Vísir Sunnudagsblað - 07.04.1940, Síða 1

Vísir Sunnudagsblað - 07.04.1940, Síða 1
1040 Sunnudagiim 7. apríl 14. blad • • ÞORSTEINN JÓSEPSSON: »SAMEINAÐIR STONDUM VER« Somtök (btiOJLax káJhoMjoJplbbox ox &.Ltáa.st í qíjctisiOa.qxi o.% ujoíxLupii þjábsýjnmfyu. Eftirfarandi grein er um þjóðsýningu, er haldin var s. 1. sumar í sviss- nesku borginni Ziirich. Þessi sýning var haldin í þeim tilgangi að sameina svissnesku þjóðina um menningu sína og sjálfstæði og fá hana til að leita uppruna síns og eðlis. Vegna sundurleitra tungumála, kynflokka og trúarbragða í Sviss, verða íbúarnir að vera alveg sér- staklega á verði til verndar samheldni og einingu í þjóðlífinu. Þetta hefir tekist um 650 ára skeið, og til að tengja einingarböndin enn fast- ar, halda þeir þjóðsýningar á 25 ára fresti. Greinarhöfundurinn lýsir í sundurlausum myndum og stuttu máli á- hrifum sínum af sýningunni og ýmsu því, er honum fanst athyglisvert í sambandi við hana. Það sem valdi mesta athygli mína og aðdáun í ferð minni suður um lönd, s. 1. sumar, vav þjóðsýningin í Ziirich. Eg iiafði heyrt minst á hana fyrir tíu ár- um, og þá var mér sagt að eg yrði að koma þangað suður til að sjá liana, þegar liún yrði haldin. Þetta hefi eg gert og það borg- aði sig. Sýningar eru í sjálfu sér mjög algengur viðburður og þær vekja venjulega ekki eftirtekt nema þegar um heimssýningu er að ræða. Heimssýningin í New York vakti sérstaka at- hj’gli okkar íslendinga, ]íví það mun vera í fyrsta sinn sem við komum opinberlega fram á heimssýningu.Auk þess var sýn- ingin lialdin i einni stærstu, auð- ugustu og framfaramestu stór- borg jarðarinnar. Það dregur enginn í efa, að þessi sýning mun hafa verið ihurðarmikil og voldug og fyllilega þess verð, að henni væri gaumur gefinn. j Á sama tíma og heimssýning- in í New York var opnuð, var i tiltölulega mikilli kyrþey, önn- ur sýning opnuð, sýning fá- mennrar háfjallaþjóðar i Mið- Evrópu. Hún á ekkert skylt við alþjóðasýningu — er ekki fyrst og fremst vörusýning né aug- lýsing, er ekki reist og er ekki lialdið uppi fyrir auðmagn helstu stórþjóða heimsins. Nei, þjóðsýningingin í Sviss er miklu frernur hróp lil þjóðarinnar, að sameinast — að standa sem einn maður á örlagastund lieimsat- burðanna. — í Sviss búa margir lcynflokkar, mörg þjóðarhrot með sundurleit og margskift þjóðareinkenni. Þjóðin talar fjögur, meir eða minna fjar- skyld tungumál, hún skiftist i tvo andstæða trúarflokka, og þessi óliku viðhorf gætu gefið tilefni til sundurþykkju og upp- lausnar. Þessu er þó ekki þannig varið. Og þjóðsýningin í Zúrich færði mér heim sanninn um það, að ef til vill mun engin þjóð í álf- unni vera samhentari né jafn einhuga en þessi litla svissneska þjóð, þessi óasi friðarins mitt á meðal hinna blæðandi stórþjóða sem umlykja hann. Síðast þegar eg var í Sviss — Það var fyrir fimm árum síðan — þá gætti þar allríkra and- stæðna í stjórnmálaskoðunum. Að vísu var lýðræðishugsjónin þar ríkjandi, en liinu varð ekki neitað, að margir fyltust aðdáun á Hitler og enn fleiri voru þeir þó sem aðhyltust stjórnmála- stefnu kommúnistanna í Rúss- landi. Nú fimm árum síðar, er varla liægt að segja, að þessi byltinga- sinnuðu öfl, er eitt sinn ætluðu að leiða svissneskt stjórnmála- líf út á braut flokkahaturs og sundrungar, finnist framar. Þau eru horfin og þau þokuðu fyrir einingarvilja og sjálfstæðisvilja ÞjóSsýningin var haldin í stærstu borginni í Sviss, Zurich, sem telur um 350.000 íbúa. Borgin stendur á bökkum 42 km. langs stöðuvatns, Zurichvatnsins, og var sýningarskálunum, 100 að tölu, komið fyrir á báöum bökkunum. Á myndinni sjást skálarnir á öðrum bakkanum, en hiS frjósama land Zúrichhálendisins í baksýn. svissnesku þjóðarinnar — en það er hann sem er grunntónn þessarar merku þjóðsýningar i Zúrich. Markmið sýningarinnar var fyrst og fremst að leiða þjóð- inni fyrir sjónir live mikilsvirði andlegt, verklegt og fjárliagslegt sjálfstæði er, og að að því beri að keppa að gera þjóðina sem ó- háðasta utanaðkomandi áhrif- um. Það var lagt kapp á, að sýna öll þessi svissnesku verðmæti í sem sönnustu Ijósi og vekja þjóðina til meðvitundar um gildi þeirra í framtíðinni. Sýningin í Zúrich var því fyrst og fremst svissnesk sýning. For- sendur hennar var ættjarðarást og sjálfstæðistilfinning. Hún var þjóðleg — það er liið eina rétta orð sem getur lýst henni eins og hún var. Fyrir 25 árum var þjóð- sýning lialdin í Sviss.— í það skifti í Bern. Og það er einkenni- leg tilviljun, að einmitt það sama sumar hraust út lieim- styrjöld. Sagan endurtekur sig. Fyrir tiu árum var undirbún- ingur hafinn undir sýninguna, svo það segir sig sjálft, að fyrir tíu árum var ekki hægt að vita um styrjöld er brytist út árið 1939. En liitt er víst„ að sýning sem þessi er aldrei eins þarfleg eins og einmitt undir stríðs- byrjun, er kalla þarf þjóðina til einingar og samtaka. Sýningin í Zúrich var haldin á hinu rélta aðkallandi augnabliki. Mér var sagt að svissneska þjóðin hefði varið 100 miljón- um franka (ca. 140—150 milj. isl. kr.) í þessa sýningu. Það er mikið fé fyrir fámenna þjóð — álíka fámenna og Danmörku. Sýningin var opnuð 6. maí síðastliðinn, og henni var lokað í októbermánaðarlok. í upphafi var ætlað, að um 4^2 miljón manna sæktu sýninguna, eða sem svaraði því, að livert mannsbarn í Sviss sæi liana. Þegar henni var lokað voru meir en 10 milj. manna búnir að sækja hana, og þó var lienni

x

Vísir Sunnudagsblað

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/299

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.