Vísir Sunnudagsblað - 11.08.1940, Page 1

Vísir Sunnudagsblað - 11.08.1940, Page 1
1940 Sunnudaginn 11. ágúst 32. blad Á þjóðhátíð í Vestmannaeyjum. Ferðasaga á þjoðhátíð Fyjaske^ja 1039. Það var mannmargt á götum Rejrkjavikur að kvöldi liins 4. ágúst í fyrrasumar. Sænski kaiiakórinn liafði nýlokið söng sínum fyrir framan mentaskól- ann, og fólkið þyrptist niður að Gullfossi sem var að leggja úr höfn. Þar voru lcnattspyrnu- mennirnir að kveðja Hermann Lindemann, stjórnmálamenn- irnir að kveðja Stauning, og hálfur bærinn að kveðja liina 350—400 Reykvíkinga sem voru að leggja af stað til að vera á þjóðhátíð úti í Vestmannaeyj- um. Við vorum þrír saman, og okkur veitti sannarlega ekki af að vera samtaka í að troðast á- fram að landgöngubrúnni og um borð. En með hörku og hrind- ingum tókst okkur það samt, og fyrsti áfangastaðurinn varð lestaropshlerinn. Þar skorðuð- um við okkur meðan um liægð- ist. Við vorum eins og aðrir þjóðhátíðarfarar, plásslausir og framundan var — nótt i lest- inni^ Um hríð stóð óslitinn fólk- straumurinn um borð og frá borði, en þó kom loks að því, að landfestar voru leystar. Framarar í landi lirópuðu fer- falt húrra fyrir Lindemann sín- um, og Gullfoss lagði frá liafn- arbakkanum með veifandi mannfjöldann um borð. Eins og venjulega var stað- næmst um stund á ytri höfninni, meðan löggæslumenn rikisins lögðu síðustu hönd á viðskilnað utanfara við föðurlandið, og að þeirri athöfn lokinni, sem mér er ekki vitanlegt að neinum hafi orðið til erfiðisauka né mann- orðshnekkis, lagði tollbáturinn til lands, en Gullfoss, elsta far- þegaskipið okkar, rann út á hið opna haf, í stefnu fyrir Gróttu og Reykjanes. Næsta vandamálið á dagskná oklcar þremenninganna var að koma okkur fyrir eftir föngum. Rera liafurtaskið niður í fram- lestina og búast þar um. Þar niðri var mikill mannsöfnuður. Voru sumir skriðnir í flet sín og svefnpoka, og ekki allfáir byrj- aðir að færa sjávarguðinum fórnir fyrir giftusamlegri ferð. Enn aðrir héldu uppi söng af miklum krafti, og voru lielst þeir er stærstan liöfðu bikarinn drukkið, áður en að lieiman var haldið. Varð brátt hið versta loft í lestinni, og ekki bætti það um að neðar í skipinu hafði verið lestað síldarmjöb, og lylctin af þvi er langt frá því lioll, ósjó- sterku fólki. Hlutskifti mitt varð að stikla með svefnpokann í annari liend- inni en ferðatöskuna í hinni, milli fólksins, yfir það, út að byrðingi bakborðsmegin. Þar skreið eg í húðfatið, og steinsvaf frá því klukkan 1 til hálfsjö um morguninn. Og ég fann það þá eins og svo oft áður, að livergi sofnar maður værar en á sjó, þegar aldan vaggar rúmi manns og klappar skipsliliðinni. Félagar mínir héldust ekki við í lestarloftinu, og gengu um þilfar lengi vel. Ivom þó að því, að á þá sótti kuldi. Skriðu þeir þá í gang einn, er þeir síðar sögðu að legið hefði niður í vél- arrúm skipsins. Hringuðu þeir sig þar niður, og lágu undir hin- um hókstaflegasta átroðningi, og án þess að festa blund alla nótlina. Að morgni var veður gott, sjólaust og enn kaldi á móti. Veltingur var lítill, en nægilegur lil ama kvenfólki og ósjóvönum karhnönnum. Flestir voru þúnir að fá nóg af sjóferðinni, og úr öllum áttum heyrðist spurt hvað langt væri eftir. Svörin voru öll á þá einu leið, að Gullfoss yrði í Eyjum klukkan 9 árdegis, senni- lega stundvíslega. Framundan sáust Vestmanna- eyjarnar. Fyrst i stað örmjóir drangar langt úti í fjarskanum, sem svo smáskýrðust og stækk- uðu þegar nær dró. Fagrir og sérkennilegir útverðir á liinni fjölförnu braut okkar til fram- andi landa. Við siglum fram hjá Þrídrang. Þar var nýreistur viti einn mik- ill sem Vestmanneyingar telja sér og öðrum sjómönnum til hins mesta öryggisauka. Sagði mér einn merlcur útgerðarmað- ur í Eyjum, að eldd hefði verið hægt að gera annað betra lil ör- yggis sjómönnum, en hrinda þeirri byggingu í framkvæmd. Og hann bætti því við, að furða væri á að ekki skyldi vitinn hafa komið fyr, þar sem á að giska 4/5 þeirra skipa sem að og frá landinu sigla, fara um þessar hættulegu slóðir, og oft í dimmu og illviðrum. Rétt um klukkan 9 varpar Gullfoss akkerum undir Heima- kletti. Við okkur hlasir bærinn, skreyttur fánum í tilefni dags- ins. Niðri á bryggjunum er lióp- ur fólks samanlcominn. Hátíðin er byrjuð með kappróðri milli þeirra tveggja iþróttafélaga, sem sitt hvert árið sjá um hátíða- höldin. Brátt kemur vélbátur úr landi og hefir sá í eftirdragi tvo upp- skipunarháta. Það tekur nokk- urn tíma, að flytja allan mann- skapinn frá borði, en þó fljótar en oft er við Eyjar, þvi stundum er veltingur mikill á læginu og leiðin tafsöm niður kaðalstig- ann. Annars er Vestmanneyingum þörf á að fá betur gert við höfn- ina sína en enn þá er, og við það verk má ekki skilja fyrr, en skip á stærð við Fossana okkar geta lagst þar við bryggju. Þegar í land er komið, dreifist hópurinn. Nokkurir halda til vina og frænda, en flestir halda þó á hótel bæjarins til að fá sér hressingu eftir sjóferðina, og nokkurir til að húa þar meðan við er staðið.

x

Vísir Sunnudagsblað

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vísir Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/299

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.