Vísir Sunnudagsblað - 27.07.1941, Blaðsíða 8

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
sii>\\
Montague, óbreyttur liðsmað-
ur í brezka hernum, befir alltaf
eintak af skírnarvottorði sínu
á sér, því að enginn fæst
til að trúa því, að hann heiti
Pei’cival Montgomery Plantaga-
net Debrassey Ronald Basil Ir-
vine Graham Marmaduke Alex.
ander Montague. í liernum er
hann bara kallaður „Monty“.
•
Dam Nupen, sem áður fyr var
sldðakennari norsku konungs--
fjölskyldunnar, kennir nú í
Middlesbury-skóla í Vermont-
fylki, U. S. A. Nupen hefir m. a.
kennt Ólafi ríkiserfingja og
Mörthu, prinsessu.
•
iHæsti nemandinn í Ohio-há-
skóla í Bandaríkjunum er 6 fet
og 6 þuml., og er enn að vaxa.
Hann heitir John William Kir-
win, og getur ekki fengið skó,
sem eru nógu stórir, nema með
því að láta smíða þá sérstaklega.
Skórnir, sem hann gengur í nú,
eru 40 cm. langir og 15 á
breidd.
•
Robert Eleason frá New York
reyndi 11 sinnum að komast í
Bandaríkjaflotann, en tókst
ekki, vegna þess, hversu brjóst-
kassi lians var lítill. En piltur-
inn — 17 ára gamall — gafst þó
eklci upp, og loks komst hann í
flotann, þegar hann reyndi i 12.
sinn.
•
Píus páfi liefir sent forsætis-
ráðherra Tyrklands, Refix Say-
dam, að gjöf landabréf frá 1546,
gert af Giacoma Gastaldi, og
sýnir það'stærð Osmannaveld-
isins þegar það stóð með mest-
um blóma. Landabréfið gefur
líka góða hugmynd um það,
hvernig menn töldu útlit Ev-
rópu á þeim tíma.
•
Tyrldr eru nú að reisa tvær
útvarpsstöðvar i viðbót við þá,
sem fyrir er. Þessar tvær eiga
eingöngu að útvarpa til tyrk-
neskra hlustenda.
•
Sá af flugmarskálkum Bret-
lands, sem síðastur var
hreyfður úr stöðu sinni, siðan
styrjöldin hófst, er Sir Frede-
rich Bowhill, sem stjórnaði
strandvarnaflugliðinu. Flugvél-
arnar, sem voru undir stjórn Sir
Frederichs, starfa frá Islandi í
norðri til Gibraltar í suðri og
bátum og ofansjávarskipum
Þjóðverja. Sir Frederich lærði
að fljúga árið 1912, en áður var
hann yfirmaður á kaupfari. Ár-
ið. 1913 geklc hann í flugdeild
brezka flotans og hefir starfað
í flugher Breta síðan.
•
Einn hverfisstjórinn í loft-
varnaliði Lundúnaborgar er frú
Jean Findley, sem stjórnar loft-
varnasveitunum í Ilford. Hún
ber ábyrgð á öryggi 54.000 íbúa
borgarinnar og stjórnar 800
manna liði. Einn af þeirn er
maður hennar, sem er sjálf-
boðaliði. Frú Findley segist gefa
honum skipanir óbeint, en
heima fyrir gefi hann skipanir.
•
Ameríski herinn er nýbúinn
að reisa gríðarstórt sjúkrahús i
N.-Carolina-fylki og er það hið
voldugasta í þvi fylki. Það kost-
aði 1 milljón dollara og í því eru
1680 rúni í 83 sjúkrastofum. —
Læknarnir, sem starfa við það,
eru 75 að tölu og hjúkrunarkon-
urnar 240.
•
Þegar brezk flugsveit var ný
lega i sprenguleiðangri að degi
til yfir Frakklandi og m.ikið ger
þýzkra flugvéla reyndi að
hindra árásina, fann skotmaður
í einni flugvélinni eitthvað kitla
sig í hálsinn. Maðurinn hirti
ekki um það, en þegar hann
kom aftur til bækistöðvar sinn-
ar, varð hann þess var, að byssu-
kúla hafði farið í gegn um hnút-
inn á slifsinu hans.
•
I Florida í Bandaríkjunum
var nýlega grafið í Indíánaleg-
stað, sem á að vera frá því áður
en Kolumbus endurfann Ame-
ríku. Tvö hundruð hauskúpur
voru teknar til skoðunar og voru
199 með heilar tennur, en ein
tönn var skemmd i 200. haus-
kúpunni.
•
Lögreglustjórinn í Boise, liöf-
uðborg Idaho-fylkis í Banda-
rikjunum, vill láta lögreglu-
þjóna sina nota reiðhjól að
nokkuru leyti í stað bíla og bif-
hjóla. Hægt er að fá reiðhjólin
ódýrt, segir lögreglustjórinn,
með þvi að nota þau, sem lög-
reglan hirðir og aldrei eru sótt.
- •
Frúin: Má eg fá að sjá hatt
af allra nýjustu gerð?
Deildarstjórinn: Þér komið
alveg mátulega. Tízkan er að
breytast á þessu augnabliki.
Eftir eina mínútu lcemur það
allra-allra nýjasta.
IM VJAMH LÍF.
Þaö er eins og
sumt líf sé einna
feg-urst í dauöa-
teygjunum. VirS-
um t. d. fyrir
okkur skógarliti
á haustin, hve
dásamlega marg-
sreyttir og töfr-
andi fagrir þeir
geta veriö! Horf-
um á sumt gam-
alt fólk, hvítt
fyrir hærum, hve
ólýsanleg1, mildi
og göfgi lýsir úr
svip þess! — Og
horfum á þessa
litlu bifikollu,
hve fögur hún
getur ^ oröiö
hinztu stundirn-
ar áSur en bifhárin
tekur aö f júka af!
— Hefirðu nú aftur skrifað
langa skáldsf gu?
—- Já, mj' g langa. Eg er enga
slund að pessu, síðan eg lærði
á ritvélina!
•
— Nú hafa þeir komið sér
saman um, að hafa hlutaveltu
til styrktar Önnu gömlu. Þú
kemur væntanlega og dregur
fáeina drætti?
— Nei, það geri eg ekki.
Hugsaðu þér bara, ef eg yrði nú
svo óheppinn, að draga kerling-
una sjálfa!
•
— Það líður hreint og beint
yfir yður, ef eg segi allt, sem
honum þóknaðist að láta út úr
sér við mig, konumyndina sína.
— Segið það bara. Eg er líka
gift og vön við sitt af hverju.
•
Bílstjórinn (ralcnar við i
sjúkrahúsinu): Var eg ekki í
mínum fulla rétti?
Læknirinn: Jú — mikil
ósköp! Það er að segja — þér
höfðuð nefnilega alls engan
annan rétt.
•
Hann: Þér þætti víst eklci
amalegt, að vera ekkja eftir ein-
hvei’n ríkisbubbann.
Hún: Eg liefi aldrei kært mig
um að vera ekkja eftir neinn
annan en þig.
•
— Já, en mamma mín. Þú
mátt ekki vera svona liörð.
Hann segist elska mig.
— Mér er alveg sama — það
segja þeir tallir.
— Nei, mamma elcki við
mig.
•
— Hún stjórnaði öllu, smáu
og stóru, fyrsta árið sem, við
vorum saman. Svo tók eg við
og stjórnáði annað árið. Að.þvi
loknu þótti henni réttara að fá
sér nýjan mann.
•
— Hann gaf mér ref á af-
mælisdaginn minn.
— Það var ágætt. Eg var svo
ln ædd um, að liann mundi gera
sér það til minnkunar að gefá
þér mink!
•
— Hvers vegna málarðu gras-
ið rautt, Benjamín?
— Vegna þess, að nxig vantar
bláa litinn. En grænt vil eg, ekki
sjá — það er allt of venjulégt!
•
— Eg segi þér alveg satt, það
er allt hryllilegt, hvað nxeð öðru
— liúsgögnin, veggfóði’ið, mál-
verkin — allt saman! Of gamalt
til að vera nýtt, of nýtt til að
vera gamalt!
•
Frúin (liggur á sæng eftir
barnsbui’ð, við manninn sinn):
Æ — elskan mín góða. Eg liafði
nú allt af hugsað mér, að barnið
yrði drengur, en svo er það þá
bara telpu-nöra!
Hann: Mér þvkir vænt um,
að það er telpa. Gáðu að þvi,
væna min, hversu illa þér hefir
gengið að hemja vinnukonurn-
ar að undanförnu.
— Eg er kominn til þess "að
vitja um slysabælui'nar. Eg' er
nefnilega maðurinn, sem hrap-
aði niður stigann.
— Já, einmitt. Við höfunx nú
rannsakað málið og komizt að
þeirx’i niðurstöðu, að yður bex-i
engar bætui’.
— Hversu nxá það vera ?
— Það er augljóst nxál. Yður
var kunnugt unx það, að faðir
stúlkunnar var lxeinxa þetta um-
rædda kvöld, þegar slvsið varð!
i