Vísir Sunnudagsblað - 02.11.1941, Blaðsíða 1

Bjarni Jónsson vígslnbiiknp OO ára
„Prestar eiga að gráta
með grátendum - -
og fagna með fagnendum“
- tn ' ’ -* -n"
Þann 21. okt. átti einn af kunnustu og vinsælustu borgurum Reykjavíkurbæjar sextugsafmæli. Það var síra Bjarni Jónsson vígslu-
biskup. Síra Bjarni hefir verið þjónandi prestur við dómkirkjusöfnuðinn í Reykjavík um 30 ára skeið, og sennilega þekkir hann
fleiri íbúa þessa bæjar en nokkur einn maður annar. Hann hefir komið í fleiri hús höfuðstaðarins og á fleiri heimili, en nokkur ann-
ar embættismaður þessa lands, og prestverkin, sem hann hefir innt af hendi, eru legíó. — Síra Bjarni er borinn Reykvíkingur,
faðir hans og móðir voru Reykvíkingar, afi hans og amma voru fæddir Reykvíkingar, svo það má segja um hann, að ef nokkur
maður er Reykvíkingur í húð og hár, þá er það síra Bjarni. Hann er fæddur í Mýrarholti í Vesturbænum, sonur Jóns Oddssonar
tómthúsmanns og konu hans, ólafar Hafliðadóttur, en þau eru komin af svokölluðum Kjósar- og Engeyjarættum. Það var heit-
asta ósk móður síra Bjarna, að hann yrði prestur, og sá hún ósk sína rætast.
Vísir fór þess á leit viÖ síra
Bjarna Jónsson vígslubislcup,
a'ð hann segöi lesendum Sunnu-
dagsblaðsins eitthvað frá ævi
sinni, frá ýmsu því, sem hann
teldi mikilvægast við lífsstarf
sitt, og varð síra Bjarni góðfús-
lega við þeirri bón. Tíðindamað-
ur Vísis sótti hann því einn góð-
an veðurdag heim — í hrak-
smánarveðri reyndar — að ný-
afstöðnu afmælinu.
Það mátti svo að orði komast,
að ekki væri hægt að þverfóta
fyrir blómum á beimili síra
Bjarna — öll herbergi voru full,
allt frá eldhúsinu og inn í svefn-
iierbergi, og afmælisbarnið
sagði, að ef hann væri ekki jafn
blómelskur, myndi liann senni-
lega hafa sett upp blómaverzlun.
Inni á skrifstofunni er ekki
aðeins allt fullt af blómum —
og bókum, heldur var borðið
þakið iieillaóskaskeytum og
kveðjum og þar var lieiðurs-
doktors-dokumentið frá Há-
skóla íslands. Á veggjun-
um hanga myndir af fjölda
manna. „Það eru kunningjar
mínir og vinir, samstarfsmenn
minir og andlegir leiðtogar,“
segir síra Bjarni. „Það eru
menn, sem eg á lífsviðhorf og
lífsstarf mitt að mildu leyti að
þakka.“
„Þarna þekkið þér dr. theol.
Jón Helgason fyrverandi bisk-
up,“ og um leiðir bendir síra
Bjarni á mynd af honum á
veggnum. „Hann var kennari
minn frá þvi eg var í barnaskóla.
Eg sótti af mikilli árvekni
barnaguðsþjónustur, sem liann
hélt hér í bænum, fyrst eftir að
liann kom hingað til lands, þá
nýorðinn kandidat í guðfræði.
Höfðu þessar guðsþjónustur
mikil áhrif á mig, og þá má eg
heldur ekki gleyma kennistarfi
síra Friðriks Friðrikssonar. Það
er maður sem töfraði mig frá
því eg kynntist honum-fyrst, og
eg er undir áhrifum frá honum
enn i dag.
Þriðji kennari minn frá
æskuárunum var síra Jóhann
Þorkelsson dómkirkj uprestur.
Hann femdi mig, þegar eg var
14 ára, 14 árum síðar vígðist eg
til prests, og í 14 ár starfaði eg
með lionum við dómkirkju-
söfnuðinn. Þegar eg gekk til
spurninga til síra Jóhanns,
grunaði mig ekki, að eg ætti eft-
ir að verða samstarfsmaður
hans.“
„Segið þér mér, síra Bjami,
hvaða menn eru það, sem hanga
þarna á veggnum umhverfis dr.
Jón HeIgason?“
„Það er í einu orði sagt annar
kapituli úr lifi mínu. Þetta eru
menn, er eg kynntist á stúdents-
árum mínum, en stúdent varð
eg 1902, og á fræðslu þeirra lifi
eg enn i dag.
Þarna sjáið þér til dæniis P.
Madsen próf. Eg eignast í hvert
sinn festu er eg minnist lians.
Bjarni Jónsson
vígslubiskup.
Þarna er lika Fenger prófastur,
einn hinn mesti starfsmaður
dönsku kirkjunnar og dæma-
fár mælskumaður. Þá er
Bachevold prestur á Lá-
landi. Á heimili hans dvaldi
eg í jólaleyfum og sumarleyfum,
og á þaðan hinar yndislegustu
minningar um hið blómlegasta
safnaðarlíf. Að honum látnum
var gefin út bók um liann, og
þótti mér vænt um, að mér var
skrifað og eg beðinn að skrifa
einn kapitulann í þeirri bók.
Siðast en ekki sist vil eg
minnast á Olfert Ricard.Eg held,
að enginn erlendur maður hafi
í jafn ríkum mæli mótað prests-
starf mitt sem liann. Eg tel mig
lánsmann, að hafa verið í kynni
við hann, þenna alkunna pré-
dikara og æskulýðsleiðtoga, frá
fyrsta degi er eg kom til Kaup-
mannahafnar, og þar til hann