Vísir Sunnudagsblað - 03.10.1942, Blaðsíða 7

VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ
7
í Undirdjúpin. Björgunarbát-
arnir voru þá komnir drjúgan
spöl áleiðis til lands.
Klukkan hálf-fimm komum
við auga á gufuskip. Skipverjar
sáu til olckar og reyndu að kom-
ast undan. Við seridum aðvör-
unarskot fyrir stafninn á skip-
inu, en því var ekki sinnt, né
heldur því næsta, er féll rétt hjá
skutnum. Skipið öslaði áfram
á fullri ferð. Jæja, við gsétum
þá reynt að sýna þeim að okkur
var full alvara. Þriðja skotinu
var miðað vandlega og það
hafði á brott með sér hluta af
stjórnpallinum. Þá var skipið
stöðvað og Bandaríkjafiáninn
dreginn að húni. Við sendum
bát yfir til skipsins og meðan
liann var á leiðinni til þess yfir-
gaf skipshöfnin það. Það hét
Texel og var á leið til New
York með sykurfarm frá Puer-
to Rico. Það var ef til vill illa
gert að auka á sykurskortinn
i Bandai’íkjunum, en livað um
það — tundursprengju var
komið fyrir i skipinu og það dró
örlítið úr sjávarseltunni þarna
um tíma.
Um þetta leyti færðu loft-
skeytin okkur fyrstu fregnina
af mörgum, sem við höfðum
gaman af að kynnast. Gufuskip
eitt hafði fundið björgunarháta
fyrstu tveggja skipanna, sem
við höfðum sökkt þenna dag,
og það var nú á leið til Dela-
ware-flóa. Öll skip voru vöruð
við okkur og nú máttum við
vænta þess, að byrjað yrði fyrir
alvöi’u að leita að okkur. Við
treystum þvi, að loftskeytin
nxundu vei’ða okkur hjálpleg
við að foi’ðast þá, sem voru að
leita okkar og loftskeytamönn-
unurn okkar tveim var sagt að
hlusta nú með meiri athygli en
nokkuru sinni.
Klukkan 5.25 kom gufuskip
í ljós. Það reyndi að hjarga sér
á flótta, en var stöðvað, er við
sendum því nokkur skot, sem
féllu nærri lilið þess.
„Þetta er herflutningaskip!“
kallaði eg.
Mikill mannfjöldi hafði safn-
azt út að þeim horðstokknnm,.
er að okkur snéri. Skipið hét
Carolina, á leið frá Vestur-
Indium til New York. Farþegar
og skipverjar voru einmitt að
koma sér fyrir i hjörgunarbát-
ununx, þegar skipinu var sent
svohljóðandi‘skeyti, er við náð-
um einnig:
„Fai’ið til næstu hafnar. Mik-
il hætta af þýzkum kafbátum."
Þessi aðvörun hafði komið
örfáum mínútum of seint fvrir
hina i'éttu viðtakendur.
Það var troðið í björgunar-
bátana og konui’nar ráku upp
Kontrakt-Bridge
Eftir Kristínu Norömann
Bridgefclag: Reykjavíkur
Kontrákthi’idge hefir rutt sér
mjög til í’úms lxér á landi á sið-
ari árum. Hér í Reykjavík er
þegai' orðinn allstór liópur
ágæti-a spilamanna, sem iðkað
hafa þetta skemmtilega spil um
nokkui'ra ára skeið, án þess að
liafa liaft fastan félagsskap, eða
átt sér nokkurn visan samastað.
Bridgefélög eða klúbbar
stai'fa víða um heim, þar mætast
atvinnuspilarar og áhugamenn,
þreyta list sína, í’æða áhugamál
sin og húa lil lög og reglur um
þetta skemmtilega spil.
Árið 1938 tók Stúdentafélag
Reykjavikur upp þá skemmti-
legu nýbreytni, að gangast
fyi'ir bridgekeþpni innan félags-
ins. Álti það fyrst og fremst að
vera til þess að glæða félagslíf-
ið. Var þetta tvímenningskeppni
og máttu stúdentar einir skrá
sig sem þátttakendui’. Keppnin
fór frám í janúar 1938, og var
það fyi’sta bridgekeppnin, sem
háð var ú íslandi. Keppt var á
Stúdentagarðinum og tók Árni
Snævar verkfræðingur og Larus
angistar- og neyðaróp, þvi að
veslings fólkið bjóst við öllu
illu af hendi okkar. Svertingj-
arnir héldu áð við ætluðum að
nota bátana fyrir skotmörk.
Það var búið að konxa því inn
hjá fólki, að það væri venja
kafbátsmanna að skjóta á
varnarlausa björgunarbáta. Það
liefir ef til vill verið gert, en
vissulega ekki svo að eg viti um
nokkurn, er það gerði. Við
reyndum að sefa fólkið og sögð-
um þvi að leggja af stað til lands
sem ekki var Iang.t undan. Skip-
stjórinn kom einhverskonar
skipun á bálana og að svo búnu
var lagt af 'stað. Það var að
byi’ja að skyggja og' við sökkt-
um Caroline með fallbyssuskot-
lii-íð, af því að við vildum ekki
seiída menn um borð, þegar
svona áliðið var orðið.
Þegar þessu dagsverki okkar
var þannig lokið sigldum við-
til hafs, til að geta hvílt okkur
vel eftir erfiðan dag. Við höfð-
unx sökkt þremur gufuskipum
og öðrum þrem seglskipum,
samtals 14.518 smálestum. Það
var ekki sem verst af sér vikið.
SÍBASTI KAFLI:
„MANNÚÐARLEGIR HÚNAR“
TAKA BARN TIL FANGA.
Fjeldsted vngri að sér að stýx-a
keppninni.
Stúdentafélagið hafði ekki
ætlað sér að taka bridgekeppni
sem fastan lið á stefnuskrá sina,
og var þessi fyrsta keppni ein-
göngu skemmtiatriði í þetta
eina skipti. En keppnin vakti ó-
skipta athygli og áhuga alli-a
spilamanna Reykjavikur, og
vai’ð hún til þess að hrinda þess-
um málunx af slað. Á Stúdenta-
félagið þakkir skyldar fyrir for-
göngu sina i málinu.
Þar sem enginn fastur félags-
skapur var fyrir, lét Stúdenta-
félagið til leiðast að gangast
fyi'ir næstu keppni, senx háð
var í febrúai' 1939. Lái'us Fjeld
sted hæstaréttarnxálafhxi. gaf
vandaðan silfurbikar til þess að
keppa um, og liefir verið keppt
unx liann siðan.
Þátttakendur í þessari keppni
þóttu æi'ið misjafnirogvaktiþað
óánægju margra spilamanna.
Var þvi ákveðið að efna til nýiT-
ar keppni, er háð var í íxiaí
1939. Þátttakendur voru þær
fjórar sveitir einai', sem höfðu
getið sér beztan oi’ðstii’ á tveiixx
hinum fyri'i kappixxótum.
Næsta ár kusu spilaixienu sér
nefnd til þess að standa fyrir
bridgekeppni og í marz 1940
var keppt i f jói ða sinn. Var þetta
nú orðinn fastur liður í skenxxxit-
analífi bæjariixs. Spilað var á
Stúdentagai’ðinum, og stjói’naði
Árni Snævar verkfr. öilum þess-
unx kapppmótum. Árið 1941 var
engin keppni lxáð sökunx hús-
næðisvandræða. En i febúar
1942 tókst að fá húsnæði. i AI-
þýðuhúsinu og var þá keppt i
fimnxta sinn. Og í apríl saixia ár
var sjötta kcppnin háð á lxeiixxili
verzlunarmanna. Pétur Siurðs-
son, háskólaritai’i, og Halldór
Dungal stýrðu þessunx tveim
síðustu mótum.
Síðastliðið vor, að aflokinni
keppni, ákváðu spilamenn að
hefjast nú handa og stofna fast-
an bridgefélagsskap. Var stofn-
fundur haldinn á hehnili verzl-
unarmanna þ. 18. maí 1942, fé-
lagið stofnað og nefnt Bridgefé-
lag Reykjavíkur. Stofnendur
voru um hundrað manns.
Formaður félagsins var kos-
inn Hörður Þórðarson, lögfræð-
ingur, en nxeðstjórnendur Pétur
Halldói’sson, deildarstjóri og
Árni M. Jónsson lögfræðingur.
Varastjórn skipa Einar Þoi’-
finnsson, Lárus Fjeldsted yngri
og Lúðvík Bjarnason.
Marknxið félagsins er fyrst og
fremst að glæða á allan hátt á-
lxuga fyrir þessu skemmtilega
spili. T. d. að sjá um að bridge-
keppni fari hér fram árlega, og
að keppt Verði í fleiri flokkum,
svo að fleiri konxizt að, en þeir,
sem lxingað til hafa verið taldir
fremstir.
Þá hefir félagið einnig liug á
að taka upp bridgekennslu á
sínum vegunx. Reynslan er sú,
að kontraktbridge er ekki hægt
að iðka nxeð góðum árangri,
nema þekking á meginreglunx
spilsins sé fyrir hendi.
Spilakvöld verða tvisvar i
mánuði á heimili vex-ztlunar-
manna, en nánari tilhögun hefiiv
ekki verið ókveðin ennþá, og
mun verða auglýst síðar.
Stofnun Bridgefélags Reykja-
vikur er öllu spilafólki þessa
bæjar mikið gleðiefni. Er það
einhuga ósk og von allra þeirra,
sem að þessum málum standa,
að félagið eigi eftir að auka
kunnáttu og glæða álxuga fvrir
þessu skemmtilega spili, og að
félagið eflist og þróist að þekk-
ingu, fjárhag og siðgæði i leik.
Spilakvöld félagsins eiga að
vera miðstöð beztu spilamanna
Reykjavíkur, mótuð af prúð-
mennsku og sanngirni, en ekki
rifrildiskvöld allskonar fjár-
hættuspilara.
En markmið allra félagsmanna
á að ver.a góð, skemmtileg og
prúðmannleg spilamennska,
virðing fyrir settum lögum og
siðalögunx, lxefði og venjum, i
fáum orðmn menning og góðir
siðir i leik.
Japanskar flugvélar eru út-
búnar með reyksprengjum, er
flugnxennirnir eiga að nota,
þegar þeir eru i klípu. Þegar
fjandnxannáflugvél er komin
svo nærri, að japanski flug-
maðurinn sér silt óvænna setur
liann reyksprengjuna „í gang“,
það er lætur liana gefa frá sér
reyk. Þá telur liinn flugnxaður-
inn, að sá japanski sé búinn að
fá nóg og hættir að eltast við
hann. Munu þeir hafa leikið
þetta öft, áður en flugmenn
bandamanna konxust að lxinu
sanna og siðan sjá þeir um, að
enginn vafi sé á því að Japaninn
sé „búinn að vei’a“, þegar bai’-
daganum er lxætt.
' •
Áður fyrr keyptu nxenn eig-
inhandarnafn Lindbergs fyrir
15—20 dollai’a, en nú fæst það
fyrir einn dollar eða minna.