Vísir Sunnudagsblað - 25.05.1941, Síða 1

1941 Sunnudaginn 25. mai 21. blaö
S. ARAASOA:
EDISON ÍSLENDINGA
Iilenzkur hngvitiimaðar í Kaudarikjunuiu.
Það var laugardaginn 17.
ágúst, eitthvað um kl. 5 e. h. að
við lögðum af stað frá lieimili
mínu i Wilmette; ferðinni var
heitið lil „Rock Island“, Wis-
consin, til Mr. C. H. Thordar-
sonar frá Chicago. Hann liafði
boðið Tli. Thorkelson og lians
fjölskyldu að heimsækja sig í
tveggja vikna fríinu, sem hann
fékk frá vinnu sinni; (hann er
bókhaldari i verksmiðju Mr.
Thordarsonar). Og liann gerði
mér boð að slást í förina með
fvrir nokkra daga. Þáði eg það
boð með þökkum. Þó eg aðeins
liefði þrjá daga til ferðarinnar,
varð eg strax ungur við tilhugs-
imiua um að létta mér upp og
gleyma öllu daglegu vafstri í
heila þrjá daga.
Við ókum eins og leið liggur
norður með Michigan vatni til
Milwaukee; áðum við þar í
nokkurar mínútur; ekki svo að
skilja að fararskjótinn væri
þreyttur, það þurfti aðeins að
gefa honum að drekka af þess-
um dýrmæta lög, sem knýr
hann áfram viðstöðulaust. Svo
var líka önnur ástæða til þess
að við höfðum þar viðdvöl.
Okkur Mr. Thorkelson munaði
i eina eða tvær ölkollur, því
heitt var og þungt loft; líka var
okkur forvitni á hvernig öl
Wisconsin-búa væri á bragðið;
í það minnsta fannst okkur það
góð afsökun fyrir viðdvölinni.
Héldum við síðan af stað
hressari í. bragði; urðum við
fegin að komast út úr bænum,
svo við gætum skellt á skeið og'
flýtt förinni. Milwaukee sýnist
lireinlegur bær, og nmn víða
fallegt þar meðfram vatninu.
.Bærinn hefir liátt upp í 600.000
íbúa.
Áfram héldum við svo í eina
tvo klukkutima; stönzuðum við
Hjörtur Thordarson.
þá i litlulu bæ, sem heitir Mani-
towak, að mig minnir og mun
það nafn úr Indíánamáli; man
ekki betur en að Manitou sé
nafn á guði Indíána. Enga
guði sáum við þar samt, ekki
Indíána heldur, en nóg af
„skandinövUm“. Höfðum við
\
þar kvöldverð og" hvíld í nokkur-
ar mínútur.
Nú var orðið aldimmt og lielli-
rignýig komin, en ekki var til
setunnar Itoðið, þvi langt var
til áfangastaðar þess, er við
settum okkur, áður en á stað
var lagt, en það var Sister Bay;
mun það um 300 mílur frá Chi-
cago. Var því lagt út í dimm-
una; kemur það sér þá vel að
vegir eru vel merktir, svo mað-
ur getur lesið sig áfram, þó
liægara verði að fara, en i
dagsbirtu.Fannst mér svodimmt
stundum, að maður gæti ekki
séð út úr augunum á sér, eins
og eg hevrði fnenn segja stund-
um í ungdæmi mínu á íslandi.
Dettur mér og þá til hugar
ferðalag mitt eitt sinn yfir
fjallveg á gamla landinu í nátt-
myrkri og þoku svo dinnnri, að
eg sagði fólkinu þegar heim
kom, að eg hefði ekki séð fram
yfir makkann á liestinum er
eg sat á, en hann hafði haldið
veginum, án minna afslcipta.
En hræddur er eg um að bílhnn
hefði ekki haldið veginum án
afskipta Mr Thorkelssonar;
hafði hann þvi lif okkar í hendi
sinni það sem eftir var ferðar-
innar það kvöld.
Allt gelck vel, engir árekstrar,
lmuðst eg nokkurum sinnum til
að keyra bílinn, en Mr. Thor-
kelsson kvaðst óþreyttur, og
svo væri hann kunnugur veg-
inum. Þótti mér undir niðri
vænt um að losast við að stýra;
liafði því hvíld og næði til að
virða fyrir mér það sem fyrir
augun bar, sérstaklega meðan
dagsbirtan entist; mátti víða
sjá blómleg bændabýli, upp-
skera sýndist vera göð á korni
og maís, ef hægt er að fara
eftir livað þéttar hrúgur eru á
akri. Landið er víða öldu-
myndað og mjög fallegt útsýni
eins og víða í Wisconsin. Vatn-
ið höfðum við á aðra hönd, og
sáum grilla í það af og til,
þannig þutum við áfram yfir
hæðir og lægðir með frá 40—50
mílna hraða á klukkutíma, í
gegn um myrkur og regn, og'
sáum lítið annað en lítinn spöl
af brautinni fram undan og svo
þéssi glóandi augu i bílunum
sem voru að mæta okkur, kom-
andi með jafn miklum liraða á
móti okkur, þjótandi í öfuga
átt. Getur varla lijá því farið
undir svona* kringumstæðum
að manni detti til liugar livað
skammt er á milli lifs og dauða
stundum; ekki nema örfáir
þumlungar á milli bílanna
þegar þeir skjótast hver fram
hjá öðrum; enda eru slysin
mörg og oftar en liitt af óað-
gætni.
Yið lcomum til Sister Bay
milli kl. 12 og 1 um kvöldið. 1
miðjum bænumj sem er nú ekki
stór, eru tvö hólel, sitt livoru