Vísir Sunnudagsblað - 20.10.1940, Blaðsíða 3

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
3
kominn, og andaðist skömmu
síðar.
Sama kvöld, þegar aukablöð-
in í Berlín skýrðu frá dauða
Vilhjálms keisara, gátu þau
þess einnig, að ríkiserfinginn,
Friðrik, sem nú yrði nefndur
Friðrik hinn III., hefði lagt af
stað frá Sari Remo, og væri á
leið til Berlínar, við góða lieilsu.
í endunninningum sínum
getur próf. von Bergmann þess,
að sú nótt hafi verið ein hin
versta í lífi lians. — Samvisku-
samur læknir hefir oft sínar
þungu efasemdir. — Hversu oft
þarf hann ekki að taka örlaga-
ríkar ákvarðanir, sem ráða úr-
slitum um líf eð dauða? —
Þegar blöðin gátu þess, að svo
mjög hefði breyst um heilsu-
far ríkiserfingjans til bóta, hélt
próf. von Bergmann þessa nótt,
að sér liefði skjátlast, og að álit
hins enska læknis kynni að
vera hið rétta, þrátt fyrir alt og
alt.
Næsta dag kom hinn nýi ‘
keisari' til Berlínar og virtist —
eflir atvikum — vera við góða
lieilsu. Blöðin, sérslaklega þau
ensku, hæla nú Mackenzie á
hvert reipi. — Jafnvel þýsku
blöðin harma það, að hinir
þýsku læknar séu ekki starfi
sínu vaxnir. — Þau gleyma að
geta þess, að einmitt rétt áður
en ríkiserfinginn fer frá San
Remo, hittist svo á, að stórt
stykki losnar úr meininu í
hálsi sjúklingsins, svo rýmra
verður um andardráttinn en
áður hafði verið. Mackenzie er
hetja dagsins, og því er enn á
ný slegið föstu, að próf. von
Bergmann og hinir þýsku lækn-
ar eigi ekkert erindi til hins
nýja keisara, annað en að lirella
hann.
Sorgarleikur þessi er brátt á
enda. — Bismark er áhyggju-
fullur, — það er mjög áríðandi
fyrir hann að vita, hver leiks-
lokin munu verða. — MiIIi hans
og Victoriu, konu hins nýja
keisara, er fullur fjandskapur.
— Þá, eins og nú, eru yrringar
milli hins enska hugsunarhátt-
ar og hins þýska.
Bismark getur þess í æfi-
minningum sínum, að liann
hafi á þessu tímabili iðulega
hugsað um að segja af sér, en í
hvert skifti, eftir að hafa talað
við próf. von Bergmann sann-
færðist liann um að þýsku lælcn-
arnir hefðu rétt fyrir sér um
það, að sjúkdómur hins nýja
keisara væri alvarlegs eðlis, og
að hann mvndi eiga skamt eftir
ólifað. — En vegna þess, að
Vilhjálmur sonur lians var að-
eins unglingur að aldri, hafi
hann haldið störfum sínum á-
fram, til þess að geta leiðbeint
honum.
Svo kemur 14. júní. Þá á hinn
nýi keisari að taka á móti Svía-
konungi. Það er sólbjartur
sumardagur og keisarinn á-
kveður að mæta i léttum sænsk-
um einkennisbúningi. En á
meðan verið er að klæða hann
veikist hann skyndilega, og
eftir að viðtalinu við Svíakon-
ung er lokið, missir hann með-
vitund og deyr fljótlega.
En nú vandast málið. — Mac-
kenzie 'fullyrðir, að keisarínn
liafi ekki dáið úr liálskrabba,
lieldur sé orsökin sú, að háls-
pípan, er próf. von Bergmann
lét inn í barka keisarans, er
hann veiktist í San Remo, liafi
orsakað lungnasjúkdóm, sem
að lokum hafi dregið keisarann
til dauða.
Nú eru góð ráð dýr fyrir
þýsku læknana. — Keisara-
drotningin neitar um líkskurð,
eftir ráðum enska læknisins. —
Viðkvæmt mál, sem erfitt er
við að eiga, og próf. von Berg-
mann stendur algerlega ráða-
laus. Loks grípur liann til
þeirra ráða, að leita hjálpar
Iiins unga keisara, Vilhjálms II.
Hann skipar þá strax svo fyr-
ir, að líkskurður skuli fram
fara, og kemur þá í Ijós, að
Fiðrik keisari III. hefir dáið úr
hálskrabba, er breiðst hafði út
lil lungnanna og víðar.
Fyrir hinn enska lækni var
þessi úrskurður reiðarslag. —
Hann hvarf i skyndi frá Berlín,
og kemur ekki meir við þessa
sögu. Þýsku blöðin réðust heift-
arlega á hann, jafnvel einnig
þau ensku, og nefndu hann
aldrei annað en „keisaramorð-
ingjann“.
Frægð próf. von Bergmanns
jókst mjög eftir þessi úrslit, og
skömmu siðar fóru þýskir stúd-
entar mikla blysför til hins
mæta skurðlæknis og ágæta
manns. — Og í ræðu þeirri, er
liann hélt við það tækifæri
komst hann svo að orði, meðal
annars: „Ný öld er runnin á
sviði læknisfræðinnar — öld
smásjárinnar. Með hennar lijálp
getum við nákvæmlega rann-
sakað hina sjúlui vefi í hinum
mannlega líkama. Menn kalla
okkur draumóramenn, af þvi
að við trúum á hinar nýju
kenningar þessu viðvikjandi, en
framtíðin mun sanna, að okkur
ber að treysta þessum, nýju vis-
indum.“
En samt segir þessi ágæti
maður nokkru síðar í bréfi til
kunningja sins: „Guð einn veit,
að þrátt fyrir öll vísindi á eg
.marga andvökunótt vegna efa.“
Þetla er í stuttu máli sagan
Stúlkan á myndinni er kinversk og heitir Lee Ya Ching. Húnl
liefir ferðast í flugvél sinni um Ameríku þvera og endilanga, tilC
þess að safna fé handa kínverskum flóttamönnum.
Hjá okkur er nú árið 1940, en hjá Kínverjum er ártalið 4638.
yndin er tekin síðasta nýársdag i kínverska liverfinu í New
ork.
um sjúkdóm og dauða Friðriks
Þýskalandskeisara liins III., og
livernig að lokum dauða hans
bar að höndum, bráðar en þurft
hefði að verða.
Læknavísindunum fleygir
fram ár frá ári, — En ]irátt
fyrir ])að á hinn góði, sam-
viskusami læknir enn þann dag
í dag marga andvökunóttina, í
vafa um, hvort hann liafi tekií
hina einu réttu ákvörðun, sem
líf og framtíð margra manna
iðulega er komin undir,