Vísir Sunnudagsblað - 23.06.1940, Síða 1

1940
CAPTAIN BLOOD,
seni var forsprakkinn í þjófnaÖar-
samsærinu.
Sunnudaginn 23. júní
25. blad
ÞEGAR
KRUNUDJÁSNUNUM
BRESKU VAR STOLIÐ
óðviðrisdag einn i april
1671 komu tvær mann-
eskjur, að ytra úlliti
virðulegur prestur og kona
hans, til þess að skoða Tow-
er í London. — Þau gengu
rakleiðis til Martin Tower, eins
af mörgum virkjum, sem einu
nafni nefnast Tower of London,
og þar eru krúnudjásnin bresku
geymd.
Það var alment talið, að þessi
djásn væri best geymd allra
eigna breska heimsveldisins, því
að þau verða ekki metin til fjár.
En það var einn veikur hlekkur.
í varðmannakeðjunni um þessa
dýrgripi — og sá hlekkur var í
líld liins 77 ára gamla Talbot
Edwards, aðstoðarvarðar
krúnudj ásnanna. Yfirboðari
hans, Sir Gilbert Talbot, var
gleðimaður mikill og var því
sjaldan sjálfur í Martin Tower,
en lét þess í stað aðstoðarmann
sinn sjá um alt starfið.
Edward gamli fékk 50 ster-
lingspund í árslaun og varð með
þeim að sjá sér, konu sinni og
dóttur farborða. Ekki nóg með
það, lieldur voru launagreiðslur
bans mörg ár á eftir tímanum,
þvi að ríkiskassinn var alt af
galtómur.
Aðstoðarmaðurinn kvartaði
Slromad ^C'atj/Ciacp
TOWER KASTALINN 1 LONDON.
við yfirboðara sinn, hinn glæsi-
lega Sir Gilbert, og benti lion-
um á, að enginn gæti lifað án
matar, en Sir Gilbert ræddi
málið við konunginn, Karl 2.,
sem í daglegu tali var nefndur
„káti konungurinn". Karl lcon-
ungur, sem jafnan var í fjár-
þröng sjálfur, hló, en ákvað þó,
að Edwards gamla skyldi heim-'
ilt að stinga í sinn vasa aðgangs-
eyrinum, sem krafist var af
þeim, sem vildu skoða djásnin.
Edwards gamli var því harla
glaður þenna dag í april, þegar
presturinn og kona bans
komu i heimsóknina. Þarna var
von á aðgangseyri fyrir tvo
gesti, þvi að presturinn lét þá
ósk í Ijós, að bann og kona hans
fengi að virða djásnin fyrir sér.
Þetta virtust vera lieiðarleg-
ustu bjón, svo að Edwards bauð
þeim inn í íbúð sina. Hún var
á efri hæð í Martin Tower, sem
er tvær hæðir, en djúpar neð-
anjarðardýflissur eru undir
víginu. En djásnin voru geymd
í btlum klefa á neðri hæðinni,
en til þess að komast þangað
varð að ganga í gegnum íbúð-
ina.
Síðan var haldið þangað og
gekk vörðurinn á undan niður
langan steinstiga. Edwards opn-
aði þunga járnburð að klefan-
um, og þegar þau voru komin
inn, aflæsti hann aftur hurðinni
að baki þeim. Þessarar varúðar-
ráðstöfunar var þó ekki bein-
línis þörf, því að í fyrsta lagi
var ekki liægt að snerta dýrgrip-
ina, af því að þeir voru geymd-
ir í gróp í einum veggnum og
járnrimlaliurð fyrir.
Aulc þess var það næsta ó-
hugsandi að nokkur gæti lcom-
ist undan m,eð djásnin eða bluta
þeirra, því að varðmennirnir
voru margir og valdir með til-
liti til liugrekkis þeirra, skot-
fimi og lieiðarleika. Loks var
Tower umlukt sýkjum á þrjá
vegu, en Tbames rennur með
fjórðu bliðinni.
Ef Edwards gamli befði verið
dálítið eftirtektarsamari, hefði
bann getað séð undarlegum
glampa bregða fyrir í augum
gestanna, er þeir litu djásnin í
fyrsta sinn. Rúman metra frá
þeim lá krýningarkórónan,
veldissprotinn og rikiseplið, og
auk þess ýmsir aðrir munir
úr gulli og silfri. Ómetanleg
auðæfi!
Þegar hjónin höfðu um stund
skoðað gripina með mikilli lotn-
ingu, snéri presturinn sér að
konunni og mælti:
„Hvað er að þér kona góð ?
Þú ert föl og skjálfandi!“
Vörðurinn sá að þetta var
rétt.
„Eg er lasin“, svaraði konan.
„Ætli eg geti lagst fyrir and-
artalc.“
Klerkurinn snéri sér að Ed-
wards. „Getur konan mín feng-
ið að hvíla sig einbversstaðar,
maður minn? Henni er dálítið
yfirliðagjarnt.“
Edwards var hjartagóður
maður og fullvissaði þau um,
að konan mætti hvíla sig í íbúð