Vísir Sunnudagsblað - 05.10.1941, Blaðsíða 7

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
7
SKÁK
Tefld í New York 1857.
Evans-bragðið.
Hvítt: Marache.
Svart: Morphy.
1. e4, e5; 2. Rf3, Rc3, Rc6; 3.
Bc4, Bc5; 4. b4, Bxb4; 5. c3,
Ba5; 6. d4, exd; 7. e5 (o-o.er
betra), d5; 8. exd6 e. p, Dxd6;
9. 0-0, Re7; 10. Rg5 (Betra var
Ba3, og síðan Hel og hvítur hef-
ir þá einliverja sóknamefnu),
0-0; 11. Bd3, Bf5; 12. BxB, RxB;
13. Ba3, Dg6 (Hvað munar
Morphy um skiptamun!); 14.
BxH, DxR; 15. Ba3, dxc; 16.
Bcl, Dg6; 17. Bf4, Hd8; 18. Dc2,
Rcdl; 19. De4,
(a) Ef 19. Hdl, þá Re3; 20. Dx
D, Re2+; 21. Khl, IIxH mát.
b) 19. Da4, b5; 20. DxB, Re2+;
21. Ivhl, RxB; 22. Hgl, Hdl; 23.
g3, Db6+; 24. f3, Dxp mát. —
c) 22. g3, Dc6+; 23. f3, Dxp+;
24. HxD, Hdl og mát í næsta
leik) ,19...Rg3!!; 20. DxD,
Re2 mát.
liann þöguli og starði inn í garð-
inn, þar sem dauðinn var byrj-
aður að leysa lífið af hólmi.
Kannske órað'i ]>etta gamla skáld
fyrir skyldleika sinum við gróð-
ur þessa garðs.
„Þegar jurtin fellur til jarð-
ar, uppskera mennirnir ávöxt
hennar,“ tanlaði hann niður i
barm sinn. Litlu seinna var
liann lagður af stað heimleiðis
með ljóð sitt ólesið í vasanum.
Hinir tveir héldu áfram að
ræðast við, og þeir reikuðu
ianga stund um í hinu rauðleita
sólskini septemberkvöldsins og
glímdu við gátur lifsins.
„Þarna,“ sagði Þjóðverjinn og
benti niðurfyrir fætur sér á hálf-
slitna skó, snærisflækju og fú-
inn spýtukubb, sem börn prests-
ins liöfðu borið út á leikstöðvar
sínar og skilið þar eftir einlivefn
tíma um sumarið, „þarna liggur
áslæðan fyrir fátækt þessarar
gáfuðu þjóðar. í Þýzkalandi sér
maður ekki verðmæti rotna nið-
ur út á bersvæði.“ Presturinn
stóð um stund hugsi. 5vo sagði
hann:
„Öldungurinn, vinur minn,
sem hérna var áðan, opinberaði
mér þessi sannindi i dag. Sjálf-
ur hefir liann lifað samkvæmt
þeim allt sitt líf og vonandi á
öll þjóðin eftir að feta í fótspor
hans.“
„Hver er liann?“ spurði þjóð-
fræðingux-inn. ,
„Skáldið og raunhyggjumað-
ui'inn í einni persónu,“ svaraði
presturinn. „Hann er isleixzka
þjóðin eins og hún á eftir að
vei’ða, þegar liún hefir lært
sparsemi Þjóðverjans og sam-
ræmt hana sinu norræna örlæti
og skáldskap. Annars er hann
uppgjafa sjómaður sem eytl
hefir öllum kröftum sínum í
þarfir ættjai'ðarinnar og jafn-
frarnt lagt fyrir nægilegt fé til
þess að verða henni aldrei til
byrði. Nú yrkir hann ljóð, éf
vera kynni, að andlegir ki'aftar
hans yrðu að einhverjix Iiði eft-
ir að þeir likamlegu eru til
þui'rðar gengnir.“
„Furðulegur maður. Furðu-
legur maður. Uppgjafa sjómað-
ur, skáld!“ tautaði þjóðfræðing-
ui'inn og hrissti höfuðið.
„1 liópi íslenzkrar alþýðu hef-
ir alltaf verið margt lieimspek-
inga, skálda og fræðimanna.
Hér er það jafn algengt, að rek-
ast á slika einstaklinga og hin
rotnandi verðmæti, sem við
minntumst á áðan,“ anzaði
presturinn.
„In Deutschland aber gar
undenklich,“ sagði Þjóðverj-
inn og bætti við eftir nokkra
þögn:
„íslendingar, gáið að þvi að
rifa ekki bveitið upp með ill-
gresinu, þegar þið hreinsið akr-
ana. Gætið þess að glata ekki
auðæfum ykkar um leið og þið
útrýmið fátæktinni.“
„Stór eftirtektarverð orð,“
sagði presturinn og horfði lengi
upp í loftið eins og hann sæi þar
sýnir.
Það varð sólselur og það varð
rökkui' og nótt. Svo kom laug-
ardagsmorgunn. Hrímfallin
jörð hallaði sér móti austri og
ornaði sér við eld upprennandi
dags. Þjóðfræðingip'inn var árla
á fótum og löngu fvrir dagmál
hafði hann kvatt heimafólk og
lagt pokann á bakið. Úti fyrir
skrifstofuglugga prestsins
staldraði hann við eitt augna-
blik til að sækja í sig veðrið.
Þögn hvíldi vfir hinni fölu feg-
urð fjallanna, en innan úr liús-
inu mátti heyra morgunhressa
rödd síra Steinþórs hafa yfir
nokkur undirstöðuab'iði úr af-"
mælisræðu kvenfélagsins
„Þörf“ í Fiskifii'ði:
„---------- Nýtið snærisspott-
ana. Gangið betur út skóna.
Brennið fúaspýtunum. Ef ]>ér
Kontrakt-Bridge
Eftir Kristínu Norðmann
Nú, þegar Bridge-greinarnar fara að birtast að nýju í Sunnu-
dagsblaði Vísis, tel eg rétt að geta þess, að þær munu verða
með líku sniði og í fyrravetur. Verða birtar Bridge-þrautir og
athyglisverð spil og ennfremur mun verða reynt að skýra frá
helztu nýjungum og öllu því sem markvert þykir og að Kon-
trakt-bridge lýtur.
Culbertsons-kerfi hefir ekki
tekið neinum breytingum síðan
1935, þar til nú, 1941, að gerðar
liafa verið nokkrar breytingar,
er þykja til bóta. Eru þær
byggðar á reynslu beztu spila-
manna vestan bafs, og austan,
sem spilað hafa eftir kerfi þessu.
— Ely Culbertson gerir sjálfur
grein fyrir breytingunum, sem
orðið liafa á kerfi hans, í „The
Bridge World“ i byrjun vetrar
1941.
Ber þá fyrst að skýra frá
smábreytingum á gildi liáslaga,
Dæini:
A Ás-10-6-1
V K-9-7
♦ K-D-G-5
* 6-2
K-D-G 1+ hsl., K-x y2 hsl., Ás
1 hsl. Hér eru sex háspil á liendi
og verða þá 3 hsl. í þessum spil-
um. Tvö plúsgildi teljast V2 hsl.
Til þess að lesendurnir geti
betur áttað sig á þeim breyting-
um, sem orðið hafa á hsl., fer
hér á eftir háslagataflan, eins og
hún nú er:
og eru þær sem hér segir: (Band táknar alltaf sama lit;
K-D-G i sama lit var áður tal- 1 táknar lágspil).
ið 1+2 hsl., en er nú aðeins met- Ás-K . 2 hsl
ið sem 1+ hsl.
K-x og D-x sitt i livorum lit, Ás-D . 1+2 —
var áður talið saman 1 lisl.
Nú má ekki telja þetta nema Ás ... 1 —
sitt í livoru lagi. K-x er V2 hsl. og K-D . 1 —
D-x plúsgildi, og gildir þetla því K-G-10 1 —
aðeins sem V2+ hsl.
Gosi í Ás-K-G, í Ás-D-G og i Iv-x .. V2 --
G-10-x var áður talið plúsgildi, D-G-x V2 -
en nú gildir það ekki lengur.
Einspil er nú talið plúsgildi,
hvort sem það er liátt eða lágt
(áður var aðeins kóngur talirin),
og ennfremur er það plús að
vera litlaus.
Þá má einnig lelja plús fyrir
að hafa sex háspil á liendi, það
er að segja, þegar sagt er á f jór-
lit eða grand.
Plúsgildi (+)
(1 plúsgildi jafngildir V4 hsL.
og telja má 2+ sem V2 hsl.)
D-x ........................ . +
G-x og G x sitt í livorum lit 4
D með Ás-K-D ............. +
G með Ás-G-x, K-G-x, K-D-G -f-
Auk þess er + fyrir cinspil og
að vera litlaus.
Hér er spil handa lesendunum til að spreyta sig á:
*
y
♦
A
y
. ♦
*
7
Ás-K-G-9
9-7-5-I-3-2
K-G
♦
y
♦
*
10
D-5-3-2
D-G
D-9-8-5-4-3
N
Ás-K-D-G-2
S-7-6-4'
Ás-8-6
Ás
9- 8-6-5-4-3
10
K-10
10- 7-6-2
Suður spilar 3 spaða, sem vestur
Austur Suður
pass 1 spaði
pass 3 spaðar
doblar pass
doblar og ganga sagnir þannig:
Vestur Norður
2 tíglar pass
pass pass
pass pass
eruð fátæk, þá athugið, hvort
orsökin liggi ekki falin í of stór-
um sorphaugum bak við hús
yðar. Sé svo, þá útrýmið hvoru
tveggja samtimis —--— “
„Bezti sóknarprestur bezta
safnaðar landsins og hamingj-
unnar sonur,“ tautaði þjóðfræð-
ingurinn og lagði af stað til
Þýzkalands. (1940).