Vísir Sunnudagsblað - 07.01.1940, Side 5

Vísir Sunnudagsblað - 07.01.1940, Side 5
VISIR SUNNUDAGSBLAÐ 5 Friðflnzmr Ólafsson: <Kjy£tU mify GbþtJUK... Og þarna sat hann spangólandi, og alt komst í uppnám í húsinu. Eg kófsvitnaði. Og nú voru góð ráð dýr. Eg þaut af stað með hundinn, og menn rýmdu fyrir mér ,eins og liægt var, — síðan hljóp eg með Spora á hælum mér, út í Alþingishús, og lokaði hann þar inni, — á salerninu og flýtti mér síðan í leikhúsið, þvi að nú var farið að standa á mér, í meira lagi, — en eg var fyrir hljómsveitinni, svo að ekki varð byrjað fyrr en eg kom. Spora mun hafa þótt þetta vanvirða. Hann kom ekki aftur. Mér var sagt, að hann liefði lát- ið lítið yfir sér, þegar hann kom heim. Og einn góðan veðurdag kom svo liundabannið, og skyldi alla hunda drepa. Við tímdum ekki að farga Spora. Fyrstu dagana, eftir að reglugerðin gekk í gildi, fór eg með hann út á morgnana, í bandi, en síðan létum við hann fara lausan. Og það var eins og liann vissi hvað á spýtunni hékk, því að hann kom jafnan heim eftir stutta stund. Brá sér venjulega niður í bæ, sem snöggvast, — og lieim aflur um hæl. Mikið gaman hafði fólk af honum í þessum skemtitúrum hans. Lögreglan var sem sé alt- af á hælunum á honUm. En það var eins og hann þekti þá menn, og gerði liann freklega gys að þeim. Hann lét lögreglumennina elta sig inn Laugaveginn, beið þeirra altaf öðru hvoru, þangað til þeir voru rétt komnir að honum, þá gelti liann að þeim og tók sprettinn spottakorn. Eltu þeir hann oft þannig heim að húsinu þar sem við láttum lieima, og tvivegis var svo mikil æsing komin í eltingaleikinn, að lögregluþjónn elti Spora upp i stiga. í bæði skiftin sneri Spori sér við á stigabrúninni og gelti svo ákaft, að „mútter“ kom fram og sagði fáein vel valin orð við lögregluþjóninn, og liann hörfaði frá við svo búið. Þannig leið heilt ár. Spori var inni alla daga og sótti ekk- ert á að fara út, nema þennan „morguntúr“, — og á daginn fékk hann að fara snöggvast út bakdyramegin þegar hann þurfti þess, en kom þá altaf sti-ax inn aftur. Lengst af sat hann á stólnum sínum við gluggann og horfði út á Lauga- veginn. Við reyndum að vera eins góð við hann og okkur var unt. En þetta var engin æfi fyrir vesalings hundinn. Og fyrir óhappa atvik náði lögreglan í liann að lokum. Farið var með hann inn í Tungu, og drepinn þar. Norður við hafið, hið ólgandi Dumbshaf liggur bærinn sem er flestum þektari hér á landi. Á veturna æða ólgandi lirannir inn fjörðinn og minnast all ó- þyrmilega við biyggjur og ból- verk. Sleikjandi löðurlungurn- ar slcriða á land og taka til sín alt er þær niá í. Fönnin hleðst niður. Strætin fara stundum í kaf og þá eru húsin i bænum eins og smá- hnjótar upp úr harðfenni, svartar þústur umluktar ömur- leika hins liarðhenta norðlenska vetrar. Svo hækkar sólin á ný á lofli. — Fannirnar hi’áðna. Lækii'nir í hlíðunum vaxa, og smám sam- an gægist jörðin upp úr snjón- um. Líf færist á ný í bæinn. Fólkið öðlast nýjan þrótt, nýja sigurvissu og starfsgleði. Og þegar lengi'a líður á vorið kemur hún, sem allir þrá. Fá- tækir og í'íkir, aldnir og ungii-, ástfangnir og vonsviknir, biða eftir kornii hennar með eftir- væntingu. Hún er tilbeðin af öllum bæj- arbúum, öllu landinu. Gjald- þrota vesalinga dreymir um auð og völd á ný. Gjaldeyrislausir bankar taka fjöi'kipp og rikis- stjórnin, sem hefir horft rauð- urn augum andvöku og erfiðis á tekjulialla fjáx'laganna innir nú af lxendi gjöld sem ekki eru á fjái'lögum og efnir þannig til fjái'aukalaga. Gráhæi’ðir öldungar verða eins og gáskafullir fermingar- drengir, sjúkir lieilir sára sinna, og þeir sem áður liöfðu á orði að gefa sig spottanuni eða höfn- inni á vald, hlæja nú að heimsku skammdegisins og nú er fram- tíðin í þeirra augum fagurt æfintýri, því að liún er komin, hún sem jafnast á við lampa Aladdíns — hún — síldin. Nú er líf og fjör á Siglufirði. Skip koma af hafi flytjandi salt og tórnar tunnur úr fjar- lægum löndum. Um gjörvallan bæinn rísa upp háir pýramídar, ótrúlega háir finst mörgum, ef til vill eins mikið völundarsmíð eins og þeir egypsku, a. m. k. nyt- samari og reistir í þágu liins iðandi, lifandi lífs. Verksmiðjurnar spúa óaflát- anlega kolsvörtum reykjarskýj- um upp úr himinliáum reyk- háfunum. Við hinn endann standa hálfnaldir kyndarar og kasta kolurn á eldinn. Skipin koma inn hlaðin liin- um silfurgljáandi töfrafiski og verksmiðjurnar taka við hon- um í þrærnar — svo fer alt sig- urverkið í gang. Eftir nokkrar vikur er síldin, sem veður í svörtum, kvikum torfum fyi'ir Noi'ðurlandi, farin að afplána syndir vorar hjá hinum breska góðkunningja okkar Hambro — og hún er slyngai'i mörgum sendinefnd- um og ræðismönnum. — Svo koma þær í bæhm. — Allststaðar frá. Ofan úr dölum frá angandi blóðbergi og ilm- andi lambagrasi, utan af ystu nesjum, að sunnan, austan og vestan, úr höllum og hreysum, Ixæ og bygð. — Stúlkurnar koma, ungar og gamlar, glettn- ar og áhyggjufullai', fagrar og ljótai', yfirleitt úr öllum stéttum ó öllum aldi’i, ólíkar og óskilj- anlegar eins og lifið sjálft, — sem þær eru hingað komnar til þess að njóta, finna köllun sína í gleði stai’fs og strits, varpa frá sér áhyggjum liðins tíma, en gefa sig á vald hinu óþekta, liinum æsandi æfintýrum sem liið margbreytilega líf siglfirska sumarsins liefir í för með sér. Þær koma fleii-i og fleiri uns allir „braggarnir“ á Siglufirði eru orðnir fullir af glöðum, þróttmiklum konurn. — Yfir „plönin“ berst Iilátur þeirra léttur og skær. Út um brotna glugganagægjast lokkum krýnd höfuð, í’ósrauðar varir er gefa til kynna lista- og litasmekk síldai'stúlkunnar og augnabrún- irnar, sem eru dregnar í fagra SKJALDMEYJAR. — Þessi rnynd, sem er fi'á London, er tekin fyx'ir utan sjálfboða-skrifstofu flughersins. Konur þessar eru allar útlærðir flugmenn og ætla að ganga í svokallað „Women’s Auxiliai-y Air Force“. Starfa þær þá við að reyna nýjar gerðir flugvéla, að viðgerðum á flugvél- um og á skrifstofum flugmálaráðuneytisins.

x

Vísir Sunnudagsblað

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/299

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.