Vísir Sunnudagsblað - 13.10.1940, Blaðsíða 2

2
VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ
Hill-systurnar í Hempstead í New York-fylki hafa myndað með sér basket-hall-iið. Stúlkurnar
eru, frá vinstri: Ruth 22 ára, Helen 20, Isabel, fyrirliði, 25, Marjorie 18 og Katlileen 16 ára.
fallegum trjágarði, gaflamir og
hvelfingin voru fagurlega
prýdd og útskot hingað og þang-
að, með kynstrum af fegurstu
hlómum.
Þernan sem kom til dyra,
bauð mér inn, húsbóndinn var
ekki heima, en var vænlanlegur
á hverri stundu, og bað hún mig
að híða hans í dagstofunni.
Mark Twain, eða Mark, eins og
kunningjar hans kölluðu liann,
átti sumarhús spölkorn fyrir ut-
an borgina. Þangað fór hann
strax á morgnana, og var þar til
kvökls, til að geta unnið i næðí
við ritstörfin. Er þernan var far-
in, fór eg að litast um i stof-
unni, og athúga hina ýmsu fá-
gætu forngripi, og húsmuni,
sem eigandinn liafði safnað að
sér á hinum ýmsu ferðum sín-
um. Á veggjunum héngu frönsk
málverk, og í einu horninu var
líkneski af húsbóndanum.
Stúlkan kom inn að nýju og
kveikti ljós. Þá tók eg eftir
ísaumuðum dúk, sem stóð á:
„The ornament of a house is the
friends tliat frequent it“ (Prýði
heimilisins eru vinirnir sem
heimsækja það).
í þessum svifum þusti Ma.
Twain inn, bauð mig velkom-
inn, og spurði umsvifalaust
hvort eg lcynni knattborðsleik,
játti eg þvi, fórum við þá inn í
knattborðssalinn og byrjuðum
að Ieika.
Að litilli stundu liðinni, kom
húsmóðirin til okkar. Hún heils-
aði mér ástúðlega, og bauð okk-
ur að koma og borða. Fram-
koma hennar og fas, vitnaði um
að hún væri fyrirmyndar hús-
móðir á fyrirmyndar heimili.
Christinsen hershöfðingi,
hafði sagt mér að kona Mark
Twain, væri dóttir auðugs dóm-
ara, er væri búsettur i Elmira,
N. Y. — Þau höfðu kynst þann-
ig, að liún ferðaðist með for-
eldrum sinum til Gyðingalands,
árið 1867, með skipinu Quaker
City. Mark Twain var einnig far-
þegi með þessu sama skipi. Þessi
ferð mótaði að miklu leyti fram-
tíð hans; bæði vegna þess, að
þá kyntist hann hinni ágætu
konu sinni, svo og vegna þess,
að í sambandi við þessa ferð,
samdi liann bókina: „Innocents
Abroad“ sem fyrst gerði liann
frægan. — En Mark Twain var
fátækur og óþektur rithöfundur
svo Laugdon dómara var ekki
um það gefið, að þessi ungi rit-
höfundur væri altaf á hælunum
á dóttur sinni. En stúlkunni leist
vel á náungann, og Mark Twain
var ekki alveg á því að gefast
upp fyr en í fulla hnefana. Þegar
Laugdon dómari, fann hve ein-
beittur hann var, spurði liann
Mark, að þvi hvað hann hefði
starfað. En Mark sagðist meðal
annars liafa verið á flutninga-
skipi á Missisippi-fljótinu. (Það-
an kom nafnið Mark Twain, sem
er orð úr Indíánamáli, og þýðir:
„Taktu eftir“!) —• Því næst
hafði hann stundað ýms störf
í San Francisko, þó einkum
unnið sem blaðamaður við blað-
ið: „Morning Call“. — „Gefið
mér upp nöfn fimm þektia
manna þar í horginni, eg skrifa
til þeirra til að fá upplýsingar
um yður,“ sagði dómarinn.
Mark Twain gerði það, og er
svarhréfin voru komin, var gert
boð eftir honum, að koma til
dómarans. Hann kom, og var ó-
rótt innanbrjósts, eftir að lieyra
innihald hréfanna, sem lágu
innsigluð á borðinu fyrir fram-
an dómarann.
Bréfin voru opnuð, og lesin
upphátt. I fyrsta bréfinu stóð:
að Mark væri letingi og liið
mesta ómenni.“ t þvi næsta var
sagt að Mark virtist hafa mikla
ánægju af að slcopast að full-
orðnu fólki. Einungis fimti og
siðasti bréfritarinn var vin-
gjarnlegur i garð Mark Twain.
Hann sagði að Mark væri heið-
arlegur maður og besta skinn,
en bætti því þó við, að hann
væri óvenjulegur heimskingi.
Alla setti liljóða stutta stund.
Marlc Twain rauf fyrstur þögn-
ina, stóð upp og sagði: „Fram í
ganginum hangir frakldnn
minn, liattur og stafur, eg skal
ekki gleyma neinu, því hingað
kem eg sennilega ekki oftar. —
Yerið sæl!“
Er dómarinn sá hve dóttir
hans var sorgbitin, huggaði
liann hana og sagði: „Við skul-
um bíða og sjá, við tökum enga
ákvörðun í dag.“
— En hamingjan var Mark
Twain hliðholl, hann var svo
heppinn að fá stöðu við blaðið
„Buffalo Express“ þar í borg-
inni. Dómaranum féllu greinar
hans vel i geð. Og Mark hafði
allgóðar tekjur, svo hann á-
kvað að gifta sig, en sagði konu-
efninu að fyrst um sinn yrðu
þau að sætta sig við að búa í
leiguibúð. — Svo giftu þau sig,
og eftir nokkurra ára fátækt
fór vegur hans að vaxa. Ilann
fór að vekja athygli og verða
vinsæll rithöfundur; svo fór
honum einnig að græðast fé.
Hann fékk 100 þús. dollara í rit-
laun fyrir bókina: „Adventures
of Huckleberry Finn.“ — 60
þús. dollara fyrir: „Gilded Age“
og að auki 70 þús. dollara fyrir
leyfi til að semja leikrit eftir
sögunni. En leikritið var sýnt
mörg þúsund sipnum í New
York, og var leikið samtímis í
50 leikhúsum viðsvegar í Ame-
ríku. — Og Mark græddi of
fjár. Samtímis gerðist hann og
framkvæmdastjóri bókaútgáfu:
„Charles L. \Yebsters“, og gaf
nú sjálfur út bækur eftir sig.
Bókin: „Innocents Abroad“ var
þýdd á því nær öll tungumál, og
eftir fá ár var Mark Twain orð-
inn miljónamæringur og bækur
hans gefnar út í miljónaeintök-
um.
Pósturinn kom. — Mark
kvartaði yfir öllum þeim bréf-
um sem hann fengi. Húsfreyjan
sagði í því sambandi Jæssa
sögu: „Enski rithöfundurinn
„Serg Ballans“ skrifaði Mark
Twain og vonaðist eftir svari,
en að vanda lét Mark bréfinu ó-
svarað. Englendingurinn var
ekki vanur slíku og var sár-
gramur og sendi Mark pappírs-
örk og frimerki. Mark skrifaði
um hæl: „Hefi móttekið pappir
og frímerki, sendið umslag hið
bráðasta.“
Við stóðum upp frá borðum
og fórum inn í reykingasalinn.
Mark fór að rifja upp ýmsar
æskuminningar, og bar þá
margt skemtilegt á góma. —
Eitt sinn, er liann var á ferð í
Englandi, veitti hann enskum
samferðamanni athygli, sem
hafði keypt bókina „Innocents
Ahroad“ samdægurs og hún
kom út. Á leiðinni til Edinborg-
ar las hann fyrsta bindið, en til
vonbrigða fyrir höfundinn var
ekki unt að sjá að Englendingn-
um þætti hókin minstu ögn
skemtileg. Um kvöldið, á gisti-
húsinu, hélt hann áfram og las
annað bindið, en með sama
svipbrigðaleysi og áður. Það
var ekki unt að sjá, hvort mann-
inum líkaði betur eða miður.
Mark athugaði manninn gaum-
gæfilega, og sannfærðist við þá
athugun um, að bókin væri fram
úr hófi leiðinleg.
Hann þekti ekki Englendinga
og vissi ekkhað þeir hlæja með
sjálfum sér, gagnstætt Ame-
ríkumönnum, sem láta gleði
sma í Ijós með hávaða hlátri og
sköllum. — „Innocents Abroad“
hefir verið viðurkend sem hesta
bók Mark Twain og hefir veitt
miljónum manna óteljandi
ánægjustundir.
Eg hefi engan rnann fyrir-