Vísir Sunnudagsblað - 23.02.1941, Blaðsíða 3

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
8
RANNVEIG SCHMÍDT:
Hingað og þangað.
Á hverju sumri ferðuðust
þúsundir Bandarikjamanna til
Norðurálfunnar, ekki bara máll-
jónamæringar, eins og Norður-
álfumönnum hættir við að
iialda, nei, allskonar alvanalegt
fólk, ekki minnst kennarar og
kennslukonur, sem spara sam-
an aura sína í þessu augnamiði
.... það var um að gera, að sjá
sem flest lönd á svo stuttum
tima, sem hægt var .... 2—3
dagar í Frakklandi t. d...á-
vinningurinn er tæplega mikill,
en svo getur maður sagt, að
maður hafi verið i París . . . . í
sumar iiafa fáir þorað að ferð-
ast í Norðurálfunni og Banda-
ríkjamenn iiafa aðallega orðið
að láta sér nægja að skoða sitt
eigið land .... Montana hefir
ekki farið varliluta af túristun-
um, enda er hér viða yndislega
fagurt .... Jöklaskógurinn
(Glacier National Park) i Norð-
ur-Mpntana er óefað einn af
fegurstu stöðum, sem til eru í
veröldinni .... Eg hefil þekkt
fólk, sem verður orðlaust af
lirifningu í Jöklaskóginum og
eins þekki eg mann, sem aðeins
getur talað í ljóðum, jregar liann
ferðast þar um .... Mér er
minnisstætt, þegar við komum
þangað í fyrsta skipti .... kom-
um seint um kvöld að gistihús-
inu, sem kennt er við jökulinn
„Á leið til sólarinnar“ (Going
to the sun glacier) .... Það var
kolamyrkur og við gátum ekk-
ert séð af umhverfinu ....
vöknuðum snemma, fórum út
og lituðumst um .... sólin
skein á heiðhlátt stöðuvatnið
.... furútrén í kringum vatn-
ið teygðu krónurnar til himins,
eins og þau höfðu gert í mörg
hundruð ár .... og jökullinn,
sem er „á leið til sólarinnar“
og margir aðrir fagrir jöklar
umkringdu allt sáman .... þá
varð Adam samferðamanni
mínum að orði: „Það er ekki
salt —!“
„Veröldin er svo fögur og lif-
ið er svo voðalegt“, sagði ein-
liver .... aldrei hefir það verið
sannara en nú .... hvað seni
maður aðhefst, segir eða liugs-
ar, stríðið hvílir eins og mar-
tröð yfir öllu .... manni getur
orðið illt af tilhugsuninni um
lítil, saklaus börn, sem drepiu
eru í hrönnum .... að West-
minster Ahhey verður ef ti'l vill
lagt í rústir .... En á þessum
síðustu og ógurlegustu tímum
reynir maður að kalla á endur-
níhiningarnar til hjálpar ....
sumar fallegar, sumar skopleg-
ar .... Sólarlag í Reykjavík og
sólarlag við Gullna hliðið i Cali-
forníu - hvort er fegurra . . . .
einhvernveginn var maður
gagntekinn af sömu tilfinning-
unni er maður horfði á dóm-
kirkjuna í Köln og þegar mað-
ur ók framhjá þúsund ára rauð-
viðunum i Norður-Californíu
.... sama tilfinning, og þó
sterkari, greip okkur er við rið-
um niður Ahnannagjá i fyrsta
sinni .... Það var eins og okk-
ur væri gefinn svaladrykkur,
þegar við, eftir langa ferð i ó-
skapahita, koinum inn i Yose-
mite-skóginn í Californíu og sá-
um alla fossana þar .... fyrsta
járnbraularferðin, frá Edin-
burgh til Glasgow .... húsin
meðfram hrautinni voru eins
og lítil brúðuliús .... stórir
hestar í Edinhurgh .... stórir
menn .... stór nef á ölluiíi
Skotunum .... Önnur járn-
brautarferð, gegnum Sviþjóð
.... míla á mílu ofan framhjá
grannvöxnum, hvitum birki-
trjánum og er ferðin var á
enda, þarna var Hallandsásinn,
þakinn fjóluhlau lyngi ....
Sigling niður eftir Rínarfljótinu
í Þýzkalandi .... kastalarnir
mörg hundruð ára gamHr uppi
í hæðunum meðfram fljótinu
.... Og enginn, sem séð hefir,
gleymir rauðbrúnu dönsku
heykiskógunum að liaustlagi
.... Holmenkollen við Oslo —
og skíðahlaup .... Björgvin í
sólskini og annars segja þeir,
að liver Björgvinarbúi sé fædd-
ur með regnhlíf í liendinni ....
Santa Glara dalurinn i Cali-
forníu, þegar ávaxtatrén eru í
hlórna .... Córónadosströndin
í Suður-Californíu . . . >. Agua
Caliente .... þá hafði maður
þó rétt rekið nefið inn i Mexi-
co ....
Þetta atvik þótti mér skringi-
legl:
A ferð í Noregi .... tveir
menn kornu inn í járnhrautar-
klefann og setlust gagnvart Iiver
öðrum .... annar þeirra var
miðaldra maður, stór og föngu-
legur, hinn var litill og rindils-
legur .... Sá föngulegi horfði
lengi og grandgæfilega á hinn
og sagði að lokum: „Má eg
spyrja, ertu gamall maður með
ungt andlit eða ertu ungur mað-
ur með gamalt andlil!“
Og þetta ....
Ung San Francisco-stúlka
kom úr þriggja mánaða Norð-
urálfuför. Hún liafði komið
víða við og tekið margar mynd-
ir á ferðalaginu .... Nú heim-
sótti hún kunningjana, til þess

að segja frá ferðinni og sýna
myndir sinar .... Yfirleitt var
liúil mikil á lofti og ánægð með
ferðina — og sjálfa sig ....
Eitt kvöld kom hún á lieimili
kunningja míns i Berkeley;
hann var danskur ekkjumaður
og hafði hann nýlega fengið
ráðskonu frá Danmörku, mið-
aldrakonu, sem lét litið yfir sér
----- Stúlkan víðförla bauðst til
að sýna ráðskonunni myndir
sínar: „Við skuluin setjast hér
sanian i sófann og skoða mynd-
irnar,“ sagði hún og var aug-
sýnilegt, að henni fannst ekki
mikið til um ráðskonur yfir-
leitt, en vildi þó sýna litillæti
sitt .... „þetta eru myndir frá
París .fyrir vður eru það bara
myndir, en mér, sem var lieila
viku i París, finnst eg vera
liorfin þangað aftur, þegar eg
horfi á myndirnar .... nu
skulum við sjá .... hér er
Nolre Dame-kirkjan fræga“
.... „Já,“ sagði ráðskonan,
„Notre Dame er falleg, en mér
liefir nú alltaf fundizt Made-
leine-kirkjan fallegri“ ....
„Hvað er þetta“, lirópaði ung-
frúin, „liafið þér verið i Paris?“
.... „Já eg átti þar heima í
fjögnr ár,‘ svaraði ráðskonan.