Vísir Sunnudagsblað - 17.05.1942, Blaðsíða 3

VÍSIR SUNNUÐAGSBLAÐ
3
\
samkvæmt réttum lýðræðisregl-
um.“
Þegar þingið kom svo loks
saman og kaus Eleazar Lopez
Contreras til forseta til sjö ára,
var ekki laust við að ýmsum
yrði það á að brosa. Auðvitað
liafði hann verið „kosinn“,
sögðu menn. Hafði hann ekki
öll ráð yfir hernuin? Var það
ekki herinn, sem réð raunveru-
lega i Venezuela, alveg eins og
þegar Gomez réð með fulltingi
hans? Þjóðin hafði aðeins feng-
ið nýjan einræðisherra í stað
þess, sem var dauður.
En þegar Contreras liershöfð-
ingi vann embættiseið sinn
hafði haiin lagt einkennisbún-
inginn til hliðar og klæddist
ven j ulegum borgaralegum
klæðum. Hann óskaði þess jafn-
framt, þjóðinni til mikillar
undrunar, að stjórnarlimabil
sitt yrði stytt úr sjö árum í
fimm. Að svo búnu gaf hann út
ávarp, þar sem liann gaf öllum
mönnum, sem höfðu orðið að
flýja land vegna stjórnmála-
skoðana sinna, leyfi til }>ess að
snúa aftur heim til föðurlands
síns. Ef eignir þeirra liöfðu ver-
ið gerðar upptækar, þá var j>eiin
skilað aftur. Margir þessara
manna, sem voru bæði úr flokki
róttækra og hægri manna,
voru gerðir að opinberum em-
bættismönnum. Auk þess opn-
aði hann fangelsin fyrir öllum
pólitiskum föngum, tilkynnti
blöðunum, að þeim væri heimilt
að birta það, sem þau vildu og
gaf algert miálfrelsi. Um sama
leyti ipsaði liann sig við bryn-
vöi’ðu bílana, sem fyrirrennari
hans hafði jafnan lálið aka á
tmdan sér og eftir, ef hann
þurfti að bregða sér bæjarleið.
Margir voru þeirrar skoðun-
ar að Contreras yrði velt úr
valdastóli eftir fáeina daga, það
væri ekki hægt að stjórna Ve-
nezuela með silkihönzkum. Lo-
pez Contreras kvað það ekki til-
gang sinn að „stjórna“ landinu,
þvi að liann vildi að þjóðin sjálf
stjórnaði landi sínu.
Andesfjöllin liafa þannig al-
ið þriðja manninn, sem er'ein-
stakur í sinni röð í Suður-Amer-
íku — mann, sein hefir trú á
lýðræði og frelsi, prentfrelsi og
málfrelsi, og rétti manna til
]>ess að greiða alkvæði um þau
mál, sem þeir eru ekki sammála
unt, hvernig beri að leysa.
Frelsishetjan Bolivar losaði
Suður-Ameriku undan ánauðar-
oki Spánverja, einræðisherrami
Gomez losaði Venezuela undan
oki skulda og ósamlyndis og nú
kemur Lopez lil þess að frelsa
Venezuela úr pólitiskri ánauð.
Hin venezuelska þjóð hefir nú
Mohameð spámað-
ur, höfundur Islam.
Grein sú, sem hér fer á eftir, er stuttur útdráttur úr merkri,
franskri bók, sem kom út í Frakklandi fyrir fáum árum og
fjallaði um ævi Mohameðs. Höfundur bókarinnar heitir Ray-
mond Lerouge og er franskur sagnfræðingur.
M EKKA er í suðvesturhluta
Arabíu og allar leiðir það-
an og þangað liggja um auðnir
og eyðimerkur. Á sjöttu öld eft-
ir Rrists burð var borgin þó
miðstöð þeirrar verzlunar, sem
fór fram milli Evrópu og Aust-
urlanda.
Fylkingar þeirra, sem fóru
um götur borgarinnar til hins
helga steins, sem nefndur er
Kaaba, voru endalausar. Sagan,
sem er tengd við stein þenna, er
á þá leið, að Abraham hafi fært
þar fórn. Á hinu opna svæði
umhverfis voru höggmyndir af
þrjú hundruð dýrlingum. Rikur
kaupmaður hafði fengið þá
snjöllu hugmynd, að auka verzl-
un og viðskipti með því að gei’a
borgina að einskonar trúarmið-
stöð alls Arabíu-skagans. —
Mekkabúar voru menn frjáls-
lyndir í viðskiptum og urðu því
einnig frjálslyndir í trúarefn-
um. Þess vegna fengu myndir
af Zoroasler, Móses, Jesú Kristi
og Maríu mey að vera lilið við
blið umliverfis loftsteininn —
Kaaba.
Það var í þessari borg, sem
Mohameð fæddist um árið 570
eftir Krists burð. Hann missti
foreldra sína, er hann var sex
ára gamall og var þá tekinn í
fóstur hjá frænda sínum, er liét
Abú Talib. Hann var kaupmað-
ur, sæmilega stæður og átti stór-
an barnahóp.
Þegar Mohameð hinn ungi
var orðinn 14 ára gamall, bað
hann frænda sinn að talca
sig með í verzlunarferðir sínar.
Abú Talíb bafði lengi þóttdreng-
urinn efnilegur, enda var hann
verið frjáls i þrjú ár. Sjúkrahús
og skólar liafa verið byggðir,
nýir vegir lagðir og nýjar verk-
smiðjur stöfnaðar. Conlreras
befir samið sína þriggja ára á-
ætlun og um leið og bann gerði
bana heyrin kunna, tilkynnti
hann, að hann óskaði ekki eftir
því að verða endurkosinn. Vc-
nezuela á mörgum öðrum dug-
legum mönnum á að skipa.
Conlreras hefir sett þá i ábyrgð-
armiklar stöður, svo að þeim
gefist tækifæri til þess að sýna
þjóðinni, livað í þá er spunnið.
Þegar kosningar eiga að fara
fram á þjóðin að vera frjáls til
að velja þann, sem bún vill að
verði næsti forseti ríkisins.
bráðþroska, og féllst því á að
taka hann með sér. Á þessum
ferðum kynntist hinn uppvax-
andi maður allmiklum hluta af
Yemen og Sýrlandi. En það
þótti brátt ljóst, að liann væri
ekki efni í kaupmann. Hann var
oftast með liugann við allt ann-
að en varninginn, sem hann átti
að selja, eða viðskiptavinina, er
vildu gera kaup við hann, svo
að frændi hans tók það ráð, að
skilja hann eftir heima.
Mohameð var nú um kyrrt í
Mekka um hríð og fór þá meðal
annars í refsileiðangur, sem
gerður var út af stórráði borg-
arinnar til þess að klekkja á
ræningjum, sem gerðu verzlun
við borgina ótrygga. Er bann
hafði farið þá ferð gekk hann í
þjónustu ríkisbubba eins og
gerðist smali hans. Næst gerði
hann tilraun til þess að gerast
kaupmaður á eigin spýtur, en
hún fór alveg út um þúfur, svo
að liann var fátækari en áður.
En þótt þessi verzlun gengi
svo illa, þorði ekkja ein, Hadid-
ja, að trúa' Mohameð fyrir
stjórn verzlunarfyrirtækis síns.
Fyrir lienni vakti heldur ekki að
auðgast meira, heldur að við-
halda því, sem hún átti og til
þess gat Mohameð verið not-
liæfur, þótt hann þætti ekki
kunna þá líst að græða fé. En
syo fór þó að þessu sinni, að
Mohameð reyndist hinn bezti
kaupmaður og kom sér nú vel
fyrir hann, að liafa ferðast með
frænda sinum áður. Tókst hon-
um á skömmum tíma að auka
auðæfi Hadidju allverulegu.
Hann var líka orðinn sæmi-
lega menntaður maður, því að
eftir að frændi hans hætti að
taka liann með sér í ferðalög,
bafði hann farið að venja kom-
ur sínar í helztu skóla borgar-
innar. Á ferðum sínum fyrir
Hadidju gat hann kynnt sér hin-
ar helztu trúarkenningar, sem
uppi voru í nágrannalöndunum.
Honum fannst kristna trúin
aðeins vekja illdeilur, hatur og
allskonar viðsjár. Hún hafði
ekki bætt samlyndi manna. Þá
gat Móhameð ekki annað en gert
samanburð á auðæfum, klaustra
og kirkna og fátækt og eymd
alls almennings. Hann sá að
sjálfar trúarstofnanirnar voru
lastabæli og það virtist jafnvel
kosta peninga, að komast til
himna. Menriirnir höfðu ekki
orðið bræður, heldur voru meiri
væringar með þeim en nokkuru
sinni.
En Hadidju var nú farið að
lítast svo vel á verzlunarstjór-
ann sinn, sem var 28 ára um
þcssar mundir, að hún ákvað að
giftast lionum og reyndist hann
fús til þess, þegar málinu var
hreyft við hann. Hjúskapur
þeirra var hamingjusamur,
þeim varð sex barna auðið,
fjögra dætra og tveggja sona, og
þegar Mohameð var orðinn
fertugur, var hann orðinn með-
limur borgarráðsins. Hann gekk