Vísir Sunnudagsblað - 22.06.1941, Blaðsíða 1

1941 Sunnudaginn 22. júni 25. blad
Flótti iiu«lau Staliu.
Eitir Alexander Barmine.
Alcxander Barmine var sendifulltrúi — charge d’affaires —
Rússa í Aþenuborg þangað til í ágúst 1937, en féll þá í ónáð,
eins og svo margir aðrir um sömu mundir. — Barmine fæddist
1899, og er hann var tvítugur gekk hann í Kommúnistaflokk Rúss-
lands og gerðist sjálfboðaliði í Rauða hernum. f fyrstu var hann
óbreyttur liðsmaður, en var eftir sex mánuði gerður að stjórn-
málaerindreka við herdeild, fyrir vel unnin störf. Árið 1920 var
hann sendur í liðsforingjaskóla og hafði síðar herstjórn á hendi
víðs vegar á Vesturvígstöðvum Rússa undir yfirstjórn Tukha-
chevskys, hershöfðingja, þegar Rússar herjuðu á Pólverja.
Árið 1923 fór hann úr hernum, sem hershöfðingi yfir „brigade“
(4—5000 menn), og var þá gerður að aðalræðismanni i Persíu, því
að hann hafði þá leyst af hendi ýms stjórnmálastörf. Á árunum
1925—35 starfaði hann fyrir verzlunarráðuneytið í París, Milano,
Briissel og Póllandi. Þá varð Barmine forseti útflutningssam-
bandsins á vopnum, flugvélum og bílum, en í desember 1935 var
hann gerður að starfsmanni við sendisveitina í Aþenu.
„Flótti undan Stalin“ er kafli úr æfisögu Barmines, „Frjáls-
borinn maður“ (Born to be free), sem hann hefir ritað sjálfur.
stöðu. Stjórnmálafulltrúi, sem
starfar fyrir land sitt í slíkri
stöðu, laus við hættur og erfið-
leika, hlaut að vera manna ham-
ingjusamastur.
Grísku hlöðin og hlaði af hréf-
um lágu á borðinu mínu. Frélta-
dállvarnir voru leiðinlegir. Á
bréfaumslögin liafði jafnvel ver-
ið prentað: Hellenar, sofið í
friði. Hellas er öflug-f. Jan Me-
taxas.
Síminn hringdi. „Forstjóri
grísku fréttastofunnar segisl
verða að fá stutt viðtal við yð-
ur,“ sagði skrifari minn. Eg tók
símann.
„Við vorum að heyra í út-
varpi,“ sagði rödd í símanum,
„að einn af fulUrúum land-
varnaráðherrans Itafi framið
sjálfsmorð. Við náðum ekki
nafninu. Getið þér staðfest frétt.
ina og sagt okkur hvað er að
baki sjálfsmorðinu?“
Eg varð áhyggjufullur andar-
tak. En eg svaraði fljiítt og
„dipIomatiskt“: „Eg hefi eklci
fengið neina fregn um þetta frá
Moskva. Landvarnaráðherrann,
Voroshilov marskálkur, liefir
fjóra undirráðherra: Gamarnik,
Tukhachevsky marskálk, Alk-
snis hersliöfðingja og Orlov að-
Snennna á suinri eru blátt
og gyllt aðallitir Grikk-
lands og júnídagur einn 1937
liófst eins og allir aðrir dagar
við Eyjaliaf. Úr dyrunum á litlu
húsi rétt hjá Aþenuborg' sá eg
bændabýlin á víð og dreif, hvít
og bleik á lit, og fjallahlíðarnar
þaktar vínviði. Þjóðvegurinn,
sem lá niður við sjóinn aðskildi
Kalamaki-þorpið frá hinum
skrautlegu „villum“ á strönd-
inni. Þetla virtist vera blettur,
sem óliamingja, eymd og glæpir
liöfðu elcki lagt leið sína til. Var
það mögulegt nokkurstaðar ?
Klulckustund síðar stöðvaði
eg Ford-bílinn minn við dyr
sendisveitarhússins.
Það stóð rétt hjá konungs-
liöllinni. Þessi vistlega bygging,
með rúmgóðum sölum, hafði
áður verið aðsetur hinnar keis-
aralegu sendisveitar og við
liöfðum erft hana. Allt gekk vel.
Maður þurfti ekki mikið fyrir
lífinu að hafa í Aþenu. Sovét-
ríkin og Grikkland þurftu eklci
að ótlast hvort annað. í Moskva
liugsuðu menn lítið um Grikk-
land og því var lítið að gera lijá
okkur. Eg var sendifulltrúi í
fjarveru sendalierrans, Kohet-
sky, og gal ekki óskað mér betri
Rauða lorgið í Moskva.
Á Rauða torginu fara árlega 1‘rain niiklar hersýningar og önnur liá-
tíðahöld, þ. á ni. 1. niai hátíðahöldin, seni eru ein þau mikilvægustu,
sem haldin eru í Rússlandi. Safnast þá milljónir manna saman á torg-
inu, bæði sem ])átttakendur og áhorfendur. Myndin er tekin uppi á
þakinu á Hótel Moskva.