Vísir Sunnudagsblað - 15.09.1940, Blaðsíða 8

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
Á mánudaginn var, þegar verkamenn frá Hitaveitunni voru að grafa
niöur í Kirkjustræti, komu þeir niöur á allmargar líkkistur og nokk-
uð af lausum mannabeinum, þ. á m. hauskúpum. — Matthías ÞórS-
arson fornminjavörSur hefir tjáö Visi, aö rannsókn hafi enn ekki
fariö fram á beinunum vegna þess hve blaut þau voru, en líkur
bendi til aö kisturnar séu frá 16. og 17. öld, þó að svo stöddu sé
ekki hægt aÖ segja neitt um þaö meö vissu. Hinsvegar er gerö lík-
kistanna þannig, aö þær munu tæplega vera frá síöari tímum. —
Þaö eru um 100 ár frá því aö alment var hætt aö grafa í kirkju-
garöinum gamla á horni Kirkjus'trætis og Aöalstrætis. Þaö er ekki
meö vissu vitaö, hve víðáttumikili sá kirkjugaröur var, en Matthías
fornminjavöröur kvaö þaö þó ekki hafa komið neitt á óvænt, að
finna mannabein þarna, því aö fyrir allmörgum árum fundust manna-
bein enn sunnar, er verið var aö grafa fyrir kjallara að húsi sunnan
við Kirkjustræti. Auk þess fanst nú á þessari öld mikill gröftur
vestan.viö apótekshúsiö í Thorvaldsenstræti við kjallaragröft þar.
— Myndin t. v. sýnir gryíjuna í Kirkjustræti og' á bak viö sjást
áhorfendur, sem allan daginn stóöu á gryfjubökkunum og biðu meö
eftirvæntingu eftir að sjá líkkisturnar og beinin. — Myinjin t. h.
sýnir leggi og höfuðkúpur, er fundust i gryfjunni og týnt var sam-
an í kassa. (Kassinn sést einnig á myndinni t. h., hægra megin í
horninu).
§ÍBM
VITIÐ ÞÉR?
— að nýlcga hefir verið fund-
in upp kvikmyndavél sem tekur
1/100.000 úr sekúndu, en þaö er
miklu meiri hraði en áður hef’r
verið notaður — að þessar vélar
eru mjög hentugar til allskonar
visindastarfa?
— að svefngöngur erti arf-
gengar ?
— að í Þýskalandi eru bóka-
söfn byrjuð að lána filmur af
sjaldgæfum bókum óg handrit-
um i stað þeirra sjólfra — og að
með sérstökum áhöldum, sem
komið hefir verið upp í lestrar-
sölunum er lesið á filmurnar
rétt eins og hverja venjulega
hók ?
— að maður sem lætur sig falla
í fallhlíf úr 9000 m. liæð, niður
á jörð, sem er lítið eilt hærri en
yfirborð sjávar, myndi verða
um 38 mínútur á því ferðalagi?
— að 300 þúsund manns
unnu á einhvern hátt við kvik-
myndina Maria Antoinetta, sem
hér var sýnd í fyrra?
— að á Java er það siður, í
hvert sinn sem „heilagt tré“ er
liöggvið, að taka eina grein þess
og jarðsyngja hana í viðurvist
presta og liöfðingja.
— að í fyrra voru hundrað ár
liðin frá því að reiðhjólið var
fundið upp, og að það var Eng-
lendingur, Mac Millan að nafni,
sem fann það upp.
— Að Roosevelt Bandaríkja-
forseti hefir gefið bresku kon-
ungshjónunum 18 grammófón-
plötur að gjöf til minningar um
komu þeirra vestur um haf á s.
1. ári -—- að þessar grammófón-
plötur voru teknar af hljómleik
sem haldinn var í „livita húsinu“
konungshjónunum til heiðurs
— og að það voru ekki tekin
nema fjögur einlök af plötun-
um — eitt fengu konungshjón-
in, annað Bandaríkjaforseti,
þriðja Cordell Hull utanríkis-
málaráðherra Bandaríkjanna og
það siðasta Sir Ronald Lindsay,
scndiherra Breta í Washington.
•
Á Sardínuey í Miðjarðarhafi
hefir hin göfuga skepna sem
asni heitir, frá alda öðli verið
tákn hjónabandsins, og hefir
hana aldrei mátt vanta við
nokkurt brúðkaup. Er hún þá
skreytt borðum og blómum og
teymd ó eftir brúðkaupsgestun-
um gegn um bygðir og bæi til-.
og frá kirkjunni, þar sem brúð-
kaupið fer fram.
Það væri ekki úr vegi að velta
því fyrir sér livort að hjónabönd
þar syðra séu ekki yfirleitt
asnaleg.
•
Lúðurþeytarinn frá Tananar-
ivo varð þjóðfrægur maður um
endilangt Frakkland um alda-
mótin síðustu, og í flestum
frönskum lesbókum er kvæði
með þessu nafni er dásamar og
lofar lietjudáðir Joseph’s Mor-
hain í þágu frönsku þjóðarinn-
ar.
Svo var mál með vexli, að
þann 30. september 1895, réðist
hann i fylkingarbrjósti franska
hersins inn í höfuðborgina Tan-
anarivo á Madagaskar, dró
franska fánann að lnmi á kon-
ungshöllinni og lék franska
þjóðsönginn á lúður sinn uppi ó
hallarþakinu. Hetjuleg fram-
koma hans vakti aðdáun í
heimalandinu og voru dáðir
lians lofsungnar jiar í Ijóðum
og lögum.
Örlög hins fræga lúðurþeyt-
ara urðu jiau, að i fyrra dó hann
fvrir hendi sonar síns. Sonurinn
myrti hann til að ná í einar tutt-
ugu og fimm krónur sem liann
þóttist þurfa að fá.
e
Sumar ferðir bera öfugan ár-
angur við það sem lil var ætlast.
Hér er eitl dæmi um mann, sem
var að flýta sér á stefnumót við
unnustuna.
Maðurinn, Sidro Gandolfi i
Róm, var orðinn of seinn lil
stefnumótsins, því að hann
komst altof hægt áfram á reið-
hjólinu sínu. Á einn hátt gæli
þetta þó lagast, og það var með
jiví að .skifta á reiðhjólinu og
mótorhjóli, sem hann sá á vegi
sínum. Hann gerði þetta, en á
miðri leið bilaði mótorhjólið
svo ekki var unnt að komast á
því lengra. Sem betur fór, var
mannlaus bifreið á staðnum þar
sem hitt farartækið bilaði, og
Sidro tók þetta sem bendingu og'
gjöf af himnum ofan, tók bilinn
og kom í laéka tíð til unnustunn-
ar.
Þegar lögreglan tók liann
fastan nokkurum dögum síðar,
tók hún ekki ögn til greina jíá
afsökun Iians, að hann liefði
langað svo milcið til að sjá unn-
ustuna sína, að hann hefði mátt
til með að nota hin forboðnu
ökutæki. Lögreglan dæmdi hann
i marga mánaða fangelsi og all-
an þann tíma kemst hann ekki á
stefnumót með sinni heitt elsk-
uðu unnustu, svo að ])að má með
sanni segja að j)að séu ekki all-
ar ferðir lil fjár.
•
Þegar Mússolini var ntstjóri,
var hann með afbrigðum við-
kvæmur fyrir ritvillum, og var
bæði kaldhæðinn og harðorður
við blaðamennina, þá er lásu
prófarkir, ef þeim sóst yfir rit-
villur. Einu sinni þegar hann
hafði rekist á óvenju margar
prentvillur sendi hann próförk-
ina til baka, og skrifaði á spássi-
una: „Annaðhvort eru prófark-
arlesendurnir ómentaðir asnar,
eða jíeir jjurfa að fara til augn-
læknis sem fyrst.“
Rétt á eftir kom aðstoðax'rit-
stjóri hans til prófarkarlesend-
anna og sá að þeir voru í óvenju
góðu skapi. Þegar hann fór að
grenslast fyrir um orsakirnar,
j)á voru jxað þær, að Mussolini
liafði í bræði sinni skrifað orðið
augnlæknir vitlaust, og þá fundti
þeir hann sjálfan sekan í j)ví
sama sem hann sakfeldi aðra
fyrir.
•
Eftirfarandi saga er sögð sem
dæmi um sannfæi’ingarmælsku
góðra amerískra sölumanna:
Ameriskur sölumaður ákveð-
ur að fyi'irfara sér. Hann tekur
undir sig stöklc og ætlar að
drekkja sér í ánni. Lögreglu-
þjónn stöðvar hann ó árbakkan-
um og segir að þelta rnegi hann
ekki gei-a. Sölumaðurinn talar
við lögregluþjóninn í 10 mínút-
ur og svo henda þeir sér bóðir
fram af bakkanum og fyrirfara
sér.