Vísir Sunnudagsblað - 28.09.1941, Blaðsíða 7
VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ
7
SNORRAMINNING
(flutt að Reykholti 22. september. 1941.)
I.
Sé lokrekkja sögunnar lítið eitt opnuð
og lýst þar inn,
er sýnilegt að þar seitlar blóð
um setstokkinn
og sagnþulur hvílir silfraða lokka
við svæfilinn.
En vegandinn þurkar af sveíði sínu
saklaust blóð,
og finnst að sjálfsögðu förin orðin
frækin og góð,
en sést yfir hitt: að sverðið beit ekki
á sögur og ljóð.
— En sýnin er auðvitað sjö hundruð ára
og samt er hún rétt,
því mikill atburður meitileggjast
og markar klett,
sem aldirnar geta ekki af handahófi
til hliðar sett.
II.
Og Snorri hefur legið í sænginni sinni
í sjö hundruð ár.
Og blætt hefur út yfir byggðir landsins
hans banasár.
En listin hans ennþá lýsir yfir
hans lokuðu brár.
—í hringiðu tímans þeim hyrningarsteinum
er hlaðið í grunn,
er seint eða aldrej bugar né brýtur
hin bylgjótta nnn;
af steintíjkum þeini er vjnnandans yerkgnijlij
um víðáttu kunn.
Og hyrningarsteinninn frá hendi Snorra
í hleðsluna féll
og stóð af sér aldanna áhlaupayeður
og ölduskell,
og úði tímans, sem á honum lontj,
fór aldrei í svell,
Og alltaf skal ininningin snúast um Snorra
sem snillinginn,
er xslenzkri þjóð hafi orðið hvað drýgstur
um orðstírinn,
og verið í íslenzkum orðsnilldarvagni
sem öxullinn,
\
— Og hvernig sem framtíma vagninn veltur
— það verður ei sök
Snorra, þó tungunnar fullveldi falli
í feigðarvök
— þá koma til sögunnar einhver önnur
aldanna rök. —
Um hymingarsteinana vængjunuin vefja
þær vonir og spár,
að tungan og þjóðernið bíði ekki böl
eða banagár
.—■ eitt sönnunargagnið, að svo megi verða,
eru sjö hundruð ár,
Halldór Helgason.
Marion Anderson, svertingja öngkonan fræga, hefir fengið hin
árlegu Bok-verðlaun, seni eru úthlutuð þeim borgara Philadelphiu,
seni getur sér beztan orðstír hverju sinni. Verðlaunin eru
peningur og 10.000 dollarar.
§KÁK
Tefld í París 1858.
Spánski leikurinn,
Hvítt: Morphy
Svart: Andersen.
1. e4, e5; 2. Rf3, Rc6; 3. Bh5,
Rf6; 4. d4, Rxd4 (Þessi lejkur
er ekki talinn góður; algengasl
er Rxe4) 5. RxR, exR; 6. e5, c6;
7. 0-0, cxB; 8. Bg5, Be? Ef 8, . ,
h6 þá exR, hxB; 10. Hel-j- og
hvítt vinnur manninn afhil') 9,
exR, Rxf6 (Ef .... Jixf6 þá 10.
Dx-d i, Hg8; 11. Bf4) 10. Hel-þ,
Kf8; 11. BxB, DxB;
Hér er til áfrumhaldið: 12,
Ra3, aö; 13. De2, De6; 14, Dd2,
Db6; 15. I)l)4+, <16; 16. Rc4,
Dc5; 17. Rxd6!! DxD; 18. He8
mát,
ABCDEFGH
12. c3, d5; 13. cxd, Be6; 14.
Rc3, a6; 15. He5, Hd8; 16, Db3,
De7; 17. Hael, g5 (g6 sýnist
réttara) 18. Ddl, Df6; 19. Hle3,
Hg8? (.. Kg7 eða g4 var nauð-
synlegt) 20. HxB!, gefið. —
Bifreiðarnar hafa enn einu sinni
sýnt yfirburði sina framyfir hest-
ana. Hjá borginni Denver í Col-
orado lágu tveir klárar í hlandfor
og gátu sig ekki hreyft. Var náfi
í vörbila og þeir ]Atnir draga klár-
ana upp úr,
Frú
Elín Thorarensen
sextucj.
gextíu árannu sólin
er sígin til viðar,
horfinn er árroði æsku,
sá unaðartími,
horfið er hádegi lífsins,
haustið er komið, —
samt áttu æskunnar eldinn
og æskunnar þróttinn.
Á æfinnar ókyrra sævi
oftlega er vandi
að stýra yfir brimóðar bárur
brothættu fleyi.
Þú hefir unnið það afrek,
Elín, með prýði;
heil ertu komin af hafi,
heill er þinn bátur.
Á sextánda september-kvöldi
við sitjum og gleðjumst
inni, við arin þinn hlýja,
og árnum þér heilla.
Börn þín pg yinir þér hinda
blómsvejg úr þökkum,
færir þér laufblað eitt fölnað
frænka þín
Á s t a.