Vísir Sunnudagsblað - 27.04.1941, Blaðsíða 3

VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ
Clarence (Red) Burman, sem er talinn fimmti bezti hnefaleik-
arinn í þyngsta flokki, barðist við Joe Louis 31. jan. Hann beið
ósigur eftir mjög barða og langa viðureign. — Jack Dempsey,
fyrrum iieimsmeistari, er mikill vinur Burmans og kallar sig
verndara hans.
ill!“ brópaði bún i örvæntingu.
„Eg nmndi deyja úr hungri með
svona litinn munn.“
III.
En Nama-liana liélt jafnt og
þétt áfram með bréfið, þótt
hægt gengi. Loks kom sendi-
maður frá henni um borð í frei-
gátuna og tilkynnti með miklu
handapati, að drottning myndi
koma um borð þenna dag. Síðan
sagði hann livað eftir annað
orðið „pala-pala“ (skrift) og
dró bréfstranga úr barmi sér.
Þar var komið bréfið langþráða
frá Nama-hana.
Kotzebue gerði sendimanni
skiljanlegt, að skipsbáturinn
myndi verða til reiðu fyrir
drottninguna og sendi þegar eft-
ir Don Marin til að þýða bréfið.
Seint um daginn kom Nama-
liana í skipsbátnum. Skipstjóri
og foringjar hans liöfðu rætt um
það, hvemig væri bezt að lijálpa
drotlningu um borð. Kaðalstig-
inn, sem skipverjar notuðu,
kom ekki til greina. Tillaga kom
fram um að „heisa“ liana um
borð, eins og livern annan
mjölsekk, en sú aðferð var dag-
lega notuð til að hjálpa „konu“
stýrimannsins um borð, en til-
lagan var felld. í stað þess var
smiður skipsins látinn smíða
sterkan stiga.
En til þess að Nama-hana
kæmist upp stigann, urðu þrír
sjómenn að ýta á eftir henni og
tveir að toga í hana. Á þilfari
beið skipstjóri og foringjar
hans, allir í sparifötunum, og
þegar drottningin var komin í
efsta þrep stigans, ætlaði liún
að hneigja sig fyrir þeim. En
liún hafði reynt svo á sig við að
komast upp stigann, að ef f jórir
fílefldir liásetar hefði ekki grip-
ið hana, myndi liún hafa fallið
í sjóinn.
Drottningin var sparibúin,
eins og vænta mátti, en það var
dálítið, sem staklc nokkuð í stúf
við hinn litfagra búning hennar.
Það voru sjómannastígvél, sem
liún bafði þröngvað á fætur sér.
En það var auðséð á drottning-
unni, að hún var liarðánægð
með útlit sitt.
Nama-hana var stórbrifin af
skipinu —- hversu allt var þar
hreint og góð regla á öllu. Sér-
staklega leizt henni vel á vistar-
verur skipstjóra og þar dvaldi
hun mestan þann tíma, sem hún
var um borð. Legubekkurinn
fékk að gjalda þess, liversu vel
lienni þótti hann til setu fallinn,
því að þegar hún tók sér sæti á
honum brotnaði bann niður. Þá
tólc drottnngin það ráð að setj-
ast á gólfð og í þeim stellingum
virti liún lengi fyrir sér mynd
Rússakeisara, er liékk á veggn-
um andspænis. „Hinn mikli
landstjóri Rússanna ér falleg-
ur,“ sagði bún því næst.
Drottningin taldi sig vita
mikið um Rússland, vegna frá-
sagna Hawaii-drengsins Lauri,
sem hafði siglt þangað á slcipi
Golovnins, skipstjóra, fáeinum
árum áður. Var það satt, spurði
hún, að kuklinn gerði vatnið að
gleri? Og það væri svo sterkt,
að fólk notaði það eins og þjóð-
veg og léti draga sig eftir þvi í
stórum kistum? Voru húsin
raunverulega eins há og f jöll, og
svo stór að liægt væri að ganga
um þau i þrjá daga, án þess að
koma á enda? „Ef eg ælli lieima
i Pétursborg,“ sagði drottning,
„mundi eg ekki fara út í kuld-
ann, heldur aka um liúsið i
vagninum mínum!“
Slcipstjóri reyndi að gera
lienni þetta allt skiljanlegt, en
forvitni drottningar jókst
með hverju svari. Spurningarn-
ar flugu af vörum hennar eins
og örvadrifa og sumum var
ekki auðsvarað.
„Hvernig getur verið svona
kalt á einum árstíma, en lieitt
annan?“ spurði hún.
„Hvað mundi þurfa að
hrenna miklum við árlega til að
hita öll lönd heimsins?“
„Getur ekki rignt svo mikið
einhvern tima, að allir eldar í
heiminum slokknuðu? Myndi
þá ekki verða eins kalt í Hono-
lulu og í Pétursborg?“
Þessi spurningahríð stóð i
tvær klukkustundir, en þá bauð
skipstjórinn droltningunni vin
til jiess að stöðva hana. Henni
þótli það svo gómsætt, að henni
var færð flaska lil að liafa með
sér lieim.
Þegar Nama-hana fór að sýna
á sér fararsnið, sagði hún: „Úr
því að eg á vín, verð eg að hafa
glös, því að livernig á eg ann-
ars að drekka það?“ Jafnframt
stakk hún flöskunni undir ann-
an handlegginn, tók glösin og
gekk upp á þiljur.
Ivotzebúe lauk frásögn sinni
af lieimsókninni í dagbók skips-
ins með þessum orðum: „Þann-
ig lauk hinni virðulegu heim-
sókn með því, að drottningin
gerði glösin upptæk. En Nama-
hana liafði verið svo gjöful, að
hún hafði fullan rétt til að lila
svo á, að henni væri velkomið
að fá þau.“
(Stytt).
IÞROTTIR:
Max Baer talinn standa næst
. .Joe Louis í þyngsta flokki. —
í byrjun hvers árs gefur „The
Ring“ — stærsta hnefaleika-
tímarit Bandaríkjanna •—- út
lista yfir þá hnefaleikamenn,
sem sérfræðingar þess telja
hezta. í þyngsta flokki er Maxie
Baer nú talinn vera sá hezti,
þegar heimsmeistarinn, Joe
Louis er ekki talinn með, en
næstur Baer er talinn Billy
Conn.
Conn er heimsmeistari í létt-
þungavigt, en berst einnig í
þyngsta flokki og fyrir sigra
sína þar á síðasta ári útnefndi
„The Ring“ liann „bezta linefa-
leikamann árið 1910“.
Það eru 168 sérfræðingar í
Bandarikjunum, Kanada og
Iiuha, sem ráða útnefningum
„The Ring“. Þeir töldu Baer
næstan Louis, vegna þess að
hann sigraði á síðasta ári bæði/
Tony Galento og Pat Comiskey,
sem taldir voru mjög hættu-
legir.
Hér fer á eftir listi „The
Ring“ að nokliuru leyti. Þeir,
sem taldir eru upp, eru Banda-
ríkjamenn, nema annars sé get-
ið:
Þyngsti flokkur: 1. Joe Louis,
2. Maxie Baer, 3. Billy Conn, 4.
Arturo Godoy (Chile) og 5. Red
Burman.
Létt-þungavigt: 1. Billy Conn,
2. Gus Lesnevich.
Miðþungavigt: Ken Overlin.
Weltervigt: Fritzie Zivic.
Létt-vigt: Lew Jenkins.
Fjaðurvigt: Harry Jeffra.
Bantamvigt: Tony Oliveira.
Fluguvigt: Jackie Paterson
(Skotland).
VEIZTU ÞAÐ?
Hér fara á eftir nokkurar
spumingar, sem yngri lesend-
urnir geta spreytt sig á. Svörin
eru birt á 7. síðu:
1. Hvar er Woohvorth-bygg-
ingin?
2. Hvaða borg, sem menn
búa enn í, er talin elzta borg í
heimi ?
3. í hvaða heimsálfu var fyrst
flogið í flugvél?
4. Hvar er Ob-fljótið?
5. IJvar er Brenner-slcarðið?
6. Hvar er Gullnahornið?
7. Hvar fæddist Shake-
speare ?
8. Hvað heitir héraðið, sem
borgin Washington er i?
9. Hvar er Hollyrood-höllin?
10. Við hvaða fljót stendur
Berlín ?