Vísir Sunnudagsblað - 30.11.1941, Blaðsíða 8

SÍI»A\
Brigham Young, einn af af-
kömendum mannsins, sem
stofnaði mormónarikið, kom
fyrir nokkru til Englands í þeim,
tilgangi, að ná sér i konu. Það
er ekki eins auðvelt og maður
gæti haldið, því kröfurnar, sem
hann gerir til konuefnisins eru
ekkert smáræði — og konan
verður að uppfylla hverja ein-
ustu kröfu, annars getur ekki
orðið af kvonfangi.
Fyrsta skilyrðið er, að hún sé
mormóni, eða verði það að
minnsta kosti. Ef þau giftast,
nær hjónabandið ekki aðeins til
þessa lifs, heldur um alla ei-
lifð, í hinu lífinu líka. Dyggðug
verður hún að vera, þvi að
hjónaskilnað er ekki unnt að fá.
Hún má ekki neyta áfengra
drykkja, ekki einu sinni kaffis
né les, og reykja má hún ekki
undir neinum kringumstæðum.
Gáfuð verður hún að vera og
menntuð og ala börn sín upp í
góðum siðum. Lagalega eru
maður og kona jafnrétthá i
mormónaríkinu, og það eiga
þau einnig að vera í öðru lífi.
Þar munu þau eiga andleg hörn
og ala þau upp á andlegan hátt.
Eftir dauðann verða allir mor-
mónar að gera sitt bezta til að
snúa jarðarbúum, sem ekki eru
morinpnatrúar,' frá villu síns
vegar. í þessu skyni semja mor-
mónar skrá yfir alla ættingja
sina, sem af einhverjum ástæð-
um eru ekki mormónatrúar.
Þeir gera það til þess, að auð-
veldara sé í himnaríki að ná til
þeirra.
Eftirfarandi er tekið úr
„Evening Standard“:
Skipstjóri á hrezku herskipi
veitti því athygli, að sjóliðarnir
ræddu löngum við þýzka fanga,
sem teknir höfðu verið höndum
af kafbát, og brezka herskipið
hafði sökkt.
Þessar samræður fóru yfir-
leilt fram i mesta bróðerni, en
eitt sinn fór vináttan úl um þúf-
ur, þvi að skipstjórinn sá hvern-
ig einn sjóliðanna tók skyndi-
lega viðhragð, reiddi hnefann til
höggs og sló einn þýzka fangann
niður svo hann lá.
Skipstjórinn lét kalla sjólið-
ann fyrir sig og spurði hverju
þetta sætti. Sjóliðinn svaraði:
„Þegar við vorum að rabha
VISIR SUNNUDAGSBLAÐ
Puutstrá
Nú, þegar haust-
ið er gengið í
garð og dagarn-
ir verða æ styttri,
fækkar einnigsól-
skinsstundunum
skinsstundunum á
landi voru, og
einkum hefir
þetta haust ver-
ið sólarlítið hér
sunnanlands. Þó
koma stundum'
rof, og í þessum
rofum má sjá
hnígandi haust-
sólina varpa
geislum sínum á
bliknuð puntstrá,
sent enn standa
þó upprétt, þrátt
íyrir hretviðrin.
saman,sagði Þjóðverjinn aðflot-
inn okkar væri til einskis nýtur,
og hann gerði gys að sjóhernaði
okkar. Þetta hefði eg allt saman
getað liðið, en þegar liann tók
til að hrækja á hafið okkar, þá
þoldi eg ekki mátið lengur og
sló Iiann niður. Eða finnst yður
þetta ekki Iiafa verið rélt gert af
mér ?
•
Kærastinn: Ilvenær finnst
þér eg ætli að tala við pahha
þinn ?
Kærastan: Veldu eitthvért
kvöldið, því þá hefir hann
mjúka inniskó á fótunum.
•
Emanúel Swedenhorg var
Svíi, og einn meðal hinan fjöl-
hæfustu og fágætustu manna,
er nokkru sinni liafa uppi verið,
enda þótt að meðal okkar ís-
lendinga sé hann tiltölulega lít-
ið þekktur. Hann var náttúru-
vísindamaður, vélfræðingur og
jarðfræðingur. Hann stóð í
hréfasambandi við alla helztu
vísinda- og fræðimenn síns
tíma og konungar dáðu hann
og hylltu. Er liann liafði lagt á
ráðin með skipakvíarnar í Karls-
krona og skipastiga Tröllhettu-
skurðsins, skipaði Sviakönung-
ur halm i námaráðið sænská. í
hjáverkum sínum fékkst Swed-
enborg við uppgötvanir, m. a.
braut hann heilann um hygg-
ingu flpgvélar, gufuvéjar og
kafháts. Þrjátíu og eins árs var
Swedenborg aðlaður, vegna frá-
hærra hæfileika sinna, og nokk-
urum árum seinna var honum
boðið prófessorsembætti í
stjörnufræði, sem hann þáði þó
eigi.
Allt í einu verða aldahvörf i
ævi Swedenb., sem vöktu mikla
furðu, ekki aðeins meðal
sænskra menntamanna, heldur
einnig meðal kunningja Swed-
énhorgs og annarra mennta-
manna víðsvegar úti um heim.
Swedenhorg, þessi raunsæi vís-
indamaður, sem gaf sig ein-
göngu að raunhæfum störfum
og sat í virðingarmiklum stöð-
um, lét allt í einu af öllum op-
inberum störfum og helgaði líf
silt eingöngu trúmálum, og trú-
arrannsóknum.
Menn spurðu Swedenhorg
hvað hefði valdið þessari rót-
tæku byltingu í sálarlífi hans.
Einum vina’sinna svaraði hann
þessu: „Eg hefi orðið fyrir op-
inberun. Guð sýndi mér hinma-
ríki og helvíti. Hann gæddi mig
þeirri gáfu, að sjá atburði, sem
gerast í andaheiminum.“ Swed-
enborg sagði að þessi opinberun
hefði varað í húlfa klukkustund,
og þá hefði sér jafnframt verið
fengið það hlutverk í hendur, að
skrifa niður það, sem honum
vitnaðist. Sú staðhæfing Swed-
enborgs, að hann stæði í stöð-
ugu sambandi við andaheiminn,
var trúað af fjölda fólks i Svi-
þjóð á hans dögum og að hann
væi’i einskonar miðill milli
andaheims og manna.
•
— Ungfrúin yngist með
hverjum deginum sem líður,
það endar líldega með því að
maður verður að fara að þúa
yður.
•
— Konan mín leikur mjög
erfitt hlutverk í nýja leiknum.
— Konan þin? Hún sem seg-
ir ekki eitt einasta orð.
— Já, en það er einmitt þess
vegna.
•
Maðurinn: Ivallarðu þetta
hatl sem þú ert með á höfðinu ?
Konan: Kallarðu þetta höfuð,
sem þú ert með í hattinum?
•
Hún: Allt samkvæmið cléist
að tönnunum minum.
Ilann: Nú, létztu þær ganga
mann frá manni?
Árni: Vinnan er mér sann-
kölluð heilsulind.
Bjarni: Það er líklega þess
vegna sem þú lítur svona illa
út.
Dóttirin: Hve dásamlegt sól-
arlag. Sólin lækkar meira og
meira.------
Faðirinn (með allan hugann
við kauphöllina). Látum hana
bara lækka, eg á engin hluta-
bréf í henni.
•
Sonur miun er um þ«ssar
raundir að skrífa.skáldsögu.
— Mundi ekki vera ódýrara
að kauþa hana?
— Hvernig stóð á því að þú
kastaðir tveimur brauðkeflum í
höfuðið á manninum þínum?
— Fyrra keflið hitti ekki!
•
Litill drengur kom til lög-
fræðingsins til að ræða við liann
um „áríðandi málefni“. Og það
var að hann vildi skilja við —
-----foreldra sína!
•
Presturinn: Pétur, eg heyri
sagt að þú sért ekki heiðarleg-
ur í umgengni þinni við stúlk-
urnar. Mér er sagt að þú eigir
kærustur i öllum þrem kirkju-
sóknum mínum, getur þetta
verið mögulegt?
— Já, já, eg á mótorhjól.
•
Nokkurir ferðalangar sálu og
spjölluðu saman. Samtalið
beindist einkum að því, hve ein-
kennilegt bergmál Væri hægt að
heyra víða um heim.
Þá mælti einn:
— Þegar eg var í KlettafjöII-
unum, var eg vanur þvi, áður
en eg fór í rúmið á kvöldin, að
stinga liausnum út um glugg-
ann og hrópa: „Farðu á fætur,
Fúsi!“ og svo vakti bergmálið
mig stundvíslega klukkan 7
morguninn eftir.
•
— 1. læknir: Konan þjáist al'
hysteri, hypochondrie, neuralgi,
neurose og neurastheni!
— 2. læknir: Hvar í ósköpun-
um hefir hún fengið alla þessa
sjúkdóma?
— 1. læknir: í alfræðiorða-
hók Salomonsens, tólfta og
seytjánda bindi.
•
Hann: Eg dansa á rósum.
ffúíi- Þár dacsið á fótupuan
á mév.
Hann: Já, nú finnst mér eg
líka verða þyrnanna var.
i