Pressan - 05.03.1992, Side 47

FIMMTUDAGUR PRESSAN 5. MARS 1992
47
LÍFIÐ EFTIR VINNU
BARIR
Púlsinn er einn af þessum stööum,
sem maður er aldrei viss um hvort
maður eigi að sækja eða ekki. Að
minnsta kosti er sá, sem þetta
skrifar, alltaf dauðhræddur um að
detta inn í hóp djassgeggjara, en
engir menn á íslandi eru leiðin-
legri. Kannski var það bara af því
að fjölmiðlablúsinn var í fullum
gangi um síðustu helgi, sem ég
skemmti mér svona vel, en ég held
að meira hafi komið til. Fyrir utan
það, að á barnum stóð einn
skemmtilegasti maður á Islandi á
góðri leið með að hvolfa ellefta
þrefalda vodkanum í sig, voru Vinir
Dóra á sviðinu. Og það er með
ólíkindum hvað Hendrix-taktar
Guðmundar Péturssonar fara vel
við ofneyslu áfengis. Hitt er síðan
annað mál að úrvalið á barnum er
ekkert til að hrópa húrra fyrir. Burt-
séð frá því var Púlsinn prýðileg til-
breyting frá hinum börunum — og
engir djassgeggjarar á staðnum.
UmVjtuzizl
Guðrtin
Ásmundsdóttir
leikkona
(Ragnar Kjartansson talar);
„Þetta er á Grandavegi 36,
hjá mœðginunum Guðrúnu Av-
nmndsdóttur leikkonu og syni
hennar Ragnari Kjartanssyni
grunnskólanema. Þau eru ekki
við í þessu augnabliki en efþú
vilt skilja eftir skilaboð til
þeirra þá ertu beðinn um að
bíða eftir bíb-tóninum sem
kemur núna rétt strax. Veriði
sœl að sinni og passið ykkur á
myrkrinu. “
POPPIÐ
• Vírus spilar á Tveimur vinum í
kvöld, fimmtudagskvöld. Þetta er
þungarokkssveit eins og þær ger-
ast þyngstar og spilar lög héðan
og þaðan. Þeir strákar eru farnir
að vinna aö eigin efni en ekki vit-
um við hvort eitthvað frumsamið
mun heyrast á þessum tónleikum.
Ein myndanna á sýningu blaðaljósmyndara; höfundurinn er Einar Ólason,
Ijósmyndari PRESSUNNAR.
PALL
HEFUR
Vit>
MÆLUM
MEÐ
BESTU BLAÐA-
UÓSMYNDIRNAR
íslenskir blaðaljósmyndarar
hafa í samstarfi við Blaða-
mannafélagið tekið upp á jdeim
ágæta sið að halda árlega sýn-
ingu þar sem getur að líta mark-
verðustu ljósmyndir ársins.
Sýningin á ljósmyndunum ífá
1991 verður opnuð í Listasafhi
ASI við Grensásveg á laugardag
og er þar búið að hengja upp
næstum hundrað myndir sem
dómnefnd valdi eftir um tuttugu
blaðaljósmyndara.
Við á PRESSUNNI getum
ekki stillt okkur um að monta
okkur dálítið af þessari sýningu.
Ljósmyndarar sem tengjast
bíaðinu eiga nefnilega einar
sautján myndir á sýningunni,
sem hlýtur að teljast dágott hlut-
fall. Einar Ólason á þama heilar
níu myndir, Sigurþór Hall-
bjömsson (Spessi), sem er ný-
hættur hér á blaðinu, á fimm, en
Jim Smart er höfundur þriggja
mynda. Þær tók hann raunar
fyrir Þjóðviljann, áður en Jim
kom til starfa hér á PRESS-
UNNI um mánaðarmótin.
Að bióöin hætti bessu hollu-.
sprengi- ou öskudagsveseni
og komi sér í staðinn upp al-
mennilegu kamivali, ekki mun
veitaaf
Að göturnar á íslandi verði
látnar heita fallegum nöfnum
þá verða íbúamir kannski ham-
ingjusamari og ennþá skemmti-
legra að láta sig dreyma um
sætu stelpumar og strákana sem
þar eiga heima
Að stiórnmálanicnnirnir
okkar glevmi ekki
að ríkið er til fyrir þegnana,
ekki þegnamir fyrir ríkið
Að fiölniiölamenn hætti að
kalla Vigdísi forseta „frú
einfaldlega vegna þess að það
er ekki íslensk málvenja að
kalla fólk „frú“ eða „herra“ og
heldur enginn sérstakur virð-
ingarauki
INNI
NOC AÐ
CERA
„Þetta gengur svona í bylgj-
um. Stundum er lítið að gera í
langan tíma, en stundum svo
mikið að manni verður næstum
nóg um,“ segir Páll P. Pálsson,
en þessa dagana sér maður varla
fjallað um tónlist án Jress að á
hann sé minnst. Ástæðan er ein-
faldlega sú að Páll er feikn dug-
legur þessa dagana; hann hefur
stjómað mörgum tónleikum að
undanförnu og tónverk eftir
hann hafa verið spiluð víða um
bæ.
Á Sinfóníutónleikum í Há-
skólabíói í kvöld, fimmtudags-
kvöld, verður svo flutt enn ein
tónsmíðin eftir Pál og undir
hans stjóm; það er mikill klarin-
ettukonsert sem hann samdi
1982 fyrir Sigurð I. Snorrason.
„Það hefði svosem verið
gaman að sitja í rólegheitunum
úti í sal og hlusta á einhvern
góðan stjómanda koma verkinu
Páll P. Pálsson: Heföi svo-
sem veriö gaman aö sitja úti
í sal.
til skila,“ segir Páll. „En á hinn
bóginn veit ég upp á hár hvemig
ég vil að verkið hljómi.“ En
hvemig er þá verkið?
„Þetta er dramatískt verk, að
mestu laust við hávaða og eff-
ekta og ekkert tiltakanlega nú-
tímalegt. Hljómsveitin er ánægð
með það og Siggi hefur ekki
viljað breyta nótu í einleiksköfl-
unum, svo ég hlýt að vera
ánægður Iíka,“ segir Páll.
NEW
YORK-
NÆTUR
Um helgina er væntanlegur til
Reykjavíkur heill herskari
skemmtanasjúkra New York-
búa. Þetta fólk ætlar ekki einasta
að kynna sér næturlífið, sem
sannast sagna er allfjörugt, held-
ur ætlar það líka að gefa nætur-
lífsfíklum borgarinnar forsmekk
að því hvemig skemmtanalífið
artar sig í heimsborginni New
York.
Það verða semsagt New
York-nætur í Reykjavík um
helgina, á Hótel Borg fostudags-
kvöldið og á Ingólfskaffi laugar-
dagskvöldið.
Að sögn em það heldur engir
slordónar sem hingað koma.
Potturinn og pannan í ferða-
laginu kallar sig Julie Jewels, en
hún er ritstjóri tímaritsins
Project X sem fjallar um
skemmtanalífið víðs vegar um
heiminn. Julie þykir einnig
slyngur skemmtanastjóri og hef-
ur hún ásamt plötusnúðnum
Deejay Keoki veg og vanda af
því að skapa stemmningu
heimsborgarinnar.
En þeir em fleiri sem hingað
koma, til að fylgjast með og
kannski til að auka hróður fs-
lands í útlöndum. Þar em helstir
tveir útsendarar víðfrægra fjöl-
miðla. Frá tímaritinu Vanity Fa-
ir kemur Rex Richardson,
blaðamaður og tískuljósmynd-
ari, sem ætlar meðal annars að
gera tískuþætti með íslenskum
fyrirsætum. Frá vikublaðinu
Village Voice kemur svo blaða-
maðurinn Michael Musto, en
hann sérhæfu sig í að skrifa um
næturlíf, skemmtanir og fræga
fólkið í Ameríku.
Og hvernig á svo að sjá til
þess að Jressu ágæta fólki leiðist
ekki í henni Reykjavík? Jú, það
má prófa kvöldmat í Perlunni,
jeppaferð upp á fjöll, kampavín
í Bláa lóninu og svo náttúrlega
partí og aftur partí.
Á bömnum er ferlega hallæris-
legt að drekka eitthvað venju-
legt.
Það em bara örgustu útnesja-
rnenn sem láta sjá sig með
vodka í kók, og bjór er drykkur
sem er notaður þegar lúðar gera
sér glaðan dag. I staðinn á mað-
ur að velja af kostgæfni, drekka
eitthvað skrítið og sérviskulegt
sem hefur bragð af framandi
deildum jarðar: sambucca (an-
íslfl jör frá Róm, smartast að
kveikja í honum áður en hann
er dmkkinn), sérstaklega
kryddað romm frá Karíbahaf-
inu, pemod ffá Miðjarðarhafs-
strönd Frakklands, úzó frá
Grikklandi, rándýrt maltviskí úr
skosku hálöndunum, hémmbil
óþekkta líkjöra. Allt skal þetta
gefa til kynna að sá sem drekk-
ur eða heldur á glasinu hafi
smekk, stíl og viti að heimurinn
endar ekki hér úti á landgmnn-
inu.
Skemmtanafíklar frá New York mála bæinn rauðan, meöal ann
ars frá Village Voice og Vanity Faif-
•Crossroads ætla að spila i Stúd-
entakjallaranum í kvöld. Ekki vit-
laust hjá stjórnendum þar á bæ aö
bjóöa upp á lifandi músík. Einu
sinni voru veitingar í Stúdentakjall-
arnum seldar á frekar vægu verði.
Skyldi svo vera enn?
•Andrea Gylfadóttir ætlar aö
syngja djass á veitingastaðnum
Jass, Ármúla 7. Meö henni spila
Kjartan Valdimarsson á píanó og
bassaleikarinn Þórður Högnason.
Þetta hlýtur aö veröa yndislegt. Á
sunnudag er svo djassbröns meö
Óla Steph og hljómsveit.
•Stútungar veröa í Firðinum föstu-
dags- og laugardagskvöld. Þetta
veröur víst í síðasta sinn sem þeir
koma fram, aö minnsta kosti í bili.
Scobie er aö fara aftur til USA aö
meika það og Sniglabandsmeðlim-
irnir í Stútungum eru aö fara að
einbeita sér aö Sniglabandinu.
Snökt.
•Vinir Dóra leggja undir sig Púls-
inn alla helgina eins og hún leggur
sig. Föstudags-, laugardags- og
sunnudagskvöld ætla þeir að spila
og spila. Siöan ætla þeir aö fara til
Bandaríkjanna og spila þar. í út-
löndum koma Vinir Dóra til með aö
að heita Blue ice-band. Á sunnu-
dagskvöldið koma líka fram Andr-
ea Gylfadóttir, Ellen Kristjánsdóttir,
Tregasveitin og KK-bandiö. Mikiö
gaman.
•Gildran verður á Tveimur vinum á
föstudagskvöldiö. Þessa ágætu
rokksveit ætti aö vera orðið óþarft
að kynna, svo lengi hafa þeir verið
á feröinni. Nú hefur nýr maður fest
sig í Gildrunni en þaö er gltarleik-
arinn góökunni Sigurgeir Sig-
mundsson. Þetta er kjörið.
VEITINGAHÚS
• Þaö þarf aö leyfa þúsund blóm-
um að springa út í islensku skyndi-
bitaeldhúsi. Fábreytnin þar hæfir
ekki svengd þessarar þjóðar og
hraðanum sem hún lifir á. Þaö
vantar franskt pönnukökueldhús,
arabískt kebab, sjoppu sem selur
pizzusneiðar, fisk og franskar sem
er pakkað inn í dagblöð, mexf-
Ari Sigvaldason
þjóBfélagsfrœöingur
Hvað œtlar þú að gera
um helgina Ari?
„A föstudaginn œtla ég
að heimsœkja gamlan og
góðan vin minn og þiggja
hjá honum það besta í
mat og drykk. Eg held að
Leeds sé í beinni útsend-
ingu á laugardaginn og
ég horfi náttúrlega á það.
Síðan kíki ég kannski á
Bíóbarinn um kvöldið.
Sunnudaginn œtla ég að
nota til að hvíla mig eftir
erfiði helgarinnar. “
kanskt chili, rússneskar súpur, kín-
verskt brasfæði, MacDonalds, Bur-
ger King — kynstrin öll af mat sem
hægt er aö borða á hlaupum. Ef
með þarf verður að flytja inn útlent
fólk sem getur framreitt svona mat
eins og hæfir. Og það á ekki að
selja hann á dýrlega innréttuðum
veitingahúsum þar sem svangt fólk
sest inn og bíður lengi lengi eftir
að fá aö seðja hungrið, eins og er
alltof algengur misskilningur á
þeim stööum sem á l’slandi eru
kenndir við skyndibita. Nei, svona
mat á helst að selja út um lúgu,
einn tveir og tilbúið, ódýrt. Þetta er
sanngjörn krafa íslenskra vinnu-
dýra sem eru alltaf hálftíma of sein
í lífinu.
LEIKHÚS
• Mahagonny. Sýningin er blátt
áfram bráðskemmtileg, þótt náttúr-
lega sé það hálfgerð bilun að
menntaskólaleikfélag skuli ráðast í
að sýna svo mikið verk. En ung-
lingarnir eru svo glaöir, þróttmiklir
og hæfileikaríkir aö þeir sleppa
fyllilega ósárir frá glímunni við þá
Brecht og Weill, sem er meira en
verður sagt um ýmis atvinnuleik-
hús. Tónlistarflutningur þrjátíu
manna hljómsveitar og kórs er
makalaust góður. Menntaskólinn
viö Hamrahliö tim., lau. & sun. kl.
20.
• Þrúgur reiöinnar. Leikmynd
Óskars Jónassonar (sem er assvíti
UTI
Stjómmálamenn. Eftir síðustu
uppákomuna úr herbúðum ráð-
herra og þingmanna (Jregar
Matthías Bjamason og Ámi
Johnsen skemmtu sér við að
svindla eins og brandarakallar í
skóla) virðast Jreir allir ennþá
sprenghlægilegri en fyrr, eða
kannski grátlega kjánalegir.
Og samkvæmt Jreirri aljrekktu
kenningu að það sem er hlægi-
legt geti hvorki vakið virðingu
né ugg, þá hljóta íslenskir
stjómmálamenn einfaldlega að
vera pappírstígrisdýr. Kannski
er þjóðin svolítið hlægileg líka
— hún gerir sér meira að segja
grein fyrir því á stundum — en
hún vill ekki hlægilega stjóm-
málamenn og er fráleitt sam-
mála því að hún fái þá pólitflc-
usa sem hún á skilið.
Þjóðin þráir vitra, skömlega,
skilningsríka og landsföðurlega
stjómmálamenn, ekki pappír-
stígrísdýr—svona til tilbreyt-
ingar.
Æ S K U M Y N D I N
Þótt Glaumbær hafi brunnið hætti Ólafur Laufdal ekki
að skenkja vín. Barþjónninn gerðist veitingamaður. Og
þótt veldi hans hafi brunnið upp, og hann vaknað einn
morguninn við að hann átti ekki neitt, þá heldur hann
áfram. Þrátt fyrir hrunið rekur hann áfram veitingasalina
á Hótel íslandi með fjölskyldu sinni. En þessi ferð hefur
breytt Óla. Skeggið er horfið og með þvx hluti af hárinu.