Vísir Sunnudagsblað - 25.08.1940, Blaðsíða 7

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
7
Skák
Spanski leikurinn.
HVítt: A. Aljechine.
Svart: S. von Freymann.
1. e4, e5; 2. Rf3, Rc6; 3. Bb5,
Rf6; 4. 0-0, d6; 5. Rc3, Bd7;
6. d4, exd (Betra er Be7); 7.
Rxd4, Be7; 8. RxR (8. BxR,
pxBj; 9. Df3! er einnig gott),
BxR; 9. De2!, 0-0; 10. Bg5,
He8; 11. Hfel (vegna hótunar-
innar 11... Rxp), h6; 12.
Bf4, Rd7; 13. BxB!, pxB; 14.
Dc4, Bg5 (laglegur leikur, þótt
hann nægi ekki fullkomlega.
Hvítur má ekki leika 15. BxB,
DxB; 16. Dxc6? vegna 16..
Re5 og síðan Rf3+); 15. Bg3,
c5; 16. Hadl (hótar e5), Bf6;
17. b3, Re5; 18. De2, g6; 19.
Rd5, Bg7;
ABCDEFGH
20. Da6! (Hótar að vinna peð,
21. BxR og 22. Db7), Dc8!. 21.
Da5, c6; 22. Re3, Hd8; 23. Bh4!,
g5; 24. Bg3, De6; 25. Rf5,
Bf8; 26. Dc3 (Nú neyðist svart-
ur til að veikja kóngsstöðuna,
vegna hótunarinnar 27. f4, Rg6;
28. fxg og síðan Bxd6), f6; 27.
f4, Rg6; 28. Rxh6+! BxR; 29.
f5, De7; 30. fxg6, Bf8; 31. Dc4+
Kg7 (Ef Kh8 þá 32. Ilfl og sið-
an De2); 32. Bxd6! gefið.
Baldur var vitni. Hann var
spurður: „Þér sáuð sem sé
manninn sem sat gegnt yður í
borðsalnum. Hvað gerði hann?“
„Hann geispaði.“
„Vissuð þér hvað hann borð-
aði ?“
„Nei, svo djúpt sá eg ekki
niður.“
undir trénu með flöskuna á
milli okkar. Inni í skógarþykn-
inu heyrðum við öskur í tígris-
dýri — hvort það var sært eða
ekki — veit eg ekki um. Við
höfðum öðru að sinna og eg hét
þvi með sjálfum mér, að þetta
skyldi vera fyrstu og síðustu
tigrisdýraveiðarnar sem eg færi
á.
(Þýtt).
ÞAÐ ER RÉTT að hirta mynd þessa frá Maginotlínunni, meðan menn muna enn þá eftir henni. —^
Efri myndin t. v. er .af víggirðingum ofanjarðar, t. h. sést vélasalur dýpst niðri í jörðinni, að neðan
t. v. er svefnskáli og að neðan t. h. gangur millivirkjanna.
SKOTTULÆKNIRINN.
Framh. af 4. síðu.
ekki lengur sá sami Escudet,
sem eg þekti í æsku. — Hvað
heldur þú að fólk segi um þig?“
„Hvað fólldð segir um mig?!!
Mikið dauðans fífl getur þú ver-
ið maður. . .. Er ekki lífið, alt
saman lýgi? Er ekki sagan ein-
tóm lýgi? Hafa ekki mikilmenn-
in!! verið drembilátir gortarar ?
— — — Nei, Catárri minn!
hversu hátt sem mennirnir eru
settir, þá eru og verða þeir auð-
trúa flón, sem ílaðra upp um þá
sem kunna tökin á þvi að strjúka
þeim. — Það sannast best á því,
að skottulæknirinn, Escudet,
hefir á hálfri klukkustund
plokkað meiri peninga út úr
lýðnum en virðulegum Catárri
héraðslækni tekst að gera á ein-
um eða tveimur mánuðum.“
„En, Eseudet! þú liefir þó
samvisku? — Samþykkir hún
þessa hegðun ?“
„Samviska mín er hvítari en
mjöllin, og þar að auki er hún
sem ný. — Eg nota liana nefni-
lega aldrei.“
„Þú hefir skrítnar skoðanir á
fólkinu.“
„Það er nú svo! — Við skulum
ræða það mál nánar. — Fólkið
— fjöldinn; það er skemtilegt
umtalsefni. — Hefir það nokk-
urnlíma þekt liægri liönd frá
þeirri vinstri? —- Hefir það
nokkurntíma gert greinarmun
á réttu og röngu? — Það sem
þú sást áðan, hefði þó átt að
opna augun á þér.
Segðu mér í trúnaði! Hvað
heldur þú að margir, sem, hugsa
og nota skynsemina, hafi verið
meðal þeirra þúsunda, sem
gláptu áðan á vagninn minn,
eins og naut á nývirki? ...
Tuttugu, þrjátíu, í mesta lagi
fimmtíu. — Það fólk er vitan-
lega, í tíma og ótíma, viðskifta-
vinir hins hálærða héraðslækn-
is, Catárri. — En hvað sem þú
segir — og hvað sem þú gerir —
þá er og verður afgangurinn —
fórnardýr skottulæknisins.“
S. K. Steindórs
þýddi.
„Kæri vinur! Ef þú þarft að
hiðja um lán, skaltu ávalt hiðja
bölsýnismann um það.“
„Hversvegna bölsýnismann ?
eru þeir gjafmildari en annað
f ólk ?“
„Nei, það er eg ekki viss um;
en ef bölsýnismaður lánar þér
peninga, gelur hann alls ekki
ætlast til að þú borgir honurii
nokkurntíma aftur."
—o—-
í þorpi hjá Hannover í Þýska-
landi kom maður um páskaleyt-
ið inn á i'akarastofu og bað um
rakstur. Rakarinn tólc til starfa,
en fékk hjartaslag mitt í rakstr-
inum og hné örendur á gólfið.
Um leið og hann datt, skarst
lmifurinn i háls manninum sem
verið var að raka, skar sundur
slagæð og innan tveggja mín-
útna var hann lika dáinn. Þetta
skeði alt í svo skjótri svipan, að
ekki var um neina hjálp að
ræða.