Vísir Sunnudagsblað - 05.01.1941, Blaðsíða 5

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
5
Fred Mac Murray,
Madeline Carrol.
1000 dollara. Sérstakur ljósa-
útbúnaður kostaði 1200 d.,
skurðtæki 1500 d., glös og flösk-
ur kostuðu 2000 dollara og ým-
iskonar húsmunir 1500 dollara.
Þetta eru bara nokkrir af kostn-
aðarliðunum.
Auk þess varð félagið að taka
á leigu röntgenvél, smásjár,
súrefnisgeyma, skurðarborð o.
s. frv. Síðast en ekki síst var
ráðinn þektur vísindamaður til
þess að kenna leikendunum að
fara með öll þessi tæki, til þess
að alt færi rétt fram og eftir
settum reglum.
★
Flokkur riddara kemur
þeysandi. Einn riddar-
anna verður alt í einu máttlaus
og dettur af baki. Iiann skellur
á jörðina, veltur áfram og ligg-
ur svo kyr, sem dauður væri.
Flestir kvikmyndaáhorfendur
munu lialda, að þarna hafi ver-
ið notast við brúðu. Svo er þó
ekki, heldur eru allar líkur til
að þarna liafi verið Benny Cor-
bett. Það er atvinna hans að
detta af hestbaki, úr siglutrjám,
fram af ldettum, húsþökum o.
þ. u. 1.
Corbett, sem er næstum
fimtugur að aldri, hefir hætt lífi
sínu og limum á þenna hiátt í
mörg ár. Margir leikstjórar í
Hollywood telja hann besta
manninn, sem völ er á á þessu
sviði.
Segir Corbett að það sé hægð-
arleikur að láta sig falla af hesti,
sem er á harða spretti, ef menn
vita hvernig á að fara að þvi.
Menn eigi að gæta þess að detta
þegar lendar liestsins fara upp í
stökkinu og svo megi menn alls
elcki spenna vöðvana, þegar þeir
koma niður. Benny er orðinn
svo vanur þessu, að liann dettur
nákvæmlega á þeim stað, sem
um er beðið.
Fyrir livert fall, sem notað er,
fær liann 35 dollara, en 12 fyrir
þau, sem elcki eru notuð.
Reglulegur þjóðhöfðingi og
galdralæknir frá Afriku,
sem talar lýtalausa Oxford-
ensku, er einn af ráðgjöfum
Warner Bros, við töku lcvik-
myndarinnar „South of Suez“.
Auk þess leikur surtur í mynd-
inni.
Hann heitir Modype, er frá
Nígeríu og kominn af ættum,
sem hefir frá ómunatíð verið
ráðandi á Gullströndinni fyrir
sunnan Sahara.
Kvikmyndaframleiðendur
tóku fyrst eftir Modype, er liann
kom með svertingjahljómsveit
til Los Angeles. Fundu þeir þá
muninn á raunverulegri svert-
ingjahljómlist og þeirri, sem
notuð er í kvikmyndum og kend
er við Afríku.
Prinsinn lærði söng i Lon-
don og ferðaðist síðan víða til
að auka kunnáttu sína. Hann
ætlar sér að setjast siðar að í
heimalandi sínu og kenna þar
söng og hljómlist. Hann hefir
skrifað eina bók og hefir nú i
smíðum svertingjaóperu, sem
hann ætlar að kalla „Zumba“.
★
°,ir, sem lialda að hvergi sé
meiri kyrð en á eyðimörk-
um, ætti að spyrja hljóðfræð-
inga kvikmyndafélaganna um
það. Þeir munu svara, að hvergi
sé eins erfitt að taka hljóm-
myndir og í eyðimörkum.
Fyrir skemstu var Columbia
Pictures að taka mynd, er heitir
„Arizona“ og var hún tekin í
auðnum þess fylkis.
Byrjað var á að byggja eftir-
likingu borgarinnar Tucson,
eins og hún var 1860. Þegar því
var lokið, og byrjað var að taka
myndina heyrðu hljóðfræðing-
arnir í skröltormunum. Var þá
reynt að liafa uppi á þeim,
en þeir fundust hvergi. Loks
eftir marga daga var gátan ráð-
in. Hljóðin voru frá engisprett-
um, sem vilst höfðu inn í eyði-
mörkina.
Á einum stað í myndinni siást
tré. Nú eru þau ekki til í eyði-
mörkinni þarna, svo að þau
voru sett niður til notkunar við
þetta tækifæri. Eftir tvo daga
voru hlöð trjánna orðin svo
þur, að skrjáfið í þeim var eins
og vélbyssuskothrið i fjarlægð,
þegar myndin var tekin í ná-
munda við þau.
Loks gerist ein „sena“ mynd-
arinnar i rigningu og var hún
gerð af mannavöldum. En vegna
þess hve sandurnn var laus í
sér, var rigningarhljóðið eins og
það væri verið að steikja egg.
Loks eftir mikil lieilabrot tókst
að ráða bót á þessu.
Kvikmyndaframleiðendur
hafa gert Márk Twain
að lygara. Það er hann, sem á
að hafa sagt þá frægu setningu,
að allir væri að tala um veðrið,
en engum dytti i liug að reyna
að hafa áhrif á það. 1 Holly-
wood láta þeir sér ekki nægja
að tala um veðrið, heldur láta
þeir það þjóna sér.
Yér eiguin ekki við með
þessu, að kvikmyndaframleið-
endurnir taki i taumana þegar
ofsaveður geysa og rífa upp tré
og hús, né heldur að þeir sé að
sletta sér fram í störf veður-
fræðinganna. Nei, nei, þegar
veðurfræðingarnir spá rign-
ingu, þá ypta bara kvikmynda-
piltamir öxlum og láta hann
rigna eins og hann vill.
En — þegar leikstjórarnir
þurfa að nota sérstaka tegund
veðurs, þá láta þeir verkfræð-
inga sína vita um það og svo
sjá verkfræðingarnir um að til-
tekið veður sé til afnota, þegar
þess er jiörf.
Gerum ráð fyi’ir að leikstjóri
þurfi að „nota“ sótsvarta hrið.
Þá framleiða verkfræðingarnir
hrí$, sem heimsskaulafarar ein-
ir þekkja. Sólskin? Verkfræð-
ingarnir setja upp bogalampa
og „sólskinið" keppir við það,
sem sést á bestu/ferðaskrif-
stofuauglýsingum. Hvað felli-
byljum viðkemur rámar menn
vist enn þá i Suðurhafsmyndina
„Óveðrið“, sem hér var sýnd
fyrir tveim árum.
Rigningar eru einna ódýrast-
ar og að sögn eru jiær betri en
þær sem „hann“ gerir.
Paramount-félagið hefir t. d.
5500 1. vatnsgeymi uppi á San
Bernandino-fjallinu í S.-Kali-
forníu og jiað þarf elcki annað
Ginger Rogers.
en að styðja á hnapp til þess að
fá úrhellisrigningu á sléttunni
fyrir neðan fjallið.
*
1f f þvi að það er orðin venja
að hafa rúsínu í pylsuend-
anum, er best að fara eins að
hér. Rúsínan er — Slim Sum-
merville.
Hann er nú búnn að vera
kvikmyndaleikari i 27 ár og
byrjaði á því að láta henda í
sig tómötum, tertum, eggjum
o. J). I., en liækkaði smám saman
í tigninni. Slim liefir verið starf-
andi lijá næstum hverju einasta
félagi í Hollywood, en hann set-
ur altaf eitt skiljæði þegar hann
gengur i Jijónustu félaganna —-
hann vill eiga frí sjö mánuði
ársins, janúar, febrúar, júní, júlí,
ágúst, nóvember og desember.
Slim safnar nefnilega ekki
auði. Hann vinnur sér inn „sum-
arpeninga“ og „vetrarpeninga“.
Þegar hann er búi’nn að vinna
sér inn fyrir fæði, húsnæði og
nýjum veiðitækjum, fer hann
heim til sín og eyðir tímanum
með j)ví að dorga alla daga.
1 haust vann Slim sér inn
„vetrarpeninga“ með því að
leika í kvikmyndinni „Western
Union“ eftir samnefndri sögu
Zane Grey. Aðalhlutverkin })ar
leika Robert Young og Ran-
dolph Scott, en Slim lék mat-
svein.
„Eg kann ekki einu sinni að
steikja egg,“ sagði Slim, er liann
var spurður um hutverkið, „en
J)að er víst ekkert skilyrði. Eg
söng líka i 12 myndum, án þess
að þekkja eina einustu nótu.
Gagnrýnendurnir sögðu að eg
væri hræðiíegur, en leikstjór-
arnir réðu mig altaf aftur, svo
að eg hugsa að eg hafi ekki ver-
ið sem verstur.“
Nei, hann er alls ekki sem
verstur — eða hvað finst Jxir,
lesandi góður?
Ungur uppgjafahermaður.
Dýralæknir einn í Denver í
Kolorado, Bandarikjunum, kveðst
vera yngsti uppgjafahermaöur úr
Heimsstyrjöldinni. Dýralæknirinn,
Forrest L. Martin, er nú 34 ára
og segist hafa gerst sjálfboðaliöi
26. júlí 1917. Þá var hann 11 ára
og 28 d^ga. Martin segist hafa ver-
iS óvenjulega stór og þroskaöur
eftir aldri, svo aö þegar hann
kvaÖst vera 18 ára, sagði li'Öþjálf-
inn á skrásetningarstofunni, aö
hann liti fremur út fyrir aö vera
25 ára!! Martin komst þó aldrei
til vígvallanna, því að þegar hann
var að læra „konstina" skömmu
eftir skrásetninguna, slasaðist
hann í sprengingu. Hann, særöist
á augum, svo aö hann var ekki
lengur hæfur til herþjónustu.