði ekki klætt sig nógu
vel. Þá lenti félagi hennar,
Haukur Eiríksson, í þeim
hremmingum að það fraus
undir skíðunum hans af því
hann hafði ekki borið á rétt-
an áburð. Kom fyrir lítið þó
að landsliðsþjálfarinn væri
sérfræðingur í skíðaáburði.
Á meðan dunduðu alpa-
greinamennimir við að leita
sér að mótum annars staðar
en á Ólympíuleikunum. Það
hafði einnig gleymst að skrá
göngumennina í 50 km
göngu, en þeir fengu að lok-
um að vera með gegn því að
þeir yrðu ekki fyrir. En það
var
KRISTINN
Bjömsson sem varð heims-
frægur fyrir glæslegt fall þar
sem hann sópaði einhverj-
um starfsmönnum með.
Fallið var sýnt aftur og aflur
í sjónvarpsstöðvum út um
allan heim og við íslending-
ar munum væntanlega
gleyma því að „hetjan fall-
andi“ hafði gleymt skíðun-
um st'num. Nú er hins vegar
ljóst að gleðin verður tæpast
endurtekin, því þátttökuskil-
yrði fyrir næstu Ólympíu-
leika verða mun strangari.
En einn maður ætti þó að
gleðjast þrátt fyrir það því
INGÓLFUR
Hannesson, íþróttafrétta-
maður ríkisútvarpsins, hefur
undanfarið lært að fagna
með Norðmönnum. Ingólfur
er menntaður í norsku
trimmi og getur sagt „hoja
Norge" án þess að fipast.
Það hefur hann sýnt undan-
farið og er víst óhætt að
segja að fögnuður hans hafi
verið tryllingslegur þegar
Norðmenn voru að sópa til
sín verðlaununum. Það er
verst að pistlum hans var út-
varpað til Islands en ekki
Noregs. En þrætupúkar vik-
unnar eru margir, meðal
annars
ÞRÖSTUR
Ólafsson og Steingrímur
Hermannsson, sem rífast
um það hvor haft veri skað-
legri fyrir íslenskt efnahags-
líf. Þá vegast þeir Páll
Magnússon og Heimir
Steinsson á með stílvopninu
og liggur Edda Andrésdóttir
í valnum. Þá eru Jón H.
Sveinsson sjóliðsforingi og
Gunnar Bergsteinsson enn á
ný búnir að blása lífi í
„landhelgisdeiluna".
TUGMILLJONA KRÖFIIR
í GÖMUL ÞROTABU
BRUNNU UPP í SKÚFFU
SKIPTARÁBANDANS
Unnsteini Beck lögfræðingi var falið að klára mál 20 þrota- og dánarbúa árið 1979. Bunkinn kláraðist loks
á síðasta ári og voru einstök bú allt að 20 árum í skiptum - á meðan verðbólgan rýrði kröfurnar um allt að
98 prósentum.
Af 20 þrota- og dánarbúum,
sem Unnsteini Beck var falið
að Ijúka árið 1979, kláraðist
það síðasta ekki fyrr en á síð-
asta ári. Voru sum mál þá búin
að vera 15 til 20 ár í skipta-
meðferð hjá Unnsteini. Kröfur
brunnu upp í verðbólgu og
þegar loks kom að uppgjöri
fékkst allt niður í 2 prósent af
raungildi krafna greitt.
Þannig voru kröfur í þrotabú
Byggingarfélagsins Brúar um
51 milljón að núvirði, en eftir
19 ára skiptameðferð voru
kröfuhöfum greiddar 1,3 millj-
ónir og fyrirtækið aldrei gert
gjaldþrota - og nýverið tók
það á móti 40 milljóna króna
úthlutun frá Sameinuðum
verktökum. Þrotabú Vátrygg-
ingarfélagsins var 20 ár í með-
ferð hjá Unnsteini. Þar voru
upphaflegar kröfur 94 milljón-
ir að núvirði en þegar upp var
staðið fengust tæpar 2 milljón-
ir króna greiddar.
Unnsteinn var skiptaráðandi
hjá borgarfógeta, en lét af
störfum í desember 1979. Þá
var hann skipaður setuskipta-
ráðandi í 20 málum sem hann
hafði haft með höndum. Um
þetta var gefin út sérstök um-
boðsskrá. PRESSAN leitaði
ítrekað eftir því hjá dómsmála-
ráðuneytinu að fá afrit af skrá
þessari, en ráðuneytið komst
loks að þeirri niðurstöðu að
hún yrði ekki afhent.
BRÚ: EFTIR 19 ÁR
GREIDDUST 2,5 PRÓ-
SENT AF KRÓFUM
Brú var tekin til gjaldþrota-
skipta 20. september 1967, en
það var ekki fyrr en 22. apríl
1986 að skiptum lauk á skrif-
stofu Unnsteins Beck - tæpum
19 árum síðar. Fyrst tafðist
málið þegar upp kom ágrein-
ingur um gildi veðsetningar á
hlutabréfum Brúar í Samein-
uðum verktökum, vegna
skulda í Iðnaðarbankanum.
Svo fór að lokum að þessar
skuldir voru greiddar.
Lýstar kröfur frá 1967 námu
168 þúsund krónum eða um 93
milljónum króna að núvirði.
Þar af var krafa Iðnaðarbank-
ans um 42 milljónir, en bank-
inn féll frá kröfunni er veð-
skuldimar voru greiddar. Eftir
stóðu þá kröfur upp á 51 millj-
ón að núvirði.
Höfuðstóllinn frá 1967
hljóðaði upp á tæplega 92 þús-
und krónur og engin verð-
Unnsteinn Beck setuskipta-
ráðandi. „Það er vissulega í
verkahring skiptaráðanda að
reyna að flýta slíkum málum,
en fyrr á árum voru oft mikl-
ar annir og ekki hægt að
velta málunum yfir á bú-
stjóra eins og nú er gert.“
trygging í gildi. Með dráttar-
vöxtum hækkaði þetta í 560
þúsund krónur, sem er að nú-
virði 1,3 milljónir króna. Eftir
nær 19 ára skiptameðferð
fengu kröfuhafar því 2,5 pró-
sent af raungildi upphaflegra
krafna sinna. Má nefna að
Gjaldheimtan í Reykjavík fékk
320 þúsund krónur að núvirði
upp í kröfu sem að raungildi
var um 12,7 milljónir. Aðal-
eigandi Brúar var Þorbjörn Jó-
hannesson heitinn í Borg.
VÁTRYGGINGARFÉLAG-
IÐ: KRÖFUR RÝRNUÐU
UM 98 PRÓSENT
Allan tímann meðan Brú var í
skiptameðferð rann til félags-
ins arður frá Sameinuðum og
nýverið fékk félagið sinn
skammt af 900 milljóna króna
úthlutun SV, liðlega 40 millj-
ónir.
„Brú varð aldrei gjaldþrota.
Eg leit svo á að ekki væri hægt
að fá meira úr búinu, jafnvel
þótt eitthvað væri umfram af
eignum, enda aðeins hægt að
miða við lögbundna dráttar-
vexti,“ segir Unnsteinn.
Þrotabú Vátryggingarfé-
lagsins hf. var yfir 20 ár í með-
ferð hjá Unnsteini, en skiptum
lauk loks á síðasta ári. Það var
úrskurðað til skipta í mars
1970 og skömmu síðar lágu
fyrir samþykktar kröfur sem
jafngilda í dag um 94 milljón-
um króna. Þar af átti íslensk
endurtrygging kröfu upp á sem
svarar 25 milljónum og Sam-
ábyrgð Islands á fiskiskipum
kröfu upp á 21 milljón. íslensk
endurtrygging fékk eftir 20 ára
þolinmæði greiddar 480 þús-
und krónur og Samábyrgðin
fékk um 410 þúsund.
Kröfuhafar fengu því nálægt
2 prósentum af raungildi upp-
haflegra krafna.
Félagið var stofnað árið
1953 og tók þá yfir tvö önnur
félög, Trolle & Roth hf. og
Carl D. Tulinius og co. hf. Síð-
asta stjóm Vátryggingarfé-
lagsins var skipuð Stefáni O.
Magnússyni, Kristni Hallssyni
og Ölafi Finsen.
BREIÐHOL HF: 9 ÁR AÐ
SKIPTA EIGNALAUSU
BÚI
Breiðholt hf. var stærsta
verktakafyrirtæki landsins á
sínum ti'ma, blómlegt og öfl-
ugt. Upprunalegir aðaleigend-
ur voru Guðmundur Einarsson
verkfræðingur, kenndur við
Gimli, Björn Emilsson tækni-
fræðingur og Páll Friðriksson,
en síðar gerðist aðaleigandi
Sigurður Jónsson og meðeig-
andi Hafsteinn Baldvinsson
lögfræðingur. Fyrirtækið fór á
hausinn í ársbyrjun 1979 eftir
að hafa byggt á þriðja þúsund
íbúðir á 10 árum. Banabiti fyr-
irtækisins var að stjórn verka-
mannabústaða í Reykjavík
svipti það verkefnum, þegar
ljóst þótti að fyrirtækið stóð
illa.
Kröfur í búið voru 330 tals-
ins. Einna stærstar kröfur
munu hafa komið frá Gjald-
heimtunni í Reykjavík, 24
milljónir að núvirði, og frá
Tollstjóranum í Reykjavík, 17
milljónir.
Unnsteinn Beck segir að
skiptalok hafi farið fram í
október 1987, en um það
fannst ekkert í gögnum Hluta-
félagaskrár. „Eg man ekki
hversu kröfurnar voru háar, en
búið var eignalaust og það
fékkst ekkert upp í kröfur. Það
litla sem fannst, um 7 þúsund
krónur að mig minnir, fór upp í
ójafnaðan reikning hjá fógeta-
embættinu."
KLÚBBURINN, HLJÓM-
TÆKI OG T. HANNES-
SON HF.
Klúbburinn hf., félag Hilmars
Björgvinssonar og fleiri, var
tekinn til gjaldþrotaskipta í
september 1970 og námu for-
gangskröfur að núvirði um 3,5
milljónum og almennu kröf-
umar rúmum 4 milljónum. Bú-
ið var loks gert upp í septem-
ber 1981, eftir 11 ára meðferð.
Fengust þá greiddar um 316
þúsund krónur að núvirði.
Greiddust því um 9 prósent af
raunvirði forgangskrafna, en
upp í almennar kröfur greidd-
ist ekkert. Hljómtæki hf., félag
Björgvins Hermannssonar,
Arnórs Hannessonar og fleiri,
var tekið til skipta vegna slita á
félaginu í nóvember 1972.
Ekki tókst betur til en svo, að
skiptum lauk loks í maí 1981,
hátt í áratug síðar. Kröfur í bú-
ið voru upphaflega um 3,2
milljónirað núvirði. Kröfurnar
greiddust og 52 prósent til við-
bótar í vexti, samtals 17.070
eða um 225 þúsund að núvirði.
Til skipta komu því um 7 pró-
sent af raunvirði upphaflegra
krafna.
T. Hannesson hf., félag
Torfa Bryngeirssonar,
Tryggva Hannessonar og
fleiri, var tekið til gjaldþrota-
skipta í nóvember 1976. Kröf-
ur voru um 5,5 milljónir króna
að núvirði. Skiptum lauk ekki
fyrr en í september 1983 og
tók það skiptaráðanda 7 ár að
komast að þeirri endanlegu
niðurstöðu að engar eignir
hefðu fundist upp í kröfurnar.
„TAFIR VEGNA ANNA
OG LANGVARANDI
MÁLAFERLA“
Loks má nefna þrotabú Frið-
riks Jörgensen, sem rak um-
fangsmikla útflutningsverslun
í eigin nafni en varð gjaldþrota
1967. Kröfur sem bárust hljóð-
uðu upp á um 300 milljónir að
núvirði en í kjölfarið fylgdu
margra ára málaferli fyrir
dómstólum. Sjálfstætt fyrir-
tæki, Friðrik Jörgensen hf., var
tekið til skipta í október 1970
og að sögn Unnsteins lauk því
ntáli árið 1985 eða nær 15 ár-
unt síðar, án þess að nokkuð
greiddist upp í kröfur. „Mál
Vátryggingarfélagsins var það
síðasta sem lauk af þessum
málum. Ástæðurnar fyrir því
að mál dragast með þessum
hætti eru ýmsar, oftast er verið
að reyna að ná inn kröfum,
sem síðan reynast kannski
ónýtar þegar til kemur. Það er
vissulega í verkahring skipta-
ráðanda að reyna að flýta slík-
um málum, en fyrr á árurn
voru oft miklar annir og ekki
hægt að velta málunum yfir á
bústjóra eins og nú er gert. Að
vísu var heimild til að fá að-
stoð, en þegar bú eru eignalítil
er hætta á að eignir étist upp ef
borga þarf fyrir slíka aðstoð.
En mál sem þessi töfðust ekki
síst vegna langvarandi mála-
ferla og koma mér í því sam-
bandi einkum í huga mál Vá-
tryggingafélagsins og Friðriks
Jörgensen," sagði Unnsteinn.
Hann sagði það vissulega
rétt að raungildi krafna hefði í
slíkum málum rýmað á þess-
um árum, enda engin verð-
trygging.
„Slík verðtrygging var
hreinlega bönnuð og ekki hægt
að krefjast meira en lögbundn-
ir dráttarvextir buðu.“
Friörik Þór Guðmundsson
Einar Þorbjörnsson viö upphaf fundar Brúar, þar sem 40 millj-
ónum af 900 milljóna úthlutun Sameinaöra verktaka var skipt
upp á milli hluthafa. Brú vartekin til skipta 1967 og laukskipt-
um 1986 án þess að félagið væri gert gjaldþrota. 50 milljóna
kröfur „greiddust að fullu“ - með liðlega 1 milljón króna.