Vísir Sunnudagsblað - 13.11.1938, Page 5
VISIK SUNNUDAGSHLAD
5
slökk. En Ilelgi vildi ólmur láta
okkur binda skíðin á okkur.
Sumir létu undan, - aðrir ekki.
Stafina höfðum við ekki notað
heldur. En Helgi félck okkur
með sér í gönguferðir, og þá
fundum við brátt, að gott var
að Iiafa þá.
Nær er mér að lialda, að fyrsta
skólabarna-ferðalagið, sem far-
ið var hér á landi, sé ferðalag-
ið, sem H. V. fór með barna-
skóladrengi sína, fyrsta vetur-
inn, sem liann var barnaskóla-
stjóri á Sevðisfirði, (1903?).
Hann fór ]íá með 12 eða 15
skóladrengi á skiðum umhverf-
is Bjólf. Það er býsna löng leið
og nokkuð af benni erfitt. Eg
get hugsað riiér, að láta muni
nærri, að þétta séu um 25 km.
Og það þótti naéátum því óvita
dirfska, að fara með strákana
í þessa sváðilför. Þreýttir voru
þeir að vísu, sumir, þegai' heim
. var komið. En Jieir voru þá líka
roggnir og ánægðir, —- það er
óhætt að fullyrða.
Það fyrsta, sem Iiér var skrif-
að i blöð um skíðaíþróU, mun
líka bafa verið frá Helga Val-
týssyni. Það var bráðfjörug og
skemtileg grein um endurvakn-
in,g skíðaíþróttarinnar í Noregi
og hvatning lil íslendinga, um
að sýna nú þessari góðu íþrótt
meiri og almennari sóma, en .til
þessa hafði gert verið. Ekki man
eg hvernig á ]ivi slóð, að ekki
var þessi grein tekin i „Bjarka",
— en Davíð Östlund tók hana í
„Frækorn“, — sem raunar var
trúmálablað; var það skraut-
prentað tölublað, með sldða-
myndum frá Noregi, t. d .mynd
af Holmenkollen-brekkunni.
Ekki veit eg, hver álirif þessi
viðleitni hafði, út um bygðir
lands, eða hvort hún liafði nokk-
ur áhrif. En við vorum hrifnir
og' hreyknir af Helga, og mátt-
um vel vera það.
Skynsamt folald.
Bóndi nokkur, sem heima á
nærri Barrow-on-Trent, á folald
eða veturgamalt trippi, sem
liann hefir kent þá list, að
brynna ,sér sjálft með þeim
hætti, að það dælir vatni! úr
brunni í trog eða fötu og drekk-
ur siðan. Það lyftir sér að fram-
an og stendur á afturfótunum,
þrífur til dælunnar með kjafti
eða framfótum og byrjar að
dæla. Þegar trogið er orðið milli
hálfs og fulls hættir það vinn-
unni og fer að drekka. Sagt er
að folaldið liafi komisl fljótt
upp á lag nxeð þetta og brynni
sér síðan sjálft, er það þyrstir.
rikisstjórnarafmæli
Zogs Albanakonungs
Fyrir nokkuru var efnt til mikilk háííðahalda í Tirana, höf-
uðborg- Albana, og' víðar um landið, í tilefni af því að tíu ár
voru liðin frá því er Zog I. settist á konungsstól. Þá var því
spáð, að eftir tíu vikur yrði búið að launmyrða hann eða reka
úr landi, en sú hrakspá og aðrur hafa ekki ræst. Á undan-
gengnum árum hefir mjög færst í umbótaátt í Albaníu og má
mikið þakka það Zog konungi.
ZOG OG GERALDINE DROTNING.
T» r
iu ara
Ameríski blaðamaðurinn. R.
H. Markliam var í Tirana, ]ieg-
ar bátíðaböldin stóðu yfir, og
segir að fögnuður manna bafi
verið mikill, og það sé enginn
efi á þvi, að þegnarnir bafi yfir-
leilt bylt Zog af einlægum liuga.
Því að þótt sitlbvað megi að
Zog finna og gerðum bans,
hefir honum orðið mikið iá-
gengt á skömmum tíma. Al-
bania var eitt af „tundurhorn-
um“ álfunnar. Þar var áður
fyrrum alt af eilthvað að gerast,
sem gerði allar liorfur á Balk-
anskaga tvísýnar, og Albanir
áttu tíðast i deilum við eina eða
fleiri nágrannaþjóðir sinar, og
friðinum í álfunni stóð oft
hætta af því, sem var að gerast
i Albaniu. Stigamenn óðu ]iar
ii])])i. Engin lög voru virt. En
þetta er alt breytt.
Vafalaust jók ]iað mjög á
fögnuð manna, er ríkisstjórnar-
afmælisins var minst, að Zog
gekk fyrir nokkuru að eiga
unga og fagra konu, sehi cr lík-
leg til að afla sér mikilla vin-
sælda sem drotning Albana.
En drotningarvalið var vissu-
lega eitt hinna erfiðustú vanda-
mála sem Zog hefir orðið að
fást við. Það mál var á dagskrá
nokkur undangéngin ár. Alban-
ir ræddu það sín á milli. Það
þurfti að ráða fram úr því.
bvort velja ætti fyrir drotningu
konu, sem væri Vesturlanda —
eða Austurlandakona, kristinnar
trúar eða Mobammeðstrúar,
konungborin eða af borgaraleg-
um ættum, innlend eða erlend
o. s. frv. í landi eins og Albaniu
keniur nefnilega margt annað
til greina en í flestum öðrum
kommgsríkjum heims.-Én kon-
ungurinn réð fram úr málinu á
þann hátt, að flestir eða allir
lélu sér vel líka. Hann gekk að
eiga stúlku sem er af amerísk-
ungverskum uppruna. Drotn-
ingin, Geraldine, er fríð sýnum
og fjörleg, alþýðleg og ræðin,
og síðan er hún settist á drotn-
ingarstólinn er kominn alt ann-
ar og skemtilegi’i bragur á hirð-
lifið en áður var á því og al-
banskar konur líta aðdáunar-
augum á hina vel klæddu og
glæsilegu drotningu, og taka
hana sér til fyrirmyndar, að svo
miklu léyti sem þeim er unt,
efna vegna og annara ástæðna.
En í þessu afskekta Iandi, þar
sem menningin er enn á frekar
lágu stigi á ýmsum sviðum, fær
hin nýja drotning vafalaust að
kenna á ýmsum erfiðleikum, en
hún hefir þegar unnið fyrsta
leikinn í þeirri baráttu, með
því að vinna sér Iiylli fvrir al-
þýðulega framkomu.
Hætturnar, sem kunna að
verða á vegi hennar, eru miklu
minni, en verið hel’ði á vegi
þeirrar konu sem sest hefði á
drotningarstól fvrir tíu árum
eða fyrr. Og höfuðborgin er
miklu skemtilegri staður til
dvalar en liún var þá.
Það er einnig breyting sem
þakka má manni hennar, Zog
konungi. Því að það er liann,
sem liefir bygt upp Albaniu nú-
timans, hina einu Albaniu, sem
nokkuru sinni hefir í raun og
veru verið sjálfstætl ríki og
sameinað. Og sjálfur stofnaði
hann konungdóminn í landinu.
Hann gerði sjálfan sig að kon-
ungi.
Það, sem mesta atliygli vek-
ur, þegar litið er vfir feril und-
angenginna tíu ára, er það, að
Albanir njóta nú samúðar og
velvildar allra þjóða. Við bá-
tíðahöldin voru fulltrúar frá
ríkisstjórnum allrá nágranna-
þjóðanna. Albania á nú ekki í
deilu við neitt erlent ríki
um nokkurt vandamál, sem
alvarlegt getur talist. Hér er
vissulega orðin mikil breyting
á, þegar athugað er, að áður
fyrr áttu Albanir í stöðugum
deilum við nágrannaþjóðirnar
og stórveldin óttuðust oft og
tíðum, að í þessu „tundurhorni“
Balkanskagans mundi verða sú
sprenging, sem setti alt í bál í
þessum hluta álfunnar og ef til