Vísir Sunnudagsblað - 21.04.1940, Blaðsíða 4

4
VISIR SUNNUDAGSBLAÐ
verulega miklu alvöru stríðs-
ins. Yfir dyrum einnar drykkju-
stofunnar stóð: „Wild West
Bar.“ Sá, sem tók á móti okkur
þar, byrstur höfuðsmaður, bauð
okkur upp á „schnapps“ og var
nógu úr að velja. I næsta húsi
var bókasafn, þar sem hægt var
að velja úr 150 bókum — 100
metra að baki víglínunum.
Móttökunefndin i Kelil sam-
anstóð af tveim hersliöfðingj-
um og lúðrasveit. Kehl, sem
stendur andspænis Strassbourg,
er eina borgin við Rin, sem
Þjóðverjar liafa látið fólkið
flytja á brott úr. Meðan við
blaðamennirnir og hershöfð-
ingjarnir snæddum hádegis-
verðinn með óbreyttu liðsmönn-
unum, nautakjöt, soðnar kart-
öflur og súrkál, stóð lúðrasveit-
in á götunni fyrir framan og
lék „eftir pöntun“ af svo mikl-
um krafti, að Frakkar hljóta
að hafa farið að brjóta heilann
yfir því hvað væri að gerast
okkar megin.
Þessi tveggja daga för sýndi
okkur að á vigstöðvunum við
Efri-Rin liafa Þjóðverjar nánar
gætur á Frökkum frá virkjum
sínum, en kyrðin gefur þeim
nægan tíma til að skemta sér á
verðinum.
Umhverfið verður
alvörufyllra.
Úr þessu umhverfi komum
við í annað, sem var ekki litlu
alvörufyllra. Hátt uppi í
Schwartzwald, marga kilómetra
frá Rin, er sterkustu fallbyssum
þýska hersins komið fyrir. Það
eru sjóhðar i hermannabúning-
um, sem stjórna þessum fall-
byssum.
1) Gælunafn á frönsku her-
mönnunum.
TTM miðjan s.l. mánuð bauð þýska herstjórnin
^ blaðamönnum hlutlausra þjóða í tveggja
daga ferð um vígstöðvarnar, til þess að kynna þeim
aðbúnað hermannanna o. s. frv. — Einn af frétta-
riturum United Press í Berlín, George Kidd, var
með í förinni, og lýsir hann í eftirfarandi grein
því, sem fyrir augu ber.
Oskernd brú. —
Brúin, sem sést hér á myndinni, er yfir Rín, milli Strassbourg og Kehl.
tekin Frakka-megin og sýnir greinilega viðbúna'ðinn.
— Myndin er
Skotunum
verður svarað.
Þýsku hermennirnir við Efri-
Rin segja að þeir skjóti aldrei,
nema skotið sé á þá og það sé
sjaldgæft. Þessari fullyrðingu
til sönnunar sá eg stóran fána,
sem dreginn var upp Þjóðverja
megin og var á honum þessi að-
vörun til Frakkanna, hinum
megin Rinar: „Ghaque coup de
votre cóte sera respondu aussi-
tot“. (Hverju skoti af ykkar
hálfu mun verða svarað um
hæl).
Hvar sem við lieimsóttum
þýsku hermennina við Rín
sögðu þeir frá leynilegum
„stefnumótum“ við hina þýsku-
mælandi frönsku liermenn og
ýmiskonar vinarhótum.
Hinn hávaxni liðsforingi, sem
fylgdist með okkur, sagði okk-
Þýskir hermenn halda vörð
á vígstöðvunum.
ur frá því, að eina nótt liefði
hann læðst yfir liálfeyðilagða
brúna til þess að skifta þýsku
útvarpstæki fyrir franska belju.
„Við afhentum útvarpstækið.
Daginn eftir slátruðu Frakkarn-
ir kúnni. Þegar nótt var komin
fóru tveir þeirra með hana yfir
brúna til okkar. Þeir mistu
nokkura kjötbita í fljótið á leið-
inni, en við héldum veislu með
þvi, sem eftir var.“ Liðsforing-
inn sýndi okkur eiginhandar-
nöfn Frakkanna, sem kaupin
höfðu verið gerð við.
Einn liðsforingi sagði okkur
frá Elsass-hermönnum Frakka-
megin, sem syngi stundum
meira að segja þýska hersöngva.
Snapsar við barinn.
Kyrðin við Efri-Rín hefir
ýmsar aðrár hliðar, sem eru
beint í mótsögn við hina raun-
Meðal þýskra hermanna:
»ÞIÐ SKJÓTIÐ,
VIÐ SVÖRUMcc
Lúðrasveit leikur, hermennirnir syngja, bókasöfn opin.
Við sex fréttaritarar ferðuð-
umst í tvo daga um vígstöðvar
Þjóðverja, og þýsku hermenn-
irnir, bæði hershöfðingjar og ó-
breyttir liðsmenn, sögðu okkur
margar sögur um „vinahót“
Elsasshermannanna í liði
Frakka.
Á brúnni í Winterdorf reynd-
um við á þessa vináttu. Við
blaðamennirnir, auk sex þýskra
Mðsforingja, fórum fram fyrir
varnargarðinn úr sandpokum,
út á hálf eyðilagða brúna, en við
hinn enda hennar höfðust
Frakkarnir við og sáu okkur
greinilega. Ekkert skeði, en
þýski Mðsforinginn sem stjórn-
aði förinni taldi hyggilegast að
freista ekki gæfunnar — eða
Frakkanna — frekar og fór með
okkur aftur í skjól.
Hinn hávaxni liðsforingi, sem
stjórnaði ferð okkar, bauðst til
að koma á samræðum við
Frakkana, sem hann kvað oft
gert og gekk því aftur fram á
brúna og lcallaði af öllum kröft-
um: „Halló, poilu1). Lasse dich
blicken.“ (Halló, franski her-
maður. Láttu sjá þig).
En poilu var auðsjáanlega
ekki upplagður þenna dag, því
að enginn svaraði. Þjóðverji,
sem stóð vörð uppi á skotheldu
byrgi þar rétt hjá, fór þá að
syngja hið vinsæla þýska stríðs-
Iag „Erika“, til þess að reyna að
fá Frakkana til að svara svo við
fengjum að heyra það. Loksins
komum við auga á f jóra franska
hermenn, sem gengu í mestu
makindum á hæð einni og hirtu
ekkert um það þótt þeir væri
hið ákjósanlegasta skotmark
fyrir þýsku hermennina.
FRÁ STRÍÐINU: