Vísir Sunnudagsblað - 16.11.1941, Blaðsíða 6

6
VISIR SUNNUDAGSBLAÐ
Simdurlaiisir
þankar.
að vitum, er fram hjá þeim er
gengið, við lítum ótal andlit,
flesl brosandi, en við vitum að
sú mynd, sem við blasir er yfir-
borðsmynd, stundargylling. Og
er frá líður fer þreytan að segja
til sín. Gangan um steinlögð
strætin er orðin tilbreytingar-
laus fyrr en varir. Við erum
enn sem fyrrum í fylkingu
þreyttra manna, sem vita ekki
livert þeir eru að fara.
Við nemum loks staðar við
eitt af stórbýsum borgarinnar,
sem hefir verið breytt í bráða-
birgðastöð banda hermönnun-
um. Við förum inn í stóran
samkomusal. Þar eru bermenn
i hundraðatali, Bretar, Frakkar,
Bandaríkjamenn, Nýsjálend-
ingar, Ástraliumenn og Kan-
adamenn o. s. frv. Sölubúðir
eru í bverju horni, þar sem
bermennirnir geta fengið keypt
sitt af liverju smávegis, og með-
fram veggjum eru borð, þar sem
þeir geta setið og skrifað lieim
til vina og ættingja, og það er
liægt að fá sér hressingu þarna
fyrir lítinn pening. Sjálfboða-
liðar, flestir belgiskar stúlkur,
ganga um beina og það er greitt
fyrir öllum sem bezt. Þarna eru
snyrtiherbergi og menn geta
fengið að fara i bað, gegn smá-
þóknun fyrir bandklæði og
sápu. Og þarna i byggingunni
er heilsuverndarstöð, en þangað
er bermönnum þeim ráðlagt að
fara, sem leggja leið sina um
Amorsbrautir, og er þetta ör-
yggisnáðstöfun til viðbólar bin-
um reglulegu Iæknisskoðunum,
til þess að vernda hermennina
gegn kynsjúkdómaíiættunni.
Við Hlick liöfðum verið að
eins skamma stund í salnum, cr
inn kom kona nokkur, for-
kunnar fögur, og dró hún að sér
alb'a albygli. Lagði bún leið
sína að palli innst í salnum og
brátt datt i dúnalogn, þvi að
menn fóru ekki í neinar graf-
götur um, bvað til stóð — hér
væri söngskemmtun á boðstól-
um, cn allt slíkt var ávalt vel
þegið, þótt hæfileikar skemmt-
endanna væj i misjafnir, eins og
gengur, en það var þó alltaf l)ót
i máli, ef fögur kona skemmti.
En enginn varð fvrir vonbrigð-
um. Því að hin fagra kona söng
þannig, að það náði til hjarln-
anna, gamla söngva, sem gleðja
og vernia og hún klykkti út með
„Homc, sweet Home“. Hún
sagði alltaf nokkur orð um
bvern söng.
„Nú ætla eg að syngja „Home,
sweet Home“, sagði bún. „Eg
veit, að eg befi stundum valdið
meiri trega en gleði, er eg hefi
sungið þennan söng, en þið er-
Ferðist maður um Bandarik-
in að sumri til, ])á rekst maður
altaf á allskonar „conventions“
eða árleg þing félaga og klúbba
i hverrj borg og stundum jafn-
vel í litlum bæjum.....Gisti-
liús bæjanna eru full af þing-
fólki þessu, sem komið befir
saman viðsvegar að úr rikinu
og stundúm úr öðrum ríkjum
og það er alll annað en skemmti-
legt fyrir okkur aðskotadýrin
að lenda í þessu, ])ví atið er
mikið og bávaðinn gífurlegur í
þessu fólki, sem safnast hefir
á þingin, til þess að skemmta
sér.....Stundum heldur það
vöku fyrir manni heilar nætur
með óskapagangi........ Þing
kvenklúbbanna eru umsvifa-
mest, en „American Legion“,
Samband Bandaríkjahermanna
frá fyrri heimsstyrjöldinni, er
hávaðasamast......Maður sér
margar kyndugar fígúrur á
þessum ])ingum.....Þeir, sem
sækja þing-bankainanna þykj-
ast heldur en ekki eiga eitthvað
undir sér .... (og hversvegna
eru bankastjórar alltaf svo reig-
ingslegir?) .... Þeir, sem
sækja lækna- og lögmanna-
þing bafa prúðmannlegasta
framkomu.....Svo bafa stóru
verzl u narfyri r tæk i n í Banda-
ríkjunum eilíf ])ing fvrir sina
menn......
Á dögunum bélt eitt stærsta
bílafyrirtækið í Ameríku þing
fyrir Montana-menn sina í ein-
um stærri bæjunum í rikinu, og
])að var nú íburðarmikið þing.
.... Fyrirtækið bafði kallað
saman alla þá menn, sem fást
við að sclja bila þess í ríkinu og
var þeim tekið með kostum og
kynjum.......Stærsta gistihús
bæjarins var leigt fyrirfram
uð á beimleið — farið beim
glaðir.“
Og svo hófliún sönginn, lát-
laust, innilega, fagurhreinni
röddu, og meðan söngur henn-
ar ómaði bærði enginn á sér, en
er söngnum lauk gall við lófa-
takið og fagnaðarópin, og svo
éndurtók bún lagið, ogþá sungu
allir með, hermenn.ii*nir og
bélgísku stúlkurnar, af innileik
og gleði. sem átli rætur sinar að
j-ekja til vissunnai’ um það, að
betra var fram að liorfa en um
öxl að lita.
Þvi að nú, er fram var horft,
hyllti undir gamla bæinn
beima — langt í fjarska,
lianda þessum 300 gestum......
40 starfsmenn félagsins í bæn-
um fengu fyrirskipanir frá
„bæstu stöðum“ um að gera allt,
sem í þeii-ra valdi stæði til þess
að gestunum gæti liðið sem
bezt .... þessum 40 „heima-
mönnum” var harðbannað að
láta dropa af láfengi koma inn
fyrir sínar varir meðan á þing-
inu stæði, en jafnframt átlu þeir
að sjá um, að gestirnir fengju
allan þann „vökva“, sem þeir
þyrftu á að lialda......Hug-
myndin var vist sú, að gestirnir
áttu að lifa í vellystingum
praktuglega, en „heimamenn“
æfast í dýrðlegheitum bindind-
isseminnar........... Ennfremur
bljóðuðu fyrirskipanirnar til
„beimamanna" þannig, að þeir
ættu að klæðast tvíröðuðum
jökkum meðan á þessu ati
stæði..... (Þið haldið víst, að
eg sé ekki með öllum mjalla,
en ])etta er satt eins og guð-
spjallið sjálft)..... Sérstak-
lega átti að bera á böndum sér
þá, sem flesta bila böfðu selt
og þvi grætt mest fé bæði fyrir
fclagið og sjálfa sig og voru
herbergin í gistihúsinu, sem
þessum mönnum voru látin í
té, fagurlega skreytt blómum,
í bverju herbergi var komið
fyrir rafmagns-ísskáp og i bann
látið ýmislegar kræsingar, svo
sem steiktir kjúklingar og þvi-
líkt, að eg nú ekki tali um Ijúf-
fengar drykkjarvörur, sem
þessir menn gætu nartað i, ef
þeir vöknuðu um miðja nólt og
væru svangir eða þyrstir......
Hæsta stig þessa þings var borð-
baldið siðasta kvöldið........
Samkomusalurinn var útbúinn
eins og Montan'a-bjálkakofi; á
veggjunum héngu skinn og út-
flúruð indíánateppi, en í einu
horninu á salnum var reist
„tepee“ (indíána-tjabl) og fyrir
utan dyr tjaldsins stóð „Jolinv-
tveggja-tanna“, indíáni í full-
komnum herskrúða með f jaðra-
búnað sinn á höfði......í öðru
borni salsins var flokkur af
„cow-boys“ og spiluðu þeir og
sungu meðan á máltiðinni stóð;
en í þriðja horninu stóð „chuck-
wagon“ (matvæla-vagn, af því
lagi, sem veiðiinenn liafa með
sér i vesturríkjunum, þegar
þeir fara i langar veiðiferðir).
.... Allir gestirnir höfðu „cow-
boy“-hatta á höfði og „cow-
boy“-trefIa- um hálsinn.......
Gestirnir sátu ekki á.venjuleg-
iim stólum, heldur í söðlum, ..
.. Á borðunum voru blá- og
rauð-köflóttir dúkar, diskarnir
úr kopar (Montana er kopar-
ríkið) og fyrir framan hvern
disk whisky-flaska með kerti i
og ennfremur — og var það
gjöf félagsins — fagur liestur
úr kopar....... Matseðill var
framan við bvern disk og var
hann einnig úr kopar......En
þetta fengu þeir að borða:
SkelKnöðru-súpu, silung með
villtum hrísgrjónum, bjarnar-
steik, vísundasteik, veiðidýra-
steik, elgsdýrasteik, en með
steikunum bæði venjulegar"
kartöflur og sætar liunangs-
kartöflur, en sætindin voru ís-
rjómi, útbúið í likingu vísund-
ar. Eg hefi ekki fregnir af
drykkjarvörunum, en tel það
víst, að mennirnir hafi ekki
kvalist úr þorsta....
„American Legion“ hélt þing
í litlum bæ i Montana fyrir
skömmu og get eg trúað ykkur
fyrir þvi, að við fengum ekki
mikinn svefn þær nætur.......
Dag og nótt gengu skrúðgöngur
um gölur bæjarins með liljóm-
listarflolcka (og var hljómurinn
meiri en listin) í broddi hverrar
fylkingar, en fremst gekk
„Majorelte“, ung og falleg
stúlka í hvítum einkennisbún-
ingi, öllum borðalögðum og
gull-bróderuðum; var hún í
liáum, livítum leðurstigvélum
og ákaflega stuttum brókum;
veifaði hvitu priki og stýrði
hljóðfærasveitinni....... Illa
báru þeir sig þessir miðaldra-
hermenn, en skelfing skemmtu
þeir sér vel. Flestir þeirra voru
orðnir nokkuð feitir .... ein-
kennisbúningarnir þeirra fóru
þeim lieldur dárlega og varla
hefði „Mademoiselle“, sú frá
Armentierre, sem þeir sungu
mest um, gelað þekkt þar aftur
laglegheita Bandaríkjastrákana
frá árinu 1917...... Já, þetta
voru hetjurnar, sem „björguðu
þjóðræðinu“ í styrjöldinni
miklu númer eitt .... þeir voru
hávaðasamir, greyin, og gáfu
' dauðann og djöfulinn í, að þeir
héldu vöku fyrir skikkanlegu
fólki, .... en það var ómögu-
legt annað en fyrirgefa þeim,
því þeir voni að reyna að end-
urlifa það, sem ómögulegt er að
.endurlifa: æskuna sína ....
Rannveig Schmidt.
„Eg skil ekki hvernig þú ferð
að því, að byggja nýtt hús á
þessum tímum.“
„Mundirðu skilja betur ef eg
byggði gamalt?“
t