Vísir Sunnudagsblað - 16.08.1942, Blaðsíða 8

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
SÍI>\\
Tveir menn, sem báðir voru
mjög nærsýnir, en hvor um sig
hélt þvi fram, að hann sæi bet-
ur en hinn ákváðu að reyna
með sér hvor þeirra væri sjón-
betri.
Dag nokkurn var minningar-
tafla um guðhræckian munk,
hengd upp á kirkjudyrnar í
þorpinu, sem þeir bjuggu í. Þeir
urðu ásáttir um það, að sá
þeirra, sem fyrr gæti lesið það,
sem var ritað á töfluna, liefði
betri sjón. Þessi keppni átti svo
að fara fram næsla dag. En
strax sama daginn fór annar og
las það sem stóð á minningar-
töflunni. Nokkru seinna kom
hinn einnig og lét sér ekki nægja
að lesa yfirskriftina heldur allt,
sem var ritað á töfluna.
Næsta dag mættust þeir svo á
tilsettum tima og stað og löbb-
uðu áleiðis til kirkjunnar og
áður en þeir voru komnir svo
langt, að maður með meðal
sjón gæti séð töfluna byrjaði sá
fyrri að lesa:
„Þessi tafla er til minningar
um Frater Jakob.“
„En livað stendur fyrir neð-
an.?“ spurði hinn.
„Ekki neitt,“ svaraði sá fyrri.
En hinn gerái sig nú ekki á-
nægðan með það, heldur hélt á-
fram að lesa: „Vinir hans reistu
honum þennan minnisvarða.“
Og nú byrjuðu þeir að kíta
um það, hvort nokkuð meira
væri ritað á töfluna, heldur en
nafn munksins og þvi liéldu
þeir áfram, þangað til maður
nokkur átti leið þarna um, sem
þeir báðu að skera lir þrætunni.
Þegar maðurinn liafði heyrt
hver ástæðan var til þessa rifr-
ildis, sagði hann: „Þið sjáið
báðir jafn illa, því það er alls
engin tafla þarna lengur. Hún
var látin inn i kirkjuna í gær-
kvöldi.“
•
„Hver er forstjórinn hérna',
eg eða þér?“
„Það eruð auðvitað þér, lierra
minn.“
„Jæja. Fyrst þér eruð ekki
forstjórinn, hvernig dettur yð-
ur þá i hug að haga yður svona,
eins og fifl!“
•
Ungfrúin: Eru margir, lag-
legir og uugir menn hérna i
bænum?
Handknattleikur
Iðkun al!s-
konar knatt-
leikja fer óð-
um í vöxt hér
á landi, enda
þótt erfitt sé
um æfingar
vegna skorts á
leikfimihúsum
og leikvöll-
um. Útihand-
knattleikur —
hefir einkum
rutt sér til
rúms og iöka
hann bæði
piltar og stúlk-
ur. — Þessi
unglingur á
myndinni er
að æfa sig í
að henda
knöttinn á
lofti.
Hann: Nei, við erum mjög
fáir.
Tveir Svíar, Svenson og
Karlson bjuggu saman í her-
bergi. Dag nokkurn, þegar
Svenson kom heim, var Karlson
lagstur fyrir. Þá sagði Svenson:
„Sefurðu, Ivarlson?"
Karlson: „Nei“.
Svenson: „Er það satt, að
konan þín sé dáin?“
Karlson: „Já.“
Dálítil slund líður, svo segir
Svenson: „Karlson, sefurðu?“
Karlson: „Nei.“
Svenson: „Er það satt, að þú
eigir sex börn?“
Karlson: „Já“.
Aftur dálítil þögn, en svo
heldur Svenson áfram: „Karl-
son, sefur þú?“
Iíarlson: „Nei.“
Svenson: „Geturðu lánað mér
tíu krónur?“
Þá kallar Karlson hátt: „Nú
sef eg!“
•
Einhverju sinni liittust tveir
lierrar, sem óku hvor í sínum
vagni uppi í sveit. Vegurinn var
svo mjór, að þeir gátu ekki
mætzt á honum án þess að ann-
ar þyrfti að fara út á vegkant-
inn og stöðva vagn sinn, á með-
an hinn færi framhjá.
Annar þessara manna var
gamall og æruverðugur bóndi,
sem var að koma úr borginni
með tóman vagn, eftir að hafa
farið þangað með kornið sitt.
Ilinn var aftur á móti ungur og
vel klæddur maður í skemmti-
kerru. Hvorugur vildi vikja fyr-
ir hinum. „Hvers vegna skyldi
eg víkja úr vegi fyrir þér?“
sagði sá ungi.
„Vegna þess, að eg er eldri
en þú,‘‘ svaraði sá gamli.
„Jæja, mér er sama um. það,
en eg vík ekki,“ hélt ungi mað-
urinn áfram.
Þegar þeir höfðu rifist um
þetla nokkra stund, tók ungi
maðurinn bók upp úr vasa sín-
um og byrjaði að lesa í henni.
Þá tók bóndinn fram pípu sína,
tróð í hana og lók að reykja.
„Heyrðu ungi maður,“ lók
bóndinn lil máls, ,„þegar þú ert
búinn að lesa þessa bók, held-
urðu að þú vildir þá gera svo
vel og lána mér hana?“
•
Maður einn í Kaliforniu, Ho-
mer AV. Calhoun að nafni, hef-
ir æskt þess, að sér verði falið
að ala upp tvö börn hans og
fyrr'verandi konu hans, vegna
þess að hún geti aldrei tekið á-
kvörðun um nokkurn skapaðan
hlut. Því til sönnunar skýrði
Calhoun frá því fyrir réttinum,
sem tók mál hans fyrir, að kona
hans hefði gifzt honum tvisvar
og sömuleiðis öðrum manni
eftir það.
•
Faðirinn: Kalli, i nótt kom
storkurinn með lítinn bróður
banda þér.
Kalli: Já, eg veit það —
Faðirinn: Nú — livernig
veiztu það?
Kalli: Eg heyrði að þú sagðir
við storkinn, þegar Jiann flaug
á burt: „Viljið þér ekki fá regn-
hlíf lánaða hjá mér, það rignir
svo mikið núna?“
•
„Mig hafði aldrei grunað, að
skólavistin þín yrði mér svona
dýr,“ sagði, faðirinn við soninn,
þegar hann borgaði skólagjaldið
fyrir liann.
„Það hafði mig heldur aldrei
órað fyrir“, svaraði sonurinn,
„þvi eg get fullvissað þig um
það, að eg hef aldrei lesið neitt
sérlega mikið.“
•
Stjörnufræðingar hafa kom-
izt að þeirri niðurstöðu, að reiki-
stjarnan piuto, sem var upp-
götvuð árið 1930, sé rúmlega
7000 milljónir kílómetra frá
jörðunni — um það bil 30 sinn-
um lengra en Merkúr.
•
Mesti vindhraði, sem mældur
hefir verið í Bandaríkjunum; er
300,8 km. á klukkustund. Sá
vindhraði var mældur á tindi
Washington-fjalls í New
Ilampshire-fylki. Næstmesti
vindhraði er 152 km. og var
hann mældur veslur við Kyrra-
haf.
Um 200 ameriskir „marines“
eru sem óðast að læra japönsku
í sérstökum skóla í Honolulu.
Ælla þeir sér að nota þessa
kunnáttu, þegar þeir fara í
heimsókn til Tokyo, eins og þeir
segja.
•
Kanadiska borgin Montreal
varð 300 ára á þessu ári. Hún
var stofnuð 16. maí 1642 og hét
i fyrstu Villa Maria, en siðan var
nafni bæjarins breytt í Mont
Royal, eftir fjalli, sem heitir því
nafni og er rétl hjá honum.
Mont Royal breyttist siðan í
Montreal í tali manna.
Dómarinn: Konan yðar segir,
að þér hafið ekki talað við sig
í hálfan mánuð.
Ákærður: Já, það er alveg
rétt. Eg skal segja yður, hr.
dómari, áð eg vildi alls ekki
trufla hana.
•
„Jens,“ sagði preslur nokk-
ur við vinnumann sinn, „mikill
óskapar drjkkjubolti, geturðu
verið. Nú hefirðu einu sinni
enn drukkið þig augafullan.“
, Jens: Drekkið þér aldrei
sjálfur, prestur, minn?
Prestur: Jú, en þú verður að
taka eitthvert tillit til kringum-
stæðnanna.
Jens: Vissulega. En getið þér
sagt mér, hvers vegna göturnar
í Jerúsalem eru alltaf svona
hreinar ?
Prestur: Nei, það get eg elcki,
Jens minn.
Jens: Það er vegna þess, að
hver maður gerir hreint fyrir
sínum dyrum.