Vísir Sunnudagsblað - 07.07.1940, Page 1

1940
Sunnudaginn 7. júlí
27. blad
r-------- '
LOFTUR GUÐMUNDSSON:
Stutt æfisaga.
Er sjómannsekk jan sat og vann
að saumi og prjóni, jafnt og þétt,
— hann Mundi litli lék sér einn
við lón og f jöruklett.
Hjá mömmu var það vanasvar:
— Æ! —vertu um stund til friðs. —
Því lærði hann brátt að bjarga sér
og berjast einn sins liðs.
I skóla þótti hann skrópa títt
og skeyta smátt urn nám og bók.
Og ef hann kom, þá lærði ’ann lítt
og litlu eftir tók.
— En björgin seiddu brátt hans lund.
Um brúnir tæpt hann gekk
og kleif þar hærra hverjum strák,
sem hærra sat í bekk.
Yið ferminguna fékk hann loks
sitt frelsið þráða. — Kvaddi bók.
1 beituskúrnum betur gekk
við bjóð og sild og krók.
Og seyt ján ára sveinn hann stóð
við sævargarpa hlið,
— sem háseti í stórum stakk
og stýrði á fislcimið.
Úr renglustrák hann breyttist brátt
við barningstörf um land og sund,
í víkingsmenni að vallarsýn
og víkingsmenni að lund.
Að sumrinu á Siglufirði
sild hann veiddi og drakk.
Að vetrinum í Vestmannaeyjum
veiddi ’ann þorsk, — og drakk.
Við öl hann þótti ærslagjarn
og engum þola kesknismál,
en skeyta fátt um skiiian liðs
ef skapið hljóp í bál.
Þeir kusu fæstir hnúa hans,
sem höfðu um afl hans frétt.
— En eftir högg var höndin skjótt
til heilla sátta rétt.
Að morgni taldist tvíræð spá,
en tíu bátar lögðu á dröfn.
Um kvöldið skall á kólguhríð.
— Þeir komust níu í höfn.
Á sæ af einum segir fátt
í sortahríð og nótt.
Menn reyndu að vona í lengstu lög,
að lygndi nógu fljótt.
Er veðrið lægði, fregnin flaug
um flak er barst með sævarrönd.
Um borð þar fundust f jögra lík.
Þess fimmta lá á strönd.
Með brotið enni hafði hann
við hel og brimrót strítt.
Það var hann Mundi. — Um mitti hans
var mjóum kaðli hnýtt.