Vísir Sunnudagsblað - 14.06.1942, Blaðsíða 8

8. “
SÍI»A\
;
Eitt einkennilegasla happ-
'drætti, sem fram fer í heimin-
um nefnist „Nenana isliapp-
drættið“ og hefir það aðsetur
sitt i borginni Nenana í Alaska
Þátttakendur skipta þúsund-
um og reyna þeir að geta sér til
upp á dag, klukkustund og mín-
útu hvenær ísa fer að leysa af
Tanana-fljóti, sem rennur í
yukon-fljót. Hver „happdrættis
:miði“ kostar einn dollar og
•sumir kaupa marga.
Eyrsta „íshappdrættið" var
Iháidið árið 1917. Þá fór fljótið
að ryðja sig með hraki og hrest-
um kl. nákvæmlega 11.30 árdeg-
is þ. 30. apríl. Dagurinn, sem
fljótið ryður sig, er alltaf merlc-
isdagur í lifi þeirra, sem húa
inni í landi, þvi að þá geta
venjulegar samgöngur liafizt
eftir ám og vötnum í landinu.
Það er svo hálent og ógreitt yf-
irferðar, að árnar mynda aðal
samgönguæðarnar víðast hvar
og sumsstaðar þær einu.
Þúsundir „happdrættismiða“
eru seldir árlega, svo sem sjá
má af því, að 12. mai 1937 vann
leigubílstjóri í Fairbanks, Mer-
win Anderson, 70.000 dollara
fyrir einn dollar.
„Tíminn“ er tekinn nákvæm-
lega með þvi, að þrífótur er sett-
ur út á ísinn hjá Nenana, en vír-
slrengur liggur frá honum upp
á hakkann og er feslur í klukku
þar. Vírimi er slakur, en þegar
ísinn hefir færzt til vissa vega-
lengd, strekkist á honum og
stöðvar hann þá klukkuna. Jafn-
framt er þetta úthúið þannig, að
vírinn setur eimflautu í gang og
vita þá allir bæjarhúar hvað
gerzt hefir.
Fljótið hefir rutt sig fjórum
■sinnum þ. 11. maí og þrisvar þ.
30. apríl. Einu sinni hefir j>að
rutt sig 26. apríl, en aldrei fyrr.
Sá, sem hefir sagl til um rétla
mínútu, fær öll verðlaunin, en ef
tveir eða fleiri eru jafnir, er
þeim skipt. Ef enginn er á mín-
útunni, vinnur sá sem næstur er.
•
I Hollywood er Sögð saga af
leikara einum, sem átti nokk-
urri hvlli að fagna um t'íma, en
gekk svq æ verr el'tir því sem
lengra leið. Fór svo að lokum, að
hann, kona hans og barn, áttu
hvorki í sig né á. Þá fór leikar-
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
Bætnr
Rætur þykja víst
ekki fallegar, því
að oft eru ill-
kvittnislegir menn
kallaðir rótarleg-
ir. Þetta er þó
rangur saman-
burður, því að á
rótunum lifir
gróðurinn og
yerður þeim mun
stærri og vaxtar-
meiri sem ræturn-
ar eru lengri. En
stundum sjáum
við fallin tré á
förnum vegi og
ræturnar teygja
sig þá til himins
i stað þess að
grafa sig niður í
jörðina. Þetta er
ranghverfan í líf-
inu, og þetta er í eina skiptið sem rætur eru ekki fallegar
heldur ekki að tilætluðum notum.
og koma
inn til leikhússtjóra eins og bað
hann ásjár.
„Eg skal fremja sjálfsmorð á
leiksviðinu hjá yður,“ sagði
leikarinn, „og þá getið }>ér selt
innganginn svo dýru verði, að
þér verðið auðkýfingur á því.
Eg set aðeins upp, að þér leggið
25.000 dollara i banka á nafn
konu minnar.“
„Stórkostlegt! Ágætt!“ liróp-
aði leikhússtjórinn. „En —
livað takið þér fyrir endurtekn-
ingu?“
•
„Læknirinn kvaðst geta á-
byrgst það, að eg gæti gengið
norður i land eftir tvær vikur.“
„Iívernig fór?“
„Eg hefi orðið að selja bílinn
minn.“
„Hefir hann mikið að gera?“
„Já, það getur þú bölvað þér
upp á. Þegar menn koma til
hans, sem eru heilbrigðir, þá
segir hann þeim það!“
•
Ungum manni af góðum ætt-
um var einu sinni boðið til te-
drykkju í Hvita húsinu, þegar
Calvin Coolidge var forseti, en
hann var orðlagður fyrir þag-
mælsku. Ungi maðurinn gorlaði
af því við vini sína, sem þarna
voru, að hann skyldi geta feng-
ið forsetann til að spjalla við sig,
þótt blaðamönnum tækist það
ekki. Hann gekk því til Coolidgc
og sagði glaðlega:
„Herra forseti, eg hefi veðjað
um það, að eg geti fengið yður
til að segja a. m. k. þrjú orð.“
„Þér tapið,“ svaraði Coolidge.
•
„Á maður að koma í sam-
kvæmisfötum, eða get eg verið í
mínum eigin?“
•
Það hafði verið gerður hol-
skurður á íra einum og þegar
hann vaknaði var hann í stofu
með nokkrum mönnum öðrum.
„Guði sé lof að þetta er búið,“
var það fyrsta, sem hann sagði.
„Verið ekki of viss um það,“
svaraði maður i næsta rúmi.
„Þeir gleymdu svampi, þegar
þeir skáru mig og urðu að opna
mig aftur.“
„Já, þeir urðu líka að fara aft-
ur inn í mig,“ tók maðurinn
hinuiii megin við írann til máls.
„Þeir gleymdu einhverjum verk-
færum inni í mér.“
Hann hafði varla sleppt orð-
inu, þegar læknirinn, sem hafði
framkvæmt aðgerðina á íran-
um, rak höfuðið inn í herbergið
og kallaði:
„Hefir nokkur séð hattinn
minn?“
frinn féll í öngvit.
Prestur er að halda ræðu:
„Já, bræður og systur,“ segir
hann, „það er til helvíti; en -—“
(tekur úrið sitt upp úr vasanum
og lítur á það) „við skulum
elcki fara-út í það núna.“
•
Lögfræðingar þurfa að vera
hagsýnir menn.
Monsieur Girard — ungur
lögfræðingur um miðbik 18.
aldarinnar, var ákaflega hreyk-
inn af lögfræðilegum sigrum
sínum. I bvert sinn er hann
vann mál, fór hann til föður
sins, sem einnig var lögfræðing-
ur og las honum sigurrollu sína.
Svo bar það við dag einn, að
erfðamál nokkurt, sem staðið
Iiafði í tugi ára, varð leyst —
vafalaust fyrir málaflutning
Girard’s. — Ilrifinn af jæssum
stórkostlega sigri sjálfs síns fór
hann að vanda inn til föður
síns, sagði honum allan gang
málsins og mælti að lokum:
„Þetta býst eg við að fáir leiki
eftir mér.“
„Nei, sonur sæll, svo vitlaus
hefði enginn verið nema þú.“
„Hvað áttu við?“ spurði son-
urinn og starði forviða á föður
sinn.
„Eg á við það, að þú sért fifl.
Málinu, sem þú stærir þig ai
að hafa leitt til lykta, kom eg af
stað. Fyrir þetta mál varð eg
rikur, fyrir það kvæntist eg
henni mömmu þinni, fyrir það
korn eg þér til mennta og því
á eg að þakka, að mér hefir lið-
ið sómasamlega mestallan minn
aldur. Og svo eyðileggur þú
þetta allt í einni svipan — aula-
bárðurinn þinn.“
•
Jónas hætti sér inn á skrif-
stofu forstjórans og fór fram
á ofurlitla kauphækkun. Vinnið
þér nú það mikið, að þér eigið
skilið að fá hækkuð laun yðar?
spurði forstjórinn.
Jónas leyfði sér að halda fram
að svo væri. Við skulum nú at-
buga það dálítið nánar, sagði
forstjórinn. Það eru 366 dagar i
þessu ári, er það ekki? • '
Jú.
Þér sofið 8 klukkutíma á sól-
arhring, það mun vera einn
þriðji af árinu, eða 122 dagar.
Eftir verða 244 dagar.
Já.
Þá hafið þér 8 tima fri á dag,
það eru aðrir 122 dagar, sem
dragast frá'og eftir verða nú
122 dagar.
Jónas fór að verða órólegur.
Sunnudagana vinnið þér alls
ekki, hélt forstjórinn áfram, þeir
eru 52, og nú verða eftir 70
dagar. Og á laugardögum vinn-
ið þér aðeins fram að hádegi,
hafið því 52 hálfa fridaga þar,
eða nlls 26 daga. Svo nú verða
aðeins eftir 44 dagar.
Já, þegar maður reiknar það
þannig--------------
Hafið þér svo ekki 14 daga
sumarfrí ?
Því gat Jónas ekki neitað.
Þá eru aðeins 30 dagar eftir,
en þar frá dragast 9 helgidagar,
sem koma á virka daga. Eftir
eru nú 21 dagur.
Hm----------já.
Þér hafið verið veikur i 5
daga á árinu og nú vérða 16
dagar eftir. Þér hafið klukku-
tíma matarfrí á dag. Það verða
alls 15 dagar á ári. Eftir verður
aðeins 1 dagur, og það er af-
mælisdagurinn yðar, en þann
dag fenguð þér frí.
Jónas læddist hljóðlega út um.
dyrnar.