Pressan - 30.04.1992, Blaðsíða 32

32
FIMMTUDAGUR PRESSAN 30. APRÍL 1992
Handboltaspútnikkarnir á Selfossi
Sá sem hefði spáð því í haust
að Selfyssingar ættu eftir að
leika til úrslita um Islandsmeist-
aratitilinn í handknattleik hefði í
senn verið álitinn vel ruglaðurog
ákaflega lítill spámaður. En æv-
intýrin gerast enn og piltamir úr
mjólkurbænum eru nú komnir
með annað augað á Islands-
meistaratitilinn. Bærinn, sem að-
allega hefur verið þekktur fyrir
það að allir keyra í gegnum hann
en fáir stoppa, er kominn á
landakort handknattleiksmanna
og í kvöld mæta heimamenn
FH-ingum, sem eru „aristókrat-
amif' á meðal handboltamanna
með handboltahefð sem nær aft-
ur til fomaldar.
Það er stutt síðan Selfyssingar
lærðu að halda á handbolta af
nokkm viti og það er eiginlega
ekki fyrr en með tilkomu nýs
fþróttahúss upp úr 1980 sem al-
varlegar tilraunir til slíks eru
gerðar. Framan af var liðið að
veltast í neðri deildunum en með
líflegt unglingastarf. Já, meira að
segja gerðu konumar meira en
að baka, komust í 1. deild, féllu
og hættu svo! En það er útúrdúr
og í kjölfar þess að piltarnir
komust upp í 1. deild 1990 var
farið að leggja meiri alvöru í
hlutina.
Síðasta vetur var síðan héraðs-
dómarinn Þorgeir Ingi Njálsson
kosinn formaður handknattleiks-
deildarinnar. Þorgeir er óforbetr-
anlegt félagsmálatröll, sem sést
best á því að hann var í eina tíð í
stjóm handknattleiksdeildar FH.
Hann er þar að auki mágur Krist-
jáns Arasonar en Hólmari að
uppruna. Þorgeir réð Einar Þor-
varðarson, margreyndan lands-
liðsmarkvörð, sem þjálfara. Öll-
um á óvart nældu þeir sér í Sig-
urð Sveinsson, vinstrihandar-
skyttuna af Völundarættinni,
sem að eigin sögn situr vanalega
lengst til vinstri á varamanna-
bekk landsliðsins.
SIRKUSMAÐURINN
Siggi Sveins er „fenómen" í
íslenskum handknattleik — sirk-
usmaður sem gerir hið ómögu-
lega og hlær bara að því. Fær
áhorfendur til að rísa upp úr sæt-
unum í hrifningarvímu í einni
sókninni og klúðrar svo öllu í
næstu — saga íslensks hand-
knattleiks íhnotskum.
Og Siggi Sveins getureitt öðr-
um handboltamönnum ffemur;
hann skorar og skorar og skorar.
Þess á milli gefur hann línusend-
ingar og nú er meira að segja
verið að telja fólki trú um að
hann geti leikið í vöm. Það síð-
asttalda er kannski í stíl við
húmoristann sem gaf Selfosslið-
inu heitið „mjaltavélirí' og hefur
fært ungæðislegu liði sveita-
mannanna veraldarvanari svip.
En í liðinu eru fleiri karakterar
og sportvöruafgreiðslumenn. í
markinu er Gísli Felix Bjama-
son, „betri en enginrí1 eins og
faðir hans, Bjami Fel., orðar það.
Þegar aðdáendur liðsins em ekki
að fýlgjast með holdafari Gísla
spá þeir í meiðsli hans. Nú er
Gísli hins vegar „grannur" og
ómeiddur og ver eins og berserk-
ur.
UNDRABÖRN OG GAML-
IR KNATTSPYRNUMENN
Nú, ekki má gleyma „undra-
baminu“ Einari Gunnari Sig-
urðssyni — tveggja metra slána
sem var efnilegur í körfuknatt-
leik og hástökki áður en hann
ákvað að leggja þjóðaríþróttina
fyrir sig. I homunum leynast síð-
an tveir knattspymumenn, Jón
Þórir Jónsson og Stefán Hall-
dórsson. Stefán náði meira að
segja að vera atvinnumaður í
Belgíu en Jón Þórir var bara
Bliki. Kylfingurinn Kjartan
Gunnarsson fær það hlutverk að
halda saman vöminni.
Bræðumir Gústaf og Sigurjón
Bjamasynirefla síðan tryllinginn
í liðinu á meðan leikstjómtuidinn
Einar Guðmundsson glímir við
að halda öllu saman. Ut úr þessu
hefur sprottið fram það
spútnikklið sem gæti orðið til
þess, fyrst allra liða, að flytja Is-
landsbikarinn út á landsbyggð-
ina — og það án aðstoðar frá
Byggðastofrmn.
Sigurður Már Jónsson