Vísir Sunnudagsblað - 27.10.1940, Blaðsíða 6

6
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
að við kunnum ekki við svona
liegðun, en sleppum því í þetla
skifti.“
„Nú er best að þið byrjið að
vinna, og liættið ölluni barna-
þrekum. — Hérna eru svuntur
sem þið getið liaft; svo er besl
að þið farið að hreinsa baunir.
— Þið kunnið það líklega?“
„Auðvitað kunnum við það!“
svaraði lyfjafræðingurinn með
þóttalegum háðshreim í rödd-
inni.
„Við viljum ekkert drembi-
læti hér, kæri vinur,“ sagði
presturinn. — „Byrjið, og lofið
mér að sjá hvernig þið farið að
því. — Mér datt það í hug, þið
kunnið ekki hið minsta til þess-
ara verka. — Það á að brjóta
stilkinn af, svona sjáið þið til.
— Nú bregð cg mér frá um hrið,
en kem bráðum aftur til að sjá
hvernig ykkur gengur.“
Eg varð honum samferða.
„Þetta eru víst ungbræðra
efni, fyrst þeir eru látnir fara
að vinna?“
Presturinn ypti öxlum og
brosti lítið eitt. — „Það koma
hingað á ári liverju allmargir
náungar af þessari tegund. Þeir
tjá sig fúsa til að taka á sig hið
þunga ok klausturagans; en er
við spyrjum þá eftir gögnum og
skírteinum, um hverskonar
menn þeir séu, því að við meg-
um ekki laka neina menn í
regluna án þess að vita einhver
deili á þeim, kemur að kjarna
málsins. — Þeir segjast ekki
eiga grænan eyri til, og ekki
vita hvar ])c.ir eigi að leila hælis.
Hin nauðsynlegu gögn og skír-
teini hafa þeir venjulega ekki.
Svo biðja þeir um að fá að
dvelja um hríð í klauslrinu, —
að minsta kosti þar til búið sé
að afla upplýsinga um þá.
Stundum liafa þeir lika með-
mælabréf með sér frá því
klaustrinu, sem þeir dvöldu síð-
ast i. — Hvað getum við annað
gert en að veila þeim viðtöku?
— Þetta eru oftast brjóstum-
kennanlegir vesalingar, á ]>ví er
ckki nokkur vafi; við rétlum
þeim því ætið einhverjaMijálp-
arhönd. Svo dvelja þeir í
klaustrinu, að minsta kosti þai'
til einhver vitneskja er fengin
um fortíð þeirra. — Því miður
kcmur það oft fyrir að þetta
eru alræmdir flakkarar, og
stundum hálfgerðir óþokkar,
sem bregðast trausti þeirra
manna sem kenna i brjósti um
þá, vegna tötranna, og stundum
vegna j'firborðs-guðrækni,
sem þeir skreyta sig með. —
Venjulega kauj)i eg ]>á af ipér,
þegar við erum orðnir þreyttir
á þeim, með því að gefa þeim
lítilsháttar fjárupphæð, sem er
nægur farareyrir, til næsta
Trappista-klausturs.“
„Svo ])að er atvinnugrein
þessara manna, að betla hjá
Trappis ta-munkúm.“
„Það getur maður í raun og
veru sagt.“
„Lifsbraut þessara vesalings
manna, hlýtur að vera þyrnum
stráð, — árangurinn af starfi
þeirra ei- ekki i neinu samræmi
við erfiðið.“
„Ef þeir dveldu sem gestir i
klaustrúm, þar sem reglan er
ekki eins ströng, — eins og hjá
ykkur, — það gæti eg þá frekar
skilið. — En að þeir skuli eink-
um sækjast eftir dvöl í Trapp-
ista-klaustrum, það finst mér
vera kynlegt.“
„Það lítur næstum út fyrir
að hinn alvöruþrungni strang-
leiki, sem rílcir i okkar klaustr-
um hafi eitthvað það við sig,
sem laðar og dregur þessa skip-
brotsmenn mannfélagsins til
okkar. — Það kemur varla fvrir
að þeir komi í önnur klaustur en
okkar. Enda myndu engir vera
langlyndari og þolinmóðari við
þá en einmitt við. — Eg treysti
mér ekki lil að rannsaka sálar-
líf ])essara 111311110. Þeir eru oft
guðræknir, og sumir þeirra án
efa vænstu menn; en þeir eru
vesalingar, og ber oss því skylda
til að veita þeim eittlivert lið-
sinni. — Það kemur jafnvel fyr-
ir, að sumir þessara flökku-
manna eru sannir dýrðlingar.
Þannig var því og háttað með
Benoit Labre (1748—1783), sem
flakkaði um, en einkum þó á
milli Trappista-klaustranna, án
]iess ])ó að festa yndi, eða cira i
neinu þeirra lil lengdar. Raunar
h'st mér nú ekki þannig á þcssa
tvo nýkonmu kunningja, að þeir
muni að sinni, verða teknir með
á dýrlingaskrá kirkiunnar“,
mælti prestur, og brosti við um
leið. -— „Eg held að þeir séu
blátt áfram venjulegir skip-
brotsmenn tilverunnar. — Þetta
eru menn, sem flakka eirðar-
lausl slað úr stað, í leil að ham-
ingjunni. — Það má líka bæta
])ví við, að þessir förunienn eru
venjuléga latir til vinnu, óhæfir
til að skapa sér lífsstöðu og of
þverúðarfullir til að hlýðnast
reglum og fyrirskipunum. —
Þeir elska frelsið framar öllu
öðru, og gela ekki lifað an þess.
Þeir fórna velferð sinni á altari
frelsisins. — Og saml þrá þeir
liálft í livoru að glala einnig
líka þessu einasta verðmæti sem
þeir eiga. — Eg er óviss um að
þeir geri sér ljósa grein fyrir ó-
samræminu, sem er milli óska
þeifra og athafna. — Þessir
menn leita frelsisins og frels-
arans, en aðeins á alfaraleiðum
og í forgörðum Trappista-
klaustranna. — Þá vantar festu
og þolinmæði.“
„Nú er ekki nema um tak-
markaðan fjölda Trappista-
klaustra að ræða. Hvað talca
þessir menn til bragðs, þegar
þeir hafa dvalið lengur eða
skemur i öllum klaustrum
Trappista-reglunnar?“
„Skortur og erfiði eyðir lífs-
þróttinum ótrúlega fljótt og
leggur menn þessa að velli fyr
en ella. Fæstum þessara flökku-
manna okkar endist aldur til að
heimsækja öll klaustur Trapp-
ista-reglunnar. — Flestir þeirra
devja áður, eða verða að leita
bælis á sjúkrahúsunum. En
þeir sem eru svo hraustir að
þola þetta erfiða líf, byrja
hringferðina á nýjan Ieik.“
„En ]iið takið sennilega ekki
á móti þeim aftur?“
„Auðvitað gerum við það! Við
neitum ekki fátæklingum um
næturgreiða, munurinn er að-
eins sá, að i þeim klaustrum
sem þeir hafa :áður dvalið í, er
viðdvölin nokkru skemmri en i
fyrra skiftið. — Þannig fara þeir
frá einu klaustri til annars. —
Hversu margar, langar og
strangar dagleiðir verða ekki
þessir vesalings menn að ganga.
— Og komið getur fyrir, að þeir
liggi úti á nóttinni, þar sem er
langt á milli klaustra."
„Hvernig stendur á því að
prestlingurinn er með í hópi
þessara lieimilislausu hirð-
ingja.“
„Það er vafalaust nokkuð
langt síðan hann fór úr skólan-
um. Þér getið reitt yður á, að
það liefir verið góð og gild á-
stæða til að liann var látinn
fara. — Sennilega vegna jiess, að
liann liefir ekki haft köllun til
j)restsskapar, vegna óhlýðni eða
ódugnaðar, eða vegna vöntunar
á viljaþreki og festu. — Hann er
í hempunni, til að fá greiðari að-
gang að klaustrunum, þar sem
liann kemur.-—- Eða blátt áfram,
og sennilega er það ástæðan, að
liann á enga aðra spjör til að
fara í.------ Það er víst best að
eg leysi þá úr prísundinni, við
að hreinsa baunirnar. Þeir geta
farið að dunda við að gera eitt-
livað í garðinum. — Að öðrum
kosti getum við átt á hættu að
miðdegisverðurinn verði ekki
tilbúinn á réttuni tíma.“
S. K. Steindórs,
þýddi.
Máki er frægasti hlaupari Finna, þeirra er nú taka þátt í kapp-
leikjum. Hann á nokkur heimsmet í þolhlaupum og hér á mynd-
inni sést liann vera að koma að marki eftir liarða kepni.