Pressan - 19.11.1992, Side 4

4
FIMMTUDAGUR PRESSAN 19. NÓVEMBER 1992
LANDSBYGGÐ-
ARAUMINGJ-
AR OG RÍKIS-
BUBBAR
„Það er ekki margt sem kem-
ur mér úr jafnvægi en ef heimsk-
an södd og feit tekur völdin þá
fæ ég tár í augun. — Gerðist það
í alvöru eða var það bara lélegur
grínþáttur rásar tvö þegar út-
varpsmaður og skipuiagsfræð-
ingur sögðu þjóðinni frá hug-
myndum sínum um að flytja
fólk á rnilli byggðarlaga? — Að
vísu ekki til Reykjavíkur heldur
innan sama landsfjórðungs og
með aðstoð ríkisins! En tii hvers?
Og hvert?“
Ríkharður Valtingojer Stöðvarfirði í DV
Trausti Valsson skipulags-
fræðingur: „Ég hef ekki sett
fram þessar hugleiðingar sem
óskadraum minn eða skipulags-
manna yfirleitt, heidur eiga orð
mín sér uppruna í því að fólki
hefur um langt skeið verið að
fækka víða á lansbyggðinni. Með
aukinni tækni og minna sjávar-
fangi er Ijóst að of margir vinna
að sama verkefni og blasir við að
einhverjar byggðir, sem tæpast
standa undir sér, munu leggjast
niður. Byggðaþróun hefur ekki
tekist að snúa þeirri þróun við.
Þessi staða er ekki ólík því sem
varð fjóst í landbúnaði fyrir um
áratug: of margir bændur að
anna of lítilli eftirspurn. 1 því til-
felli sýndi bændastéttin þá for-
sjálni að taka þátt í skipulögðu
undanhaldi; mönnum var hjálp-
að að draga saman eða hætta
búskap. Ég tel að stöðu ýmissa
sjávarþorpa megi nú líkja við
stöðu þeirra bænda sem þá
stóðu hvað tæpast og tóku þessu
tilboði, sem væntanlega hefur
orðið til þess að bjarga sumum
frá algeru hruni.“
ÞVÍLÍK
RUDDAMENNI!
„Eftir að hafa fengið frásögn
hans hringdi ég í eiganda Dans-
hússins, reyndi að skýra mál
vinar míns og fá hann til að
skýra þeirra, en allt til einskis.
Manni þessum fannst ekkert um
að klt'na þjófsorði á saklausan
mann, og spurði mig í lokin til
hvers ég ætlaðist af honum og
þegar ég fór fram á afsökunar-
beiðni fyrir vin minn sagði hann
mér að gleyma því.“
Albert Jensen í Morgunblaðinu um
vín sinn á áttræðisaldri sem fannst
mannorð sitt fara fyrir lítið í viðskipt-
um slnum við eiganda og dyraverði
Danshússins í Glæsibæ.
Magnús Halldórsson,
framkvæmdastjóri Dans-
hússins: „Þetta er í fjórða sinn
sem gamli maðurinn er settur út
úr húsi vegna ölvunar og þetta
kvöld drakk hann líka úr ann-
arra glösum. Það er spurning
hvort hann vill sjálfur segja sög-
una eins og hún var. Sannleikur-
inn er sá að maðurinn fer yfir
strikið og þarf þá að hvíla sig.
Hann kemur svo bara endur-
nærður næst.“
ER OKRAÐ Á
BÖRNUNUM?
„Hinsvegar varð Víkveiji nán-
ast orðlaus af undrun í hléi. Þá er
verið að selja „Berjasaft bangsa-
mömmu“, sem er vatnsblönduð
sólberjasaft, og glasið er selt á
100 krónur. örlítið glas af gosi er
síðan selt á 120 krónur. Það
verður að segjast eins og er að
þetta nálgast okur og er Þjóð-
leikhúsinu til skammar."
Víkverji um leikhúsferð með börnum
sínum á Dýrin í Hálsaskógi í Morgun-
blaðinu
Guðrún Guðmundsdóttir,
framkvæmdastjóri Þjóðleik-
hússins: „Saftin er vítamínbætt
og hún er dýr í innkaupum. Þeg-
ar allur kostnaður er reiknaður
kemur hvert glas út í 95 krónum.
Verð á kókinu er sambærilegt
við verð til dæmis í kvikmynda-
húsum, og er ívið lægra ef eitt-
hvað er. Það er ekki langur tími
sem við höfum til að afgreiða
börnin en fullvissa má Víkverja
um að þetta er ekki þjónusta
sem við græðum mikið á.“
Pétur
Sigurðsson
formaður Alþýðusam-
bands Vestfjarða
B E S T
Hann hefurfarsælan og
góðan skilning á samn-
ingagerð og er með skarp-
ari og hæfari mönnum.
Hann er vinnusamur. Það
er ákaflega gott að hafa
hann með sér. Pétur er
auðvitað að vestan og
ákaflega góðurtalsmaður
landsbyggðarmanna og
þekkir kjör þeirra vel. Það
yrði því mikill fengur fyrir
verkafólká landsbyggðinni
að fá hann sem formann
ASÍ. Hann er auk þess góð-
urfélagi.
V E R S T
Stærsti ókostur hans er eig-
inlega sá að hann er að
vestan og það hefur verið
erfitt að fá hann í bæinn til
að taka þátt í því sem þar
er að gerast í samninga-
gerð. Það að hann skuli
vera harðsnúinn samn-
ingamaður er einnig löstur.
Það er ákaflega gott að
vera sammála honum.
Hvort hann er syndum
hlaðinn skal ósagt látið.
ALLIR UPP ÚR
„En nú virðist sem verið sé
markvisst að flæma venjulega
sundlaugargesti úr Sundhöll-
inni. Að minnsta kosti hefur fjöl-
skylda Víkverja ákveðið að leita
á önnur mið því Sundhöllin er
farin að loka barnadeildinni
klukkan hálfsex á daginn vegna
þess að þar fer fram sundleik-
fimi fyrir eldri borgara. Víkverji
hefur nokkrum sinnum reynt að
leika við börnin sín í almennu
deildinni innan um þá sem eru
að reyna að synda 200 metrana
og komist að þeirri niðurstöðu
að það sé ekki eftirsóknarvert."
Víkverji I Morgunblaðinu
Stefán Kjartansson, for-
stjóri Sundhallarinnar: „Það
verður engin sundkennsla í des-
ember og janúar og Víkverji
verður þá að nota tímann vel.
Þegar vorar getur hann svo
brugðið sér í útilaugarnar."
PRESSAN/JIM SMART
Mynd af listamanninum sem konu
/ bók Nínu Ámadóttur um Al-
freð Flóka segir um Ástu að hún
hafi orðið bombufrœg á einni
nóttu, aðeins tvítug að aldri.
Hver var sérstaða hennar sem
skáldkonu?
„í fyrstu sögu sinni, „Sunnu-
dagskvöld til mánudagsmorg-
uns“, er hún mjög bersögul og tal-
ar um partí, svall og nauðgun.
Svona skrifaði ekki nokkur maður
á þessum tíma og allra síst kven-
maður."
Hún var ein umtalaðasta kona
landsins. Hvað gerði hún sem
hneykslaði samborgarana svona?
„Hún var afskaplega ögrandi,
var með litað svart hár, mikið
ntáluð, klæddi sig sérkennilega og
gekk jafnvel í buxum. Ásta reykti
á götum úti og sást stundum
drukkin. Meira þurfti ekki til að
ganga fram af Reykvíkingum og
vera útskúfaður. Það sem vakti
þó hvað mesta hneykslan voru
módelstörf hennar, en hún sat
nakin fyrir hjá myndlistarmönn-
um.“
Lifnaður hennar þótti ef til vill
ekki eftirsóknarverður og sumir
mundu tala um svall ogsvínarí.
„Konan var auðvitað alkóhól-
isti og ég skef ekki utan af því í
bókinni. Goðsögnin um Kristján
Fjallaskáld segir að enginn verði
snillingur nema drekka sig í hel í
leiðinni. Ásta er eina konan sem
við eigum í þeirri goðsögn.“
Hún hlaut töluverða viður-
ketmingu þegar kvennabaráttan
fórígang?
„Þá var dustað af henni rykið
og henni komið aftur fram í sviðs-
ljósið. Hún var kona sem þorði en
var þó langt frá því að vera kven-
réttindakona, eins og við leggjum
skilning í orðið í dag.“
Eftir að hafa skrifað um skáld-
konuna lieila bók, hvernig kemur
hún þérfyrir sjónir?
„Þetta hefur verið mjög sérstök
kona og ákaflega hæfileikarík,
skrifaði, málaði og gerði dúkrist-
ur. Hún hefur verið ákaflega klof-
in og skipst nokkurn veginn til
helminga milli góðs og ills, en
mein hennar fólst í því að átján
ára byrjaði hún að drekka illa og
síðustu fimmtán árin var hún
mjög langt genginn drykkjusjúk-
lingur. Það voru því aðeins um
tólf ár sem hún átti eitthvert „líf‘.“
Afkastaði hún ntiklu á þeim
tíma?
„Ásta lét eftir sig liggja nokkrar
smásögur og ljóð, en hún hlaut
frægð fyrir þessa einu sögu. Það
liðu tíu ár ffá því hún kom út þar
til smásagnasafn eftir hana birtist
á prenti, en allan þann tíma var
hún ákaflega fræg og allir vissu
hver hún var. Þetta er ekki stórt
lífsstarf í ritmennskunni en það
verður að taka með í reikninginn
að'hún var barnmörg, eignaðist
fimm börn nánast á jafnmörgum
árum og átti eitt fyrir. Þau voru öll
tekin af henni en eftir það brotn-
aði hún endanlega og lagðist í
drykkju. Hún hafði því í raun ekki
aðstöðu til að skrifa mikið nema
rétt íkringum tvítugsaldurinn.“
Hvað leggur þú aðaláherslu á í
bókinni?
„Þetta er ekki hefðbundin ævi-
saga að því leyti að ekki er tíundað
allt sem hún gerði. Þetta er fyrst
og fremst persónulýsing; mynd af
listamanninum sem konu.“
Á RÖNGUNNI
TVÍFARAR
_________'__________________________________________________
Drottinn minn dýri! Ætla þau aldrei að fara? Snúlli minn, prófaðu að
opna dyrnarog kveikja á útidyraperunni...
I amerískum löggumyndum erþví haldið að áhorfendum
aðþað sé ekki starfað vera lögga heldur lífsstíll. Einhverjir
mundu kannski segja að löggæsla vœri ekki starfheldur
karaktergalli. Hvað um það;þá virðist augljóst að löggan í
löggunum ergenískt fyrirbrigði. Þaðgeturað minnsta
kosti ekki verið tilviljun hvað sjálfur Derrick ogsjálfur
Bjarki Elíasson eru líkir. Það sést í hvítuna undir auga-
steinunum hjá báðum. Báðirhafa dálítið efnilegar
bulldogkinnar. Báðir hafa traust nef. Og báðir halda þeir í
greiðsluna sem á upptök sín á mektarárum Elvis Presley.
Eini munurinn er að Horst Tappert/Derrick er markaðri
afsœldarlífi, enda er hann gervilögga en Bjarki alvöru.