Alþýðublaðið - 27.04.1922, Page 4

4
ALÞYÐUBL AÐIÐ
Útlsginn
Nýr sjónlelbnr í 5 þattum,
eftir Ómar, vétður leikinn í Good
Ten plara itúsinu næstkomandi laug
ardags og sunnudsgskvöíd Enn
fremur verður til steemtana karla
kór og einsöogvar
Aðgöneutniöar að b ðum kvöid-
nnum verða seld'r í Goodt h frá
kl 12—7 á morgun (öitudag)
Allur ágbði verður gefifsu blá
fátækri ekkju. sem íyrir fam dög-
um misti eiginimnninn og stend
ur nú allslam uppi með 5 börn>
hvort öðru yngra
Ldkendurnir, sem eru II, hafa
Kjörskrá
yfir kjóseadur tii landskjðvs-kosninga i júlí í sumar
iiggur frammi á afgreiðsiu A'þyðub! ð;ins, fyrtr Alþý'uflokksmenn.
Atbugið bú þegar h^ort þér eruð á skrá, því tímittn er stuttur
tii »ð kæra.
Dagsbrúnarfundur
verður haldina flmtudaginn 26. þ m. ki. 71/* e. h. i G-T.-húsinu.
Ýms merk m&l & dagskrft.
Erlingur FrlOjóusson talar.
Sýnið skýrte ni við inngangicn. — Stjórnin*
lagt mikið i sölurnar við æfingar.
Leggi nú almenuÍRgur fram sinn
skerf tii þess, sð likna þessari
bágstöddu fjölskyldu og kaupi
aðgöngumiðn, er kosta 3 krónur
Fyrir hönd U M F R.
Guðm Sigurjbmson
Gyða Sigurðardóttir
Svafa Björnsdóttir ■
A laugaveg 11 eru allar
skó og gúmmfviðgerðir ódýrari
en hjá öllum öðrum i bsenum.
Munið að skórnir yðar geta verið
sólaðir samdægurs ef beðið er um
A Pálsson,
Vorzi. Laugav. 46 selur
ágætar dansKar kartóflur
á 0,20 */*
Reiðlijól gljábrend og
vtðge>ð i Faikanuin.
Vélat;óri óskar eftir húsnæði
2 herbergj Jtn og eldhúsi, með
geymslu. A v á
Fallegt káputau s mar
kjólatau, baraakragar, verkmanna
skyitur fæst I verzl á Vatnsstfg 4
Ritstjóri og ðbyigð treoaður:
ólaýur Friðriksson.
Prentsmtðjan Gutenberg.
Edgar Rict Burrougks; Tarzan.
verðum að halda í suður til þess að hitta vini okkar.
Þess vegna held eg í suður".
.En það getur verið að þessi maður viti betur en við.
Hann virðist vera þaulkunnugur hér í skógunum og
innfæddur. Við skulum að minsta kosti elta hann dá-
lítinn spotta".
.Uss, uss, Philander", endurtók prófessorinn, .eg er
maður, sem erfitt er að sannfæra, en þegar búið er að
sannfæra mig, þá er ekki til neins að ætla sér að breyta
skoðun minni. Eg held áfram t rétta átt, þó að eg verði
að fara hringinn i kringura meginlandið Afriku, til
þess að ná áfangastaðnum".
Þegar Tarzan sá að þeir komu ekki á eftir sér, hljóp
hann til þeirra, og kom það í veg fyrir frekari rök-
færslur.
Hann benti þeim aftur að koma, en þeir héldu enn
áfram að þrátta.
Loks misti apa-maðurinn þolinmæðina. Hann þreif
i öxl Pbilanders og áður en þessi heiðvirði öldungur
vissi, hvort hann hefði verið drepinn eða að eins
lemstraður til óbóta, var Tarzan búinn að binda reipi
vandlega um háls honum.
»Uss, uss, Philauder", sagði Porter gramur; „það er
mjög ósæmilegt af yður að láta þessar svivirðingar við
gangast".
En varla hafði hann slept orðinu, þegar hann var
gripinn og bundinn í sama reipið. Þvf næst lagði Tarzan
af stað i norður og teymdi prófessorinn og skrifara
hans, sem báðir voru lat-hræddir.
Steinþegjandi var haldið áfram, svo stundum skifti,
að þvi er bandingjunum íanst; en alt í einu urðu þeir
rá sér numdir af gleði, því þegar þeir komu upp á
kollinn á lítilli hæð, blasti kofinn við þeim í tæpri 50
faðma fjarlægð.
Hér leysti Tarzan þá, benti þeim á litla kofann og
hvarf inn i skóginn.
„Stórmerkilegt, stórmerkilegt", hvæsti prófessorinn.
„En þér sjáið Philanöer að eg hafði rétt að mæla eins
og fyrri daginn; og hefði eg ekki látið undan þráan-
um í yður, þá hefðum víð sloppið við allar þessar 6-
farir, mér liggur við að segja skelfingar. Eg ætla að
biðja yður einnar bónar: Latið hér eftir stjórnast af
vitrari og hagsýnui mönnum, þegar þér þarfnist hyggi-
legra ráða".
Philander var of feiginn hinum heillavænlegu Iokum
æfintýrisins, til þess að ýfast við hnútuna. Hann greip
í hönd vinar síns og þeir hröðuðu sér í áttina til kofans.
Nú voru þau öll mjög ánægð að vera saman komin
eftir alla hrakningana. Og er dagur rann sátu þau enn
og sögðu frá þvf, sem fyrir þau hafði koraið og voru
með allskonar bollaleggingar um þennan einkennilega
verndara, sem þau höfðu fundið á þessari eyði-strönd.
Esmeralda var handviss um að það væri engill guðs,
sendur þeim til varðveislu.
„Hefðirðu séð hann rífa f sig hrátt ljónskjötið", sagði
Clayton brosandi, „þá mundir þú hafa álitið hann mjög
efniskendan engil".
„Ó, eg veit ekkert um það Clayton", svaraði Esmer-
alda; „en eg held að það geti skeð, að guð hafi gleymt
að láta hann fá eldspítur; hann sendi hann niður í svo
miklu skyndi, til þess að gæta okkar allra. Og auðvitað
getur hann ekkert soðið eldspýtnalaus".
„Það var ekkert guðdómlegt við rödd hans", sagði
Jane Porter og það fór hroilur um hana, þegar hún
mintist á öskrið, sem apinn hafði rekið upp, eftir að
hann hafði drepið ljónið.