Pressan - 23.07.1992, Blaðsíða 18

18
FIMMTUDAGUR PRESSAN 23. JÚLI 1992
Dylgjur og
rógburður
blaðamanns
Frétt PRESS-
UNNAR í síð-
ustu viku.
PRESSUNNI hefur borist eft-
irfarandi bréf frá fyrrum
framkvæmdastjóra Sölufé-
lags garðyrkjumanna:
f PRESSUNNI 16. júlí birtist á
bls. 15 grein þar sem meðal ann-
ars var fjallað um störf mín hjá
Sölufélagi garðyrkjumanna sem
og viðskilnað minn við fyrirtækið.
Hér er svo frjálslega farið með
staðreyndir að ég get ekki látið hjá
líða að leiðréta öll efnisatriði sem
varða undirritaðan í áðurnefndri
grein.
Það er mér óskiljanlegt hvað
vakir fyrir „blaðamanninum"
Karli Th. Birgissyni með þvílíkum
rógburði og staðhæfiilausum full-
yrðingum sem koma frarn í um-
ræddri grein. Greinin hefst með
órökstuddum staðhæfmgum um
að forsvarsmenn Sölufélagsins
hafi gengið um sjóði þess án vit-
undar stjórnar. Þetta eru þvílíkar
dylgjur að þær eru vart svaraverð-
ar, enda var svo komið fjárhags-
lega fyrir Sölufélagi garðyrkju-
manna, þegar undirritaður settist
þar í framkvæmdastjórastól að
um sjóði fyrirtækisins var vart að
ræða.
Varðandi fullyrðingar um
utanlandsferðir og bílaafnot vil ég
taka skýrt fram að hvað mig varð-
ar var farið í einu og öllu eftir
starfssamningi mínum við fyrir-
tækið.
Þá er látið að því liggja að ég
hafi á fyrstu mánuðum mínum í
starfi fengið lán hjá Landsbanka
Islands á Selfossi fyrir einn stjórn-
armanna Sölufélagsins, þar sem
Sölufélagið er greiðandi og við-
komandi stjórnarmaður ábyrgð-
armaður. Hér eru enn ein ósann-
indin á ferð. Skuldabréf þetta var
til orðið nokkrum mánuðum áð-
ur en ég kom til starfa hjá félaginu
og tilurð þess því mér algerlega
óviðkomandi. Stjórn félagsins var
fullkunnugt um þetta bréf enda
fór stjórnarformaðurinn, Örn
Einarsson, ásamt félagskjörnum
endurskoðanda félagsins á fund
viðkomandi stjórnarmanns til að
finna viðunandi lausn á þessu
máli.
Alvarlegasta ásökunin í þessari
grein er sú að ég hafi greitt mér
persónulega 4 miljónir króna
daginn sem ég hætti störfum.
Þetta eru þvílík ósannindi og
dylgjur um óheiðarleika að fá-
heyrt er. Sannleikurinn er sá að
við mig var gerður starfsloka-
samningur undirritaður af öllum
stjórnarmönnum félagsins og
samþykktur af endurskoðendum
þess. I þessum starfslokasamn-
ingi var meðal annars greiðsla
vegna uppsagnarfrests, ógreiddra
lífeyrissjóðsgjalda og fleira.Hér
var ekki um 4 milljónir að ræða
heldur mun lægri upphæð sem er
reyndar ekki að fullu greidd af
hálfu Sölufélagsins.
Grein þessi er svo hroðvirknis-
lega unnin og full af ósannindum
að ekki er einu sinni farið rétt
með nöfn stjórnarmanna.
Enn ein ósannindin eru þau að
ég hafi ásamt tveimur stjórnar-
mönnum Sölufélagsins stofnað
Grænmeti hf. og látið að því liggja
að það hafi verið gert til höfuðs
Sölufélagi garðyrkjumanna. Stað-
reyndin er sú að Grænmeti hf. var I
stofnað af öðrum aðilum, töluvert
áður en ég hætti störfum hjá Sölu-
félaginu, og kom ég þar hvergi
nærri.
Að lokum vil ég árétta að öll
þau atriði sem ég hef reifað hér að
framan er hægt að staðreyna með
fyrirliggjandi skriflegum gögnum.
Hér á ég t.d. við skuldabréf vegna
Árna Rúnars, starfssamning og
starfslokasamning minn, sem og
fundargerðir stjórnar Sölufélags-
ins. Jafnframt vil ég taka fram að
blaðamaður PRESSUNNAR hafði
ekki samband við mig vegna
þessa máls og hefur mér því ekki
gefist færi á að leiðrétta þesar
rangfærslur og gjörsamlega til-
hæfulausu ávirðingar.
Þær rangfærslur sem koma
fram í umræddri frétt og mig
varða eru svo alvarlegs eðlis að í
raum er mér skapi næst að stefna
PRESSUNNI nú þegar til greiðslu
skaðabóta og birtingar leiðrétt-
ingar og afsökunarbeiðni. Ég hef
þó að svo stöddu ákveðið að gefa
PRESSUNNI kost á að birta bréf
þetta í heild, óbreytt, í næsta tölu-
blaði að því tilskyldu að það birt-
ist á jafn áberandi stað og um-
rædd frétt ásamt afsökunarbeiðni
af hálfu Pressunnar. Verði ekki
orðið við þessari kröfu að fullu
áskil ég mér rétt til þess að höfða
mál gegn PRESSUNNI eins og áð-
ur sagði.
Virðingarfyllst, Valdemar St.
Jónsson.
Mismunun félagsmanna
dn vitundar stjórnar
Hver svo sem ástæðan er, les
Valdemar Jónasson, fyrrum fram-
kvæmdastjóri Sölufélags garð-
yrkjumanna, meira um sjálfan sig
út úr nefndri frétt en í henni
stendur. Fréttin er enda ekki um
hann, heldur viðskipti eins stjóm-
armanna Sölufélagsins við það og
aðra. Það er líka ástæðan fyrir því
að fjallað var um störf hans á mjög
almennan hátt, án frekari útlist-
ana eða tiltekinna dæma. Ur því
sem komið er er hins vegar sjálf-
sagt að draga fram nákvæmari
staðreyndir málsins eins og þær
liggja fyrir blaðamanni.
Efnisatriðin, sem Valdemar
gerir athugasemd við, eru þessi:
1) Að svo virtist sem forsvars-
menn fyrirtækisins hafi gengið
um sjóði þess án vitundar og
samþykkis stjómar. Hér eru for-
svarsmenn reyndar ekki nafn-
greindir, en Valdemar kýs að taka
þessa setningu til sín. Hér verður
látið nægja að nefna tvö dæmi.
Annars vegar greiðslur Valdemars
til Árna Rúnars Baldurssonar
stjórnarmanns verulega umfram
það sem Árni hafði lagt inn. /
þessu fólst mismunun gagnvart fé-
lagsmönnum og brot d starfsregl-
utn félagsins. Fyrir þessu ld ekki
samþykki stjómar. Hins vegar veð-
setningu Valdemars á eignum fé-
lagsins vegna ábyrgðar sem það
gekk í úti í Þýskalandi og er nú að
falla á félagið. Þessi dbyrgð kotn
hvergifram í bókhaldi félagsins og
fyrir veðsetningunni ld ekki sam-
þykki stjórnar, sem vissi ekki að
dbyrgðin næði til viðskiptamanna
Sölufélagsins í Þýskalandi og sam-
þykkti því ekki þessa skuldbind-
ingu eins oghún var í reynd.
2) Að um bílaafnot og utan-
landsferðir hafi í einu og öllu
verið farið eftir starfssamningi
hans. I fréttinni er hvergi nefnt að
svo hafi ekki verið og því er ekki
ljós ástæðan fyrir því að Valdemar
mótmælir því sérstaklega. Hins
vegar má, að tilefninu gefnu,
minna á ferð framkvæmdastjór-
ans ogjjölskyldu til Flórida d Saga
Class, sem kostaði félagið um 360
þúsund krónur. Hvorugt sam-
rýmdist starfssamningi, en hvor-
ugt þótti heldur þess eðlis að
ástæða væri til að geta þess sér-
staklega í ff éttinni.
3) Að Valdemar hafi látið
Sölufélagið taka lán sem rann til
Árna Rúnars Valdimarssonar.
Þann 17. ágúst 1989, skömmu eft-
ir að Valdemar tók við hjá Sölufé-
laginu, var gefið út skuldabréf á
Landsbankann á Selfossi að upp-
hæð 2.013.000, sem Valdemar
undirritaði fyrir hönd Sölufélags-
ins sem greiðanda, en Árni Rúnar
er ábyrgðarmaður. Til var fyrra
bréf, þar sem Árni Rúnar var
greiðandi, en Sölufélagið í ábyrgð
og var „óeðlileg fyrirgreiðsla“, að
sögn stjórnarformanns þess. Þeg-
ar bréfið fór í vanskil var Valde-
mar falið að ganga frá málinu. Það
gerði hann með ofangreindum
hætti, sem hvort tveggja í senn
gekk gegn hugmyndum stjórnar-
innar (sem vildi að skuldin
greiddist) og kom í veg fyrir að
Sölufélagið ætti endurkröfu á
Árna Rúnar. Þetta bréf er Sölufé-
lagið nú að greiða.
4)Að Valdemar hafi greitt
sjálfum sér 4 milljónir króna
daginn sem hann hætti störfum.
Þessi tala hefur skolast til í með-
förum blaðamanns og er sjálfsagt
að biðjast velvirðingar á því. Rétt
tala er nær 3 milljónum, en þar
fýrir utan fengu stjórnarmennirn-
ir tveir, sem hættu um leið, hálfa
milljón hvor. Þegar til stóð að
Valdemar hætti störfum hjá félag-
inu fór hann fram á að fá að segja
upp sjálfur. Við því var orðið, en
hann krafðist þess um leið að fá út
greiddan 6 mánaða uppsagnar-
frest, laun, lífeyrissjóðsgjöld og
ýmis hlunnindi. Þetta er afar
óvenjuleg meðferð þegar maður
segir sjálfur upp störfum, en hitt
er mun óvenjulegra að þess sé
krafist að fá slíka greiðslu fyrir-
fram með einum tékka. Þessa
krafðist Valdemar m.a. með þeim
rökum að óvíst væri hvort félagið
lifði til að greiða honum smám
saman í sex mánuði. Það vissi
hann væntanlega öðrum betur.
Að þessu samþykktu greiddi
Valdemar þeim félögum út um 4
milljónir, þótt félagið væri þá þeg-
ar komið nokkrar milljónir fram
úr yfirdráttarheimild sinni á
hlaupareikningi. Það vissi hann
væntanlega líka öðrum betur.
5)Að Valdemar hafi ásamt
stjórnarmönnunum tveimur
stofnað fyrirtækið Grænmeti hf.
Það er bitamunur en ekki fjár
hvernig hægt er að túlka þessa at-
burðarás. Fyrirtækið var stofnað
13. ágúst 1991, tveimur vikum áð-
ur en Valdemar og stjómarmenn-
irnir tveir gengu til liðs við það.
Það er út af fyrir sig rétt að Valde-
mar stofnaði ekki fyrirtækið, held-
ur sölustjóri og hægri hönd Valde-
mars hjá Sölufélaginu. Þó er ólík-
legt að Valdemar hafi verið
ókunnugt um það. Hann gerðist
enda framkvæmdastjóri þess svo
að segja samstundis því sem hann
hætti hjá Sölufélaginu.
PRESSAN hefur áður fjallað um
málefni Sölufélags garðyrkju-
nranna og nrun væntanlega gera
það aftur ef tilefni gefast. Hér
verður ekki beðist afsökunar á því
sem rétt er farið með og því síður
hinu sem hvergi var haldið fram.
Þessar eru staðreyndir málsins,
studdar skriflegum gögnum og
staðfestum upplýsingum aðstand-
enda félagsins. Upphrópanir um
rógburð og dylgjur skýra sig sjálf-
ar í ljósi þess sem að ofan greinir.
Sölufélag garðyrkjumanna er
óvenjulegt fyrirtœki. Það er ekki
hlutafélag, heldur sameignarfélag
garðyrkjubænda. Þeir dttu mikið
undir því að vandað væri til fdr-
mdlastjórnar þess, ekki síst vegna
þess að einstakir bændur voru í
persónulegum dbyrgðum fyrirfé-
lagið fyrir d annað hundrað millj-
ónir. Einstökum bændum varenn-
fretnur hyglað tneð fyrirgreiðslu
sem samrýmdist ekki reglum fé-
lagsins.
Þegar stjórnendaskipti urðu í
fyrrahaust var félagið gjaldþrota í
venjulegum skilningi orðsins. Ef
einhver d afsökunarbeiðni skilda
eru það bændurnir sem höfðu lagt
sjdlfa sig og fölskyldur að veði og
vom komnir dfremsta hlunn með
að missa allt sitt.
Karl Th. Birgisson