Alþýðublaðið - 28.04.1922, Blaðsíða 2
i
s9 meina það, að öllum llði nógu
vel, og þá verða þeir líka að
viðurkenna, að allir sem ekki lifi
i hinni mestu eymd fátæktarinnar,
lifi í óhófi, og er þá ekki sann
gjarnt, að það sé eitthvuð gert til
þess, að sporna við slíku óhófi,
þar sem allir hugsandi menn sjá,
að auðsöfn einstakra manna er
bein örsök, að örbyrgð fjöldans.
Þið verkamenn, sem eigið við
slæm kjör að búa og skiljið þann
einfalda sannleika, að þið hafið
eins mikinn rétt til að lifa, eins
Og þeir sem iufa auðinn og fram
leiðslutækin i sfnum höndum, og
vinnið einnig að því, að gera öðr
um það skiljanlegt, að það eruð
þið sjilfir, sem framleiðið auðinn,
sem ríkismennirnir telja slna eign,
og að þ:ð þurfið þess vegna ekki
að eiga það undir náð fárra ein
staklinga, hvoit þið getið dregið
fram lifið eða ekki
Þess fyr, sem fjöldanum getur
skilist þetta, þess fyr verður hægt
að bæta úr húsnæðisvandræðum
og öðrum bágindum fátæklioga.
Hannes yngri
Rara avis.
Mikill asni andskotans
ertu Sálarháski.
Hún er mörg, Morgunblaðsvit-
ieysan, og ekki öil eins, nema að
því leyti, að öll er hún það sem
Einar Hjörleifsson hefir kallað
.öfugan Diiwinismus*. Ein teg
undin er það sem nefna má öf-
ugan Goikiauismus, óg er sfðasta
sýnishomið af honum greinarkorn
f blaðinu í dag, þar sem jafnframt
er haft í heitingum, að meira skuli
koma siðar. Meðal annara vís
dómsmola í þessari grein er það,
að „Mixim Gorki hafi verið hið
eina sannieiksvitni hugsandi Ev-
rópumanna um atburðina í Rúss
landi f stjórnarbyitingunni.* Nú
er það kunnara en frá þurfi að
segja, að af öliu þvf syndaflóði af
fregnum og dómum, sem Morgun-
blaðið hefir flutt um byltinguna á
Rússlandi, hefir ekki nema örlftill
hluti — lfkiega minna en V5000 —
verið hafður eftir Maxim Gorki,
og hefir þvf ait hitt, samkvæmt
orðum blaðsins í dag, verið tekið
eftir ljúgvitnum. Um þetta höfðu
ALÞYÐUBLAÐIÐ
nú að vísu margir grun, en 'ærtir
hölðu vfst búist við þvf, að blaðið
færi sjáUt að segja frá þvf, einkum
þar sem það er að öðru kunnara
en scjóhvftri hreinskilni.
Svo heldur blsöiö áfram að
fræða okkur fávfsa iesendur sfna
um Maxim Gorki: „Meon vissu
að hann var jafnaðarmaður, en
menn vissu einnig, að hann var
stórmenni, og enginn dirfðiit að ef-
ast um það, að hann væri sann
leikselskandi og áreiðanlegur mað
ur.*
Þetta myndi margur hafa talið
feigðarboða Morgunblaðsins, þótt
eigi hefðu tést önnur skammlifis
merki á þvf: — að segja sann-
leikan svona afdráttariaust um
þann mann, sem lofað hefir verk
byltingarmannanna rússnesku af
meira eldmóði en flestir aðrlr og
sjalfur átt sæti f bolsivikastjórn
inni. Auðvitað er þetta ekki svo
að skilja, að Morguoblaðið sé
viljandi að segja sait um alkunnan
bolsivika. Mannagörmunum á bak
við það hefir sem sé ekki skilist
hvað þeir voru að fara með, þeg
ar þetta álpiðist út úr þeim, og
þeim verður þvf vonandi fyrirgefið
það.
En hvar i ósköpunum heldur
Morgunblaðið að M.xim Gorki
hafi dvalið — f Á’tralíu eða á
Eldlandif Eða kannske sá sagn
fróði b!aði(>t)ari, sem i vetur var
að sýna okkur C«sar, þar sem
hann lenti við strendur Egypta
lands(ll) láti okkur nú hafa landa
fráeðistfma á morgun og sýni okk
ur Rússland í Ameifku Blaðið
talar um, að meðan á byltí gunni
stóð hafi Msxtn Gorki skrifiað
hvert bréfið eftir annað til Evrópu,
og öllum þeim b'éfurn „var fl ygt
i pvppirskörfuna*. En Ifldega htfir
ræsíingakonan hirt þau, þvf Moggi
karlinn segir, að þau „muni sfðar
meir verða áreiðanlegustu heim
ildarrit um stjórnarbyltinguna rúss
nesku*. Áreiðankgti en alt Morg
unblaðsblaðrið ?
Svo segir Moggi ennfremur að
Maxim Goiki hafi „fyrir nokkrum
mánuðum komið sjálfur til Ev-
rópu". Og þrautarúnirnar á and
liti hans sönnnðu „að hann hafði
kafað þrautadjúp hinnar mannlegu
(ekki guðlegu) örvæntingar". Eins
og raunir hans séu nokkur ný
fregn þeim sem vita hvernig keis
arastjórnin rússneska ofsótti hann
vegna pólitískra skoðana hans og
neyddi hana til að flýla land svo
að hann g?t ekki horfíð sftur tii
Rússlands fyr en eftir að stjórn-
arbyltingin gerði <t.
Margt er fieira mcrkilegt f þess-
ari litiu frein, t d getur þar um
rússneskan bónda svo stóran, að
hann er 95% af allrf þjoðlnni.
Þó ætla sumir að þetta sé Itkinga
naál Mo«rga og að þessi Golfat
muni eiga að tákna bændastéttina
rússnesku.
Gott er það að hafa eltthvað
til skemtunar, en varla mun það
þó geta talist til tjóns að Mo g-
unblaðið er fágætur fugl í „hinu
nýstofaaða ísleczka fuglarfki*, svb
að eg láni gáfuiegt orðatiltækf
sjálfs þess.
25. aprfl 1922.
Þjbðólýur.
Mipeid ui kolalol
Herra ritstjóril
Frásögn yðar f Alþýðublaðim
á hugardaginn, um útboð bæjar-
stjórnarinnar á einum farmi gas-
kola, er svo ónákvæm, að lesand-
inn hlýtur að misskilji hana, Leyfi
eg rtiér þvf að gera þessa athuga-
semd til skýringar:
t útboðsauglýsingunni var sbýrt
tekið fram, að æskt væri eftlr
(aðeini) beztu tegund gaskola.
Firma mitt fór eftir því, og bauð
þá beztu tegund, sem kostur var
á, þ«ð er: mylsnulaus Derbyshire,
eða Soutk Yorkshire gaskol, sem
eftir skýrslu kolanámafirmans, sem
við skiftum við, kostar 3 sh 6 d
meira en Londortderry feo!, sem
samþykt var að kaupa. Firma
mínu hefði verið hægðarleikur að
gera tilboð um þ! tegund, ef ekki
hefði verið álitið að fara ætti eftir
auglýsingunni um .beztu tegund*»
t tilboði firma mfns vcr talið
að Sterlingspund kostaðikr. 27,50,
Ef þessum 3 sh 6 d verðmun er
breytt eftir þvf gengi í fsl, krónur,
nemur það kr. 4,81. í tilboðinu
var vátrygging ótalic, en hún er
um kr. 0,45.
Ef firma mitt hefði á annað
borð gert tilboð um hina keyptu
tegund .Londonderry", mundl
hvert enskt tonn (1016 kg.) hafa