Pressan - 20.08.1992, Qupperneq 22
22
FIMMTUDAGUR PRESSAN 20.ÁGÚST 1992
„Hún er voðalega kúl í þessu öllu saman,“ segir Jón Stefán
Hilmarsson um eiginkonu sína Berglindi Freymóðsdótt-
ur, en þau eru margfaldir íslandsmeistarar í dansi. Saman
hafa þau í sex ár dansað dans ástarinnar, rúmbuna; sóló-
dans nautabanans, pasodoble; gleðidansinn sömbu;
stríðsdaðurdansinn cha cha cha; fengið útrás í jive; dans-
að alvörugefinn seiðandi tangó; sveiflast í hugljúfum
valsi; skeiðað í gegnum quickstep og upplifað Lúðvíks-
tímabilið í Vínarvalsinum.
Það er Baróna sem kemur til
dyra, falleg svört collie-tík, virðir
mig vart viðlits þegar hún trítlar
út á tröppurnar íyrir framan húsið
og gáir til veðurs, að virðist. Salla-
róleg. Af meðfæddri taugaveiklun
og uppfull af goðsögnum um
óhamingjusama hunda í borgum
er mér skapi næst að stökkva á
skepnuna og draga hana inn áður
en hún hverfur fyrir næsta horn,
frelsinu fegin. Ekki vinnst tími til
þess þar sem eigandinn, Jón Stef-
án Hilmarsson hárgreiðslumeist-
ari, eigandi Saloon Ritz og dans-
ari, kemur aðvífandi og biður
hundinn að koma aftur inn. Hinn
rólegasti. Og Baróna líka.
Húsið er Árskógar í Hlíðunum,
en það var Freymóður Jóhanns-
son listmálari, fyrrum dansstjóri í
Gúttó og lagahöfundurinn 12.
september, sem byggði það á sín-
um tíma. Jón Stefán og eiginkona
hans, Berglind, hjúkrunarfræð-
ingur og dóttir Freymóðs, hafa á
skömmum tíma náð aðdáunar-
verðum árangri í danslistinni,
unnið til margra verðlauna og ell-
efu sinnum orðið tvöfaldir ís-
landsmeistarar. Hvort heldur það
er rúmba, pasodoble, samba, cha
cha cha, jive, tangó, vals, quick-
step eða Vínarvalsinn — þau
kunna það allt saman og kunna
það vel.
f stoíunni, íyrrum stúdíói Frey-
móðs, tekur á móti okkur Nonni
en hann er 10 ára og fagurgrænn
að lit. Fjörugur kanarífugl sem
lætur háan aldur ekki aftra sér frá
að fara nokkrar glæsilegar dýfur í
rúmgóðri og smekklegri stofunni.
Berglind, sem ég hafði séð glitta í
innan um pífur, púff og metravís
af litríkum efnum niðri í sauma-
herbergi, kemur brosandi. „Ég var
aðeins að stússast, sauma smá-
vegis,“ en þetta smávegis er í raun
heilmikið. Þess bera merki tveir
kjólar sem hún hefúr skilið eftir í
stofúnni; annar ljósbrúnn alsettur
pallíettum og steinum, og hinn
ljósblár „ballroom“-kjóll með til-
heyrandi efnismiklu pilsi og
skrauti. „Hún saumar velflesta
búningana á okkur, það sparar
mikla fjármuni," segir Jón Stefán.
Með krómska bakteríu frá
1988
Það er ekki lengra síðan en árið
1985 að Berglindi tókst að draga
Jón með sér í rokk og tjútt, þá far-
in að nálgast fertugt. Þau stopp-
uðu stutt við og í janúar 1986
fluttu þau sig yfir í suður-amer-
ísku dansana. Ári seinna hrepptu
þau fyrsta sæti í standard-döns-
um og annað sæti í suður-amer-
ískum dönsum. Á ótrúlega
skömmum tíma náðu þau frábær-
um árangri. „Við fórum fyrst út
haustið 1988 og fengum þá krón-
íska bakteríu," segir Jón. „Frá
1989 höfum við dansað allt árið
um kring og ekki sleppt úr
sumri."
Síðan þetta átti sér stað hafa
þau unnið marga keppnina, bæði
hér heima og erlendis, og ellefu
sinnum orðið tvöfaldir íslands-
meistarar. Verðlaunapeningar og
bikarar eru orðnir um 70 talsins.
Dætur þeirra tvær, þær Anna
Björk og Jóhanna Elín, hafa líka
smitast af suður-amerískum og
ballroom-dönsum. Anna Björk
hefur sex sinnum orðið fslands-
meistari, þar af þrisvar í gömlu
dönsunum, og einu sinni tvöfald-
ur meistari, og Jóhanna ellefu
sinnum orðið tvöfaldur fslands-
meistari með Davíð Arnari Ein-
arssyni. Anna Björk er núna í Li-
verpool á Englandi og æfir dans
með írskum dansherra. Á Dans-
móti íslands árið 1990 kom fjöl-
skyldan heim með 5 bikara en 500
pör skráðu sig í keppnina.
„Ég varð í raun verri en Berg-
lind í byrjun, fékk eiginlega meiri
bakteríu. En við hefðum aldrei
gert svona mikla og stórkostlega
hluti ef hún, driffjöðrin í þessu K
öllu saman, hefði ekki verið með. |
Við eigum henni öll allt að þakka. *
Svo hjálpar það að tvö í fjölskyld- |
unni eru naut en Berglind er vog- j|
in, diplómatinn í dæminu, og hef- $
ur þolinmæði í ótrúlegum mæli. g
Svo maður gleymi nú ekki öllum
saumaskapnum.“
Berglind hlær. „Hefðir þú sagt
mér fyrir tíu árum að ég ætti eftir
að standa í þessu þá hefði ég sagt
þig ljúga,“ segir hún.
Níunda sætið í Blackpool
Þrjú ár í röð hafa þau hjónin
hreppt annað sætið í Internazion-
ale-keppninni á ftalíu, en sú
keppni er mjög sterk og allt að
1.500 manns taka þátt í henni. f
fyrrahaust náðu þau öðru sæti í
suður-amerískum dönsum á Im-
perial Competition í London og
síðasta vor unnu þau West Eur-
opean Competition í Fleetwood á
Englandi, einnig í suður-amerísk-
um dönsum. Á sama tíma tóku
þau þátt í fjölmennustu og sterk-
ustu keppninnni í greininni í
Blackpool. „Við náðum níunda
sæti í suður-amerísku dönsunum,
sem er stórkostlegur árangur og
mesti sigur okkar að mér finnst.
Ég hef aldrei verið jafnhrikalega
spenntur fyrir úrslitin og í þeirri
keppni,“ segir Jón.
„Byrjunin á keppnisferli okkar
var sú að hingað til lands kom er-
lendur kennari sem reyndi að tala
okkur til og sagði að við litum vel
út á gólfinu og ættum góða mögu-
leika á að ná langt erlendis,“ segir
Berglind. „Við héldum að hann
væri að gera grín að okkur. Við út
að keppa — gleymdu því...“
Jón tekur við. „Við höfum
tvisvar hætt við að fara til Black-
pool en drifum okkur á endanum
nú í vor. Við vorum að gæla við
þann draum að komast kannski í
24 para úrslitin, þannig að það var
ótrúlegt að komast í 12 para úrslit.
Það er fullt af pörum erlendis sem
aldrei komast lengra en í 24 para
úrslit — og eru alsæl með það.
Við erum að tala um 160 para
keppni og 400 para í Blackpool."
Ekki vantar puntið og fínheitin
þegar þið dansið. Hvaða áhrif
hefttr útlitið á dansarann?
„Ef þú ert sátt við spegilmynd
þína þegar þú ferð út á gólf þá
dansarðu miklu betur,“ segir
Berglind. „Jón sér alveg um hár-
greiðsluna og ég um förðun. Ef ég
er ánægð með fötin sem ég er í þá
gengur allt betur. Við fengum að
finna fyrir þessu í Blackpool í
vor. Þannig var að við gleymdum
kjólfötunum hans Jóns heima en
vorum með ein sem voru númeri
of lítil. Hann varð að notast við
það sem við vorum með.“
í sparibuxunum og allt of
þröngumjakka
„Ég dansaði í svörtu sparibux-
unum mínum, sem ég hafði sem
betur fer með mér,“ segir Jón.
„Jakkinn var aftur allt of lítill og ég
gat varla andað. Ég dansaði nátt-
úrulega í stíl við þetta og í raun
undravert að við kæmumst inn í
96 para úrslitin. Mér leið alveg
hræðilega. Daginn eftir laumuð-
um við okkur yfir til Fleetwood,
kepptum og unnum. Þetta redd-
aði okkur. Hjálpaði okkur að fá
egóið aftur. Þegar ég svo labbaði
inn á dansgólfið í Blackpool dag-
inn eftir fannst mér ég eiga allan
heiminn."
Nú hljóta áhorfendurnir að
skipta miklu máli. Hverjir eru
bestu áhorfendurnir?
„Við náum sérlega vel til ftal-
anna og eigum alltaf hjá þeim
öskur og hrós. Það höfum við
fundið þessi þrjú ár sem við höf-
um keppt þar syðra.“ Jón lítur til
Berglindar, sem tekur í sama
streng. „Þeir eru alveg ofsalega
opnir. Við eru kannski að dansa
úti á gólfi og þá senda þeir manni
fingurkossa og kalla upp yfir sig:
„Bella, bella.“ Sjáið þið þetta fyrir
ykkur gerast hér á Islandi, að fs-
lendingar mundu yfir sig hrifnir í
íþróttahöllinni í Garðabæ klappa
og kalla: Fallegt, fallegt, en fal-
legt...?“Fjölskyldan hefur náð
undraverðum árangri á síðustu
árum. Þið hafið líka dansað sam-
an á sýningum.
„Það má segja að byrjunin á
fjölskyldusýningunum hafi verið
í brúðkaupi vinafólks okkar,
þeirra Reynis og Unnar, í sept-
ember 1988, en þar komum við
brúðhjónunum algjörlega á óvart
með því að dansa saman fjöl-
skyldan,“ segir Berglind. „Við
pöntuðum sérstaklega glimmer-
hatta, stafi og pífusólhlífar frá
Ameríku og mikið stóð til. Sýn-
ingin heppnaðist sérlega vel og í
framhaldi af því kom Hermann
til okkar og bað okkur að dansa
opinberlega.“
Margir byrjað í dansi
útafokkur
Mér finnst sérstaklega
skemmtilegt hvað við sem fjöl-
skylda höfum vakið mikinn áhuga
hjá fólki á dansinum." Jón er
ánægður. „Það eru mjög margir
sem hafa byrjað í dansinum út af
okkur. Fólki finnst það hafa
möguleika á að geta dansað þegar
það lítur á okkur, sem byrjuðum
seint að dansa og höfum þrátt fyr-
ir það náð langt.“
Berglind er sama sinnis. „Dans-
inn er góð íþrótt, mjög heilbrigð
og þarna ná drengir að koma við
hitt kynið án þess að það þurfi að
vera einhver meining á bak við
það. Bara þessi snerting, að hald-
ast í hendur, er mikilvæg. Sú
kredda að dansinn sé bara fyrir
konur er mesta vitleysa."
I Ástralíu verður á næsta ári í
fyrsta skipti haldin heimsmeist-
arakeppni fyrir „senior“ dansara
sem ykkur. Þið eruð fýrsta parið
frá fslandi.
„Við erum fyrsta parið frá fs-
landi og það er heiður að fá að
vera með. Við stefnum að því að
komast til Ástralíu," segir Berg-
lind. „Það kitlar náttúrulega eg-
óið þegar gengur svona vel. Fólk
spyr okkur hvað við ætlum að
gera í framtíðinni. Við erum orð-
in rúmlega fertug og gerum okk-
ur grein fyrir því að það er ekkert
eitthvað-kannski-í-framtíðinni,
það er annaðhvort að gera þetta
núna eða ekki.“________________
Anna H. Hamar
Að lœra dans er
eins ogþegar mað-
ur byrjar að spila á
fiðlu. Maður sargar
fyrst, en síðanfer
tónninn að mýkjast
og verða fallegur.