Vísir Sunnudagsblað - 09.02.1941, Blaðsíða 1

1941
Saanudaginn 9. febriiar
6. blaö
Hogg flugstjóri
meS fallhlífina, sem bjargaöí lífi
hans.
í lok júnimáuaðar 1937 hafði
eg verið reynsluflugmaður í
f jóra mánuði samfleytt við eina
stærstu flugvélaverksmiðju
heimsins. í þriðjung árs — 'en
það er langur tjmi i æfi reynslu-
flugmanns — hafði eg starfað
við reynslu hernaðarflugvéla og
útbúnaðar þeirra og hlotið fyr-
ir það rífleg laun áhættusamrar
atvinnu. Allt hafði gengið að
óskum, og hafði eg gengt starf-
> anum án nokkurs sérstaks við-
burðar í lofti, sem vert er að
minnast á. Verksmiðja mín virt-
ist byggja flugvélar, sem þyldu
verri meðferð en flugmennirnir
sjálfu/. .
Um morguninn 28. júni er eg
kom til vinnu minnar á flug-
velli verksmiðjunnar, var vél-
ritað bréf á skrifborðinu mínu
undirritað af colonel S.— aðal-
verkstjóranum; í því var mér
tilkynnt, að eg hefði verið flutt-
ur frá reynslu herríaðarútbún-
aðar i flutningadeildina. Þetta
kom mér ekki á óvart, þvi fé-
lagið hefir gert samninga um
smiði mikils flota fyrir ýms
farþegaflugfélög. Eg skundaði á
skrifstofu verkstjórans til þess
að afla mér frekari vitneskju.
„Gerðuð þér boð eftir mér,
herra?" spurði eg um leið og
eg kom inn.
„Já, Hogg flugstjóri, vissu-
lega. Þér hafið sýnt öfundsverð-
an árangur i yðar vel heppnuðu
I BLÁÞRÆÐI
reynslu hernaðarflugvéla, og~
helzt vildi eg hafa yður áfram
við þann starfa.
En eftir að Suramers og
Slowall fórust í síðastliðnum
mánuði, höfum við engan hafl
í stað þeirra, og þar af leiðandi
vantar okkur tvo flugmenn í
flutningadeildina.
Og til þess að bæta gráu of an
á svart eru Perkins og Smidt
báðir veikir eftir siðasta
reynsluhraðflug farþegaflugvél-
anna 411 og 412, sem þeir fram-
kvæmdu i gær.
Þessar tvær vélar verða að
fara i lokareynsluflug sitt í
dag, fullhlaðnar, inn yfir meg-
inlandið. Eg hafi fengið Essel-
stejn 411 i hendur, en yður 412.
Nú er verið að hlaða hana sand-
pokum á flugvellinum. Sjáið um
að þeir hlaði nákvæmlega 4000
pundum af sandi. Fljúgið vél-
inni til Salt-Lake-City og til
baka, þvi næst skuluð þér gefa
yðar venjulegu skýrslu. Saman-
borið við reynsluflug sem eg
hafði þegar farið, virðist ferð til
Salt-Lake-City — réttar 1200
inílur — með nokkur tonn af
sandi, harla auðveld viðfangs.
Úr skrifstofu S. verkstjóra
fór eg í fataherbergi reynslu-
flugmanna, tók fram flugföt
mín og landflugs-öryggisútbún-
að. Enginn reynsluflugmaður
fer nokkuru sinni út fyrir
strandsléttu Suður-Califomíu
án þessa útbúnaðar — fallhlíf-
ar, vatnsbrúsa, vista, skotvopna,'
veiðiútbúnaðar o. fl. En neyðist
maður til þess að lenda — þó
ekki sé nema ef tir tíu mínútna
flug, í óbyggðum í Vestur-
Ameríku, þá getur maður orðið
að ganga í tvær vikur Um mann-
laus öræfi áður en byggð er náð.
Stuttu seinna klifraði eg
stirðlega upp í farþegavél nr.
412 úti á flugvellinum. Véla-
menn voru á þönum kring um
hina stóru einvængja flugvél, og
vélar hennar gengu rólega. Þeir
höfðu verið að koma síðustu
sandiíokunum fyrir. Yfirvéla-
maðurinn steig niður úr stjórn-
klefanum og sagði: „Farþega-
vél nr. 412 er tilbúin í reynslu-
flug yðar, herra."
Hafi maður litið inn í stjórn-
klefa nýtízku tveggja hreyfla
farþegaflugvélar og undrast öll
þau ósköp áhalda, lyftistanga,
pedala og fleira og fleira, þá eru
það smámunir i samanburði við
öll þau kynstur áhalda ,sem
þenna morgun gat að líta í vél
nr. 412.
Reynsluflug nú á timum er
lítið svipað því sem það var fyr-
ir nokkurum- árum. Fyrrum
gerði flugmaðurinn allt verkið,
nú hefir hann að eins stjórn vél-
arinnar á hendi. Hver hreyfing
vélarinnar er bókfærð með
sjálfvirkum áhöldum. Fundin
hafa verið upp áhöld sem rita
allt niður. Þótt ótrúlegt megi
virðast, var hljóðið i stjórnklefa
flugvélarinnar, sem yfirgnæfði
hið deyfða hljóð vélanna, áþekkt
þvi sem er í klukkuverzlun.
Auk fjölda pendula og ná-
kvæmnisáhalda, seni venjulega
eru til stjómar vélarinnar
sjálfrar, voru þarna nákvæm-
lega 177 sjálfritandi áliöld, er
gæta þurf ti að og halda í gangi.
Eg held ekki að eg sé orðinn
of gamall til slíks starfs. Tæp-
lega er til ungur maður, sem
hefir lært allt er að þessu lýtur.
Þess vegna eru flestir reynslu-
flugmenn orðnir fertugir, sum-
ir 45, 50 og jafnvel eldri — grá-
hærðir öldungar loftsins, flug-
menn, sem flugu i heimsstyrj-
öldinni og hafa elzt með iðnaði
er þróazt hefir svo hratt á síð-
ustu árum, að fáir leikmenn
geta gert sér það i hugarlund.
Flugvélaframleiðendur hafa
komizt að raun um, að það er
varhugavert að trúa kærulaus-
um unglingum fyrir flugvél,
sem kostar £ 20.000 eða meira.
Samt er eg þess fullviss að í
stjórnklefa nýtizu farþega- og
sprengiflugvéla séu fleiri áhöld
ÆFINTÝRARÍK FRÁSÖGN
FLUGKAPPA EINS, JOHN
EDWIN HOGGS FLUG-
STJÓRA, AF FLUGSLYSI,
SEM HANN VERÐUR FYR-
IR I SIERRA MADRAS-
FJÖLLUNUM I KALI-
FORNlU.
og smá-uppfinningar en svo, að
það sé á eins manns færi að
hafa yfirlit yfir það alit. Nútúna
reynsluflugmaður ætti að hafa
i það minnsta fjóra vana og
þrautreynda aðstoðarmenn.
Fluglög Ameriku mæla svo fyr-
ir, að reynsluflug verði að vera
framkvæmt af einum flug-
manni, án nokkurs farþega, sem
taki þátt i ábyrgð og áhættu
flugsins.
Eg var i þann veginn að
leggja af stað, aleinn, í 1200
milna landflug, yfir frjösamar
strandsléttur og dali, viðáttu-
miklar eyðimerkur, og jökli
hulda f jallgarða. Fjögur þúsund
pund af sandi voru i vélinni, en
hann var í stað þeirra 24 far-
þega, sem hefðu getað notið
ferðarinnar.
Eg fór með vélina út á enda
flugvallarins, reyndi hreyflana
með lendingarhemlana á hjól-
unum. Að þvi búnu leysti eg
hemlana frá, gaf vélinni fullt
bensín, þaut eftir flugvellinum
og upp í lof tið.
Lof tliraðamælirinn stóð stöð-
ugur á 180 mílum á klukku-
stund. Eg flaug hratt upp á við
þangað til hinir hvitu turnar
ráðhússins i Los Ahgeles litu út
eins og litill hvitur trénagli i
miðri peðlingaborg.
í f jórtán þúsund feta hæð lét
eg véhna fá lárétta stefnu,
breytti halla hinnar sex blaða
skrúfu og jók hraðann upp í
225 mílur á klukkustu.nd, setti
sjálfvirka stýrisútbúnaðinn í
samband og var á leið til Salt-
Lake-City. Veðrið var ágætt og
skyggnið ótakmarkað. Hin
kunnu landsvæði Californíu,