Vísir Sunnudagsblað - 05.07.1942, Blaðsíða 2

2
VlSffi SUNNUDAGSBLAÐ
þetla sjálfir miklu betur en þú
— livað ætli þú vitir, nema ekki
neitt? Og nú ætlum við að koma
upp hjá okkur gagnfræðaskóla
i haust. Ekki verður þó hægt
að byggja yfir liann í sumar.
\'eiltar Jiafa þó verið 20 þús. kr.
til þeirrar byggingar á þessa árs
fjárhagsáætlun, en aðrar bygg-
ingar verða að sitja fyrir og þó
sérstaldega
\
Elliheimilið.
Eins og þú veist, gáfu þau
hjónin, Haraldur Böðvarsson og
frú hans 100 þús. lcr. til bygg-
ingar nýs elliheimilis. Gamla
elliheimilið er fyrir löngu orðið
alltof lítið. Og fj'rsta fjárveiting
binnar nýkosnu bæjarstjórnar
voru 50 þús. krónur til jjessarar
þörfu stofnunar.“ .
„Hvar á elliheimilið að
slanda?“
„Sennilega verður það reist
á Kirkjuvalla-túninu. Það er
fallegur staður og gott land-
rými. En þetta er ekki alveg á-
kveðið.“
„Og hvað ætlið þið að gera
fleira í sumar?“
„Okkur langar til að koma
upp sundlauginni — Bjarna-
laug — í sumar. Hún verður
heitin eftir Bjarna hcitnum 01-
afssyni skipstjóra, sem drukkn-
aði hér í landsteinunum vetur-
inn 1939, enda var upphaflega
til hennar stofnað með 3000 kr.
sjóði, sem ættingjar og vinir
Bjanra gáfu til minningar um
hann og eru nú til 25 j)ús.
krónur til þessara framkvæmda.
Og í kvöld heldur Kvennadeild
Slysavarnafélagsins skemmtun
(2. páskadag), til ágóða fyrir
laugarbygginguna.* Búið er að
ákveða henni stað, svo að segja
í miðjum bænum, skammt frá
rafmagnsstöðinni og hún verð-
ur hituð upp þaðana, upp á ó-
dýran máta. Við erum, alltaf
praktiskir, Akurnesingar!“
„Ekkert grobb, því að eg segi
frá j)essu öllu í Vísi! En fer
jætta nú ekki að verða allt tal-
ið?“
„Nei, — sei-sei-nei! Við höf-
um veitt 20 j)ús. kr. iil holræsa-
gerðar, 30 j)ús. til framræslu
Garðalands, þvi að j)angað eru
nú kartöflugarðarnir að flytjast,
40 l)ús. til vegagerða, 15 j)ús. til
leikfimihússins (j)að er komið
upp), 5 j)ús. til gufubaðstofu,
5 j)ús. til verkamannaskýlis —
og 10 þús. kr. upp í tugthús, —
við þurfum endilega að hafa
tugthús, eins og hinir kaup-
staðirnir."
„Já, auðvitað þurfið þið að
* Agóðinn af þeirri skemmt-
un var 1000 kr. og 1500 kr. hefir
h.f. Hængur á Bíldudal gefið til
laugarinnar, i minningu um
Bjarna heitinn ólafsson. Enn-
fremur liefir Þórður Ásmunds-
son, útgerðarm., gefið 3000 kr.,
og ágóði af Sjómannadeginum
siðast, 4000 kr., rann í sjóðinn
eins og venja liefir verið.
hafa tugthús. En livað ætlið þið
að gera við það? Aldrei sést hér
drukkinn maður, sem, taka þarf
úr umferð. — Þið getið auðvit-
að geymt í jrví kartöflur ef
knifar!“
„Þú ert bjáni! En svo ætlum
við að fara að gefa út blað,“
segir |Ólafur og kemst nú allur
á loft —- eða miklu meira en
áður. „Já, lagsmaður, við ætlum
að fara að gefa út blað — en
j)að er ekki bæjarstjórnin, held-
ur eg og ýmsir aðrir heldri
menn hér í plássinu. Við þurf-
um að hafa blað!“
„Já, auðvitað þurfið j)ið að
hafa blað. Þið eruð eins og mað-
urinn, sem hafði svo gaman af
að vera á kaffihúsunr, að hann
stofnaði kaffihús sjálfur!“
„Er þér ómögulegt að vera
alvarlegur Theodór — jætta er
alvara með blaðið.“
„Jú, eg skal vera alvarlegur
svo Iilla slund, Ólafur minn,“
segi eg. „Eg veit, að þér er al-
vara og eg veit að j)ér og ykk-
ur öllum þykir vænt um Skag-
ann vkkar. Og mér þykir vænt
um hann líka, á vissan hátt, og
óska ykkur innilega til ham-
ingju með þetta allt saman.
Þetta er alvara! En þú ert grobb-
inn, ÓIafur!“
„Þú ert flón, Theodór!“
Og þar með kveðjumst við
með hlýju handtaki, og sáttii
vel.
Það var kalsaveður og frost
um páskana, svo að eg gat litið
litast um, úti í j)að sinn.
En svo var eg beðinn að koma
upp eftir rélt fyrir sjómanna-
daginn til j)ess að -flð kunningj-
arnir gætum sungið eitthvað
þann dag fólki til skemmtunar.
En eg tók lungnabólgu á leið-
inni upp eftir og lá með óráði
á gistihúsinu á sjómannadag-
inn. Það varð því ekkert unv
söng þann dag, nema j)að sem
samkomugestirnir lögðu til
sjálfir i Bárunni. Hafði borizt
eitthvað af „afmælisbrennivini"
upp eftir, og j)að skeð, sein er
víst alveg einsdæmi, að margir
urðu hreifir og vildu syngja
sjálfir. Það gerði þess vegna
ekkert til, j)ó að okkur vantaði
þar, mig og mína kátu kunn-
ingja. Eg var „í draumi“, eins
og eg drap á hér að framan —
og fór við svo búið heim eftir
stutta legu.
Þriðju ferðina fór eg svo upp
eftir í fvlgd með hinu kristna
fólki, sem sótti Akranesmótið.
Frá því hefi eg sagt í Vísi, 20.,
23. og 24. júní og er engu við
j)á frásögn að bæta.
Eg var J)rjá daga um kyrrt
á Skaganum að þessu sinni og
voru j)eir ánægjulegustú dag-
arnir, sem eg liefi átt J)ar, fyrir
margra hluta sakir. Veðrið var
skínandi gott — hlýtt og glaða
sólskin, og fólkið, sem eg var

Akranes.