Vísir Sunnudagsblað - 07.09.1941, Blaðsíða 5

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
5
FJÓRAR lijálparsveitii' í loftárásum liafa verið síofnaðar í
Kent í Englandi og eru 200 menn i þeim alls. Þessar sveitir eiga
að veila allskonar hjálp á afskekktum stöðuin. Sveitirnar hafa
bíla og bifhjól.
bresta, er það knýr aflþrungn-
ar blóðbylgjurnar út um likama
hans. Æðarnar á enni lians
þrútna, nasir hans titra og hann
kreppir hendurnar svo fast, að
hnúarnir hvítna en neglur
fingranna skerast inn í sigghert
hörundið í lófum hans. Honum
hverfur öll hugsun, gripinn ó-
stjórnlegu æði þrífur hann
sprettinn, lileypur hröðum,
fjaðurmögnuðum skrefum nið-
ur hrekkuna, fram lijá bæjar-
húsunum, niður gamla túnið og
nemur ekki slaðar fyrr en á
sáðsléttunni þar sem gestirnir
eru að reisa tjöld sin. —
Hann hvorki sér þá eða heyr-
ir lil þeirra. Hann er enn á valdi
æðisins, er liann beygir sig nið-
ur og rifur hvern tjaldhælinn á
eftir öðrum upp úr janðveginum
og kastar þeim út fyrir girðing-
una, út í mýrina. —
Skyndilega finnur hann eilt-
hvað snerta öxl sína, það er
ekki kalt járn, — ekki þungt
byssuskefti sem staðnæmist við
hold lians í lamandi böggi. Það
er heit, róleg og styrk hönd, —
------- vingjarnleg, lifandi snert-
ing veru, sem er eins og bann.
Snerting manns, sem hugsar,
gleðst, þráir og þjáist.
Æðið rennur af Birni jafn
snögglega og það kom. Hann
réttir úr sér og liorfir í blá, ró-
leg og athugandi augu, sem
virða hann fyrir sér með ein-
kennilegri, hlýrri undrun.-----
— Og þarna standa þeir í húm-
kyrrð næturinnar, hermaðurinn
og bóndinn og virða livorn ann-
an fyrir sér,-------tveir menn,
sem óskiljanleg örlög hafa knú-
ið til að liittast. Tveir menn,
sem finna yl gagnkvæmrar
samúðar í augnaráði hvors
annars.----------
Ráðþrota og óttasleginn vfir
athæfi sínu og dirfsku, stendur
Björn þarna, án þess að mæla
orð frá vörum, — ekki þó sök-
um þess, að hann íliugi að orð
hans myndu hinum framandi,
einkennisklædda manni, óskilj-
anleg með öllu, heldur aðeins
vegna þess að hin óvænta hlýja
samúð og skilningur, sem skeiu
honum úr augnaráði erlcnda
hermannsins, lama huga hans.
— Hann finnur ofurþunga
jireytunnar eftir hamfarir æð-
isins, leggjast á sál sína og lik-
ama, sem óbærilegt farg. ------
— Hann er gamall og lúinn
maður. —--------
Skipunarorð fyrirliðans kveða
við á ný, livell, annarleg og ó-
skiljanleg. — -— — Hermenn-
irnir, sem hann nú fyrst veitir
athygli, taka að bera tjöldin og
bafurtask sitt út af sáðsléttunni,
— út á vallendisflesjuna sem
liggur upp með gamla túninu,
utan girðingarinnar. Björn
starir á ]iá.--------Þetta eru
einnig menn í engu frábrugðnir
honum sjálfum, þrátt fyrir liinn
annarlega klæðaburð og byss-
urnar, sem þeir bera með sér.
Skvndilega uppgötvar Björn,
að bann befir sigrað. — Sigrað,
— — — varið gróðurjörðina,
sem hann hefir með baráttu
sinni skapað úr fúamýri, fyrir
órás vopnaðrar liersveitar.----
En, —-------hann finnur ekki
til neinnar ofsakenndrar sigur-
gleði, — aðeins til þreytu og
sljóleika.------Þessi vopnaða
bersveil var aðeins hópur fram-
andi manna, er báru byssur og
voru klæddir einkennilegum
búningum. Og þeir fóru ekki
lengra en út fvrir túngirðing-
una. Á morgun myndi hann sjá
tjaldaþyrpingu þeirra á valllend-
isflesjunni.------
Fyrirliðinn gengur til hans,
segir einhver orð óskiljanleg,
sem Björn jx’) skilur af hljómi
jieirra og raddblæ, að eiga að
túlka afsökun.--------— Afsök-
un á einhverju, sem grimm ör-
lög neyði þennan mann til þess
að vinna,---------Björn tekur
í framrétta liönd hans. Og fyr-
irliðinn gengur út fyrir túngirð-
inguna, á eftir mönnum sínum.
Björn bóndi á Hömrum gcng-
ur lil bæjar. Hann er sljór og
þreyttur ,og þráir það eilt að
mega hvílast við gleymskutöfra
svefnsins.
I dag alhirti hann tún sitt og
fékk af því meira lieyfeng, en
nokkuru sinni áður.-------—
Hann heyrir þungan hljóm
frá hamarshöggum, er hann
gengur inn í bæinn, þar sem
hjú hans sofa þreytt eftir erf-
iði dagsins. Fyrir utan túngirð-
inguna vinnur hópur framandi,
vopnaðra manna að þvi að reisa
tjöld sín. Hópur einstaklinga,
sem gæddir eru sömu tilfinn-
ingum, sömu þrárn, sama styrk
og vanmætti, sem liann og hjú
hans.-----— Ekki óvinir — að-
eins menn, sem eru á valdi
þungra, válegra örlaga. —----
Leiðrétting.
I Fiskætasálmi Hallgr. Pét., i
næstsíðasta Sunnudagsbl. Visis
eru 4 orð: „rýran, magran, rétt
ófagran“, svo úr lagi færð, að
ckki er sæmandi þjóðskáldi.
Rétt er þetta erindi svona:
Þorskinn roskinn
rifinn harðan,
rétt óbarðan,
ráð er bezta,
að bleyta i sýru á borð fvrir
presta.
Auk þess mun næstfyrsta
Ijóðlinan i sálmi þessum vcra
íélt svona:
Afbragðsmatur er ýsan feil,
einkum þá hún er fersk og lieit.
En ekki: „ef liún er bæði“
V. G.
Kvennadeild brezka flotans (W.
R.N.S.), eða „Wren“ eins og hún
er kölluö i daglegu tali, heíir tekiS
sér skip í „sonar staS“. Er þaS
1200 smál. eftirlitsskip, sem heit-<
jr Wren.
Hæsta veðurathuganastöð og gistihús í Bandaríkjunum sést hér á myndinni. Er þessi bygging k
tindi Evansfjalls — 14.620 fet yfir sjávarmál — en það er í grennd við borgina Denver í Colorado.
— Húsið er byggt svo sem myndin sýnir til þess að standast hina afarmiklu storma, seni stundum
geisa þarna uppi.