Vísir Sunnudagsblað - 24.08.1941, Blaðsíða 1
1941
Sunnudaginn 24. ágúst
34. blað
NÍNA TRYGGVADOTTIR:
MONTMARTRE.
MEÐ TRÉSKURÐARMYNDUM EFTIR HÖFUNDINN
Nafnið Montmartre vekur hjá
flestum óljósar hugmyndir
fengnar af kvikmyndum og
skáldsögum — liugmyndir um
flauelisklædda listamenn sem
sitja reykjandi og drekkandi á
knæpuni og skeggræða um listir
eða standa við staffeli á götum
úti og skapa listaverk! Skyldi
nokkur listamaður nokkurntíma
hafa lifað svo „óbrotnu“ lifi?
Fyrir fvrra stríð — eða fyrir
aldamótin var Montmartre mið-
stöð allra lista. Þangað komu
menn úr öllum löndum heims
til að sýna listir sínar og kynn-
ast nýjum listastefnum. En nú
eru það að mestu -leyti hinir
„misskildu listamenn“, sem
halda munnmælunum við með
guitarspili og gangstéttasýning-
um, eftir að flestir af hinum
stærri listamönnum hafa lagt á
flótta, til að fá betri vinnufrið
annarstaðar, fvrst til Montpar-
nasse og siðan til Menilomon-
tant.
Montmartre, sem er hverfi í
norðurhluta Parísarborgar er
hápunktur borgarinnar í land-
fræðilegum skilningi. Frá kirkj-
unni Sacré-Coeur, sem er eitt
af furðuverkum katólskunnaiy
er liægt að sjá út yfir alla Par-
ísarborg ef skyggni er gott —
dásamleg sjón að degi til, en
næstum ennþá dásamlegri að
nóttunni, og safnast þá, ekki sið-
ur en að deginum, fjöldi fólks
til að horfa út yfir uppljómaða
borgina.
í götunum umhverfis Place de
Tertre kynnist maður bezt
„stemningunni“ sem er svo ein-
kennandi fyrir Montmartre
þegar búið er að kveikja á smá-
lömpunum á kaffibox-ðunum
sem gangstétta-veitingastaðirnir
liafa raðað næstum þvi út á
miðja götu og söngur og hljóð-
fæi'asláttur hljómar frá hverju
húsi og livíslandi raddir falbjóða
allar tegundir af mannlegum
skemmtunuiu. í mannfjöldan-
um bregður fyrir hinum fux-ðu-
legustu útgáfum af öllum mann-
flokkum jarðarinnar, en hér
er enginn sem er hissa á noklc-
ui’um lxlut. Maður gæti gengið
á pevsufötum með harðan hatt
án þess að nokkur sneri sér við
til að liorfa á eftir manni.
Ef til vill er það þetta fi’jáls-
ræði, sem lirífur mann mest —
frjálsi-æði til að vera eins og
maður vill og klæðast eins og
maður vill, ón þess að nokkur
undi’ist eða spyrji hvers vegna.
Þó að flest af þeim andlitum,
sem maður mætir, beii merki
hinnar miskunnai-lausu lífsbar-
áttu stói’boi'ganna, liafa þau þó
varðveitt glettni sem Pai-ísarbú-