Alþýðublaðið - 27.04.1922, Blaðsíða 2

ALÞYÐUBLAÐIÐ
a
tvíonælalaust brot á ákvæðum
ko'sningí laganna, að því er þetta
sneitir. Kjördagurinn er í opna
bréfinu sem sé fluttur 6 virkum
dögum aftar en kosningalögin gera
ráð fyrir, eítir því sem nú stend
ur á.
Nú myndi þetta í sjálfu sér ekki
gera svo mikið til, ef þetta helði
ekki jafnframt áhrif á það, að sá
tfmi flyzt líka fram um eina viku,
sem listarnir eiga að afhendast
En af þvi leíðír aftur, að þeim
mun siður geta þeir kosið, sem
það ætla sér, áður en 'þeir fara tii
sumaratvinnu frá heimilum sínum.
Þegar löggjafinn ákvað kjör
daginn I. júlí — þó mörgum
finnist heppilegra að hann væri
að haustinu til, eins og við kjör
dæmakosningar — þá mun hann
hafa haft það í huga, að listum
væri skilað 4—5 mai Og þá gátu
menn þegar byrjað að kjósa. En
með viku frestun á þessu geta
menn ekki kosið fyr en 11—12
maf
Nú er svq hér í Reykjavik, að
lokadagurinn er 11 maí Þá er
það að fiöldi manns tekur sig upp
frá heimilum sfnum, tii þess að
leita sér atvinnu. Og þí hafa menn
f svo mörgu að snúast, að alger-
Iega er óvist að þeir komist til að
skila atkvæði sinu burtfarardagina
En á tfmabilinu frá 5 —12 maí
var til þess nægilegt svigrúm.
Það verður því að lita á þessa
ráðstöfun sem mjög óhagkvæma
fyrir verkalýðinn. Áuk þess, sem
éður er sagt, að hún mun vera
brot á ákvaeðum kosningalaganna
Þess skal nú ekki tii getið, að
kjördagurinn hafi beint verið á
kveðinn í hinu ,opna bréfi* með
þzð fyrir augum, að gera verkalýð
landsins óhægra með að taka þátt
f kosniogunum.
En þessi ráðitöfun er, frá hvaða
sjónarmiði sem skoðað er, alger
lega óverjandi. Verkalýðurinn, sem
þetta kemur niður á, ætti að sýna,
að þessi ólöglega ráðstöfun hindr
ar hann ekki f þvf, að taka þátt
f kosningunum, þó honum sé geit
nokkru erfiSara fyrir.
Verður siðar vikið að þvf hér
f blaðinu, hvernig menn geta kosið
utan kjördæmis sfns, og hvernig
þeir geta kosið f kjördæmi sínu,
ef þeir búast ekki við að vera
þar staddir á kjördegi.
Hrafn, .
jftuáUverl /ramkoma.
(G-ein frá St-yðisfi^ði)
----- (Nl)
Það er mæ't að vacdi fylgi
vegsemd hverri. Það er ekki nóg
að trana sér fram og þren^ja sér
upp f virðingarstöður, séu menn
ekki jafnframt vsxnir skyldum
þeim er slfkri uppheið fylgja —
Réttœætt hlýtur það að teljast
að krefjast þess af manni, er bera
skal uppi heiður og á'it heils fé
lags, að hann ásamt fleiri kostum,
hafi þá sjálfsögðu þekkmgu til að
bera, að honum séu sæmlega Ijósar
allar hinar algengustu kurteysis
reglur. En svo rr ikið verður ekki
ssgt um þann, sem ekki velt, að
hann á að þakka fyrir velgerðir,
i stað þess' að hrifsa það sem af
hesndi raknar, eins og hundur grfpi
á lofti kjötbein og hlaupi urrandi
með það i burtu.
Samlagsmenn og konurl Sam
laginu hafa verið gefnar 650 kr.
Það veit enginn, hver njóta kann
þessa ijár, enda er slikt auka
atriði, hitt er aðal striðið að fé
þetta er gefið af göfugum hug og
í því augnamiði, að létta undfr
með þeim er missa hina dýrmæt-
ustu „eign hvers manns" heilsuna.
— Að þessu athuguðu, efast eg
ekki um það, að flestir muni sam-
mála mér um, að sfst hefði verið
úr vegi að þakka gjöfína. Og
S-mlagsins vegaa. vildi eg óska,
að meðlimir þess ættu eftir að sýna
þakklæti sitt á ótviræðan hátt —
í öðru lagi heflr K F með þess
ari gjöf sinni skspað fordæmi þeim,
sem gott vilja lita af sér leiða,
og þess eru megnugir. Bent þeim
á, að láta félagið njóta rausnar
sinnar.
Að þessu öllu saman athuguðu
trúi eg því naumast að samlags-
mönnum yfirleitt, geðjist þessi
framkoma form, mannsins, er
„repræsentere" skal félsgið út á við.
— Mun ekki vera á&tæða til, að
svipast um eftir öðrutn formaani
og veita H. Þ lausn f náð? Því
vonandi er félagið ekki skipað
þeim lýð, að ekki sé hægt að fá
einhvern þann f forsætið, er teldi
sér og Samlaginu slika framkomu
sem hér um ræðir ósamboðna.
Þar eð framanritnð grein átti
ekki þvf láni að fagna, að finna
þá aáð fyrir augum hins vaiín-
kunna ritstjóra Guðmundar G-,
Hagalín, að dæmast verð til þes3t.
að standa i dálkum ;Austurland»*‘.
Leyfi eg mér, að fara þe’ss á leit
við yður, hr. ritstjóri „Alþýðu-
blaðsins", að þér leyfið henni rúm
í heiðruðu blaði yðar.
í þessu sambandi get eg ekki
latið vera að geta þess, þótt ýms-
um kunni að þykja undariega við-
bregða, að ritstjórinn seyðfirski
gerir orðið svo háar „siðferðis-
k.örur" til þess, sem birtist í blaðl
hans, að hann fyrir þásökkvaðat
ekki sji sér fært, að leyfa greiní
þessari rúm Verð eg að játa, að
þetta kom mér nokkuð á óvænt,.
þvf alt tii þessa tima hafa þeir
verið æði margir, sem haldið hafa
því fram, að dauf mundi vera ifna
sú og all sveigjanleg, er rltstjór-
inn hefir sett sjálfum sér og blaði
sinu í þessu efni, ef annars nokkur
væri. — En þrátt fyrir ógeð þaðf.
er ritstjórinn lét í Ijósi á siðferð-
isskoiti greinarinnar, kom það
fljótlega f Ijós, að ekki mun hon-
um með öllu hafa þótt hún óhæf
til birtingar. Því nokkrum kl.st..
eftir samtal okkar, barst mér efni
henrtar i slúðursögum utan úr ba.
Að sönnu hafði eg ekki beðið
ritstjórann birtingar af þessu tagi,
býst ekki við, að eg hafi áður
talið hann liklegastann til slíkra
starfa, enda þótt hann muni sjálf-
ur hafa talið sér þessa leiðina
geðfeldasta og samboðnasta.
Nenni eg svo ekki lengur að
elta ólar við Hagalfn, að þessu
sinni. Býst við, að eg ætti að vera
manninum þakklátur fytir það, að
hann sjálfur skyldi hjálpa mér, tii
að myada mér álit á œannkoitum
hans, er gengur f sömu átt og
allra hinna beztu manna þessa
bæjarfélags.
Sigurgisli Jónsson.
Smávegis.
— Banatilræði var forseta írskz
frftfkisins Collin sýnt í Dubiin 18.
þ. mán, vafaiaust af manni af
þeim flokki íra, sem enga samn-
inga vilja við Englendlnga (fylgis-
menn de Vaiera).
— Skotfærabirgðar sprungu f
loft upp f fyrri viku f borginnl
Bitolj (Monastir). Fórust 2000