Vísir Sunnudagsblað - 03.11.1940, Blaðsíða 5

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
laginn. Mér féll hann einkar vel
í geð, framkoma lians var blátt
áfram, handtakið var þróttmik-
ið og hlýlegt,{uidlitið vár lirukk-
ótt og sólhrent, liin dökku augu
lians háru vott um liyggindi.
Hann unni landi sínu og þjóð
liugástum, í hjáverkum orti
liann prýðileg ljóð og lietju-
kvæðí.
Hann bauð mig innilega vel-
kominn á flölinni fyrir framan
höllina, þar sem liann sjálfur,
lengdasynir lians og ' liirðin
beið komu okkar. Álengdar stóð
heiðursvörður liermanna, það
voru fagurlimaðir og hvatlegir
fiallabúaf, og fór þjóðbúning-
urinn ]ieim mjög vcl.
Yið gengum fram hjá þeim,
i fylgd með furstanum' og fór-
lim svo iun i höllina. Þar var eg
kyntlir fyrir furstafrúnni. og
liinum mörgu dætrum þeirra
lyjóna. Milena, furstafrú var
fullorðin kona, virðuleg og ást-
úðleg, sem unni mjög hónda*
sinum og börnum. Ilún vor
einnig í þjóðhúningi, sem fór
henni ágætlega.
Yngstu dæturnar voru veru-
lega laglegar stúlkur, svart-
hærðar og dökkeygar. Meðal
geslanna, vil eg nefna prinsinn
af Neapel (Viktor Emmanuel)
líinn fiúverandi konung Italíu,
sem eins og kunnngt er, er gift-
ur Elenu, dóttir furstahjónanna.
Pétur Prins, er seinna varð Ser-
bíukonungur, en Zorka kona
lians var þá önduð, og Frans
prins af Battenberg, með Önnu
lconu ’sinni. (Þeir voru báðir
einnig tengfjasynir furstahjón-
anna). — Tveir litlir dökkeyg-
ir drengir, vöktu einnig athygli
mína, voru það Alexander son-
ur Péturs Serbakonungs, (er
síðar varð fyrsti konungur
Jugoslaviu, og myrtur i París,
fyrir fáum árum) og Pétur
yngsti sonur furstans.
Eitt af mörgu sem mér fanst
spaugilegt við hirðSvartfellinga-
furstans, var það, að flestar
þernur og þjónar við hirðina,
voru nákomnir ættingjar fúrsta-
Jijónanna.
Nikulás fursti varð að koma
sér vcl við ýmsa þjóðhöfðingja,
]iar scm lega landsins var ekki
hagslæð, hann sagði of't við okk-
ur, að hann hfcfði viðhjöð á ]>vi
að ræða um sljórnmál, og að
ekkerl megnaði að fá . sig lil
þess, en. byrjaði svo að segja
samtímis, að ræða um stjórn-
málaörðugleikana á Balkan-
skaganum. Eg iuan eflir
Nikulási fiirsta, þar sem hann
sat á svölunum á húsi Mirko
sonar sins; húsið var ekki liærra
en það, að hann gat náð með
stafnum sinum til að pota í
kollinn á bændunúm sem stóðu
þar neðanundir, — og hann
‘gerði það, og kallaði á þá með
nafni. Þegar eg sá hann þannig,
var hann að segja þeiní frá
hrúðkaupinu, Iiver hrúðarefnið
væri, um frændur liennar og
ættland. Það var svijiað föður,
sem' er að seðja forvitni harna
sinna. Þannig ræddi hann mikið
við hændurnar, hafði yndi af
spurningum þeirra og hló að,
en þeir lilógu aftur a,ð hnyttni
hans í svörum.
Daginn sem brúðarefnið kom,
var upþi fótur og fit í hænum,
alf var flöggum slyrýtt og hlóm-
um. Hún kom sömú leið og við
höfðum komið. f fylgd mcð
lienni voru: Móðir liennar,
hróðir og hrúðgumaefni, svo ög
fulltrúi Rússakeisara, Konstan-
tin stórfursti. Svartfjallafurst-
inn og fjölskylda hans fóru
gangandi á móti þeim út fyrir
hæinn. Á heimleiðinni voru þau
öll hylt ákaflega af mannfjöld-
anum. Brúðarefnið var 19 ára
að aldri, hið Ijósa hár hennar og
hjarti litarhattur, stakk mjög í
stúf við hið dökka yfirhragð og
tinnusvarta háralit kvennanna i
framtíðar dvalarlandi hennar.
Hún breytti heiti sínu i Mili'/a,
um leið og hún tók hina grísk-
kabólsku trú landsmanna.
Seinna um daginn hélt krón-
prinsinn veislu, sem hirðinni og
erlendu fulltrúunum var hoðið
i. veislan var i hinu nýhygða
íbúðarhúsi hans, svo voru ýmsar
góðgjörðir veittar i garðinum
fyrir framan húsið, liann var
ofiuTítilI, méð'tennisvelli og dá-
litilli grasflöt.
Brúðkaupsdaginn. 27. iúli,
fór skrúðgangan frá höllinni, til
kirkjunnar þar sem víxlnat-
höfnin fór fram, en kirkjan var
einungis i nokkur hundruð
metra fiarlægð. Við ruddum
okkur braut gegnum mann-
fjöldann, og vorum öll gagn-
tekin af hinum viðhafnarlausa
glæsileika liátíðarinnar. Þeir
litlu prinsarnir: Alexander og
Pétur, voru brúðgumasveinar,
og gengu á undan hjónaefnun-
um og háru skrautlegar helgi-
myndir. cins og .siðvenjurnar
k röfðust.
Nikulás flirsli. hafði alla lið
hafl hið mcsta dálæti á Grikki-
um, og var vel heima í sönu
bcirra, eiukum var hann haul-
klinnugur "öo cr. varðaði fréls-
isstríðin. F.r eg hafðj san.l hon-
um, að skipherrann á herskin-
inu scm eg kom með til „Catt-
aro“ héti „Tsamados“ en það
var víðkunnugt sem ættarnafn
frægra sjóhetja frá ,.Hydra“,
sendi hann símskeyti til „Catt-
aro“ og baúð sjóliðsforingjun-
um til brúðkaupsveislunnar.
Féll þessi liugulsemi furstans i
góðan jarðyeg meðal hinna
grísku sjóliðsforingja.
Einu sinni sagði furstinn inér,
að þá fyrir allmörgum árum,
hefði. Georg, seinna Bretakon-
ungur, verið þar á ferð, þá ung-
ur sjóliðsforingi. Morguninn
eftir reyndi hann að skýra fyr-
ir hinum svartfelska þ.jóni, er
hami kom með morgunkaffið lil
hans, að hann vildi fá egg með
morgunverðinum, en þar sem
fjallabúinn skyldi hvorlci ensku
né frönsku, fann prinsinn upp á
þvi snjallræði, með liljóðum og
líkamstilhurðum, að eftirlíkja
hænu sem cr að vcrpa. Þessi
leikræna stæling lókst svo vel,
að þjónninn skyldi hvað prins-
inn átti við, og koni afjur að
lítilli stundu liðinni, með eggið.
Eg var einlæglega angurvær,
vfir því að þurfa að yfirgefa
þennan fjallakonung. — Það
vekur undarlega kend að minn-
ast þessa gamla fursta, sem
þrátt fyrir annmarka síria, var
sögulegt fyrirbrigði og lieil-
steyptur maður. — Og nú er
hann liorfinn úr tölp þjóðhöfð-
ingjanna, eins og landið hans,
er horfið úr tölu rikjanna.
Nikulás Svartfjallakonungur
og Milena drolning hans, eru
hæði jarðsett i grafhve.líingu
5
rússnesku kirkjunnar í San
Remo, (í ftalíu, örskamt frá
frönsku landamæfunum). ‘
S. K. Steindórs þýddi.
f fyrra skeði það í Nortli-
umheriand hjá Bardon Hill að
auðkýfingar npkkurir voru á
veiðum. Þeir voru með marga
veiðihunda — cinn þeirra kom
auga á ref og elti liann alla leið
inn í grenið til refsins. Þar sat
livutti fastur og komst hvorki
út né inn. Eigcndur liundsins
heyrðu veinið og lil að bjarga
honum úr klípunni ufðu þeir að
láta sprengja marga tugi tonna
af grjóti úr greninu og um-
hverfis það.
®
Það er falið að silfur sem lcyst
er upp í sjónum nemi um
ld.300 milljónum tonna, ep það
mun láía nærri að sé um 1(3.700
sirinum meira silfufmagn en
það sem unnið hefir verið úr
jörðu síðastliðin 100 ár. Yinsla
silfurs úr sjó er svo dýr að liún
ber sig ekki. Aftur á móti er
álitið að það nmni borga fyrir-
höfn að vinna hróm úr sjó —^-
en hróm er mjög dýrmætt efni.
Hefir vörið reisl verksmiðja i
If iessu skyni vestur i Bandaríkj-
unum.
Glenn .Cunningharn, einna frægasli hlaupari Bandr.rikjanna,
ætlar nú að fara að hætta að hlaupa. Hér á myndinni er hánn
að sigra í einnar milu hlaupi, sem fram fór í New york í sum-
ar. Annar varð Carmen Bova (C. skyggir á hann á myndinni),
en þriðji Mason Chronister,